Γ. Παναγόπουλος, "Φέρτε ξένους δικαστές ή βάλτε... Radar στις δικαστικές αποφάσεις"!

 

Το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη ανέσυρε "σκελετούς" ευθυνών και της Δικαιοσύνης, που επί χρόνια έβγαζε παράνομες και καταχρηστικές όλες τις απεργίες των σιδηροδρομικών, όπου καταγγέλονταν κακουργηματικές ελλείψεις για θέματα ασφαλείας των σιδηροδρόμων, χωρίς ποτέ ένας από τους δικαστές, που έκριναν τις υποθέσεις αυτές, να  διαβιβάσει τις καταγγελίες αυτές στον αρμόδιο Εισαγγελέα, όπως - άλλωστε - ορίζει και ο νόμος.

Οι κραυγαλέες ομοιότητες  με αντίστοιχες παθογένειες της αθλητικής δικαιοσύνης, ιδιαίτερα στο χώρο του ποδοσφαίρου, που σκωπτικά αναδεικνύονται  στο παρακάτω κείμενο της ΚΕΠ, υπογραφόμενο από τον νομικό της σύμβουλο και Αντιπρόεδρο του ΙΔΕΑΔ, το οποίο αναδημοσιεύουμε, μας οδηγούν για μια ακόμη φορά στη διαπίστωση ότι η καθημερινά αναδυόμενη ζόφος του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν είναι τίποτε άλλο από τον αντικατοπτρισμό του ατέρμονα  κατήφορου του πολιτικού μας συστήματος.  .

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΩΝ-ΚΕΠ:

 ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΟΙ (ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ) ΜΗΧΑΝΟΔΗΓΟΙ,ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΕΣ!

 Κάθε πένθος που χαρακτηρίζεται από την Κυβέρνηση ως Εθνικό, ούτε σβήνει, ούτε απαλύνεται μετά την εικονική λήξη του τυπικού τριημέρου αλλά καταγράφεται, τόσο στην συλλογική συνείδηση αυτού του πολύπαθου λαού, όσο και στην θλιβερή ιστορία αυτού του νεορωμέκου ΤΕΤΑΡΤΟΚΟΣΜΙΚΟΥ ψευτοκρατιδίου, που επιβιώνει καπηλευομενο την ασύλληπτη αρχαία κληρονομιά.

 Άλλωστε ο ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΟΣ που εμπνεύστηκαν οι αρχαίοι πρόγονοι μας, ίσως για να καλύψουν τις αυτοκτονικές τάσεις της φυλής μας, είναι αυτός που σώζει την χώρα εδώ και τόσους αιώνες από αναρίθμητες εθνικές συμφορές και τραγωδίες και κατά Χατζηδάκη την έχει καταδικάσει να μην μπορεί ποτέ να αναστηθεί, γιατί απλούστατα η Ελλάδα έχει τη θεϊκή ευλογία και κατάρα "ποτέ να μην πεθαίνει" και προς την δόξα να τραβά, έστω και μέσα από δράματα!

 Όλα αυτά τα μαύρα και αμήχανα εικοσιτετράωρα μετά την ΝΕΑ ΑΠΟΦΡΑΔΑ ΗΜΕΡΑ, υποφέραμε, αλλά θεωρήσαμε ότι, από σεβασμό στις πληγείσες οικογένειες και στην τραυματισμένη κοινωνία μας, έπρεπε να συγκρατηθούμε κι αφού βάλουμε σε τάξη τις σκέψεις μας, να εκφράσουμε δημοσίως αντί τυπικών κι απρόσωπων συλλυπητηρίων,την ψύχραιμη τοποθέτηση μας για τα κοινωνικά και νομικά αίτια αυτού του ολοκαυτώματος ενός μέρους του απανθίσματος της νέας εθνικής γενιάς: φυσικά δεν θα συμφωνήσουμε με την πρωθυπουργική προαποφαση περί αποκλειστικής ευθύνης ενός ΔΟΤΟΥ ΣΤΑΘΜΑΡΧΗ από κάποιον τοπικό κομματάρχη ή περιφερειάρχη με τις ευλογίες ενός... ΕΘΝΙΚΟΥ ΑΝΗΨΙΟΥ του τελευταίου εθνάρχη!

 Αντίθετα θα συμφωνήσουμε κατά ένα μέρος με όσους ειδικούς σε Ελλάδα και εξωτερικό συνέκριναν την τεχνολογική κατάσταση των ελληνικών σιδηροδρόμων με τα ...ΤΡΙΚΟΥΠΙΚΑ (όχι λόγω...τριων κουπέ!)ΤΡΕΝΑ και κατέδειξαν την πρωτόγονη manual διεύθυνση του σιδηροδρομικού δικτύου με ΕΥΘΥΝΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΧΙΛΙΕΤΙΑΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΥΣΑΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΨΗΦΙΑΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΑΦΗΣΟΥΝ ΕΠΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΝΑ ΣΚΟΥΡΙΑΖΟΥΝ ΣΤΙΣ ΑΠΟΘΗΚΕΣ ΤΟΥ ΟΣΕ, ενώ συγχρόνως έκλεισαν το επιχειρησιακό κέντρο στην Καρόλου!

 Πράγματι είναι ΕΘΝΙΚΗ ΝΤΡΟΠΗ οτι, ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΑΦΗΣΕ ΣΤΟ ΈΛΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΒΑΣΙΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ, ΌΠΩΣ ΟΙ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΙ ΚΑΙ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΙ ΕΠΕΛΕΞΕ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΓΡΙΑ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ VIDEO ASSISTANT REFEREE,ΑΝΤΙ ΝΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΚΑΚΟΠΛΗΡΩΤΡΙΕΣ ΠΑΕ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΔΙΚΗΝ BONUS ΓΙΑ ΤΙΣ... ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΤΟΥΣ ΠΡΙΜΟΔΟΤΗΘΗΚΑΝ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΡΒΑΝΑ ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ!

