Ν. Λαγαρίας,Η καταπολέμηση της διαφθοράς στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Θεσμικές προτάσεις.

Εισήγηση του μέλους του ΙΔΕΑΔ Νίκου Λαγαρία στην ετήσια σύνοδο ΙΔΕΑΔ, 19-10-2018

Η καταπολέμηση της διαφθοράς γίνεται με πρόληψη, κυρίως με διαφανείς διαδικασίες παντού, και καταστολή, με μια ανεξάρτητη και αποτελεσματική Δικαιοσύνη. Η εισήγηση θα περιοριστεί στη διαφάνεια των οικονομικών του ποδοσφαίρου και την αθλητική Δικαιοσύνη, που κατά τη γνώμη μου είναι τα σημαντικότερα θέματα.

Ι.

Αναφορικά με τη διαφάνεια στα οικονομικά του ποδοσφαίρου, υπάρχουν κυβερνητικές παρεμβάσεις που πρέπει να γίνονται και δεν γίνονται, και άλλες που γίνονται ενώ δεν πρέπει.

Από το 1979, που το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα έγινε επαγγελματικό, ο πλημμελής έλεγχος και η χαλαρή εποπτεία από την Πολιτεία και την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (ΕΠΟ), δίνουν τη δυνατότητα στις Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρείες (ΠΑΕ) να σωρεύουν χρέη, ενώ αυτό δεν επιτρέπεται από το UEFA Financial Fair Play (club licensing).

 Πολλές φορές απαλλάσσονται απ’ αυτά, ‘φορτώνοντάς τα στην πλάτη’ των φορολογούμενων με διάφορες νομότυπες πρακτικές, όπως για παράδειγμα με τον εκούσιο υποβιβασμό μιας ΠΑΕ σε ερασιτεχνική κατηγορία, σύμφωνα με το άρθρο 111 του αθλητικού νόμου, το οποίο επιτέλους τροποποιήθηκε το καλοκαίρι του 2016, και η ‘νέα’ ΠΑΕ, μετά την ανασύστασή  της, διαδέχεται αυτοδικαίως την προηγούμενη σε όλες εν γένει τις υποχρεώσεις της προς το Δημόσιο, τους Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης και προς οποιονδήποτε τρίτο.

 Στη φετινή λίστα μεγαλοοφειλετών της ΑΑΔΕ, εμφανίζονται 29 ποδοσφαιρικές ομάδες με συνολικά ληξιπρόθεσμα χρέη περίπου 450 εκατομμυρίων ευρώ.

 Φέτος προωθήθηκε μια ακόμα οικονομική ενίσχυση κάποιων ΠΑΕ, με κυβερνητική πρωτοβουλία, μέσω της απόκτησης των τηλεοπτικών τους δικαιωμάτων από την κρατική ΕΡΤ, για δύο χρόνια, αντί τιμήματος αρκετά υψηλότερου απ’ αυτό που προσέφερε ο ανταγωνισμός.

Η συμφωνία θα κριθεί στο τέλος της, αλλά η ΠΟΣΠΕΡΤ επεσήμανε στις 10 Αυγούστου, ότι η ΕΡΤ έγινε «“εξυπηρετητής” σκοπιμοτήτων  προβάλλοντας και χρηματοδοτώντας   χρεοκοπημένες  ΠΑΕ εις βάρος  μάλιστα  του  συνολικού  τηλεοπτικού προϊόντος».

 Στο πρώτο πανελλήνιο συνέδριο ραδιοτηλεόρασης, που είχε διοργανωθεί το 1983 υπό την αιγίδα των Υπουργείων Πολιτισμού και Προεδρίας, ένας από τους ομιλητές, ο κ. Σωτήρης Παπαδόπουλος, είχε πει:

«Στην ποδοσφαιροποίηση της κοινωνίας μας, μ’ αποτέλεσμα όλα τα βίαια γεγονότα που συνέβησαν στην προηγούμενη ποδοσφαιρική περίοδο, δεν συνδράμουν μόνον οι σύλλογοι και οι οπαδοί τους αλλά όσο κι αν φαίνεται αντιφατικό, το κράτος με δύο κύριους φορείς του:

- Το ΠΡΟ-ΠΟ μ’ όλο το κύκλωμα για τη διάθεσή του (διαφήμιση, πρακτορεία στοιχημάτων κλπ)

- Και την τηλεόραση, της οποίας το χρόνο νέμεται το ποδόσφαιρο περισσότερο από κάθε άλλο, έστω και καταξιωμένο κοινωνικό μας φαινόμενο».

