YOUTUBE

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2016

ΙΔΕΑΔ, Το Σύνταγμα στη μέγγενη του ποδοσφαιρικού μνημονίου (ΔΣΑ 20-12-2016)

                                                                 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Από την απόλυτα πετυχημένη εκδήλωση του ΙΔΕΑΔ προέκυψε αδιαμφισβήτητα το συμπέρασμα ότι:

Η επιτροπή εξομάλυνσης δεν μπορεί να έχει καθήκοντα προσωρινής διοίκησης
------------------------------


Η FIFA δεν έχει το δικαίωμα να παραβιάζει το δίκαιο και τις αρχές που ισχύουν σε κάθε εθνικό κράτος καθώς είναι σωματείο ιδιωτικού χαρακτήρα και το καταστατικό της πηγάζει από την εξουσία των εθνικών ομοσπονδιών, τόνισε ο ομότιμος καθηγητής συνταγματικού δικαίου κ. Γιώργος Κασιμάτης, στην ομιλία του στην ημερίδα που διοργάνωσε το Ινστιτούτο Διεθνούς και Ελληνικού Αθλητικού Δικαίου, με θέμα:  «Το Σύνταγμα στη μέγγενη του ποδοσφαιρικού μνημονίου».
Ο κ. Κασιμάτης αναφερόμενος στην απόφαση της FIFA να διορίσει προσωρινή διοίκηση στην ΕΠΟ και στην εκ των υστέρων προσπάθεια νομιμοποίησής της από την ελληνική αθλητική ηγεσία, υπογράμμισε μεταξύ άλλων.
 «Η παρέμβαση της FIFA παραβιάζει τα δικαιώματα των σωματείων τα οποία είναι εγγυημένα από το ελληνικό Σύνταγμα αλλά και το διεθνές δίκαιο. Η  FIFA είναι ένα διεθνές σωματείο ιδιωτικού χαρακτήρα και το καταστατικό της πηγάζει από την εξουσία των εθνικών ομοσπονδιών. Δεν έχει το δικαίωμα να παραβιάζει τις αρχές που ισχύουν σε κάθε εθνικό κράτος. Είναι αναρμόδια σε θέματα τα οποία αφορούν τη λειτουργία των σωματείων και τα οποία ανήκουν στα πολιτικά δικαστήρια πολλώ δε μάλλον που τα σωματεία εκλέκτορες της ΕΠΟ, έχουν συμφέρον πάνω σε αυτά τα δικαιώματα. Οι εγγυήσεις που παρέχονται, δεν επιτρέπουν σε κανένα διεθνές σωματείο να παραβιάζει το εθνικό δίκαιο, όπως αυτό ορίζεται από το Σύνταγμα. Το πώς επιλύονται όλα αυτά τα ζητήματα, το ορίζει το εθνικό Σύνταγμα και ο Αστικός Κώδικας. Και η συνταγματική εγγύηση είναι ταυτόσημη με τις εγγυήσεις του εθνικού δικαίου. Η επιτροπή εξομάλυνσης που επινόησε η FIFA, μπορεί να έχει συμβουλευτική ιδιότητα όχι όμως καθήκοντα προσωρινής διοίκησης. Και η διάταξη με την οποία η Κυβέρνηση την νομιμοποίησε είναι κατάφωρα αντισυνταγματική. Αν τα ελληνικά δικαστήρια δεν θέλουν να το καταλάβουν αυτό, υπάρχουν και τα διεθνή δικαστήρια. Ολες οι συμβάσεις δανεισμού κρατών μελών έχουν τις παραβιάσεις που βλέπουμε και στη FIFA. Ο αθλητισμός είναι σημαντικό εμπόρευμα και μέσο επηρεασμού και επιβολής πολιτικής. Η αθλητική έλξη είναι πόθος αγνός αλλά και υψηλός και  περιέχει πολλές ιδιότητες για την επιβολή και χειραγώγηση. Η αρμοδιότητα που προβλέπει το Σύνταγμα, δεν μπορεί να υποκατασταθεί ούτε για λόγους εθνικού συμφέροντος. Η εθνική κυριαρχία ενός κράτους δεν αφορά μόνο τα σύνορά του, αλλά και την παραγωγή δικαίου όπως και την εφαρμογή του. Εθνική κυριαρχία σημαίνει δικαίωμα να παράγεις δικό σου δίκαιο. Πως θα ανακόψουμε αυτό το πράγμα; Τα σωματεία πρέπει να γίνουν και λίγο αντιστασιακά. Να διαμαρτυρηθούν, να παλέψουν. Οταν υπάρχουν διαδικασίες προβλεπόμενες από το Σύνταγμα, κανένας υπουργός δεν έχει λόγο παρέμβασης. Σήμερα ο αθλητισμός είναι εμπόρευμα και ανήκει σε επιχειρήσεις. Ο επιχειρηματίας δεν μπορεί όμως να πουλάει τους ανθρώπους όπως πουλάει τις πατάτες και τα αυγά». 

Ο πρόεδρος του ΙΔΕΑΔ κ. Ανδρέας Μαλάτος αναφερόμενος στην προσφυγή που κατέθεσε στο μονομελές Πρωτοδικείο, τόνισε ότι ο Αστικός Κώδικας δεν επιτρέπει στην επιτροπή εξομάλυνσης να λειτουργήσει ως προσωρινή διοίκηση. «Προσέφυγα στο μονομελές Πρωτοδικείο, μη αναγνωρίζοντας ότι το μόρφωμα που διόρισε η FIFA μπορεί να έχει το δικαίωμα της προσωρινής διοίκησης. Σύμφωνα με τον Αστικό Κώδικα και την ισχύουσα νομοθεσία, προσωρινή διοίκηση στην ΕΠΟ μπορεί να διοριστεί μόνο από το μονομελές Πρωτοδικείο. Κάθε άλλος διορισμός από οποιονδήποτε και με οποιονδήποτε τρόπο μπορεί να έχει οποιανδήποτε άλλη μορφή, όχι όμως να αποτελεί μια νόμιμη προσωρινή διοίκηση, όπως προβλέπει το άρθρο 69 του Αστικού Κώδικα και το ελληνικό Σύνταγμα. Ακόμα και αν κριθεί ότι η επιτροπή εξομάλυνσης είναι συνταγματικά νόμιμη, μπορεί να λειτουργήσει όπως θέλει αλλά όχι ως προσωρινή διοίκηση» υπογράμμισε. 

Ο πρώην γενικός γραμματέας Αθλητισμού κ. Γιώργος Λυσαρίδης από την πλευρά του ανέφερε ότι μόνο με την τήρηση των νόμων και της δημοκρατικής νομιμότητας μπορεί να δοθεί λύση με διαρκή ορίζοντα και να σημανθεί η απαρχή μιας νέας πορείας για το ποδόσφαιρο. Όπως χαρακτηριστικά τόνισε, σε χαιρετιστήρια επιστολή που απέστειλε «όσο είναι προφανές ότι η κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο όδευε με “σπασμένα φρένα ” στην πλήρη ανυποληψία, άλλο τόσο είναι προφανές και επιβεβλημένο ότι οι πρωτοβουλίες – από όπου κι αν προέρχονται – πρέπει να υπακούουν απόλυτα στους νόμους του ελληνικού κράτους και στον υπέρτατο αυτών, το ελληνικό Σύνταγμα. Αλλιώς υπηρετούν μια προσωρινή και ασταθή ισορροπία, η οποία θα κινδυνεύσει ανά πάσα στιγμή να ανατραπεί και να παρασύρει το ποδόσφαιρό μας σε νέο καταστροφικό κατήφορο».


Ο πρώην γγ του ΠΣΑΠ κ. Νίκος Μάλλιαρης τόνισε την αναγκαιότητα συσπείρωσης των ανθρώπων του ποδοσφαίρου που διακρίνονται για το ήθος και το φίλαθλο πνεύμα και οι οποίοι έχουν αποδείξει εμπράκτως εντός των αγωνιστικών χώρων την αγάπη τους για το άθλημα, ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για τη διεκδίκηση ενός αθλητικού νόμου που θα ανοίγει τα σωματεία στην κοινωνία και θα θέτει τις βάσεις για ένα ποδόσφαιρο ανεξάρτητο από επαγγελματίες παράγοντες και εταιρίες που δεν σέβονται το άθλημα, τους αθλητές και το ευ αγωνίζεσθαι





Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2016

ΙΔΕΑΔ, Το Σύνταγμα στη μέγγενη του ποδοσφαιρικού μνημονίου


ΤΟ ΙΔΕΑΔ
Με αφορμή την αίτηση του Προέδρου του ΙΔΕΑΔ κ. Ανδρέα Μαλάτου για διορισμό προσωρινής διοίκησης στην ΕΠΟ και με την ευγενική συμπαράσταση του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών
ΣΑΣ ΚΑΛΕΙ
Στην εκδήλωση νομικού και αθλητικοπολιτικού προβληματισμού με θέμα:

ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΣΤΗ ΜΕΓΓΕΝΗ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ
Στην εκδήλωση που διεξάγεται με ελεύθερη συμμετοχή την Τρίτη 20-12-2016, ώρα 13:00 στην Αίθουσα Τελετών του ΔΣΑ, Ακαδημίας 60 θα εντοπισθούν και θα απαντηθούν τα νομικά και πολιτικο-αθλητικά ερωτήματα σχετικά με την απόφαση της ΦΙΦΑ για  διορισμό  «Επιτροπής Εξομάλυνσης» στο ελληνικό ποδόσφαιρο, τον τρόπο , την διαδικασία και τις συνέπειες από την επιβολή της στο ελληνικό ποδόσφαιρο και την νομική της αξιολόγηση στο πλαίσιο της διεθνούς και εθνικής έννομης τάξης .
 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Ανδρέας Μαλάτος, Πρόεδρος ΙΔΕΑΔ: Η Επιτροπή Εξομάλυνσης της ΦΙΦΑ ως       Προσωρινή Διοίκηση της ΕΠΟ
Γιώργος Κασιμάτης, Ομότιμος Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου: Νομική αξιολόγηση της λειτουργίας της ΦΙΦΑ στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου και του Ελληνικού Συντάγματος
Νίκος Μάλλιαρης, Μέλος του ΙΔΕΑΔ-Πρώην Γενικός Γραμματέας του ΠΣΑΠ: Πως και γιατί φτάσαμε στην επιτροπεία του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Συντονιστές της εκδήλωσης θα είνα ο δημοσιογράφος Γιάννης Γεωργάκης και ο πρώην Γενικός Γραμματέας της ΕΟΚ Μίλτος Λαζαρίδης.
Θα επακολουθήσει συζήτηση και απάντηση σε υποβολή ερωτημάτων.
Με τη βεβαιότητα ότι θα συμβάλετε στην διαρκή προσπάθειά μας για την θεσμική αναβάθμιση του ελληνικού αθλητισμού, παρακαλείσθε να παραστείτε.

Δρ. Ανδρέας Μαλάτος         

Πρόεδρος  Ι.Δ.Ε.Α.Δ.

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2016

ΑΣΕΑΔ 60/2016,Η απαλλαγή κατηγορουμένου για λόγους τυπικούς δεν επηρεάζει την ουσία της πειθαρχικής διαδικασίας

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ &  ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ
ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ
ΑΝΩΤΑΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΠΙΛΥΣΗΣ
ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ (Α.Σ.Ε.Α.Δ.)

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ   60 / 3-11-2016
ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ

ΤΜΗΜΑ Γ΄


Αποτελούμενο από τους Άννα Ιωάννου -Φωτοπούλου, Πρόεδρο, Σωκράτη Γαβαλά, (Εισηγητή), Μαρία Παπαδοπούλου, Κωνσταντίνο Βουλγαρίδη και Αρετή Σκαφίδα, Μέλη.
 Συνεδρίασε δημόσια στις 29-09-2015 στα Γραφεία του (Λ. Ανδρέα Παπανδρέου 37) στο Μαρούσι Αττικής, με την παρουσία και της Γραμματέως του Διονυσίας Ρωμανού, υπαλλήλου ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου της Γ.Γ.Α., για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:
            Του προσφεύγοντος: Γεράσιμου ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΥ του Ευθυμίου, κατοίκου Αθηνών χωρίς στοιχεία οδού, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο Δικηγόρο του Γεώργιο Παναγόπουλο.
Της καθής η προσφυγή: Της Επιτροπής Φιλάθλου Πνεύματος (Ε.ΦΙ.Π.) της Ε.Ο.Ε. του άρθρου 130 Ν.2725/1999, που εδρεύει στο Χαλάνδρι Αττικής, νόμιμα εκπροσωπούμενης από τον Πρόεδρο αυτής Γεώργιο Λενό, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο Δικηγόρο της Κωνσταντίνο Πουλή.
            Η υπό κρίση από 25-05-2016 προσφυγή κατατέθηκε στη Γραμματεία του Συμβουλίου τούτου με αριθμό καταθέσεως προσφυγής 32/27-05-2016.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά του πινακίου και συζητήθηκε, αφού οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και αναφέρθηκαν και στα έγγραφα υπομνήματά τους, τα οποία κατέθεσαν στη χορηγηθείσα σε αυτούς προθεσμία.
             