 Γιατί ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΜΙΑ ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΤΡΕΝΩΝ ΣΕ ΔΙΠΛΗ ΓΡΑΜΜΗ,ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΟ "ΤRAIN VAR", δηλαδή το σύστημα GPS και δεν επαφιόμαστε στα... χαρτάκια ενός imitation σταθμάρχη με... μολύβι στο αυτί και φραπέ στο χέρι!

 Εκεί όμως που συντασσομαστε και επαυξάνουμε είναι στην ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, που και σε αυτό το θέμα, όχι μόνο έχει αποδειχθεί κατώτερη των ιστορικών περιστάσεων αλλά και ΕΘΝΙΚΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ εξ αιτίας των τραγικών χειρισμών της σε αστικό, ποινικό και διοικητικό επίπεδο:

πλήρης ατιμωρησία όλων των μεγαλόσχημων υπευθύνων για ρεμουλες,για σκάνδαλα,για δυστυχήματα, ΑΡΝΗΣΙΔΙΚΙΕΣ μέσω αρχειοθέτησης στις μηνυτήριες προφητικές αναφορές των εργαζομένων, ΕΚΚΡΕΜΟΔΙΚΙΕΣ δεκαετιών για ΑΝΤΙΔΙΚΙΕΣ μεταξύ εργολάβων και δημοσίου για τα ...φαραωνικα έργα των φανφαρονων, ΚΑΚΟΔΙΚΙΕΣ για τις δεκάδες απεργιών των εργαζομένων που περιέργως ΚΡΙΘΗΚΑΝ ΟΛΕΣ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΕΣ, δελφινάριες εξαγγελίες των Πρωθυπουργών, των Εισαγγελέων του Αρείου Πάγου και των Υπουργών Δικαιοσύνης οτι "το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο"κλπ.

 ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ,ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

 ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, είναι βέβαιο οτι, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΛΟΥΠΑ ΤΡΑΓΩΔΙΩΝ και ανά τακτά διαστήματα θα ζούμε ΝΕΕΣ ΘΥΡΕΣ 7-ΝΕΕΣ ΡΙΚΟΜΕΞ-ΝΕΑ ΣΑΜΙΝΑ-ΝΕΕΣ ΜΑΝΔΡΕΣ-ΝΕΑ ΜΑΤΙΑ-ΝΕΕΣ ΑΤΤΙΚΕΣ ΟΔΟΥΣ-ΝΕΑ ΤΕΜΠΗ-ΝΕΟΥΣ ΤΣΟΥΜΑΝΗΔΕΣ...

 Αν υπήρχε Δικαιοσύνη, αν υπήρχαν τιμωρίες, αν λειτουργούσαν οι θεσμοί, όλες αυτές οι τραγωδίες θα είχαν προληφθεί, ακόμα κι αν υστερούσαμε τεχνολογικά και οικονομικά!

 Αν τώρα (όλως υποθετικά) τιμωρηθούν παραδειγματικά οι υπεύθυνοι, οι χαμένες ψυχές δεν θα αναστηθούν, σίγουρα όμως θα σωθούν αρκετές επόμενες.

 Πώς όμως ο ελληνικός λαός να περιμένει την Κάθαρση με τέτοιους Αρεοπαγίτες και Δικαστές ,ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΑΘΥΡΜΑ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟ PLAY STATION, που ψηφίζουν μονοκούκι υπέρ των funds, που κηρύσσουν όλους τους εργαζόμενους παράνομους και καταχρηστικούς, ΠΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ ΤΙΣ ΠΑΕ ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΤΩΝ ΠΕΝΟΜΕΝΩΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΩΝ ΩΣ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΕΣ, ΠΟΥ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ,ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΣΕ ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΑ ΤΡΕΝΑ ΝΑ ΠΕΡΝΟΥΝ...

 Είναι να γελάει κανείς, ακούγοντας τον Πρωθυπουργό να σκίζει τα ιμάτια του για την άμεση απόδοση δικαιοσύνης εξαγγέλλοντας ΜΙΑ ΒΑΜΒΑΚΟΥΛΕΙΟ ΤΡΙΜΕΛΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΜΠΕΙΡΟΓΝΩΜΟΝΩΝ ΑΠΟ ΔΥΟ ΜΕΛΗ (γιατί ο πρόεδρος πρόλαβε και παραιτήθηκε, πριν καθήσει στην πολυθρόνα του), που θυμίζει ΤΑ ΣΤΗΜΕΝΑ ΤΡΙΜΕΛΗ ΤΜΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΟ!

(Ελπίζουμε τουλάχιστον στην θέση του παραιτηθέντος να μην διορισθεί κάποιος από τους γνωστούς πολυθεσιτες Αρεοπαγιτες ή κάποιο μέλος της ΕΕΑ!)

 Επειδή ως γνωστόν οι Ανώτατοι Έλληνες Δικαστές δεν φοβούνται ούτε τον Θεό, ούτε την Θέμιδα, οι λύσεις για την σωτηρία της Ελλάδας είναι δύο:

 Ή ΞΕΝΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ(ακριβώς όπως κάναμε με τους διαιτητές),

 Ή SPORTRADAR στην δικαιοσύνη, ώστε μέσω αντίστοιχου ψηφιακού συστήματος ΝΑ ΑΝΙΧΝΕΥΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΑΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΤΗΜΕΝΕΣ ΔΙΚΕΣ!

 Έτσι κι αλλιώς οι ξένοι δικαστές στα διεθνή δικαστήρια ασχολούνται με τα χάλια μας που είναι τέτοια , ώστε ακόμα ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΔΟΚΑΡΙΑ ΤΩΝ GOALPOST ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ...GOAL LINE TECHNOLOGY TΟΥ CAS, ενώ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΑΚΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΓΟΜΕΝΗ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ,ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΩΝ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΜΑΣ ΕΓΚΑΛΕΣΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΩΝ.

 Όμως εμείς παρά τις συνεχείς διεθνείς καταδίκες μας, όχι μόνο δεν συμμορφώνομαστε, αλλά συνεχίζουμε πεισματικά να ακολουθούμε τον αυτοκτονικό δρόμο μας σε όλους τους τομείς.