 Βλέπετε να έχουν επέλθει πολλές αλλαγές από τότε, 35 χρόνια μετά, εκτός από την πρόσφατη ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ;

 Οι προτάσεις μου για τη διαφάνεια στα οικονομικά του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, είναι  οι εξής:

 1) Ποιοτική αναβάθμιση και ανάπτυξη του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, από την ΕΠΟ και τις Λίγκες, με ταυτόχρονη αποκήρυξη και δραστική καταπολέμηση της βίας στα γήπεδα, ώστε να καταστεί εμπορικά ελκυστικό και οικονομικά βιώσιμο

 2) Εφαρμογή της εθνικής και της ενωσιακής νομοθεσίας για τον ανταγωνισμό, προς αποφυγή κάθε αθέμιτης ευνοϊκής μεταχείρισης και στρέβλωσης του ανταγωνισμού με κρατικούς πόρους

3) Απαρέγκλιτη εφαρμογή του UEFA Financial Fair Play και της κείμενης νομοθεσίας γενικότερα (άρ. 75, 69, 69^Α, 83 του αθλητικού νόμου κλπ.), για την αδειοδότηση των ομάδων, κατά λόγο αρμοδιότητας (ΕΠΟ, Κυβέρνηση, ΕΕΑ), ώστε στο χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου να δραστηριοποιούνται μόνο όσοι πληρούν τις απαραίτητες οικονομικές προϋποθέσεις, υπό συνθήκες πλήρους διαφάνειας

 4) Ρύθμιση του τηλεοπτικού τοπίου στο χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, χάριν της διαφάνειας και λόγω του μείζονος δημοσίου ενδιαφέροντος, με θεσμοθέτηση υποχρέωσης διαφανούς προκήρυξης και διαγωνισμού για την εκάστοτε παραχώρηση δικαιωμάτων εκμετάλλευσης του ποδοσφαιρικού τηλεοπτικού προϊόντος, υπό την εποπτεία του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης.

ΙΙ.

‘Αθλητική Δικαιοσύνη’ είναι τα ειδικά πειθαρχικά και δικαιοδοτικά εν γένει όργανα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, που επιλύουν τις διαφορές του και εκδικάζουν τις λοιπές υποθέσεις του, εκτός των θεσμικών πλαισίων της τακτικής Δικαιοσύνης, με την εφαρμογή των κανονισμών του ποδοσφαίρου.

 Το διοικητήριο του ελληνικού ποδοσφαίρου, η ΕΠΟ, είναι ένα νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου που υπόκειται ασφαλώς στην ελληνική νομοθεσία, αλλά υποχρεούται να συμμορφώνεται πλήρως και με τις διατάξεις του καταστατικού της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (FIFA). 

Στην Ελλάδα έχει επικρατήσει ο μύθος ότι καμία απολύτως υπόθεση του ποδοσφαίρου  δεν πρέπει, και δεν μπορεί, να εκδικάζεται στην τακτική Δικαιοσύνη.

Το άρθρο 59 του καταστατικού της FIFA ορίζει ότι οι εθνικές ομοσπονδίες πρέπει να περιλαμβάνουν ρήτρα, στα καταστατικά ή τους κανονισμούς τους, η οποία αφενός να απαγορεύει την επίλυση των διαφορών του ποδοσφαίρου στην τακτική Δικαιοσύνη, και αφετέρου να προβλέπει τη διαιτητική επίλυση των διαφορών αυτών, στο ανώτατο επίπεδο, ενώπιον ενός Διαιτητικού Δικαστηρίου Ποδοσφαίρου της εκάστοτε εθνικής Ομοσπονδίας, ή του Διαιτητικού Αθλητικού Δικαστηρίου της Λωζάννης (CAS).

Τι ακριβώς είναι η διαιτησία;

Είναι τρόπος επίλυσης διαφορών όχι από τα πολιτειακά δικαστήρια αλλά από ιδιώτες, τους διαιτητές, τους οποίους ορίζουν τα μέρη, δηλαδή οι συμβαλλόμενοι σε συμφωνία διαιτησίας που είναι ταυτόχρονα και διάδικοι στη διαιτητική διαδικασία. (Βλ. Χ.Δ. Τριανταφυλλίδης σε Απαλαγάκη, Εφαρμογές Πολιτικής Δικονομίας, Νομική Βιβλιοθήκη, 2008, 52).