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

(Ι) Ο Ν. 2725/1999 (Α. 121), ο οποίος ρυθμίζει τα θέματα του ερασιτεχνικού και του επαγγελματικού αθλητισμού, περιλαμβάνει στα άρθρα 119 και επόμενα, σύστημα κανόνων περί αθλητικής δικαιοσύνης. Ειδικότερα, στο άρθρο 130 ορίζονται τα εξής: «1. Οι ασχολούμενοι με τα κάθε είδους αθλήματα και τις εν γένει αθλητικές, αγωνιστικές ή γυμναστικές εκδηλώσεις, καθώς και οι παρακολουθούντες τις εκδηλώσεις αυτές, οφείλουν να τηρούν τις αρχές του φιλάθλου πνεύματος και των παραδόσεων του αθλητισμού και του ολυμπιακού ιδεώδους. 2. Η παράβαση των ανωτέρω αρχών επισύρει στους παραβάτες ως κύρωση την οριστική ή για ορισμένη χρονική διάρκεια απαγόρευση παρακολούθησης οποιασδήποτε αθλητικής εκδήλωσης, συμμετοχής τους υπό οποιαδήποτε ιδιότητα, ως διοικούντων, μελών, αθλητών προπονητών, γυμναστών στα κάθε είδους αθλητικά, γυμναστικά και αγωνιστικά σωματεία, ενώσεις, επαγγελματικούς συνδέσμους ή ομοσπονδίες, καθώς και της συμμετοχής τους ως διαιτητών, παρατηρητών ή ιατρών αγώνων. Η ποινή αυτή επιβάλλεται από την Επιτροπή Φιλάθλου Πνεύματος (Ε.ΦΙ.Π.), όπως μετονομάζεται η Επιτροπή Φιλάθλου Ιδιότητος (Ε.Φ.Ι.), που συστάθηκε και λειτουργεί, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 4 του Ν. 3148/1955 (ΦΕΚ 54 Α΄) και λειτουργεί στην Ε.Ο.Ε. Η Ε.ΦΙ.Π. επιλαμβάνεται αυτεπαγγέλτως ή κατόπιν καταγγελίας και σε χρονικό διάστημα το αργότερο δύο (2) μηνών από την πειθαρχική δίωξη ή την καταγγελία, οφείλει να εκδώσει απόφαση. 3....». Αρμόδιο για την εκδίκαση προσφυγών κατά αποφάσεων της Ε.ΦΙ.Π. είναι το Α.Σ.Ε.Α.Δ. (άρθρο 124 περ. δ΄), που αποτελεί συλλογικό όργανο της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού και λειτουργεί ως δευτεροβάθμιο όργανο αθλητικής δικαιοσύνης (άρθρο 123 παρ. 1). Εξάλλου, κατά το άρθρο 2 του β.δ. της 26.9/6.10.1955 «Περί του τρόπου λειτουργίας της Επιτροπής Φιλάθλου Ιδιότητος» (Α. 273), η εν λόγω επιτροπή «αποφαίνεται είτε αυτεπαγγέλτως, είτε κατ’ αίτησιν Δημοσίας ή αθλητικής αρχής ή αθλητικού εν γένει σωματείου επί πάσης καταγγελίας αναφερομένης εις παράβασίν τινα ... » (παρ. 2) και «προς μόρφωσιν πλήρους κρίσεως επί των καταγγελλομένων παραβάσεων ... δύναται ... προ της λήψεως οριστικής αποφάσεως ν’ αναθέτη την διενέργειαν ανακρίσεων εις μέλη αυτής ή εις κρατικούς λειτουργούς και να καλή ενώπιόν της προς εξέτασιν τον υπό κατηγορίαν τελούντα ή πάντα δυνάμενον να διαφωτίση πως την υπό κρίσιν υπόθεσιν» (παρ. 4). Με την παρούσα ρύθμιση καθίσταται ευέλικτη η εκδίκαση υποθέσεων για την τήρηση του φιλάθλου πνεύματος, ώστε οι υποθέσεις να περαιώνονται σε σύντομο χρονικό διάστημα από την τέλεση των παραπτωμάτων». Τέλος, το άρθρο 10 παρ. 5 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 269011999 (Α. 45) ορίζει ότι «Οι προθεσμίες για τη Διοίκηση είναι ενδεικτικές, εκτός αν από τις διατάξεις, που τις προβλέπουν, προκύπτει ότι είναι αποκλειστικές. Οι προθεσμίες για την έκδοση ατομικών διοικητικών πράξεων, δυσμενών για το πρόσωπο, το οποίο αφορούν αμέσως, είναι αποκλειστικές». Β. Η διάταξη του άρθρου 130 παρ. 2 του ν. 2725/1999, κατά την αληθή έννοιά της, δεν θεσπίζει αποκλειστική προθεσμία, αλλά περιέχει έντονη υπόδειξη προς την Διοίκηση να ολοκληρώσει την πειθαρχικού χαρακτήρα διαδικασία κολασμού των παραβάσεων των αρχών του φιλάθλου πνεύματος μέσα σε εύλογο χρόνο. Κατ’ εξοχήν δε κριτήριο προσδιορισμού του εύλογου αυτού χρόνου είναι η τυχόν προκύπτουσα ανάγκη εκκαθαρίσεως των πραγματικών περιστατικών της εκάστοτε κρινομένης υποθέσεως και διεξαγωγής σχετικής ανακρίσεως. Αντίθετη ερμηνευτική εκδοχή (ότι δηλαδή η εν λόγω προθεσμία είναι αποκλειστική) θα ήταν ασύμβατη με τον πειθαρχικό χαρακτήρα της παραπάνω διαδικασίας, διότι θα ενείχε τον κίνδυνο να μένουν ατιμώρητες παραβάσεις των αρχών του φιλάθλου πνεύματος εξαιτίας της αντικειμενικής αδυναμίας ολοκληρώσεως της οικείας διαδικασίας, η οποία ενίοτε περιλαμβάνει και στάδιο δυσχερούς διαγνώσεως πραγμάτων και, ενδεχομένως, ανακρίσεως. Τούτο δε θα προσέκρουσε στην αρχή του κράτους δικαίου, που επιβάλλει να μην ματαιώνεται ο σκοπός του νόμου και να μην μένουν ατιμώρητες τέτοιες παραβάσεις. Η ρύθμιση εξάλλου του άρθρου 10 παρ. 5 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας δεν αναφέρεται, κατά την έννοια του συνόλου των διατάξεων του άρθρου αυτού, σε προθεσμίες, που προβλέπονται για την έκδοση πειθαρχικών αποφάσεων, μετά από ορισμένη πειθαρχική διαδικασία, η οποία από τη φύση της δεν μπορεί να περιορίζεται χρονικά, χωρίς να απειλείται η ουσιαστική ορθότητα της υπό έκδοση πειθαρχικής αποφάσεως (πρβλ. Σ.τΕ. 92/2003).
(ΙΙ) Στη συγκεκριμένη περίπτωση με την κρινόμενη προσφυγή του, για την οποία καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο (βλ. το υπ’ αριθμόν Θ 1031199 Διπλότυπο Είσπραξης Τύπου Α της Δημόσιας Οικονομικής Υπηρεσίας (Δ.Ο.Υ.) Α΄ Αθηνών), ο προσφεύγων Γεράσιμος Θεοτοκάτος ζητεί να ακυρωθεί και να εξαφανισθεί η με αριθμό 41/2016 απόφαση της Επιτροπής Φιλάθλου Πνεύματος (Ε.ΦΙ.Π.), εκδοθείσα κατόπιν της από 28-03-2016 αίτησης επανάληψης της διαδικασίας, σε συνέχεια ουσιαστικά της με αριθμό πρωτ. 468/9.4.2015 αίτησης του ιδίου περί θεραπείας της υπ’ αριθμόν 22/2012 απόφασης της καθής η προσφυγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ’ αριθμόν 37/2015 απόφαση της καθής η προσφυγή, μετά από την από 11/10/2010 αναφορά καταγγελία του Κωνσταντίνου ΛΑΛΙΑΜΟΥ ενώπιον της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού-Διεύθυνσης Αγωνιστικού Αθλητισμού, καθώς με την αρχική υπ’ αριθμόν 22/2012 απόφαση της καθής η προσφυγή, επιβλήθηκε σε αυτόν ως ποινή η στέρηση της Φιλάθλου Ιδιότητας για χρονικό διάστημα οκτώ (8) ετών για τους λόγους, που αναφέρονται στο σκεπτικό της αποφάσεως αυτής επικαλούμενος: (α) μη προσήκουσα εκτίμηση των αποδείξεων χωρίς ωστόσο να εξειδικεύει την αιτίασή του αυτή, (β) εσφαλμένη εφαρμογή των Νόμων, του ισχύοντος Συντάγματος, καθώς και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των δικαιωμάτων του Ανθρώπου, χωρίς να παραθέτει τις διατάξεις εκείνες, που κατ’ αυτόν παραβιάστηκαν, (γ) μη νόμιμη την εξακολούθηση της ποινής του, καθώς αυτός έχει απαλλαχθεί με την υπ’ αριθμόν 104551/2013 απόφαση του πρώτου (Α) Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, συνεκτιμωμένης και της επιβληθείσας ποινής της δια βίου στέρησης της φίλαθλης ιδιότητας στον αθλητή MIRJAN PARROJ, (δ) της ανάλογης εφαρμογής του άρθρου 525 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, (ε) την αναγκαιότητα τήρησης της αρχής της αναλογικότητας στην περίπτωσή του και τέλος (στ) πλημμέλεια του νομικού του παραστάτη να τον ενημερώσει για την εκ μέρους του άσκηση των προβλεπόμενων ενδίκων μέσων κατά της υπ’ αριθμόν 22/2012 απόφασης της καθής η προσφυγή. Η υπό κρίση προσφυγή ασκήθηκε παραδεκτά ενώπιον του παρόντος Συμβουλίου και μέσα σε προθεσμία οκτώ (8) ημερών, δεδομένου ότι η προσβαλλόμενη απόφαση της καθής η αίτηση δημοσιεύθηκε, την 17η Μαΐου 2016, και η υπό κρίση προσφυγή κατατέθηκε στη Γραμματεία του Συμβουλίου τούτου, την 27η Μαΐου 2016, καθώς η καταληκτική ημερομηνία προς άσκηση προσφυγής ήταν η 25η Μαΐου 2016, ημέρα Σαββάτου, οπότε η τελευταία ημέρα άσκησης του συγκεκριμένου ενδίκου βοηθήματος μετατίθεται για την πρώτη εργάσιμη ημέρα, ήτοι, τη Δευτέρα, 27η Μαΐου 2016, καθώς, σύμφωνα με το άρθρο 1 παρ. 12 εδ. α΄ της πράξης νομοθετικού περιεχομένου της 29/30.12.1980, που κυρώθηκε με το Ν.1157/1981, η διαδρομή των υπό του νόμου ή των δικαστηρίων τεταγμένων προθεσμιών άρχεται από της επιούσης της ημέρας επίδοσης ή της ημέρας, κατά την οποία έχει συμβεί το αποτελούν την αφετηρία της προθεσμίας γεγονός και λήγει την τελευταία εργάσιμη ώρα της τελευταίας ημέρας, εάν δε αυτή είναι κατά νόμο εξαιρετέα ή Σάββατο την αυτή ώρα της επόμενης εργάσιμης ημέρας, ενώ με την παράγραφο 11 εδ. α΄ του ιδίου άρθρου 1 της ως άνω πράξης νομοθετικού περιεχομένου, ως ημέρες αργίας (εξαιρέσιμες) των δημοσίων γενικώς υπηρεσιών ορίζονται, μεταξύ άλλων και όλες οι Κυριακές. Η παραπάνω διάταξη του άρθρου 1 παρ. 12 εδ. α΄ που δεν διακρίνει από άποψη είδους προθεσμίας, αφορά τόσο τις προθεσμίες ενέργειας όσο και τις προθεσμίες προπαρασκευής και ως εκ τούτου, αν η τελευταία ημέρα συμπλήρωσης της προθεσμίας είναι Σάββατο ή Κυριακή ή και άλλη εξαιρετέα κατά νόμο ημέρα η συμπλήρωσή της μετατίθεται για την επόμενη εργάσιμο ημέρα (Α.