Επειδη το ποδόσφαιρο αποτελεί έναν από τους ακριβεί(ους)ς καθρέφτες της κοινωνίας μας, αρκεί να συγκρίνουμε τις αποφάσεις των Αρεοπαγιτων του ΔΔΠ και των Νομικών του CAS.

 Μία απλή παραπομπή στις υποθέσεις των πρώην παικτών του Άρη, Ronaldo GUIARO, (μόνο... Γκιαούρη που δεν τον χαρακτήρισαν!) και Oriol LOZANNO θα πείσει και τον πιο αγράμματο νομικά για την άνιση μεταχείριση, όσων άτυχων ζούν κι αναπνέουν στην Ελλάδα.

Ως ΚΕΠ αυτές τις μέρες,λογω της τραγωδίας, αποφύγαμε να πανηγυρίσουμε για την σημαδιακή δικαίωση του μέλους μας Bogdan MARA κατά του Ηρακλή, για τα χρήματα που του οφείλονται από το 2011, όμως και να μην είχε συμβεί, πάλι έτσι θα ενεργούσαμε, γιατί από μία νίκη δεν θεραπεύονται οι απαράδεκτες αποφάσεις κατά των επίσης πρώην παικτών του Ηρακλή, ΗΛΙΑΔΗ, ΚΑΝΑΚΟΥΔΗ και ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΔΔΠ ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΝΤΑΙ,ΑΚΡΙΒΩΣ ΌΠΩΣ ΟΙ ΜΗΧΑΝΟΔΗΓΟΙ ΤΗΣ "HELLENIC TRAIN",ΔΗΛΑΔΗ ΩΣ...ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΟΙ!!!

 Και όμως μέσα στο μοιραίο τρένο υπήρχε ένας άτυχος συνάδελφος μας , μέλος του ΠΣΑΠΠ, που δεν ήταν και μέλος μας, ο επαγγελματίας ποδοσφαιριστής Ιορδάνης ΑΔΑΜΑΚΗΣ,ο οποίος έχασε την ζωή του, ενώ ο δικηγόρος του, όπως μας εκμυστηρεύθηκε, τον έψαχνε για να του ανακοινώσει την πιο ευχάριστη είδηση, που περιμένει ένας "ριγμένος" ποδοσφαιριστής:

 Ο,τι δικαιώθηκε από την ΕΕΑ και από μέρα σε μέρα θα του κατέθετε τα δεδουλευμένα του μετά την κατάπτωση της εγγυητικής επιστολής της ΠΑΕ ΡΟΔΟΣ, η οποία οφείλει ηθικά να πληρώσει στους γονείς του και τα υπόλοιπα οφειλόμενα!

 Κατά τραγική συγκυρία, εκτός από τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή, μεταξύ των θυμάτων υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι του αθλητισμού από άλλα αθλήματα (μπάσκετ, χάντμπολ), όπως άλλωστε στα Τέμπη έχουν αφήσει βίαια αυτόν τον κόσμο στο πρόσφατο παρελθόν στα προηγούμενα δυστυχήματα των λεωφορείων οι μαθητές του Μακροχωρίου και οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ.

 Φαίνεται οτι, την σκυτάλη του Χάρου, τις τελευταίες δεκαετίες κατά μεταφυσικό τρόπο παρέλαβε η Κοιλάδα των Τεμπών από το θανατηφόρο Πέταλο του Μαλιακού, όπου μεταξύ άλλων στις 27.9.2004 είχαν βρεί τραγικό τέλος 7 μαθητές από τα Τρίκαλα που πήγαιναν στην Αθήνα για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες!

 

Ας ελπίσουμε ότι, στην όμορφη κοιλάδα δεν θα ξανατύχει τέτοιο συμβάν, για να μην μείνει στην συλλογική μνήμη, όπως η Κακιά Σκάλα, η Κατάρα κλπ, που με τα ονόματα τους σηματοδοτήθηκε πλήθος δυστυχημάτων και λαϊκών δοξασιών.

 Ποτέ δεν φανταζόμουν τις δεκαετίες του 80 και του 90, όταν περνούσα με τον ΟΣΕ από εκεί με το τρένο ως φοιτητής, φαντάρος, δημοσιογράφος και δικηγόρος, στην γραμμή "Θεσσαλονίκη-Αθήνα - Αίγιο", γράφοντας το πρώτο μου βιβλίο (η "ΡΑΝΤΑΡΚΤΙΚΗ", όπου μεταξύ άλλων περιγράφω τις τραγωδίες του χιονιά και του καύσωνα του 1987,ΟΤΑΝ ΘΡΗΝΗΣΑΜΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΘΗΚΕΥΑΜΕ ΣΤΑ ΤΡΕΝΑ!), για το ΘΕΑΘΗΝΑΙ της κοινωνίας μας, του κράτους μας, του στρατού μας, της θρησκείας μας, της δικαιοσύνης μας, του αθλητισμού μας ότι, τα επόμενα χρόνια θα ζούσαμε τόσες τραγωδίες.

 Και το ταξίδι της πατρίδας μας στον χρόνο συνεχίζεται με το τρένο της ιστορίας κυριολεκτικά ΜΕ ΑΥΤΟΜΑΤΟ ΠΙΛΟΤΟ, με μαϊμού σταθμάρχες, υπουργούς, διοικητές, με λάθος ανθρώπους σε λάθος θέσεις.

 Σε όλους τους τομείς, ενώ κινούμαστε προς τα βράχια, οι πονηροί της εξουσίας και τα εξαπτέρυγα τους χλευάζουν την ΚΕΠ και κάθε καταγγελτικό λόγο, όπως χλεύαζαν το συνδικάτο των σιδηροδρομικών που με τις ανακοινώσεις, τα εξώδικα και τις μηνυτήριες αναφορές "προφήτευε" το χρονικό πολλών προαναγγελθέντων θανάτων.