Αλλά το άρθρο 59 του καταστατικού της FIFA, στην παράγραφο 3, προβλέπει και κάτι άλλο, που νομίζω ότι μάλλον σκοπίμως ‘υποτιμάται’ στην Ελλάδα.

Ότι η προσφυγή στην τακτική Δικαιοσύνη για υποθέσεις του ποδοσφαίρου είναι σαφώς επιτρεπτή, όταν επιβάλλεται από διατάξεις αναγκαστικού δικαίου της εκάστοτε εθνικής έννομης τάξης.

Σήμερα, η εκδίκαση των πειθαρχικών υποθέσεων του ελληνικού ποδοσφαίρου, που ως γνωστόν αφορούν κατά κύριο λόγο σε υποθέσεις βίας στα γήπεδα, γίνεται ενώπιον πειθαρχικών οργάνων που συγκροτούνται μεν από τακτικούς δικαστές, αλλά δεν είναι Δικαστήρια κατά την έννοια του Συντάγματος.

 Στο άρθρο 5 του δικονομικού κανονισμού λειτουργίας δικαστικών οργάνων της ΕΠΟ, όπως τροποποιήθηκε φέτος τον Ιούνιο, προβλέπεται ότι οι αποφάσεις όλων των πειθαρχικών οργάνων ποδοσφαίρου εκδικάζονται κατ’ έφεση στην Επιτροπή Εφέσεων της ΕΠΟ, και ότι οι αποφάσεις της τελευταίας μπορούν να προσβάλλονται στο Διαιτητικό Αθλητικό Δικαστήριο της Λωζάννης (CAS).

 Τα πειθαρχικά όργανα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, κάποια από τα οποία μάλιστα αποκαλούνται ‘δικαστικά όργανα’ στο καταστατικό της ΕΠΟ ενώ δεν είναι, λειτουργούν αμιγώς ως όργανα διαιτησίας στους κόλπους του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, πράγμα που έγινε δεκτό και με την 6050/2014 απόφαση του Εφετείου Αθηνών, για τις αποφάσεις των οργάνων ή επιτροπών για την επίλυση των οικονομικών διαφορών σχετικών με το άθλημα του ποδοσφαίρου.

 Είναι επιτρεπτό, όμως, στην ελληνική έννομη τάξη, να εκδικάζονται πειθαρχικές υποθέσεις βίας στα γήπεδα, από διαιτητικά όργανα;

 Κατά τη γνώμη μου όχι, διότι σε διαιτησία μπορούν να υπαχθούν, με συμφωνία, μόνο διαφορές ιδιωτικού δικαίου, και μάλιστα μόνο αν εκείνοι που την συνομολογούν έχουν την εξουσία να διαθέτουν ελεύθερα το αντικείμενο διαφοράς (άρθρο 867 ΚΠολΔ).

 Η καταπολέμηση της βίας στα γήπεδα ασφαλώς και δεν συνιστά ‘διαφορά’, αλλά είναι ζήτημα δημόσιας τάξης, δηλαδή των θεμελιωδών αξιών και αντιλήψεων της έννομης τάξης μας.

 Περαιτέρω, αναφορικά με την σύνθεση και συγκρότηση των δικαιοδοτικών οργάνων του ποδοσφαίρου, θα ήθελα να αναφερθώ σε κάτι που είπε σε μια πρόσφατη συνέντευξη του ο αν. Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Δ. Παπαγγελόπουλος, στην εφημερίδα ‘Νέα Σελίδα’, πριν από τρεις περίπου εβδομάδες.

«Να ληφθεί πρόνοια», είπε ο κ. Υπουργός, «ώστε σε θέσεις σημαντικές ή προβεβλημένες να εναλλάσσονται οι εισαγγελικοί και δικαστικοί λειτουργοί και να μην ανακυκλώνονται τα ίδια πρόσωπα» και ότι «χωρίς καμία αμφιβολία, η ανανέωση των προσώπων εξασφαλίζει νέες ιδέες και μεγαλύτερο ζήλο, αποτρέποντας παράλληλα την ευνοιοκρατία αλλά και άλλες προφανείς παθογένειες».

Είναι γνωστό ότι η θεωρία από την πράξη απέχει πολύ.

Η θητεία των εν ενεργεία δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών στην αθλητική Δικαιοσύνη παρατάθηκε με τροπολογία τον περασμένο Αύγουστο, ενώ ο νόμος προέβλεπε ότι θα ήταν τριετής και μη ανανεώσιμη, γεγονός που προκάλεσε την εύλογη αντίδραση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων.