Π. 853/2014 Δημοσιευμένη στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών του Δ.Σ.Α. «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ»). Περαιτέρω, αυτή φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Συμβουλίου, που είναι αρμόδιο προς τούτο, (άρθρα 124, 126 παρ. 1 Ν. 2725/1999, όπως ισχύουν μετά την τροποποίησή τους με τα άρθρα 44 και 46 Ν. 3057/2002). Αναφορικά με τους υπό στοιχεία (α) + (β) λόγους της υπό κρίση προσφυγής, αυτοί τυγχάνουν απορριπτέοι λόγω της προφανούς αοριστίας τους, καθώς ο προσφεύγων δεν εξειδικεύει καθόλου σε τι συνίσταται η πλημμελής εκτίμηση των αποδείξεων ή ποια διάταξη ουσιαστικού δικαίου παραβιάστηκε, λαμβανομένου υπόψη του ότι τα όρια της έκκλητης δίκης προσδιορίζονται αποκλειστικά και μόνο από τους λόγους της έφεσης ή προσφυγής, οι οποίοι χάριν της αναγκαιότητας προστασίας της δημόσιας τάξης πρέπει να είναι σαφείς, ορισμένοι και δεκτικοί δικαστικής αξιολόγησης, έτσι ώστε να παρέχεται στο Συμβούλιο η δυνατότητα να διαγνώσει τη νομική βασιμότητα της προσφυγής και να τάξει τις δέουσες αποδείξεις αλλά και στον καθού η προσφυγή να αμυνθεί εναντίον της, προβάλλοντας όλους εκείνους τους ισχυρισμούς, που κατατείνουν στην ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης. Αναφορικά με τον τρίτο (3ο) κατά σειρά λόγο της υπό κρίση προσφυγής και συγκεκριμένα με τη μη νόμιμη εξακολούθηση της ποινής του, καθώς αυτός έχει απαλλαχθεί με την υπ’ αριθμόν 104551/ 2013 απόφαση του Πρώτου (Α) Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, συνεκτιμωμένης και της επιβληθείσας ποινής της δια βίου στέρησης της φίλαθλης ιδιότητας στον αθλητή MIRJAN PARROJ, ο λόγος αυτός ομοίως τυγχάνει απορριπτέος ως μη νόμιμος, διότι ουσιαστικά με αυτήν δεν εισάγεται οποιαδήποτε αιτίαση κατά της προσβαλλόμενης απόφασης με την έννοια του να προσάπτεται πλημμέλεια σε αυτήν, καθώς η διατήρηση δυσμενών συνεπειών από επιβληθείσα πειθαρχική ποινή σε βάρος διαφορετικών προσώπων ένεκα του ίδιου βιοτικού συμβάντος ή της ίδιας πειθαρχικής παράβασης, στην τέλεση της οποίας αυτοί έχουν μετάσχει με διαφορετική μορφή, όπως στην περίπτωση της συμμετοχής στο πεδίο του ποινικού-πειθαρχικού δικαίου, δεν αποκλείεται από την ισχύουσα έννομη τάξη αλλά αντίθετα βρίσκει έρεισμα σε αυτήν, προκειμένου ο Νομοθέτης να έχει τη δυνατότητα να προβλέπει και να ρυθμίζει μορφές συμπεριφοράς, που δεν θα πληρούσαν αξιόποινη ή πειθαρχικά ελέγξιμη συμπεριφορά, αλλά κατατείνουν στη διευκόλυνση τέλεσης ποινικά αλλά και πειθαρχικά ελεγκτέων πράξεων, όπως είναι η περίπτωση της ηθικής αυτουργίας ή της συνέργειας, απλής ή άμεσης σε αυτήν, διευρύνοντας κατ’ αυτό τον τρόπο το αξιόποινο ή το πειθαρχικό ελέγξιμο αθλητικής συμπεριφοράς. Περαιτέρω και αναφορικά με το αίτημα για ανάλογη εφαρμογή του άρθρου 525 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας ως προς την επανάληψη της διαδικασίας λεκτέα τα ακόλουθα: Κατά τη διάταξη του άρθρου 525 παρ. 1 ΚΠΔ, η ποινική διαδικασία, που περατώθηκε με αμετάκλητη απόφαση, επαναλαμβάνεται προς το συμφέρον του καταδικασθέντος για κακούργημα ή πλημμέλημα, εκτός από τις περιπτώσεις, που περιοριστικά αναφέρονται στο παραπάνω άρθρο και όταν μετά από οριστική του καταδίκη, αποκαλύφθηκαν νέα άγνωστα στους δικαστές, που τον καταδίκασαν, γεγονότα ή αποδείξεις, τα οποία από μόνα τους ή σε συνδυασμό με εκείνα, που είχαν προσκομισθεί προηγουμένως καθιστούν φανερό ότι αυτός, που καταδικάσθηκε, είναι αθώος ή καταδικάσθηκε άδικα για έγκλημα βαρύτερο από εκείνο, που πραγματικά τέλεσε. Κατά την αληθινή έννοια της διάταξης αυτής, νέα γεγονότα ή αποδείξεις θεωρούνται εκείνες, οι οποίες ασχέτως του αν υπήρχαν και πριν την καταδίκη, δεν υποβλήθηκαν στην κρίση των δικαστών, που δίκασαν, και ως εκ τούτου ήταν άγνωστες σ’ αυτούς, την κρίση του δε αυτή το επιλαμβανόμενο της αίτησης επανάληψης της διαδικασίας δικαστήριο σχηματίζει, μετά την έρευνα των πρακτικών της προηγούμενης δίκης, καθώς και από τα έγγραφα της δικογραφίας. Νέες αποδείξεις μπορούν να είναι οποιαδήποτε αποδεικτικά στοιχεία, όπως καταθέσεις μαρτύρων νεότερες των προηγουμένως εξετασθέντων, συμπληρωματικές ή διευκρινιστικές των όσων είχαν τεθεί υπόψη του δικαστηρίου, νέα έγγραφα ή άλλα στοιχεία, τα οποία διευκρινίζουν αμφίβολα σημεία της υποθέσεως, με την προϋπόθεση όμως, ότι οι αποδείξεις αυτές, εκτιμώμενες μόνες τους ή σε συνδυασμό με εκείνες, που είχαν προσκομισθεί στο δικάσαν δικαστήριο, καθιστούν φανερό, δηλαδή σε σημείο, που εγγίζει τη βεβαιότητα και όχι απλώς πιθανό, ότι ο κατηγορούμενος είναι αθώος ή καταδικάσθηκε άδικα για βαρύτερο έγκλημα από εκείνο, που πραγματικά τέλεσε. Δεν μπορούν όμως να αποτελέσουν λόγο επανάληψης διαδικασίας γεγονότα, τα οποία δεν ήσαν άγνωστα στους δικαστές, οι οποίοι εξέδωσαν την καταδικαστική απόφαση, αλλά αντιθέτως απορρίφθηκαν, καθώς και εκείνα, με τα οποία επιδιώκεται ο από ουσιαστικής και νομικής πλευράς έλεγχος της προσβαλλομένης απόφασης, με βάση το αποδεικτικό υλικό, αφού η επανάληψη της διαδικασίας, ως στρεφόμενη εναντίον αμετάκλητης απόφασης, δεν αποτελεί ένδικο μέσο αλλά έκτακτη διαδικασία, (βλ. ΑΠ 1126/2008, ΑΠ 1222/2008, ΑΠ 680/2007, ΑΠ 1513/2007, Α.Π. 123/2016 Δημοσιευμένη στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών του Δ.Σ.Α. «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ», Α.Π 27/2013, Α.Π 1931/2010, Α.Π 1301/2007}. Η αξιοπιστία των νεότερων αυτών καταθέσεων θα κριθεί από την αξιολόγηση τους σε συνδυασμό με τις προηγούμενες, καθώς και τα υπόλοιπα στοιχεία της δικογραφίας {Α.Π 186/2001, Α.Π 816/1999, Α.Π 226/1 999, Α.Π 1086/2009, Α.Π 1034/2009, Α.Π 746/2009, ΑΠ 444/2009). Τη σχετική περί αυτού κρίση του σχηματίζει το επιλαμβανόμενο της αίτησης επανάληψης της διαδικασίας αρμόδιο δικαστήριο από την έρευνα των πρακτικών της δίκης, που προηγήθηκε και από τα έγγραφα, τα οποία υπάρχουν στην δικογραφία (Α.Π. 259/2016 Δημοσιευμένη στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών του Δ.Σ.Α. «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ»). Κατά συνέπεια των παραπάνω, αποδείξεις, οι οποίες μπορούν να στηρίξουν αίτηση επανάληψης διαδικασίας, μπορεί να είναι οποιεσδήποτε, όπως καταθέσεις νέων μαρτύρων αλλά και καταθέσεις ήδη εξετασθέντων, συμπληρωματικές ή τροποποιητικές ή διευκρινιστικές εκείνων, που είχαν τεθεί υπόψη του δικαστηρίου, νέα έγγραφα, δικαστικές αποφάσεις ή άλλα στοιχεία που διευκρινίζουν αμφίβολα στοιχεία της υποθέσεως.