 Την άλλη βδομάδα σχεδόν όλοι θα έχουν ξεχάσει την τραγωδία, αλλά και τα τρένα και τα καράβια και το μετρό και το τραμ και τα λεωφορεία και τα αεροπλάνα και η δικαιοσύνη και το ποδόσφαιρο και η χώρα θα συνεχίσουν ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΟΠΟΥ ΒΓΕΙ!

 Αλλωστε δεν ήταν πάντα το Ελληνικό Κράτος, ένα ΚΛΩΤΣΟΣΚΟΥΦΙ των Μεγάλων Δυνάμεων και των Εμφυλίων Αδυναμιών δικαιώνοντας τον προ 23 αιώνων χρησμό της Πυθίας "ΑΣΚΟΣ ΚΛΥΔΩΝΙΖΟΜΕΝΟΣ, ΜΗΔΕΠΩΠΟΤΕ ΒΥΘΙΖΟΜΕΝΟΣ";

 Αθήνα 5.3.2023

 Ο ΝΟΜΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΤΗΣ ΚΕΠ

 ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ

 

 

Γ. Λυσαρίδης, Eίναι, πράγματι, ένα «συναρπαστικό» πρωτάθλημα ;

 Επανερχόμενοι στην ζοφερή πραγματικότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου αναδημοσιεύουμε  το κείμενο του αγαπητού φίλου και εκλεκτού μέλους του ΙΔΕΑΔ  Γ. Λυσαρίδη για την ανάδειξη ορισμένων μόνο από τις παθογένειές του.

                             

 

Συχνά διαβάζουμε και ακούμε, τον τελευταίο καιρό, ότι το πρωτάθλημα της Α’ εθνικής (SL1) είναι «το πιό συναρπαστικό πρωτάθλημα» και ότι το απολαμβάνουν με την ψυχή τους οι ποδοσφαιρόφιλοι. Εδώ, νομίζω πως συγχέονται οι έννοιες των όρων «συναρπαστικό» και «ανταγωνιστικό». Συμφωνώ (με την ταπεινή μου γνώμη) ότι η βαθμολογική εξέλιξη του πρωταθλήματος, στη φάση που τώρα βρίσκεται (play off / play out), το καθιστά ανταγωνιστικό (εν μέρει στην κορυφή και, εν μέρει επίσης, στη βάση) και, κατά τούτο, είναι πράγματι ενδιαφέρον, ιδιαίτερα για τους οπαδούς των ομάδων. To «ανταγωνιστικό», όμως, δεν σημαίνει οπωσδήποτε και υψηλής ποιοτικής στάθμης . Πώς, τάχα, να το χαρακτηρίσει κάποιος «συναρπαστικό», αν θελήσει να το εντάξει (γιατί αυτό είναι το ορθό) στη συνολική εικόνα του ποδοσφαίρου στη χώρα μας, ως συνιστώσα του ;

 Μπορεί, άραγε, να είναι συναρπαστικό το ποδόσφαιρό μας,

- όταν η αρμόδια πολιτική ηγεσία (Υφυπουργός Αθλητισμού) βρίσκεται σε διαρκή αντιπαράθεση με θεσμικούς φορείς του ποδοσφαίρου (ΕΠΟ, ΕΠΣ, Διαιτησία),

- όταν η ΕΠΟ αναλίσκει τις δυνάμεις της στο να ισορροπεί ακροβατώντας στην εσωτερική διοικητική δυαρχία και στην εξωτερική κοινή αίσθηση που, διαχρονικά, την θεωρεί «υπάλληλο αφεντάδων»,

- όταν ο (κατ’ ευφημισμόν) συνεταιρισμός της «Σούπερ Λίγκα» δεν έχει ενιαίο δημόσιο λόγο και σπαράσσεται από εσωτερικές έριδες, αντιπαραθέσεις και δημόσιες διχογνωμίες και προσωπικές καταγγελίες,

- όταν και επισήμως αναγνωρίζεται ότι στο πρωτάθλημα κυριαρχούν και έχουν λόγο οι Big4 και οι υπόλοιπες ομάδες το αποδέχονται, ως ενδεείς δορυφόροι,

- όταν μετά από κάθε αγωνιστική υπάρχουν δηλώσεις Προέδρων ΠΑΕ, εμπρηστικές και απαξιωτικές για τους «εταίρους» των, που υποδαυλίζουν τον οπαδικό φανατισμό,

- όταν θεσμικοί αξιωματούχοι του ποδοσφαίρου κυκλοφορούν με μπράβους ή/και με κρατική προστασία, για λόγους ασφαλείας,

- όταν όσο προχωράει το πρωτάθλημα, διαρκώς και περισσότερο πλανιέται το ερώτημα «άραγε θα τελειώσει ; »,

- όταν το πρωτάθλημα της Β΄ εθνικής (SL2) καθυστέρησε δύο μήνες να αρχίσει, στη συνέχεια διακόπηκε και εξελίσσεται «μετ’ εμποδίων»,

- όταν η διοργανώτρια ΕΠΟ αναζητεί γήπεδο, στα πέρατα της γής, για να γίνει ο τελικός κυπέλλου,

- όταν υπάρχουν κρυμμένοι ή/και ανερεύνητοι φάκελοι για στημένους αγώνες, εδώ και καιρό, στα συρτάρια των αρμοδίων αρχών,

- όταν γίνεται διαπραγμάτευση με την πολιτεία για την επιχορήγηση, επαγγελματικού και ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, στη βάση υποσχέσεων και δεσμεύσεων για αντίδωρα,

- όταν το (τρίτο τη τάξει) πρωτάθλημα της Γ΄εθνικής έχει περιέλθει σε πλήρη αφάνεια,

- όταν το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο («κύτταρο του ποδοσφαίρου», κατά τις πομπώδεις ρητορείες των αρμοδίων) μένει παντελώς αβοήθητο, με αποτέλεσμα να συρρικνώνεται ολοένα η δραστηριότητά του,

- όταν μετά από τόσα χρόνια δουλικής και ατελέσφορης ξένης επιτροπείας, μετακαλούμε σωρηδόν ξένους διαιτητές, από το «κάτω ράφι» πλέον, λόγω χαμηλής ποιότητας και αξιοπιστίας του ποδοσφαίρου μας,