Κλείνοντας, θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα αδιαφάνειας του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, που είναι η χειραγώγηση αγώνων για την αποκόμιση παράνομου περιουσιακού οφέλους από το στοίχημα.

Πέρυσι τον Μαϊο, ο αρμόδιος για θέματα αθλητισμού Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Χαράλαμπος Βουρλιώτης ανέφερε σε εγκύκλιο παραγγελία του ότι το φαινόμενο του παράνομου στοιχηματισμού αποτελεί  «πύλη σοβαρής οικονομικής αιμορραγίας για τα έσοδα του Κράτους από την απώλεια φόρων, το ποσό των οποίων, σε ετήσια βάση, προσεγγίζει το ένα δισεκατομμύριο πεντακόσιες χιλιάδες (1.500.000) ευρώ».

Στον Κώδικα Δεοντολογίας της ΕΠΟ (άρ. 26 παρ. 6) ορίζεται ότι «προκειμένου να υπάρξει απόφαση καταδίκης για το αδίκημα της  χειραγώγησης αγώνα», ο βαθμός απόδειξης που χρειάζεται «είναι αυτός του comfortable satisfaction (όπως η έννοια αυτού έχει διαμορφωθεί σύμφωνα με τη νομολογία του C.A.S.), δηλαδή μεγαλύτερος από την απλή  πιθανολόγηση και μικρότερος από την απόδειξη πέραν πάσης αμφιβολίας».

Το 2016 το CAS έκρινε, στην υπόθεση Skënderbeu κατά UEFA, ότι το σύστημα ανίχνευσης της στοιχηματικής απάτης της UEFA (UEFA BFDS), και οι εκθέσεις της Sportradar που σχηματίζονται μετά απ’ αυτές, εξασφαλίζουν τον προαναφερθέντα βαθμό απόδειξης, και ότι είναι ικανό αποδεικτικό μέσο για την επιβολή σχετικών αθλητικών και πειθαρχικών κυρώσεων.

Οι προτάσεις μου για την αθλητική Δικαιοσύνη είναι οι εξής:

1) Να δημιουργηθεί ειδικό τμήμα αθλητικής Δικαιοσύνης, εντός του θεσμικού πλαισίου της τακτικής Δικαιοσύνης, για την εκδίκαση των πειθαρχικών υποθέσεων βίας στα γήπεδα, αλλά και όσων άλλων δεν επιτρέπεται, εκ του νόμου, η υπαγωγή τους σε διαιτησία

2) Οι εν ενεργεία δικαστικοί και εισαγγελικοί λειτουργοί της αθλητικής Δικαιοσύνης να μην εκλέγονται από τη Γ.Σ. της ΕΠΟ, αλλά να ορίζονται, να επιθεωρούνται και να αξιολογούνται κατά τον τρόπο που ορίζει το Σύνταγμα και οι εφαρμοστικοί του νόμοι, να μην αμείβονται από την ΕΠΟ και, γενικότερα, να μην ασκούν τα καθήκοντά τους στην έδρα της, αλλά στον φυσικό τους χώρο, τις αίθουσες των Δικαστηρίων

3) Να ασκηθεί ουσιαστικός έλεγχος νομιμότητας όλων των κανονισμών του ποδοσφαίρου από την Πολιτεία, όπως επιβάλλει το άρθρο 27 του αθλητικού νόμου, ώστε να εναρμονιστούν επιτέλους με την ελληνική έννομη τάξη και τους κανονισμούς των υπερκείμενων ποδοσφαιρικών αρχών, και να διέπονται από τη θεμελιώδη αρχή της αναλογικότητας, ως προς τις προβλέψεις τους

4) Οι αποφάσεις των δικαιοδοτικών – διαιτητικών - πειθαρχικών οργάνων του ποδοσφαίρου να αναρτώνται στο διαδίκτυο, όπως ακριβώς συμβαίνει, «ανωνυμοποιημένα», στην τακτική Δικαιοσύνη

5) Να εφαρμοστούν επιτέλους οι οικείοι κανονισμοί του ποδοσφαίρου και να αρχίσουν να επιβάλλονται πειθαρχικές – αθλητικές κυρώσεις  για τη χειραγώγηση αγώνων για το στοίχημα, σύμφωνα με την νομολογία του CAS,  ώστε να μην απαξιώνονται οι εκθέσεις ανίχνευσης στοιχηματικής απάτης της UEFA, όπως δυστυχώς συμβαίνει μέχρι σήμερα στην Ελλάδα