            Στη συγκεκριμένη περίπτωση, από το σύνολο των εγγράφων, τα οποία προσκομίστηκαν ενώπιον του Συμβουλίου τούτου, προέκυψαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο προσφεύγων Γεράσιμος ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΣ ήταν νόμιμος εκπρόσωπος και προπονητής του Συλλόγου Πυγμαχίας «Π.Ο. ΑΓΙΟΣ ΘΩΜΑΣ ΓΟΥΔΙ». Περί το μήνα Δεκέμβριο του έτους 2007, ο Κωνσταντίνος ΛΑΛΙΑΜΟΣ του Ηλία και της Πηγής, που γεννήθηκε την 3-4-1991 και ο οποίος διήγε το δέκατο έκτο (16ο) έτος της ηλικίας του ενεγράφη στον παραπάνω Σύλλογο, στον οποίο παρέμεινε για χρονικό διάστημα τριών (3) μηνών, καθώς για λόγους, που αφορούσαν αποκλειστικά και μόνο το πρόσωπό του αποχώρησε περί το μήνα Φεβρουάριο του έτους 2008 χωρίς όμως να παραλάβει το δελτίο αθλητή, με συνέπεια αυτό να παραμείνει στην έδρα-γραφεία του παραπάνω Συλλόγου χωρίς να κατατεθεί στη συνέχεια στην Ελληνική Ομοσπονδία Πυγμαχίας. Ωστόσο, ο Κωνσταντίνος ΛΑΛΙΑΜΟΣ φέρεται να έλαβε μέρος σε αγώνα πυγμαχίας του πρωταθλήματος Νοτίου Ομίλου στο Δ.Α.Κ. Άρτας, την 17η Οκτωβρίου του έτους 2009, για τη συμμετοχή του οποίου κατατέθηκε και το προσωπικό δελτίο υγείας, που αφορούσε το έτος 2009. Κατά τη διενέργεια ελέγχου για λήψη απαγορευμένων ουσιών από τους συμμετέχοντες αθλητές στο συγκεκριμένο τουρνουά-αθλητική συνάντηση, φέρεται να έχει τεθεί στο πρακτικό ελέγχου Ντόπινγκ του Ε.Σ.Κ.Α.Ν. , όπου και δηλώθηκε ως κατοικία του το ακίνητο επί της οδού Χρυσίππου αριθ. 7 στο Δήμο Ζωγράφου Αττικής, ενώ ο αναγραφόμενος ως αριθμός κινητού τηλεφώνου του δεν ανήκε στον Κωνσταντίνο ΛΑΛΙΑΜΟ. Λόγω δε της μη κατάθεσης του δελτίου στην Ελληνική Ομοσπονδία Πυγμαχίας του τελευταίου, άτομο με στοιχεία MIRJIAN PARROJ μπόρεσε να υφαρπάξει από το γραφείο το έντυπο αίτησης δελτίου με την υπογραφή, το αντίγραφο ταυτότητας και τη φωτογραφία του Κωνσταντίνου ΛΑΛΙΑΜΟΥ, άλλαξε την καρφιτσωμένη σε αυτό φωτογραφία και το επέστρεψε στο γραφείο του προσφεύγοντος, ο οποίος στη συνέχεια το προώθησε στην ως άνω Ομοσπονδία, η οποία παρά την εμφανή διαφορά των προσώπων στις δύο φωτογραφίες (ταυτότητας και αίτησης δελτίου) προχώρησε στην έκδοση δελτίου επ’ ονόματι Κωνσταντίνου ΛΑΛΙΑΜΟΥ με τη φωτογραφία όμως του παραπάνω αλλοδαπού με κωδικό αθλητή 15425 και κωδικό σωματείου 120, με συνέπεια μετά την αποχώρηση του τελευταίου από την προπονητική εκγύμναση να χρησιμοποιείτο αντ’ αυτού ο MIRJIAN PARROJ σε αθλητικές συναντήσεις, μεταξύ των οποίων και η κατά τα παραπάνω αθλητική συνάντηση, κατά τη διάρκεια της οποίας καταλήφθηκε αυτός να τελούσε υπό τη χρήση απαγορευμένων ουσιών, ήτοι να ήταν θετικός στο δείγμα ελέγχου (βλ. σχετ. το υπ’ αριθμόν 1041/2-11- 2011 έγγραφο του Ε.Ο.Π. Και το με αριθμό εντολής 0612/2009 πρωτόκολλο ελέγχου ντόπινγκ του Ε.Σ.ΚΑ.Ν.), γεγονός, που είχε ως συνέπεια να ασκηθεί ποινική δίωξη με βάση την υπ’ αριθμόν Α.Β.Μ. Γ 2009/7797 και ΕΓ 147/2010/76 παραγγελία του Εισαγγελέως Πλημμελειοδικών Αθηνών σε βάρος του Κωνσταντίνου ΛΑΛΙΑΜΟΥ για παραβάσεις των διατάξεων του Ν. 2725/1999, όπως προστέθηκε με το άρθρο 60 του Ν. 3057/2002 και αντικαταστάθηκε στη συνέχεια με το άρθρο 18 παρ. 4 του Ν. 3708/2008, καθώς, σύμφωνα με την από 30/11/2010 έκθεση ένορκης εξέτασης του προσφεύγοντος, αυτός φερόταν να είχε λάβει μέρος στην αθλητική συνάντηση του Νοτίου Ομίλου στο Δ.Α.Κ. Έτσι, αυτός απέκτησε την ιδιότητα του κατηγορούμενου και παραπέμφθηκε, προκειμένου να δικαστεί ενώπιον του Ενάτου (Θ) Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, κατά τη δικάσιμο της 5ης Απριλίου του έτους 2010. Ένεκα τούτου, ο Κωνσταντίνος ΛΑΛΙΑΜΟΣ υπέβαλε την υπ’ αριθμόν Δ 2011/4680 έγκληση-μήνυσή του σε βάρος μεταξύ άλλων προσώπων και του προσφεύγοντος, επί της οποίας διατάχθηκε η διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης για τα αδικήματα: (α) της πλαστογραφίας μετά χρήσεως από κοινού και κατ’ εξακολούθηση, (β) ψευδή καταμήνυση, (γ) υπόθαλψη εγκληματία κατά συναυτουργία, (δ) παράβαση καθήκοντος και (ε) ψευδορκία μάρτυρος χωρίς όμως να επισυνάπτεται οποιοδήποτε πιστοποιητικό πορείας επί της εγκλήσεως αυτής ή χωρίς να προκύπτει έκδοση απόφασης Ποινικού Δικαστηρίου ως προς τα αδικήματα αυτά, έτσι ώστε να αποτελέσουν τα πραγματικά περιστατικά αντικείμενο δικαιοδοτικής κρίσης. Επιπλέον, προέκυψε ότι ο προσφεύγων κρίθηκε με την υπ’ αριθμόν 22/2012 απόφαση της καθής η προσφυγή ως υπαίτιος των διατάξεων του άρθρου 130 του Ν. 2725/1999 και του Β.Δ/τος 26.9/7-10-1955, με το αιτιολογικό ότι σε γνώση του συμμετείχε στα παραπάνω διαπραχθέντα αθλητικά και ποινικά εγκλήματα και χρησιμοποιούσε ενώπιον των Αθλητικών Αρχών έγγραφα με ψευδές περιεχόμενο, με ψευδή λογότυπα του Συλλόγου και ψευδή σφραγίδα αυτού, εκμεταλλευόμενος τον πλημμελή έλεγχο των παραπάνω από τα κατά Νόμο αρμόδια προς τούτο πρόσωπα του Δ.Σ. του Σωματείου και Γενικό Γραμματέα. Η απόφαση αυτή κατέστη απρόσβλητη, δεδομένου ότι παρήλθε άπρακτη η προθεσμία άσκησης ενδίκων μέσων, όπως προκύπτει από την υπ’ αριθμόν 9378/16.3.2012 έκθεση επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών Βασιλείου Κουτρουμπή σε συνδυασμό με το υπ’ αριθμόν πρωτ. 485/24 Απριλίου 2015 απαντητικό έγγραφο της Γραμματείας του Α.Σ.Ε.Α.Δ. Ακολούθως, εκδόθηκε η υπ’ αριθμόν 404551/2013 απόφαση του Πρώτου (Α) Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, με την οποία ο προσφεύγων κρίθηκε αθώος της αποδιδόμενης σε αυτόν πράξης της χρήσης υφαρπαγής ψευδούς βεβαίωσης από κοινού και κατ’ εξακολούθηση, με το σκεπτικό ότι το φερόμενο ως πλαστό δελτίο ταυτότητας πυγμάχου με κωδικό 15425 δεν πληροί το χαρακτήρα δημοσίου εγγράφου, χωρίς όμως το συγκεκριμένο Δικαστήριο να υπεισέλθει στην έρευνα της ουσίας της υπόθεσης, ήτοι, σε έρευνα της βασιμότητας των παραπάνω πραγματικών περιστατικών, έτσι ώστε και αυτό το Δικαστήριο να αχθεί σε κρίση και σε έκδοση απόφασης, προκειμένου να αποτελέσουν αντικείμενο δικαιοδοτικής κρίσης, που με τη σειρά της θα αποτελέσει το αναγκαίο ως νέο στοιχείο, προκειμένου να τύχει ανάλογης εφαρμογής η διάταξη του άρθρου 525 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, και να επαναληφθεί η διαδικασία σχετικά με την επιβληθείσα ποινή από την καθής η προσφυγή σε βάρος του προσφεύγοντος. Ομοίως, δεν μπορούν να θεωρηθούν ως νέα στοιχεία οι ένορκες καταθέσεις των προσώπων, που εξετάστηκαν στα πλαίσια ποινικής προδικασίας, όπως του ΑΛΝΤΟ ΜΑΡΙΝΗ του Theodor, του Ανδρέα ΜΑΛΑΤΟΥ του Λεωνίδα, του Κωνσταντίνου ΛΑΛΙΑΜΟΥ, της Πηγής ΚΑΒΒΟΥΡΗ του Κωνσταντίνου και της Χριστίνας, Aldo MARINI του Theodor, καθώς αυτοί ήδη είχαν εξεταστεί, με συνέπεια να μην πληρούται το στοιχείο του νέου γεγονότος ή της απόδειξης, που να θεμελιώνει νομικά το αίτημα για επανάληψη της διαδικασίας, σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν στη νομική σκέψη της παρούσας, δεδομένου ότι αυτά τέθηκαν υπόψη της καθής η προσφυγή, κατά την εξέταση της αναφοράς- καταγγελίας. Ομοίως και για τους ίδιους λόγους (= mutatis mutandis) τυγχάνει απορριπτέος ο λόγος για παραβίαση της αρχής αναλογικότητας, εφόσον δεν μπορεί να επαναληφθεί η διαδικασία και να εξεταστεί η ουσία της ένδικης υπόθεσης. Τέλος, ο λόγος για πλημμέλεια του νομικού παραστάτη του προσφεύγοντος τυγχάνει απορριπτέος, ως μη νόμιμος, καθώς στην περίπτωση εκείνη, κατά την οποία η παράλειψη άσκησης του ενδίκου μέσου οφείλεται αποκλειστικά και μόνο σε μη ενημέρωση του εντολέως από τον πληρεξούσιο Δικηγόρο του, τούτο δεν μπορεί να προταθεί για την αποτροπή των δυσμενών συνεπειών, που αναφύονται από το δεδικασμένο, που ως θεσμός της δημόσιας τάξης και χάριν της ασφάλειας δικαίου σαφώς και υπερισχύει της αθέτησης των όποιων προϋφιστάμενων ενοχικών υποχρεώσεων, οι οποίες απορρέουν από την εσωτερική σχέση, που συνδέει τον εντολέα με τον πληρεξούσιο Δικηγόρο του. Η δε επίκληση ενός τέτοιου ισχυρισμού δεν ασκεί οποιαδήποτε έννομη επιρροή στην ανάπτυξη των συνεπειών από το αμετάκλητο δικαιοδοτικής κρίσης ή της κρίσης πειθαρχικού ελέγχου. Κατόπιν τούτων και μη υπάρχοντος άλλου λόγου προς εξέταση η υπό κρίση προσφυγή τυγχάνει απορριπτέα.
Τέλος, πρέπει να διαταχθεί η κατάπτωση του κατατεθέντος για την προσφυγή παραβόλου σε ειδικό λογαριασμό της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού (Γ.Γ.Α.), σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 126 παρ. 1 του Ν. 2725/1999.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

             ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
             ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την προσφυγή.
            ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την κατάπτωση του κατατεθέντος για την προσφυγή παραβόλου σε ειδικό λογαριασμό της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού (Γ.Γ.Α.).


ΚΡΙΘΗΚΕ και αποφασίσθηκε στο Μαρούσι στις 26-10-2016 και δημοσιεύθηκε στον ίδιο τόπο στις 3-11-2016.
 
               Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                               Ο ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ

ΑΝΝΑ ΙΩΑΝΝΟΥ- ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ                      ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΓΑΒΑΛΑΣ

Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

  ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΡΩΜΑΝΟΥ










Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2016

Μ. Λαζαρίδης, Παρατηρήσεις πάνω στον υπό διαβούλευση αθλητικό νόμο

Παρατηρήσεις πάνω στον υπό διαβούλευση αθλητικό νόμο
(Μίλτος Λαζαρίδης)
Εισαγωγή
Ο αθλητικός χώρος όπως τον αντιλαμβανόμαστε σήμερα, είναι αποτέλεσμα των πολιτικών που ασκήθηκαν μέσω των αθλητικών νόμων, που αντικατέστησαν τον νόμο του πρώτου ΓΓΑ της μεταπολίτευσης κου Παπαναστασίου που ήταν και ο τελευταίος που περιείχε αθλητική έγνοια.
 Όλοι οι νόμοι που ακολούθησαν ήταν μια συνεχής παραβίαση των βασικών αρχών του αθλητισμού και της δημοκρατίας, με αποτέλεσμα η διαμορφωμένη πραγματικότητα να μας δίνει την δυνατότητα να καταλήξουμε σε στέρεα συμπεράσματα για τον βαθμό αποτυχίας των εφαρμοσμένων πολιτικών,  βασισμένα σε πραγματικά περιστατικά και κοινές διαπιστώσεις
Οι  διαπιστώσεις  «εκ  του αποτελέσματος» ορίζουν το προφανές,  γιατί  περιέχουν  στοιχεία αντικειμενικότητας και μετρήσιμων  μεγεθών που μπορούν να εκτιμηθούν είτε με αριστερή είτε με δεξιά ματιά και  να καταλήξουν στο ίδιο αδιάσειστο συμπέρασμα.
Ότι ο επαγγελματικός αθλητισμός και σωματειακός αθλητισμός έχουν βαλτώσει,  δεν απαιτείται να είσαι δεξιός ή αριστερός  για να  το διαπιστώσεις.
Οι νόμοι για να είναι σεβαστοί θα πρέπει,  είτε να ρυθμίζουν τις σχέσεις των εμπλεκομένων μερών με πνεύμα δικαιοσύνης και ισονομίας, είτε να διαμορφώνουν  νέο περιβάλλον,  βασισμένο στις πραγματικές δυνατότητες του χώρου.
Οι αθλητικοί νόμοι δείχνουν να έχουν σχεδιαστεί με μοντέλο άλλη χώρα γι’ αυτό και είναι εκτός τόπου και χρόνου και ως εκ τούτου αναποτελεσματικοί.
Είναι ιδιαίτερα κρίσιμη, η αξιολόγηση των αποτελεσμάτων των πολιτικών που ασκήθηκαν στον αθλητισμό, που βασίζονται σε οικονομικές κοσμοθεωρίες, γιατί το δείγμα του πληθυσμού που ασχολείται με τον χώρο αποτελεί κοινωνικό μοντέλο σε πραγματική κλίμακα, προσφερόμενο για προσομοιώσεις με αληθινά πυρά και θύματα.
Ως δομή του κειμένου έχει επιλεγεί η πρόταξη των προδιαγραφών, που κατά την άποψη των ανθρώπων που ασχολούνται για μακρύ διάστημα με τον αθλητισμό, θα πρέπει να ικανοποιούνται από τον νόμο, για να μπορεί να χαρακτηριστεί αθλητικός και να ακολουθήσει η ανάλυση του σκεπτικού των προτάσεων.
Το ζητούμενο από έναν αθλητικό νόμο
·                    Προστασία των θεμελιωδών αρχών του αθλητισμού και απόρριψη της θεωρίας ότι το ζητούμενο είναι το θέαμα.
·                    Κατάργηση των αποκλεισμών με βάση την οικονομική δυνατότητα του οπουδήποτε θέλει να ασχοληθεί με την διοίκηση του αθλητισμού
·                    Μέριμνα για την προστασία του ρόλου και της λειτουργίας των αθλητικών σωματείων με την κατοχύρωση του δικαιώματος της αποκλειστικής αθλητικής νομιμοποίησης, που πρέπει να είναι σταθερή και αμετάβλητη καθώς αποτελεί ζωτικής σημασίας ζήτημα.
·                    Απαγόρευση κάθε ενέργειας και διαδικασίας που απειλεί την υπόσταση του σωματείου
·                    Διαμόρφωση συνθηκών για την δημιουργία γνήσιου αθλητικού κινήματος
·                    Δημοκρατικός κοινωνικός έλεγχος των διοικήσεων σωματείων, ενώσεων και ομοσπονδιών, από αντιπροσωπευτικές γενικές συνελεύσεις
·                    Προστασία του αδυνάτου μέρους και κατάργηση, της παγκόσμιας πρωτοτυπίας, απαράδεκτης και ληστρικής διάταξης (που δυστυχώς υιοθετείται από το σχέδιο νόμου) , που αναγνωρίζει την δυνατότητα του γηπεδούχου να καρπούται το τηλεοπτικό δικαίωμα,  και επαναφορά της κεντρικής διαχείρισης στη διοργανώτρια του θεσμού, όπως συμβαίνει σε όλο των κόσμο.
·                    Κατάργηση της υποχρέωσης μετατροπής ενός σωματείου σε θνησιγενή ΑΕ. ως προϋπόθεση συμμετοχής σε επαγγελματική κατηγορία, χωρίς περιορισμούς και με διατήρηση του μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα τους.
·                    Τροποποίηση της σχέσης των ΑΕ με τα σωματεία. Μετατροπή των υφισταμένων ΑΕ σε εταιρείες διαχείρισης αγωνιστικών υποχρεώσεων σωματείων, δεσμευόμενες με σύμβαση αορίστου ή ορισμένου χρόνου, όπου θα καταγράφονται οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα των μερών καθώς και οι εγγυήσεις, με πρόβλεψη καταγγελίας, με αυξημένη πλειοψηφία της γενικής συνέλευσης του σωματείου, σε περίπτωση δυσφήμισης του ή μη τήρησης των συμφωνηθέντων.
·                    Δυνατότητα των σωματείων, σύναψης σύμβασης αορίστου ή ορισμένου χρόνου, με εταιρεία διαχείρισης αγωνιστικών υποχρεώσεων, οποιασδήποτε νομικής μορφής, προβλεπομένης στην υπάρχουσα νομοθεσία, σύμφωνα με την προηγούμενη παράγραφο χωρίς περιορισμούς κεφαλαίου αλλά με εγγυήσεις που θα διασφαλίζουν τα σωματεία.
·                    Σε περίπτωση πτώχευσης ή οικονομικής αδυναμίας ή και βούλησης αποχώρησης της εταιρείας δεν θα επηρεάζεται η αγωνιστική θέση της ομάδας. Τα χρέη δεν θα διαγράφονται αλλά θα ακολουθούν την συμβαλλόμενη εταιρεία. Η αγωνιστική διαχείριση επιστρέφει αυτοδίκαια στο σωματείο που είτε θα αναλαμβάνει την λειτουργία της ομάδας είτε θα συνάπτει σύμβαση με νέα εταιρεία. Στις περιπτώσεις λύσης της συνεργασίας. καταπίπτουν οι εγγυητικές επιστολές και αποδεσμεύονται τα πάσης φύσης έσοδα (τηλεοπτικά δικαιώματα, διαφημίσεις, χορηγοί κλπ) που αφορούν τον υπολειπόμενο χρόνο. Ρητά απαγορεύεται, στις εταιρείες,  η προείσπραξη  μελλοντικών εισροών  στην αρχή της περιόδου με σύναψη δανείου με εγγύηση τα έσοδα .
·                    Κατάργηση των συνδέσμων φιλάθλων και ενσωμάτωση τους στο μητρικό σωματείο καθώς και αυτό ως σύνδεσμος  φιλάθλων νοείται.
·                    Διασφάλιση των οικονομικών πόρων για τον αθλητισμό, μετά από την διαμορφωμένη κατάσταση που δημιούργησε η ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ, η δραματική μείωση της διαφημιστικής δαπάνης και η μετατροπή των φιλάθλων σε θεατές αντί για υποστηρικτές.
·                    Κίνητρο για ενασχόληση  των σωματείων με τις υποδομές και προστασία της παραγωγής τους από την ανεξέλεγκτη δράση των διαμεσολαβητών, που αποψιλώνουν τα σωματεία από ταλαντούχους αθλητές σε πολύ μικρές ηλικίες δημιουργώντας με αυτήν την πρακτική αντικίνητρο. 
Το σκεπτικό των in vivo προτάσεων, που ακολουθεί, έχει νόημα να διαβαστεί μόνο από αυτούς που πιστεύουν  ότι ο νέος, υπό διαβούλευση, νόμος δεν θεραπεύει τις παθογένειες  του ρυπαρού και απαξιωμένου περιβάλλοντος, του  χρεωκοπημένου επαγγελματικού αθλητισμού αλλά και την παρακμιακή εικόνα  των ερασιτεχνικών αθλητικών σωματείων που δημιούργησαν οι απαράδεκτες νομοθετικές παρεμβάσεις.
Με λύπη διαπιστώνεται ότι και η νέα πρόταση νόμου κινείται στην ίδια φιλοσοφία με τους προηγούμενους με σημειακά ανούσια μερεμέτια που θα δημιουργήσουν περισσότερα προβλήματα παρά θα λύσουν ενώ παραμένουν ανέπαφα τα άρθρα που εξυπηρετούν με προκλητικό τρόπο συγκεκριμένα συμφέροντα.
Ποιες αρχές πρέπει να προστατευθούν
Ο αθλητικός χώρος. είναι εξ ορισμού αταξικός και συγχρόνως αριστοκρατικός (με την έννοια της αριστείας και όχι της καταγωγής) όπου ο καθένας μετέχει με βάση τις ικανότητες του.
Το περιεχόμενο σύστημα αξιολόγησης, βασίζεται σε αντικειμενικά και μη αμφισβητήσιμα κριτήρια (χρονόμετρο, μεζούρα, σκορ κλπ).
Οι ίδιες αρχές θα πρέπει να διέπουν και την διοίκηση του αθλητισμού, με κριτήριο πάντα το αποτέλεσμα που μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την γνώση του χώρου και την βέλτιστη χρήση των διαθεσίμων πόρων.
Η γνώση του χώρου, δεν είναι αντικείμενο πλειοδοσίας και οικονομικής επιφάνειας, που αφορά μια ελίτ οικονομικών παραγόντων.
Όπως έχει αποδειχθεί , χωρίς την λαϊκή συμμετοχή και στήριξη, κάθε εγχείρημα είναι καταδικασμένο σε παταγώδη αποτυχία.
Βασική μέριμνα συνεπώς, ενός αθλητικού νόμου είναι η πριμοδότηση της λαϊκής συμμετοχής, είτε ως δημιουργού είτε στον ρόλο του κοινωνικού ελέγχου.   
Στόχος είναι νίκη και όχι η παραγωγή θεάματος, που είναι επιθυμητή αλλά όχι το ζητούμενο.
Θα πρέπει να διευκρινιστεί, ότι δεν εννοείται η νίκη πάση θυσία, όπως κατά καιρούς εμφανίζονται στο προσκήνιο χαρακτήρες, που “δεν ανέχονται την ήττα”, σαν υστερικά κακομαθημένα παιδιά, αποθεωνόμενοι μάλιστα  από τα ΜΜΕ ως πρότυπα.
Η προσπάθεια για την επιτυχία δεν είναι ευθύγραμμη αλλά ημιτονοειδής ( επιτυχία – αποτυχία) και αέναη, χωρίς ημερομηνία λήξης. Κατά συνέπεια τα κριτήρια αξιολόγησης οφείλουν να είναι αντικειμενικά ώστε να μπορεί να εκτιμηθεί με ακρίβεια η φάση στην οποία βρισκόμαστε για να γίνουν οι απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις ή να επιβεβαιωθεί η πολιτική που ακολουθείται.