-  όταν η ελληνική διαιτησία δεν έχει κάνει την αυτοκριτική της και αρκείται στο να βολεύονται οι λίγοι «ημέτεροι», καθώς οδεύει στον πλήρη αφανισμό της

- όταν κανένας από τους αρμόδιους δεν συγκινείται από τον αφελληνισμό των ομάδων (το 80% στις βασικές ενδεκάδες των ΠΑΕ της SL1 είναι αλλοδαποί),

- όταν η εθνική μας ομάδα αποτελείται, στη συντριπτική της πλειοψηφία, από ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται σε ξένα, αξιόπιστα και πραγματικά ανταγωνιστικά πρωταθλήματα (στην αρχική ενδεκάδα του αγώνα με το Γιβραλτάρ, δύο μόνο από το ελληνικό πρωτάθλημα, Μασούρας και Μάνταλος), απόδειξη ότι στο εγχώριο ποδόσφαιρο η ανάπτυξη των ταλαντούχων ποδοσφαιριστών είναι ελλειμματική,

- όταν η αθλητική δικαιοσύνη (ασφαλώς και με δική της μεγάλη ευθύνη) έχει απολέσει  παντελώς την εμπιστοσύνη των φιλάθλων για την ευθυκρισία της,

- όταν ο αθλητικός τύπος έχει διολισθήσει πλήρως σε επιλεκτικά οπαδικό, με προφανή σκοπιμότητα να «χαϊδεύει τα αυτιά» των οπαδών-αναγνωστών,

- όταν ακόμη και μετά από οπαδικά επεισόδια που συγκλόνισαν την ελληνική κοινωνία, παρόμοια επεισόδια, σε γειτονιές, σχολεία και άλλους δημόσιους χώρους, πληθαίνουν δραματικά αντί να μειώνονται ;

 

Όταν, όταν, όταν ...

 

Αν, λοιπόν, πρέπει να δούμε το δάσος (το εθνικό μας ποδόσφαιρο, στο σύνολό του) και όχι το δέντρο ( και μάλιστα, ένα κλαδί του μόνο, δηλαδή τη συγκυριακή βαθμολογική απόσταση στην υψηλή κατηγορία), μάλλον θα πρέπει να είμαστε λιγότερο επιρρεπείς στους μεγαλόστομους χαρακτηρισμούς και περισσότερο προβληματισμένοι για την πραγματική κατάσταση του ποδοσφαίρου στη χώρα μας, την τωρινή και αυτήν που προοιωνίζεται για το μέλλον.

 

Συμπέρασμα : Δυστυχώς, το ποδόσφαιρό μας βρίσκεται ήδη στη βάρκα και ο λεμβούχος κωπηλατεί ταχύτατα προς την Αχερουσία....

 

Γιώργος Λυσαρίδης

27/3/2023

Θ. Φορτσάκης, Η τραγωδία των Τεμπών αναδεικνύει την ανάγκη για την εκ βάθρων αναθέσμιση, του πολιτικού συστήματος.

 

Μετά την τραγωδία των Τεμπών κανείς, ούτε και το ΙΔΕΑΔ, μπορεί πλέον να παραμένει σιωπηλός στον κατήφορο του πολιτικού συστήματος της χώρας, επικαλούμενος την ειδική επιστημονική του στόχευση ή το ειδικό επιστημονικό του πεδίο παρέμβασης στην κοινωνία.

Για τον λόγο αυτό αναδημοσιεύουμε την συνέντευξη του εξαίρετου φίλου και μέλους του ΙΔΕΑΔ        Θ. Φορτσάκη,  πρ. Πρύτανη ΕΚΠΑ, πρ. Βουλευτή Επικρατείας ΝΔ και Αντ. Μέλους της Ακαδημίας Πολιτικών και Ηθικών Επιστημών της Γαλλίας, αφού και η δική μας  επιστημονική  προσήλωση στον αθλητισμό και το αθλητικό δίκαιο ουδόλως αναιρεί την υποχρέωσή μας για συμβολή σε κάθε προσπάθεια θεσμικής ανάσχεσης και αναστροφής  αυτής της επικίνδυνης για όλους μας κατηφορικής πορείας.

 

1. Ποιες πιστεύετε ότι μπορεί να είναι οι συνέπειες της τραγωδίας των Τεμπών;

 

Η τραγωδία των Τεμπών λειτουργεί στην Πολιτεία μας σαν καταλύτης. Αναδεικνύει με τον πιο βίαιο τρόπο την ανεπάρκεια του κράτους μας, αποκαλύπτοντας παθογένειες που το ταλανίζουν διαχρονικά, που όμως λαμβάνουν πλέον ανεξέλεγκτη τροπή. Η κρίση εμπιστοσύνης που σοβεί εδώ και πολύ καιρό, όπως φανερώνει και η υψηλή αποχή από τις εκλογές, ιδίως των νέων, λαμβάνει τώρα μεγαλύτερη, ανησυχητική, διάσταση. Σημαντικό μέρος του πληθυσμού αποστρέφεται πλέον συνολικά το πολιτικό σύστημά μας. Είναι άραγε οι περισσότεροι πολιτικοί μας αδιάφοροι ή ανίκανοι ή και διεφθαρμένοι; Ασκούν τα καθήκοντά τους με κριτήρια πρωτίστως μικροπολιτικά και κομματικά; Οι πολίτες επιλέγουμε τους πολιτικούς εκπροσώπους μας κυρίως με ρουσφετολογικές προσδοκίες; Δεν το πιστεύω! Όμως τα γεγονότα μαρτυρούν αδιάψευστα ότι το σύστημα πάσχει βαριά. Απέτυχε μέχρι σήμερα να αυτοϊαθεί, παρά τις τακτικές εξαγγελίες για προσπάθεια βελτίωσης. Απέτυχαν ακόμη και οι πιο καλοπροαίρετοι. Το πολιτικό σύστημα έχει εγκλωβίσει το πολιτικό προσωπικό, το οποίο με τη σειρά του το αναπαράγει. Η εμπειρία μου από το πέρασμά μου στην πολιτική με έχει οδηγήσει στην πεποίθηση ότι λύση πρέπει να αναζητηθεί προς την κατεύθυνση της αναθεώρησης ορισμένων βασικών μηχανισμών λειτουργίας της Πολιτείας μας. Περιορίζομαι εδώ σε ορισμένα μόνο σημεία:

 

α) Ο ρόλος του βουλευτή συνίσταται στην εξυπηρέτηση του κοινού συμφέροντος, όχι στην προώθηση και επίλυση ζητημάτων ατομικών. Ο πελατειακός δεσμός βουλευτή – εκλογέα πρέπει να διαρραγεί. Πρέπει γι’ αυτό να μειωθεί δραστικά ο αριθμός των βουλευτών. Θα ήταν για τον πληθυσμό μας υπεραρκετοί 100, αν λάβουμε υπόψη τα δεδομένα των άλλων δυτικού τύπου δημοκρατιών. Θα μπορούσε τουλάχιστον αμέσως να μειωθούν στους 200, όπως επιτρέπει το Σύνταγμα (ά. 51). Θυμίζω στο σημείο αυτό ότι η δυνατότητα να αποσπάται στα γραφεία των σημερινών 300 βουλευτών μεγάλος αριθμός δημοσίων υπαλλήλων διαβρώνει σημαντικά τη θεμελιώδη συνταγματική αρχή της ουδετερότητας της Δημόσιας Διοίκησης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

 

β) Βουλή είναι ταγμένη, εκτός από τη νομοθεσία, στον έλεγχο της εκτελεστικής εξουσίας. Είναι ανεπίτρεπτο να ταυτίζεται ο ελεγχόμενος με τον ελεγκτή. Επομένως πρέπει να θεσμοθετηθεί το ασυμβίβαστο της βουλευτικής με την υπουργική ιδιότητα. Βουλευτής υπουργοποιούμενος αποχωρεί από τη Βουλή και δεν επιστρέφει παρά στις μεθεπόμενες εκλογές.

 

γ) Οι βουλευτικές εκλογές πρέπει να διεξάγονται κυρίως σε μονοεδρικές περιφέρειες, με σύστημα πλειοψηφικό. Αυτό οδηγεί στην επιλογή των υποψηφίων με βάση προκριματικές εκλογές, ενώ επίσης οδηγεί, τη δεύτερη Κυριακή, στον κατά το δυνατόν ευρύτερο συνασπισμό ψηφοφόρων. Οι πολυεδρικές περιφέρειες, κατάλοιπο παλαιοκομματικό, ευνοούν την κομματική επιλογή και στήριξη των υποψηφίων. Γι’ αυτό εκλέγονται πάντοτε οι ίδιοι και οι ίδιοι διαχρονικά και διαγενεακά. Θα μπορούσε το 1/3 των βουλευτών να εκλέγεται σε πανελλήνια βάση με αναλογικό σύστημα, εξασφαλίζοντας έτσι ότι και τα μικρότερα κόμματα θα διαθέτουν έναν τουλάχιστον εκλεγμένο εκπρόσωπο.

 

δ) Οι βουλευτές δεν πρέπει να υπερβαίνουν στη Βουλή την 12ετία, ώστε να διασφαλισθεί κινητικότητα και ανανέωση στο σύστημα. Με ένα διάλειμμα δύο βουλευτικών θητειών θα μπορούσε ενδεχομένως κάποιος να επανέλθει.

 

ε) Η μείωση του αριθμού των βουλευτών μπορεί να αντισταθμισθεί με αύξηση των εκπροσώπων και των αρμοδιοτήτων τους στην τοπική αυτοδιοίκηση, που πρέπει και αυτή να αναμορφωθεί ώστε να αποκτήσει ουσιαστική υπόσταση.

 

στ) Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, δεν κρύβω την προτίμησή μου σε σύστημα προεδρικού τύπου, με άμεση εκλογή του Προέδρου από τον λαό. Το σημερινό πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα λειτουργεί στρεβλά, χωρίς την αναγκαία δημοκρατική νομιμοποίηση  και οδηγεί συχνά σε αποτελέσματα άτοπα.

 

Χωρίς εκ βάθρων αναθέσμιση, το σημερινό πολιτικό σύστημα θα συνεχίσει να παρασύρει στη δίνη του τη Χώρα, στερώντας της την όποια προοπτική βελτίωσης αυτή δικαιούται.  

 

2. Ποια είναι η συνταγματική άλγεβρα για τον χρόνο των εκλογών (οι ημερομηνίες και οι αποφάσεις);

 

Βιώνουμε τον τελευταίο καιρό ένα σήριαλ υποθέσεων για την ημερομηνία των εκλογών, με αποτέλεσμα να δημιουργείται η εντύπωση ότι αναζητείται, και μάλιστα με βάση δημοσκοπικές έρευνες, η πλέον ευνοϊκή για το κυβερνών κόμμα. Ωστόσο η διάρκεια ζωής της Βουλής αποτελεί ουσιώδες στοιχείο της λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος, που προσδιορίζεται ρητά στο Σύνταγμά μας. Οι βουλευτές εκλέγονται για 4 συνεχή χρόνια που αρχίζουν από την ημέρα των γενικών εκλογών. Μόλις λήξει η βουλευτική περίοδος, με προεδρικό διάταγμα, που προσυπογράφεται από το υπουργικό συμβούλιο, διατάσσεται η διενέργεια γενικών βουλευτικών εκλογών μέσα σε 30 ημέρες και η σύγκληση της νέας Βουλής σε τακτική σύνοδο μέσα σε άλλες 30 ημέρες από αυτές  (ά. 53 Σ). Οι εκλογές διενεργούνται υποχρεωτικά την τελευταία Κυριακή της περιόδου των 30 ημερών που ακολουθεί τη διάλυση της Βουλής (ά. 31 ΠΔ 26/2012). Δηλαδή, υπό κανονικές συνθήκες, η σημερινή Βουλή, που εκλέχθηκε στις 7 Ιουλίου 2019, λήγει στις 6 Ιουλίου 2023 και οι εκλογές θα διεξαχθούν στις 30 Ιουλίου.

 

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να διαλύσει τη Βουλή νωρίτερα, αν έχουν παραιτηθεί ή και καταψηφισθεί από αυτή δύο Κυβερνήσεις και η σύνθεσή της δεν εξασφαλίζει κυβερνητική σταθερότητα (ά. 41 παρ. 1 Σ.). Επίσης, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διαλύει τη Βουλή με πρόταση της Κυβέρνησης που έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης για ανανέωση της λαϊκής εντολής προκειμένου να αντιμετωπισθεί εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας (ά. 41 παρ. 2 Σ.). Η διάταξη αυτή έχει μέχρι σήμερα ερμηνευθεί στη συνταγματική πρακτική ως ένα ουσιαστικό προνόμιο της Κυβέρνησης, αφού η επίκλησή της δεν υπόκειται σε κανέναν έλεγχο. Από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα μόνο δύο φορές η Βουλή συμπλήρωσε την κανονική διάρκεια ζωής της, ενώ όλες οι άλλες διαλύθηκαν νωρίτερα με επίκληση της ανάγκης αντιμετώπισης εθνικού θέματος εξαιρετικής σημασίας. Όμως η συνταγματική αυτή πρακτική σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να ερμηνεύεται ως εθιμική τροποποίηση του Συντάγματος. Δεν παύει να αποτελεί σαφή παραβίασή του, συνεπαγόμενη σημαντική στρέβλωση της λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος. Είναι και δεοντολογικά απαράδεκτο να αποτελεί κυβερνητικό προνόμιο η επιλογή της ημερομηνίας των εκλογών.

 

Θα προτιμούσα να προβλεφθεί συνταγματικά ότι η Βουλή έχει σταθερή ασύντμητη διάρκεια. Με αμιγές προεδρικό σύστημα, τύπου Η.Π.Α., αυτό δεν παρουσιάζει δυσκολία. Αλλά και με προεδρικό σύστημα Γαλλικού τύπου, όπου μαζί με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας υπάρχει και Πρωθυπουργός Κυβέρνησης που χρειάζεται την εμπιστοσύνη της Βουλής, ακόμα και αν παραμείνουμε στο σημερινό σύστημα, υπάρχουν μηχανισμοί που στηρίζουν σημαντικά την εξάντληση της προβλεπόμενης διάρκειας ζωής της Βουλής. Για να μην υπάρχει απόσταση από το λαϊκό αίσθημα, θα μπορούσε η ανανέωση της Βουλής να γίνεται κατά το ήμισυ ανά διετία, όπως στις Η.Π.Α.. Η πρόβλεψη αυτή τμηματικής ανανέωσης απαλείφει και την ανάγκη προσφυγής στις κάλπες για λήψη νωπής εντολής σε περίπτωση εξαιρετικού εθνικού θέματος. Για τη διασφάλιση κυβερνητικής σταθερότητας θα μπορούσε να προβλεφθεί, όπως για παράδειγμα στη Γερμανία, ότι η ψήφος δυσπιστίας πρέπει να συνοδεύεται και από θετική πρόταση διαδοχής, ώστε να μη κινδυνεύσει η Χώρα να μείνει ακυβέρνητη: καταψηφίζει η Βουλή την Κυβέρνηση Α, αλλά συγχρόνως ψηφίζει την Κυβέρνηση Β, διαφορετικά παραμένει η Κυβέρνηση Α. Επίσης, η Κυβέρνηση, για να μην εκμηδενισθεί η νομοθετική πρωτοβουλία της, θα μπορούσε να μπορεί να ζητήσει, όπως στη Γαλλία, να υιοθετηθεί η πρόταση νόμου της απαιτώντας διαφορετικά να ανατραπεί, οπότε όμως θα πρέπει να έχει βρεθεί διάδοχος. Υπάρχουν επομένως σημαντικοί μηχανισμοί διασφάλισης της σταθερής – και πάντως της μέγιστης δυνατής –  διάρκειας της ζωής της Βουλής.

 

3. Σε περίπτωση αδυναμίας σχηματισμού κυβέρνησης μετά τις πρώτες εκλογές πόσος καιρός απαιτείται για την οργάνωση νέων εκλογών;

 

Μετά τη διενέργεια των προσεχών εκλογών θα χρειασθεί να αναμείνουμε όσο χρόνο απαιτηθεί για να συγκροτηθεί η νέα Βουλή και να εκλέξει τον Πρόεδρό της. Αυτός θα ανακοινώσει, κατά το Σύνταγμα, στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας τη δύναμη των κομμάτων στη Βουλή, ώστε αυτή να μπορέσει να προχωρήσει στην προβλεπόμενη διαδικασία των εντολών, δηλαδή θα χρειασθούν 3 τριήμερα, εκτός αν ένας αρχηγός αποποιηθεί την εντολή αμέσως. Ακόμη μπορεί να χρειασθεί χρόνος στο πλαίσιο επιδίωξης για το σχηματισμό Κυβέρνησης γενικής αποδοχής, άλλως ανατίθεται εντολή σε έναν από τους Προέδρους των ανωτάτων δικαστηρίων, οπότε και διαλύεται η Βουλή και προχωρούν οι εκλογές κατά το χρονοδιάγραμμα που ήδη περιέγραψα. Είναι επομένως δύσκολο να απαιτηθεί ένα διάστημα μικρότερο των 6 εβδομάδων.