Απαραίτητο λοιπόν συστατικό της επιτυχίας, είναι η εδραίωση της αθλητικής ηθικής και σκέψης (οριζόμενης ως αναμενόμενης συμπεριφοράς), που θα επιτρέψει την αναγνώριση της προσφοράς, του οποιουδήποτε στον χώρο και της επιτυχίας του ή αποτυχίας του, άσχετα από την ένταξη του (παραταξιακή, κομματική κλπ) και θα διευκολύνει την επιλογή του καταλληλότερου να ηγηθεί για την υλοποίηση των στόχων, χωρίς αποκλεισμούς.
Κάτω από αυτήν την οπτική αναγνωρίζεται, από μεγάλη μερίδα του αθλητικού κόσμου, ως σημαντική η νομοθετική προσπάθεια του κου Παπαναστασίου που ήταν ο πρώτος αλλά και τελευταίος  γενικός γραμματέας αθλητισμού που νομοθέτησε με αθλητική έγνοια το 1974
Η παραπάνω αναγνώριση, αποσυνδέει την  εκτίμηση ενός έργου από τις κομματικές καταβολές  και αφήνει μία χαραμάδα αισιοδοξίας για την δυνατότητα συνεννόησης ανθρώπων που έχουν κοινό τόπο τον αθλητισμό, άσχετα με το τι ψηφίζουν. 
Δυστυχώς όμως τους αθλητικούς νόμους δεν τους γράφουν οι άνθρωποι του αθλητισμού αλλά συγκεκριμένα συμφέροντα, που απορρίπτουν τις παραπάνω διαπιστώσεις ως ρομαντικές, προτάσσοντας την άποψη ότι ο αθλητισμός είναι θέαμα και αντικείμενο τεχνοκρατών που θα λύσουν και το πρόβλημα της χρηματοδότησης του δια μέσου της ιδιωτικοποίησης του αθλητισμού.
Το αποτέλεσμα της παταγώδους αποτυχίας της τεχνοκρατικής άποψης σε όλα τα επίπεδα, δείχνει να μην προβληματίζει την πολιτεία η οποία επαναλαμβάνει το ίδιο λάθος προσδοκώντας διαφορετικό αποτέλεσμα, προφανώς από κεκτημένη ταχύτητα .
Προτείνεται η αξιολόγηση των προτάσεων, να γίνεται με χρήση της κλίμακας σωστό – λάθος, αποτελεσματικό – μη αποτελεσματικό και όχι ρομαντικό – τεχνοκρατικό που μας έχει οδηγήσει στην απαξίωση του χώρου και την απομάκρυνση των φιλάθλων.
Η σημασία και ο ρόλος των αθλητικών σωματείων
Τα αθλητικά σωματεία όπως και τα πολιτικά κόμματα είναι συνταγματικά κατοχυρωμένες  λαϊκές πρωτοβουλίες που σκοπό έχουν την διαχείριση των αθλητικών θεμάτων και την διαχείριση του κράτους αντίστοιχα.
Όταν στα κόμματα εμπλέκονται οικονομικοί παράγοντες λέγεται διαπλοκή, όταν εμπλέκονται στα αθλητικά σωματεία λέγεται εκσυγχρονισμός!!
Οι αθλητικοί νόμοι εκμηδένισαν με απόλυτα προσβλητικό τρόπο την συμβολή των ανθρώπων  που χωρίς οικονομικές απολαβές έπαιξαν τον πλέον καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του χώρου τους.
Ο επιθετικός προσδιορισμός “ερασιτέχνης” έγινε συνώνυμο της αναποτελεσματικότητας, ανευθυνότητας και αναρμοδιότητας του αθλητικού σωματείου να διαχειρίζεται την επιτυχία που το ίδιο δημιούργησε.      .
Ο περισσότερος κόσμος αντιλαμβάνεται πχ το μπάσκετ μέσα από τις επιτυχίες του, αγνοώντας ότι γι’ αυτές έχουν δουλέψει και συμβάλει ένα πλήθος ανώνυμων  φιλάθλων που δεν συγκεντρώνουν ποτέ τα φώτα της δημοσιότητας.
Η αναφορά στον Εθνικό Ελληνορώσων ή στην Καστοριά ή στον Φιλαθλητικό, δεν παραπέμπει συνειρμικά σε εικόνες μπάσκετ, αν και οι συγκεκριμένοι σύλλογοι ήταν το σημείο εισόδου στο αθλητικό σύστημα δύο από τους μεγαλύτερους παίκτες στην Ευρώπη, του Θοδωρή Παπαλουκά και του Δημήτρη Διαμαντίδη και ενός σπανίου ταλέντου που κάνει καριέρα στο NBA, του Αντετοκούμπο.
Τα παραδείγματα είναι άπειρα και ικανά ώστε να καταστήσουν κοινό τόπο την αναγκαιότητα υποστήριξης ακόμα και των ποιο μικρών λεγομένων σωματείων που λειτουργούν ως πύλες εισόδου στα αθλητικό σύστημα αλλά και ως τόπος κοινωνικών ζυμώσεων, αλληλεγγύης  και διαφορετικής αξιολόγησης των ανθρώπινων σχέσεων, με βάση την ικανότητα, που ξεπερνούν τις διαχωριστικές γραμμές που βάζουν οι κομματικές, θρησκευτικές και ταξικές εντάξεις και αποτελούν το υπόστρωμα για την δημιουργία ενός ακηδεμόνευτου αθλητικού κινήματος, ανύπαρκτου μέχρι σήμερα.
Το αθλητικό σωματείο δεν ανήκει σε κανέναν ιδιαίτερο πολιτικό χώρο, αλλά περιέχει όλους.
Δεν θα ήταν λογικό να υποστηριχθεί ότι οι μετέχοντες στα αθλητικά πράγματα δεν θα πρέπει να έχουν πολιτική άποψη ή δράση και να λειτουργούν ως ενδογαμικοί  ομφαλοσκόποι, αποκομμένοι από την πραγματικότητα που εξελίσσεται στην κοινωνία.       
Αντιθέτως, η ύπαρξη συμπαγούς αθλητικού κινήματος θα επέτρεπε την διοχέτευση, από την βάση, των κοινών αρχών και αξιών του, στα πολιτικά κόμματα, με στόχο την υιοθέτηση τους και την καταγραφή τους σε νόμο ευρύτατης αποδοχής που θα διεκδικεί τον σεβασμό όλων.
Καμία άλλη τοπική συλλογικότητα δεν δίνει στον κάτοικο της περιοχής,  με κάποιες δεξιότητες, την δυνατότητα να εξελιχθεί σε παγκόσμια προσωπικότητα στον χώρο του.
Κανείς επιστήμονας ή επαγγελματίας ή και απλός κάτοικος, δεν έχει επωφεληθεί από κάποια τοπική οργάνωση όσο από  το πλέον ταπεινό αθλητικό σωματείο της περιοχής.
Η παραπάνω παραδοχή, νομιμοποιεί την παρέμβαση της τοπικής αυτοδιοίκησης σε τομείς όπως η συντήρηση των εγκαταστάσεων, η ανάληψη του κόστους μέρους των λειτουργικών δαπανών, το κόστος των μετακινήσεων καθώς και οποιαδήποτε άλλη πρωτοβουλία θα εξασφάλιζε την εύρυθμη λειτουργία των σωματείων.
Επιπτώσεις των αθλητικών νόμων
Η αναγκαστική – εκβιαστική, υποχρέωση της μετατροπής των ομάδων σε ΑΕ, χωρίς να υπάρχουν αντικειμενικές προϋποθέσεις, αντέστρεψε τους κανόνες του παιγνιδιού και πριμοδότησε προκλητικά την ιδιωτική πρωτοβουλία καθιστώντας την ως μοναδική προϋπόθεση συμμετοχής στα, κατ ευφημισμό, επαγγελματικά πρωταθλήματα.
Η διαδικασία της μετατροπής, ως προϋπόθεση ύπαρξης, έγινε με ομήρους τα σωματεία και με εκμηδένιση των οποιονδήποτε διαπραγματευτικών πλεονεκτημάτων τους, κάτω από τις ασφυκτικές χρονικές αποκλειστικές προθεσμίες που έθετε ο νόμος.
Μεταβιβάστηκε το προνόμιο της αθλητικής νομιμοποίησης στις ΑΕ  και το αυθαίρετο δικαίωμα να λειτουργούν αντ΄αυτού  και όχι κατ’ εξουσιοδότηση του σωματείου, χωρίς μάλιστα καμία δυνατότητα αντίδρασης από αυτό, ακόμα και σε περιπτώσεις δυσφήμισης και πλήγματος της φήμης του από ενέργειες του ιδιοκτήτη της εταιρείας.
Η καθιέρωση  της τιμοκρατίας που επέβαλαν οι αθλητικοί νόμοι και οι αποκλεισμοί με μοναδικό κριτήριο αξιολόγησης την οικονομική επιφάνεια του κάθε ενδιαφερόμενου να ασχοληθεί με την διοίκηση του επαγγελματικού αθλητισμού, ενοχοποιείται για την μετάλλαξη του χώρου από εξ ορισμού αταξικού σε βαθύτατα ταξικού.
Τα αποτελέσματα αυτής της μετάλλαξης δεν θα μπορούσαν να παρά προκαλέσουν τερατογενέσεις  που όλοι αντιλαμβάνονται ως φτωχοποίηση, διαφθορά, δυσφήμηση του αθλήματος, προσωπικούς στρατούς, έξαρση της βίας.
Όλες οι νομοθετικές ψευδό εκσυγχρονιστικές  προσπάθειες απαντούσαν σε ερωτήματα ή τοποθετήσεις του τύπου: 
•           «Να διασφαλίσουμε τα λεφτά μας»
•          «Να πετάγεται ο καθένας στις γενικές συνελεύσεις και να λέει το μακρύ του και το κοντό του για το που βάζω τα λεφτά μου»
•           «Που θα  βρείτε τα λεφτά;»
Η λέξη επενδυτής  παρέπεμπε στην απάντηση των παραπάνω  ερωτημάτων και άφηνε την υπόνοια της τεχνοκρατικής σιγουριάς για την επιτυχία της ιδιωτικοποίησης του αθλητισμού, που προϋπόθετε την εξάλειψη του λαϊκού ελέγχου των γενικών συνελεύσεων και τον  απόλυτο έλεγχο της ιδιοκτησίας και διοίκησης, σε αντιδιαστολή με τους ξεπερασμένους κρατικοδίαιτους ρομαντικούς ερασιτέχνες παράγοντες, όπως τα ΜΜΕ αποδομούσαν συστηματικά.
Οι γνωστοί, επιτυχημένοι ως επιχειρηματίες που αναμίχθηκαν, απέτυχαν σε τέτοιο βαθμό, που παρέδωσαν τις ομάδες σε πολύ χειρότερη κατάσταση από όταν τις ανέλαβαν.
Και ήταν μοιραίο και απόλυτα προβλέψιμο να συμβεί. Ο χώρος δεν προσφέρει καμία δυνατότητα όχι κέρδους αλλά ούτε καν ισοσκελισμού εσόδων – εξόδων που θα δικαιολογούσε την σύσταση ΑΕ.
Αδιάψευστη απόδειξη είναι το γεγονός ότι για 17 χρόνια στο μπάσκετ δεν έχει επιδειχθεί καμία κερδοφόρα χρήση, ενώ στο ποδόσφαιρο μόνον η ευρωπαϊκή διέξοδος σε συνδυασμό με επιτυχημένη πορεία ή η έλλειψη σοβαρών στόχων που οδηγεί σε πωλήσεις παικτών,   μπορεί να προσφέρει σε ελάχιστες ομάδες κάποια δυνατότητα κέρδους.
Στόχος δεν είναι ο αποκλεισμός εύπορων ατόμων να ασχοληθούν με τα διοικητικά του αθλητισμού, καθώς θα ήταν μια αντεστραμμένη εικόνα των αποκλεισμών σε μη εύπορους, που αναγγέλλουν οι μέχρι σήμερα αθλητικοί νόμοι και ξένη ως προς την αθλητική ηθική .
Με βάση τα όσα αναπτύχθηκαν για την αναγκαιότητα της αθλητικής σκέψης, που επιβάλει την αναζήτηση του καταλληλότερου για την διαχείριση του σωματείου, η συμμετοχή ανθρώπων κύρους από των επιχειρηματικό κόσμο, που έχουν πρόσβαση στην αγορά, είναι καλοδεχούμενη, με την προϋπόθεση ότι θα επιλεγούν και θα ελέγχονται από τις γενικές συνελεύσεις, για να διαχειριστούν τους υπάρχοντες πόρους και να τους επαυξήσουν  και όχι να είναι οι χρηματοδότες.
Η πρακτική της αναζήτησης αποκλειστικού χρηματοδότη, αποδείχθηκε καταστροφική, καθώς η εμπλοκή του εκτείνονταν μέχρι το όριο οικονομικής του διαρροής, με επακόλουθο η αποχώρηση τους να δημιουργεί αξεπέραστα προβλήματα που οδηγούσαν σε υποβάθμιση του σωματείου.
Αν δούμε ότι  ιστορικές ομάδες  παραχωρούνται δωρεάν και δεν τις αναλαμβάνει κανείς, τα  χρέη διογκώθηκαν, η διαφθορά κυριαρχεί,  οι ανισότητες παγιώνονται, και  ο χώρος  είναι παντελώς χρεωκοπημένος, τότε  δεν μπορούμε να μην καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι οι δήθεν τεχνοκράτες ήταν παντελώς άσχετοι . Ο βασιλιάς ήταν τελικά γυμνός.
Αποδείχθηκε ότι χωρίς την συμμετοχή του λαϊκού στοιχείου (περίπτωση ΑΕΚ. Πανιώνιος, Ηρακλής, Μαρούσι, Πανελλήνιος, Περιστέρι, Μακεδονικός κλπ ) το εγχείρημα είναι καταδικασμένο σε παταγώδη αποτυχία.
Το δόγμα ότι ο αθλητισμός είναι θέαμα σε συνδυασμό με τον αποκλεισμό από την συμμετοχή στα κοινά, των φιλάθλων, τους μετέτρεψε από υποστηρικτές σε θεατές. Η διαμόρφωση αυτής νοοτροπίας, τους καθήλωσε  στον καναπέ, σε αναζήτηση θεάματος από την τηλεόραση που προσφέρεται σε αφθονία, απομακρύνοντας τους από τα γήπεδα, αφήνοντας το χώρο σε οργανωμένους ιδιωτικούς στρατούς να δημιουργούν βίαιο και αποκρουστικό πολεμικό περιβάλλον που μεγιστοποίησε το πρόβλημα .