 

4. Τι είδους εκλογικός νόμος απαιτείται για τη διασφάλιση κυβερνητικής πλειοψηφίας; H απλή αναλογική συνεπάγεται αναγκαίως έλλειψη πολιτικής σταθερότητας;

 

Είναι αλήθεια ότι αυτή η απλή αναλογική δεν ευνοεί κατ’ αρχήν τον σχηματισμό κυβερνητικής πλειοψηφίας. Στο σύστημα που θα εφαρμοσθεί στις προσεχείς εκλογές υπολανθάνει πάντως μια μικρή ενίσχυση, αφού προβλέπεται ελάχιστο όριο για την είσοδο κόμματος στη Βουλή, έστω μικρό. Η όποια αυτή ενίσχυση μπορεί να φτάσει και το 10%. Από την άλλη μεριά, η λεγόμενη ενισχυμένη αναλογική, που έχει προβλεφθεί να εφαρμοσθεί στις μεθεπόμενες εκλογές, μπορεί να οδηγήσει σε αποτελέσματα άτοπα, αφού ένα κόμμα με 36% μπορεί να αποκτήσει το 51% των εδρών της Βουλής. Γι’ αυτό ανέπτυξα παραπάνω την πρόταση ενός διαφορετικού εκλογικού συστήματος, που συνδυάζει μονοεδρικές πλειοψηφικές περιφέρειες με πανελλήνιο αναλογικό σύστημα, κατά το πρότυπο της Γερμανίας. Πάντως η επιλογή ενός συστήματος ενισχυμένης αναλογικής με λογική μετριοπαθή ενίσχυση θα ήταν προτιμότερη και από το υπάρχον, αλλά και από το επόμενο εκλογικό σύστημα. Ένα τέτοιο σύστημα θα οδηγούσε εν καιρώ στη διαμόρφωση μιας νοοτροπίας συνεργασίας. Χρειάζεται πάντοτε κάποιος χρόνος για να ασκήσει επίδραση στην πολιτική νοοτροπία ένα εκλογικό σύστημα, εφόσον φυσικά παραμένει σταθερό.

 

5. Είναι συνταγματικά επιτρεπτός ο αποκλεισμός ενός υποψηφίου ή ενός πολιτικού σχηματισμού; Είναι τεχνικά εφικτός;

 

Από το συνδυασμό των άρθρων 51 και 55 του Συντάγματος προκύπτει ότι για να αποκλεισθεί ένας πολίτης από την υποψηφιότητα για βουλευτής πρέπει να έχει καταδικασθεί ποινικά αμετάκλητα για ορισμένα εγκλήματα. Στην περίπτωση Κασιδιάρη είναι γνωστό ότι δεν υπάρχει μέχρι σήμερα αμετάκλητη καταδίκη, αφού ακόμα εξελίσσεται η υπόθεση στο δεύτερο βαθμό. Πρόσφατα, με φωτογραφική διάταξη (ά. 32 παρ. 1 ΠΔ26/2012) σχετικά με το δικαίωμα κατάρτισης συνδυασμών στις βουλευτικές εκλογές, προβλέφθηκε ότι ο πρόεδρος, ο γενικός γραμματέας, τα μέλη της διοικούσας επιτροπής, ο νόμιμος εκπρόσωπος και η πραγματική ηγεσία ενός κόμματος δεν πρέπει να έχουν καταδικασθεί σε οποιοδήποτε βαθμό σε κάθειρξη για ορισμένα αδικήματα. Επίσης, πρόβλεψε ότι η πραγματική ηγεσία έχει την έννοια ότι πρόσωπο άλλο από εκείνο που κατέχει τυπικά θέση προέδρου, γενικού γραμματέα, μέλους της διοικούσας επιτροπής ή νόμιμου εκπροσώπου με συγκεκριμένες πράξεις του εμφανίζεται να ασκεί τη διοίκηση του κόμματος ή να έχει τοποθετήσει εικονική ηγεσία ή να έχει τον ηγετικό πολιτικό ρόλο προς το εκλογικό σώμα και ακόμη ότι η οργάνωση και η δράση του κόμματος πρέπει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Για την αξιολόγηση της συνδρομής αυτής λαμβάνεται υπόψη τυχόν καταδίκη σε οποιοδήποτε βαθμό υποψηφίων βουλευτών ή ιδρυτικών μελών ή διατελεσάντων προέδρων. Ο έλεγχος της συνδρομής αυτών των προϋποθέσεων ασκείται αυτεπάγγελτα από το Α΄ Τμήμα του Αρείου Πάγου. Προβλέπεται μάλιστα, ότι προς υποβοήθηση της κρίσης του Ανωτάτου Δικαστηρίου πολιτικά κόμματα και κάθε εκλογέας έχουν δικαίωμα να υποβάλουν υπόμνημα με στοιχεία τεκμηρίωσης

 

Όσο ακραίος και απεχθής να είναι ένας πολιτικός σχηματισμός ή ένας καταδικασμένος εγκληματίας, είναι ανεπίτρεπτη η φωτογραφική διευθέτηση της απαγόρευσης συμμετοχής του στη διαδικασία των πολιτικών εκλογών, εφόσον δεν πληρούνται οι συνταγματικές προϋποθέσεις. Όφειλε η Πολιτεία να είχε μεριμνήσει να διεξαχθούν οι δίκες στην ώρα τους. Η διάταξη είναι ασαφής και εγκυμονεί σημαντικούς κινδύνους στρεβλής εφαρμογής. Είναι τεχνικώς ανεπαρκής, προδίδοντας επιπολαιότητα σύλληψης και διατύπωσης. Η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής επισήμανε ορισμένα προβλήματα και υπέδειξε σχετικές βελτιώσεις. Δυστυχώς δεν εισακούστηκε. Είναι επίσης, κατά την αντίληψή μου, ανεπίτρεπτο να μεταφέρεται στη δικαστική εξουσία το βάρος μιας κρίσης κατ’ εξοχήν πολιτικής. Θα είναι σχεδόν αδύνατον να κατορθώσει να αποφανθεί το Ανώτατο Δικαστήριο τεκμηριωμένα για την εικονικότητα της ηγεσίας μέσα στον ελάχιστο απαιτούμενο χρόνο. Και το χειρότερο, αμφιβάλλω αν η απαγόρευση θα κατορθώσει να επιτύχει το σκοπό της. Το Σύνταγμά μας παρέχει πλαίσιο επαρκούς θεσμικής θωράκισης της δημοκρατίας μας, να το εμπιστευόμαστε!