Η δυνατότητα που δόθηκε μέσα από νόμους, σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και σε αμφιβόλου ποιότητας άτομα να διαχειρίζονται αθλητικά θέματα και να γίνονται ρυθμιστές, μόνο και μόνο επειδή έχουν την όποια πρόσβαση σε κεφάλαια, πέρα από την αναμφισβήτητη διαπίστωση ότι δεν ωφέλησε τον επαγγελματικό αθλητισμό έπληξε καίρια και τα αθλητικά σωματεία.
Η ερήμωση των γενικών συνελεύσεων που προκάλεσε η αποχώρηση όσων το ενδιαφέρον επικεντρώνονταν στο ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, αφενός εξαφάνισε τον οποιοδήποτε κοινωνικό έλεγχο στα δύο αθλήματα και αφετέρου απομείωσε την δυναμική των σωματείων να λειτουργούν ως ομάδες πίεσης, μετατρέποντάς τα σε συλλόγους γονέων και κηδεμόνων.
Η ιδέα ότι η ιδιωτικοποίηση θα έλυνε το πρόβλημα χρηματοδότησης των ερασιτεχνικών τμημάτων από την συμμετοχή στην εταιρεία κατά 10% και του 15% από την χρήση των εγκαταστάσεων και του ονόματος, μόνο ως αυταπάτη μπορεί να εκληφθεί.
Παράπλευρη απώλεια από την εφαρμογή των αφιλοσόφητων αθλητικών νόμων ήταν η στείρωση του αθλητικού χώρου και η αδυναμία του να συλλάβει γόνιμες προτάσεις, που θα μπορούσαν να είναι μια κάποια λύση, κρίνοντάς τες πάντα με βάση το στερεότυπο που καλλιέργησαν οι νόμοι για τον ρόλο των ιδιοκτητών.
Όταν πχ οικονομικός παράγοντας, μεγάλης ΠΑΕ, δήλωσε ότι “οι ομάδες κτίζονται και δεν αγοράζονται”, που αν επικρατούσε η αθλητική σκέψη θα κρινόταν ως ορθή, οι περισσότεροι την έκριναν ως υπεκφυγή για την αποφυγή  επενδύσεων, που ξέφευγε από την κατεστημένη άποψη ότι ο ρόλος του ιδιοκτήτη είναι μόνον να βάζει χρήματα σε ένα βαρέλι δίχως πάτο. Αν την ίδια άποψη την εξέφραζε κάποιος ερασιτέχνης παράγοντας, θα κρίνονταν ότι το λέει επειδή δεν έχει χρήματα.
Η νοοτροπία που δημιούργησαν οι νόμοι  δεν αφήνουν χώρο στην λογική.
Είναι λύση η επιστροφή στον ερασιτεχνισμό;   
Η ερώτηση αυτή, ακολουθεί πάντα, όταν εκφράζονται κριτικές για την διαμορφωμένη κατάσταση, όπως αυτές που αναλύθηκαν παραπάνω, με σκοπό φυσικά να τις αποδομήσουν,  σε μια προσπάθεια δικαιολόγησης των επιλογών τους εμφανίζοντάς τες ως μονόδρομο και εκσυγχρονισμό.
Αν η επιστροφή στον σωματειακό αθλητισμό σημαίνει ερασιτεχνισμό, τότε θα πρέπει να χαρακτηρίσουμε την Μπαρτσελόνα ερασιτεχνικό σωματείο, καθώς είναι σωματείο με πλήθος μελών. Κανείς δεν θα μπορούσε να το ισχυριστεί χωρίς τον κίνδυνο της γελοιοποίησης
Στην Ευρώπη κυριαρχούν τρία μοντέλα:
·                    Το Ισπανικό με κύριους εκπρόσωπους την Μπαρτσελόνα και την Ρεαλ που είναι σωματεία με μέλη
·                    Το Γερμανικό, όπου επικρατεί μεικτό σύστημα με σωματεία και εταιρείες. (Η διαφορά είναι στην περίπτωση των εταιρειών το σωματείο κατέχει το 51%).
·                    Το Αγγλικό με ολιγάρχες και εμίρηδες
Όποιος επιλέξει το Αγγλικό μοντέλο, (που υποστηρίζουν άλλωστε και οι αθλητικοί νόμοι), σημαίνει είτε έχει πλήρη άγνοια του χώρου, είτε εξυπηρετεί συμφέροντα και σίγουρα δεν γνωρίζει την ιστορία της εξέλιξης του αθλητισμού στην Ελλαδα.
Οι επιτυχίες στο μπάσκετ, στο ποδόσφαιρο το 2004, στο πόλο και στα άλλα ομαδικά αθλήματα, βασίζονται  στην νοοτροπία που δημιούργησε η ομάδα μπάσκετ του ΑΡΗ Θεσσαλονίκης  και το μήνυμα που εξέπεμψε ότι μπορούμε να πρωταγωνιστήσουμε, σε μία εποχή που μας αρκούσαν αξιοπρεπείς ήττες.
Θα πρέπει να αναγνωριστεί στον ΑΡΗ, ότι ενώ βρισκόμαστε στις τελευταίες θέσεις ανταγωνιστικότητας σε όλους τους τομείς (αθλητικά, οικονομικά κλπ), μας έδωσε το δικαίωμα να γκρινιάζουμε  γιατί δεν ήμασταν πρώτοι
Δεν έχει καμία σημασία ότι δεν κατέκτησε τον ευρωπαϊκό τίτλο, για μια σειρά από λόγους που κανένας δεν έχει να κάνει με το ότι δεν ήταν ΚΑΕ, αλλά στις περιορισμένες πηγές εσόδων και σε άστοχες αποφάσεις.
·                    Μικρό γήπεδο
·                    Μία τηλεόραση
·                    Λαθεμένες αποφάσεις με την απαγόρευση συμμετοχής ξένων παικτών στο ελληνικό πρωτάθλημα. Στα πλαίσια της αυτοκριτικής, η σκέψη ότι οι ξένοι παίκτες θα περιόριζαν τον χρόνο συμμετοχής των ελλήνων παικτών ήταν παντελώς άστοχη. Η ιστορία απέδειξε ότι οι ομάδες που διακρίθηκαν και έφεραν μεγάλες επιτυχίες (Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός) είχαν σαν πρωταγωνιστές έλληνες παίκτες που έκαναν την διαφορά, παρόλη την αθρόα είσοδο ξένων και κοινοτικών παικτών, που αρχικά προκάλεσε η υπόθεση Μπόσμαν.
Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι τα πράγματα θα είχαν διαφορετική κατάληξη, αν υπήρχε τότε οργάνωση με την μορφή ανώνυμης εταιρείας, βασισμένης σε βιώσιμο επιχειρηματικό σχέδιο, που θα έλυνε το πρόβλημα της χρηματοδότησης,. Η ζωή απέδειξε ότι τέτοιες σκέψεις αποτελούν καθαρή ιδεοληψία.
Η κορύφωση που ήρθε το 1987 με την κατάκτηση του ευρωπαϊκού από την εθνική του μπάσκετ λειτούργησε προσθετικά στην πορεία του ΑΡΗ, και  προκάλεσε, το εν υπνώσει ενδιαφέρον ιδιωτών, να τρυγήσουν την εξουσία που παρήγαγε πλέον ο χώρος  δια μέσου της ιδιωτικοποίησης των σωματείων, με το πρόσχημα της εξασφάλισης της χρηματοδότησης. 
Οι σημερινοί ιδιοκτήτες του Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού, που αναμφισβήτητα συμβάλουν στην επιτυχημένη εικόνα των ομάδων τους, αλλά και συνιστούν μεμονωμένες περιπτώσεις, λειτουργούν ακριβώς όπως λειτουργούσαν και οι εμβληματικοί, για τις ομάδες τους, χρηματοδότες την εποχή πριν τις ΠΑΕ και ΚΑΕ (Μπάρλος, Γουλανδρής, Μπουτάρης κα), χωρίς δηλαδή προσδοκία άμεσου οικονομικού οφέλους.
Την σημασία που έχει η εμπλοκή του λαϊκού στοιχείου, μας την υπογραμμίζει πάλι ο ΑΡΗΣ στο final four του κυπέλου στην Θες/νίκη το 1998 όπου μετείχαν, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟ και Ολυμπιακός, που ήταν οι πλέον επαγγελματικές και ακριβές ομάδες της Ευρώπης και ο ΑΡΗΣ, με συσσωρευμένα οικονομικά προβλήματα και διοίκηση σωτηρίας. Η τεράστια κινητοποίηση των φιλάθλων, κράτησε ενωμένη την ομάδα, στην οποία είχαν δημιουργηθεί φυγόκεντρες τάσεις, και έδωσε κίνητρο στους παίκτες ώστε να κατακτήσουν τον τίτλο.
Αλλά και η επιτυχία του ποδοσφαίρου το 2004 δεν ήταν αποτέλεσμα δράσης επενδυτών, λογιστηρίου ούτε καν ταλέντου, αλλά γνώσης που κατείχαν ο προπονητής και οι παίκτες και των σχέσεων σεβασμού που ανάπτυξαν μεταξύ τους, που τους επέτρεψε να διαψεύσουν όλα τα προγνωστικά και να φτάσουν στην κορυφή.
Με βάση τα παραπάνω παραδείγματα, που συνιστούν το big bang του ελληνικού αθλητισμού, η επιλογή να οργανωθεί με την μορφή των ΑΕ ήταν η δόκιμη λύση; ή συνδυασμός αποφυγής της συνταγματικής υποχρέωσης του κράτους να μεριμνά για τον αθλητισμό, με την διάθεση εξυπηρέτησης οικονομικών παραγόντων που ήθελαν να δρουν ανενόχλητα από ενοχλητικούς παράγοντες που ενδεχομένως να διεκδικούσαν το μερίδιο επιτυχίας που τους αναλογούσε;
Μήπως η παροχή πόρων σε αυτούς που αποδεδειγμένα κατείχαν την γνώση και τον τρόπο να φτάσουν σε κάποιο αποτέλεσμα θα ήταν η ενδεδειγμένη λύση;
Η αναφορά σε πόρους, δεν παραπέμπει  σε χρήματα φορολογουμένων, αλλά σε έσοδα από τον κερδοφόρο ΟΠΑΠ, που είχε συσταθεί για αυτόν το σκοπό.
Η ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ δεν ήταν μία κίνηση φιλική για τον αθλητισμό καθώς περιέπλεξε τα πράγματα, γιατί το όποιο κέρδος ενσωματώνεται στον κρατικό προϋπολογισμό, και η οποιαδήποτε διεκδίκηση πρέπει να ξεπεράσει ένα αποτρεπτικό λαβύρινθο γραφειοκρατικών διαδικασιών και εγκρίσεων αλλά και ηθικών αναστολών σε εποχές κρίσης.
Φυσικά και η εποχή προ της καθιέρωσης των ΑΕ, δεν ήταν ανέφελη και αθώα.
Και υπερβολές και υπερβάσεις υπήρχαν, που δεν αντιμετωπίζονταν έγκαιρα, λόγο έλλειψης ελέγχων, εξ αιτίας παρεμβάσεων πολιτικών φίλων, με αποτέλεσμα να διογκώνεται το πρόβλημα, δημιουργώντας την ανάγκη ρυθμίσεων που σκανδάλιζαν την κοινή γνώμη.  
Η  κρατική επιχορήγηση  της οποιασδήποτε  δραστηριότητας  (πχ κομμάτων, σωματείων, μορφών τέχνης κλπ) συνδέεται με την εκτίμηση ότι είναι σημαντική αλλά εκ των πραγμάτων είναι αδύνατον να συντηρηθεί.
Έχει αποδειχθεί ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν έχει την δυνατότητα συντήρησης του επαγγελματικού αθλητισμού και της εξασφάλισης της αειφορίας.
Αθλητικές Ομοσπονδίες
Τα άρθρα του υπό διαβούλευση αθλητικού νόμου, που αφορούν τις αθλητικές ομοσπονδίες θα πρέπει να εξεταστούν με το σκεπτικό ότι η αθλητική ομοσπονδία είναι η κυβέρνηση του χώρου που εκπροσωπεί.
Όσο και να συμφωνεί κανείς ότι κάποιοι θεσμοί, όπως οι ομοσπονδίες έχουν κακοφορμίσει, η ενδεδειγμένη αντιμετώπιση τους δεν είναι η φωτογραφική εξαφάνιση των  ενοχλητικών, μετατρέποντας τον νόμο σε διαρρηχτηκό εργαλείο.
Την αφορμή για σκέψεις όπως η παραπάνω, την δίνει η διαφορετική αντιμετώπιση του δευτεροβάθμιου οργάνου (ενώσεις) και του τριτοβάθμιου (ομοσπονδίες) .
Στις ενώσεις δεν υπάρχει η επιλογή των παραταξιακών ψηφοδελτίων (ορθά) ούτε ορίζεται εκλογικό σύστημα (Άρθρο  16 - Γενικές Συνελεύσεις αθλητικών Ενώσεων), ούτε υπάρχει ο περιορισμός των δύο θητειών σε θέσεις προεδρείου  (Άρθρο  15 - Διοικητικό Συμβούλιο αθλητικής Ένωσης)
Στις ομοσπονδίες αντίθετα προβλέπεται περιορισμός των δύο θητειών σε θέση προεδρείου (Άρθρο 25 – Διοικητικό Συμβούλιο – Εξελεγκτική Επιτροπή Ομοσπονδίας)  ενώ το (Άρθρο 27 – Συνελεύσεις – Αρχαιρεσίες – Οργανα) είναι τόσο ασαφές που χρήζει ερμηνείας για να γίνει αντιληπτό ποιοι έχουν δικαίωμα ψήφου
·                    Άρθρο 27 παρ 4. “Σε αθλητικές Ομοσπονδίες δικαίωμα ψήφου στις Γενικές Συνελεύσεις έχουν μόνο αντιπρόσωποι των Αθλητικών Σωματείων, τα οποία πληρούν τις προϋποθέσεις που ορίζονται από το καταστατικό της Ομοσπονδίας και το παρόντα νόμο.”
·                    Άρθρο 27 παρ 6. “Σε αθλητικές Ομοσπονδίες που αριθμούν πάνω από χίλια (1000) ειδικά αναγνωρισμένα Σωματεία, δικαίωμα ψήφου στις Γενικές Συνελεύσεις των Ομοσπονδιών αυτών έχουν είτε αντιπρόσωποι των ειδικά αναγνωρισμένων Αθλητικών Σωματείων ως ανωτέρω είτε αντιπρόσωποι των ειδικά αναγνωρισμένων αθλητικών Ενώσεων του οικείου αθλήματος, σύμφωνα με όσα ορίζονται από το καταστατικό της οικείας αθλητικής Ομοσπονδίας και τον παρόντα νόμο.”
Η σύγχυση που προκαλούν οι δύο παράγραφοι είναι προφανής. Η παράγραφος 4 ισχύει μόνο όταν η ομοσπονδία έχει πάνω από 1000 σωματεία; Οι γενικές συνελεύσεις συγκροτούνται μόνο από ενώσεις ή μόνο από σωματεία; Δεν επιτρέπεται η συμμετοχή ενώσεων όταν η δύναμη της ομοσπονδίας είναι κάτω από 1000 σωματεία;
Η άλλη καινοτομία είναι η εισαγωγή  της έννοιας της αναλογικής εκλογής, ως ευχή, καθώς εξαρτάται από την πρόβλεψη της στο καταστατικό των ομοσπονδιών (Άρθρο 27 παρ 8) στην περίπτωση της ύπαρξης παρατάξεων
Είναι παραδεκτό ότι το πρόβλημα της ΕΠΟ όσο και της ΕΟΚ, έχει την ρίζα του στην έλλειψη δημοκρατίας που βασίζεται στην συγκρότηση γενικών συνελεύσεων από άτομα που δεν ελέγχουν την διοίκηση καθώς δεν ζουν μες στην καθημερινότητας της. 
Στην μεν ΕΠΟ ψηφίζουν οι ενώσεις στην δε ΕΟΚ το σύνολο των σωματείων.  Μικρός αριθμός συνέδρων στην μία περίπτωση, μεγάλος αριθμός συνέδρων στην άλλη και οι δύο όμως γενικές τους συνελεύσεις καταλήγουν να είναι γεγονός δημοσίων σχέσεων, που μάλλον αποδεικνύει ότι το κρίσιμο  μέγεθος δεν είναι ο αριθμός  αλλά οι ποιότητα και το κίνητρο των συνέδρων .
Είναι προφανές ότι η μεταρρύθμιση, που δίνει το δικαίωμα ψήφου στο σύνολο των σωματείων στις εκλογές της ΕΠΟ, έστω και διαζευκτικά  “είτε αντιπρόσωποι των ειδικά αναγνωρισμένων Αθλητικών Σωματείων .. είτε αντιπρόσωποι των ειδικά αναγνωρισμένων αθλητικών Ενώσεων” , δεν εισάγεται για να λύσει  προβλήματα δημοκρατίας, γιατί πρόκειται για επίφαση,  που δημιουργεί περιβάλλον επιδεκτικό σε κρατικές και κομματικές παρεμβάσεις, όπως μας διδάσκει η ιστορία της ΕΟΚ στις εκλογές του 1982, όπου εγκαθιδρύθηκε δικτατορία αραβικού τύπου που διαρκεί μέχρι σήμερα.
Ως προϋπόθεση ελέγχου των ΔΣ θα πρέπει να συγκροτούν την γενική συνέλευση μια ομοσπονδίας:
·                    Τα σωματεία των εθνικών κατηγοριών  που ελέγχουν το ΔΣ για την πολιτική της στην διαιτησία, την οργάνωση των πρωταθλημάτων ευθύνης της, την χρηματοδότηση, την ανάπτυξη του χώρου, την πολιτική της για την διαμόρφωση βιώσιμου οικονομικού περιβάλλοντος, της ίση μεταχείρισης.
·                    Οι ενώσεις αναλογικά με την δύναμη τους με μέτρο ένας ψήφος ανά 21 σωματεία, που ελέγχουν το ΔΣ για την χρηματοδότηση τους και το αναπτυξιακό πλάνο.
·                    Αντιπρόσωποι της ομοσπονδίας διαιτητών και κριτών με μία ψήφο αντίστοιχα
·                    Αντιπρόσωπος του σωματείου των προπονητών
·                    Αντιπρόσωπος του σωματείου των αθλητών
Αντιπρόσωποι με δικαίωμα ψήφου:
·                    Τακτικοί και αναπληρωματικοί αποκλειστικά από μέλος του προεδρείου (πρόεδρος, αντιπρόεδρος, γενικός γραμματέας) του σωματείου ή ένωσης
·                    Μέλος του ΔΣ μετά από απόφαση του, κοινοποιούμενος 15 ημέρες προ των εκλογών, χωρίς το δικαίωμα αντικατάστασης του, αν έχει δηλωθεί ως τακτικός, από το προεδρείο στο διάστημα μέχρι τις εκλογές.
Οι ομοσπονδίες είναι υποχρεωμένες να αναρτούν μόνιμα στο διαδίκτυο, τον κατάλογο των μελών τους και των νόμιμων εκπροσώπων τους.
Γενικές συνελεύσεις θα πρέπει να συγκαλούνται τρείς φορές τον χρόνο για έλεγχο των πεπραγμένων, στην αρχή και στο τέλος κάθε αγωνιστικής περιόδου και μία τον μήνα Φεβρουάριο.
Η εκλογή των μελών θα πρέπει να γίνεται από ενιαίο ψηφοδέλτιο, απαγορευμένης της ύπαρξης παραταξιακών ψηφοδελτίων.
Θεωρείται παντελώς άστοχη η παρότρυνση και η ενθάρρυνση δημιουργίας παρατάξεων, με δέλεαρ το αναλογικό σύστημα εκλογής, που φυσικά δεν πρόκειται να αποτελέσει επιλογή των ομοσπονδιών.
Παρατάξεις στον αθλητικό χώρο μοιραία θα καταλήξουν να είναι συνασπισμός συμφερόντων ή κομματικές
Είναι πρωτάκουστο να σχηματίζεται κυβέρνηση με αναλογικό τρόπο.
Αν οι γενικές συνελεύσεις έχουν την σύνθεση που προτείνεται παραπάνω, θα έχουν δυνατότητα αποτελεσματικού ελέγχου του ΔΣ, και να καλύψουν την ανάγκη που προσπαθεί να καλύψει ο νομοθέτης.
Οι παρατάξεις και οι φραξιονισμοί σε μία αθλητική ομάδα, όλοι αντιλαμβάνονται ότι περιορίζουν την δυνατότητα της αγωνιστικής επιτυχίας της. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την διοίκηση αθλητικών θεσμών.
Όσοι είχαν την εμπειρία της συμμετοχής σε ΔΣ διορισμένα από το πρωτοδικείο αναλογικά, γνωρίζουν την πόλωση που επικρατεί, που οδηγεί σε ακινησία, δυσκολία λήψης αποφάσεων, έλλειψη διαλόγου και εντέλει την επικράτηση της άποψης του επικεφαλής ώστε να μην διαταραχθούν οι συσχετισμοί, έστω και αν υπάρχουν αντιρρήσεις από συμβούλους της πλειοψηφίας.
Ο περιορισμός της θητείας στο προεδρείο για δυο περιόδους, δεν περιορίζει το δικαίωμα επανεκλογής ως απλό μέλος, με επακόλουθο της ύπαρξης αφανών προέδρων. Ας αφεθεί η απόφαση στην κρίση των γενικών συνελεύσεων.
Άρθρο 98 – Ηλεκτρονική αναµετάδοση και διανοµή αγώνων
Αποτελεί έκπληξη η διατήρηση των ληστρικών και αντιδεοντολογικών διατάξεων του προηγούμενου νόμου, που ήταν προϊόν διαπλοκής, με σκοπό την εξυπηρέτηση των καναλιών και την απομάκρυνση από το τραπέζι των συνομιλιών των ενοχλητικών σωματείων.
Η διατήρηση του τηλεοπτικού δικαιώματος στον γηπεδούχο, στον ισχυρό δηλαδή, δυναμιτίζει την δυνατότητα συλλογικής αντιμετώπισης των τηλεοπτικών από την επαγγελματική ένωση, όπως άλλωστε είθισται σε όλο τον κόσμο, δεδομένου ότι το προϊόν είναι ο θεσμός και όχι το σωματείο.
Πρόκειται για κατάφορη παραβίαση των κανόνων του υγιούς ανταγωνισμού. καθώς την μερίδα του λέοντος από τον πλούτο που δημιουργεί ο θεσμός με τα τηλεοπτικά δικαιώματα την μοιράζονται οι λίγοι ισχυροί  με κατ΄αποκοπή τιμήματα εκμηδενίζοντας την δυνατότητα δίκαιας κατανομής,  ανάλογα με την αγωνιστική τους επιτυχία, όπως συμβαίνει πχ στο champions league.
Πρόκειται για, την επί της ουσίας, κατάργηση του αυτοδιοίκητου.
Επιβάλλεται η άμεση τροποποίηση του άρθρου και η επαναφορά της κεντρικής διαχείρισης.
Άρθρο 35 – Αθλητής
Παραμένει η αναχρονιστική διάταξη της υποχρεωτικής συμμετοχής στην εθνική ομάδα.
Από πού αντλείται, η εντύπωση ότι όσοι αθλητές μετέχουν στην εθνική ομάδα, το κάνουν επειδή δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.
Πρόκειται για προσβλητική διάταξη, που υποβαθμίζει την προσφορά των αθλητών, αλλά και δημιουργεί προϋποθέσεις για αδικίες.
Πως θα επιβληθούν ποινές σε αθλητές που αγωνίζονται στο εξωτερικό και πως αυτό δεν δημιουργεί ανισότητα στην αντιμετώπιση των αθλητών που αγωνίζονται στα εγχώρια πρωταθλήματα.
Δεν αναγνωρίζεται σε κάποιο αθλητή να αρνηθεί την τιμή, για μια σειρά από λόγους, όπως κόπωση, οικογενειακοί λόγοι, κλπ;
Άρθρο 71 – Καθορισµός και οργάνωση επαγγελματικών κατηγοριών
Το άρθρο εισάγει την δυνατότητα συμμετοχής στα επαγγελματικά πρωταθλήματα σωματείων ερασιτεχνικών σωματείων με την παρακάτω διάταξη:
·                    Άρθρο 71 παρ 1 “Με όμοια απόφαση είναι δυνατόν να προβλέπεται σε ορισμένα επαγγελματικά πρωταθλήματα, παράλληλα με τις ομάδες των Α.Α.Ε., η συμμετοχή ερασιτεχνικών ομάδων με αθλητές έως 19 ετών, χωρίς οι ομάδες αυτές να έχουν δικαίωμα ανόδου στην ανώτερη κατηγορία του συγκεκριμένου αθλήματος (Α Εθνική Κατηγορία, στο ποδόσφαιρο, Α1 Εθνική Κατηγορία στην καλαθοσφαίριση και την πετοσφαίριση).”
Είναι προφανές ότι η συγκεκριμένη διάταξη αφορά μόνο το ποδόσφαιρο, καθώς ΑΕ δεν υφίστανται σε κατηγορίες, εκτός της Α1, στα υπόλοιπα αθλήματα.
Ακόμα όμως και για το ποδόσφαιρο, η διάταξη παραβιάζει όλους τους αθλητικούς κανόνες αλλά και μαρτυρά άγνοια της πραγματικότητας.
Με ποία λογική, μία ερασιτεχνική ομάδα. που μετέχει σε επαγγελματικό πρωτάθλημα, θα έχει υπερισχύσει επαγγελματικών ομάδων, θα έχει αποδείξει δηλαδή, την ανωτερότητά της και την ίδια στιγμή θα της απαγορεύεται η άνοδος και η πρόοδος.
Το ηλικιακό όριο, αγνοεί την κατάσταση που έχει διαμορφώσει η δράση των κάθε λογής διαμεσολαβητών, που από πολύ μικρές ηλικίες παροτρύνουν τους αθλητές να υπογράφουν επαγγελματικά συμβόλαια, δημιουργώντας αντικίνητρο για κάποιο σωματείο να ασχοληθεί με  τις υποδομές.   
Πάγιο αίτημα είναι η κατάργηση της υποχρέωσης μετατροπής των σωματείων σε θνησιγενείς ΑΕ, ως προϋπόθεση συμμετοχής σε επαγγελματικά πρωταθλήματα.
Μίλτος Λαζαρίδης
19/11/2016
Σύντομο βιογραφικό
§                     Διεθνής καλαθοσφαιριστής του Πανιωνίου ΓΣΣ για 16 χρόνια
§                     Ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος του Συνδέσμου Αθλητών Καλαθόσφαιρας Ελλάδας (Σ.Α.Κ.Ε)
§                     Αντιπρόεδρος, γενικός γραμματέας και πρόεδρος της επιτροπής πρωταθλημάτων της μεγαλύτερης αθλητικής ένωσης Αττικής ΕΣΚΑ
§                     Μέλος της επιτροπής εθνικών ομάδων της ΕΟΚ την εποχή του 1987
§                     Πρόεδρος της επιτροπής ορισμού διαιτητών της ΕΟΚ
§                     Γενικός γραμματέας της ΕΟΚ
§                     Πρόεδρος και γενικός γραμματέας του Πανιωνίου ΓΣΣ
§                     Πρόεδρος του ΤΑΚ Πανιωνίου ΓΣΣ
§                     Πρόεδρος της προσωρινής ΚΑΕ Πανιώνιος

§                     Σύμβουλος στον ΕΣΑΚΕ