6) Τέλος, τόσο για την αθλητική όσο και για την ποινική (κυρίως) Δικαιοσύνη, προτείνω να δημιουργηθεί ένα συντονιστικό και επιχειρησιακό Σώμα ανίχνευσης και καταπολέμησης της στοιχηματικής απάτης και των χειραγωγημένων αγώνων, από στελέχη της Γ.Γ. Καταπολέμησης της Διαφθοράς, της Ανεξάρτητης Αρχής του ν. 3691/2008, για το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, της Επιτροπής Ελέγχου Παιγνίων, της Εισαγγελικής Αρχής (Εισαγγελέων εγκλημάτων διαφθοράς και οικονομικού εγκλήματος) και της Ελληνικής Αστυνομίας (οικονομική Αστυνομία).

Παράλληλα, να ρυθμιστεί επιτέλους το ‘στοιχηματικό τοπίο’, ώστε να μην φτάσουμε να βλέπουμε στοιχήματα και σε αγώνες σχολικών πρωταθλημάτων!

Θ. Φορτσάκης, Η ανομία στον αθλητισμό

Θεόδωρος Φορτσάκης

Καθηγητής της Νομικής Σχολής Αθηνών

τ. Πρύτανης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

Βουλευτής Επικρατείας ΝΔ

Η ανομία στον αθλητισμό

(Εισήγηση στην ετήσια σύνοδο του ΙΔΕΑΔ 29-10-2018) 

Διάγραμμα

Εισαγωγή

Α - Η νομοθέτηση στο πεδίο του αθλητικού δικαίου: διαδοχικές μεταβολές, τροπολογίες και φωτογραφικές διατάξεις

Β - Η μη εκτέλεση αθλητικών διατάξεων: παρατάσεις στην έναρξη ισχύος, μη έκδοση των προβλεπόμενων κανονιστικών πράξεων

Συμπεράσματα

Εισαγωγή[1]

Τις τελευταίες δεκαετίες απασχολεί όλο και περισσότερο το νομικό κόσμο το ζήτημα της καλής νομοθέτησης. Ο σύγχρονος νομικός δεν περιορίζεται στην ορθή ερμηνεία και εφαρμογή των κανόνων δικαίου, αλλά ενδιαφέρεται εξίσου για την ποιότητά τους, από άποψη νομοτεχνική, ουσιαστική και λειτουργική. Ένας νόμος πρέπει να χαρακτηρίζεται από πληρότητα, ενότητα και σαφήνεια, να αποτελεί έκφραση της γενικής θέλησης και να εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον. Το ελληνικό Σύνταγμα περιλαμβάνει συγκεκριμένες ρυθμίσεις για τη νομοπαραγωγική διαδικασία, ιδίως στα άρθρα 73 έως 77, τα οποία ρυθμίζουν τη νομοθετική λειτουργία της Βουλής, αλλά και στο άρθρο 43, το οποίο ρυθμίζει την κανονιστική αρμοδιότητα της Διοίκησης.

Στις έννομες τάξεις όπου προβλέπονται δύο νομοθετικά σώματα, το δεύτερο (η Γερουσία ή Άνω Βουλή) διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη νομοτεχνική βελτίωση των νομοσχεδίων του πρώτου (Εθνοσυνέλευση ή Βουλή των Αντιπροσώπων ή, απλά, Βουλή).

Σε διεθνές επίπεδο προωθείται η εμβάθυνση της δημοκρατικής νομιμοποίησης των κανόνων δικαίου μέσω της συμμετοχικής δημοκρατίας. Ένας τέτοιος θεσμός είναι η δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση επί σχεδίων νόμων πριν να κατατεθούν στη Βουλή, που εισήχθη στο ελληνικό δίκαιο με το Ν. 4048/2012 «Ρυθμιστική Διακυβέρνηση: Αρχές, Διαδικασίες και Μέσα Καλής Νομοθέτησης» (Α΄ 34). Μέχρι σήμερα δεν έχει πάντως μελετηθεί αν και σε ποιο βαθμό η πολιτική εξουσία λαμβάνει υπόψη τις σχετικές παρατηρήσεις των πολιτών.

Η ελληνική έννομη τάξη εξακολουθεί να διατηρεί μέχρι σήμερα όλες τις διαχρονικές της παθογένειες: έλλειψη σταθερότητας, ασφάλειας και σαφήνειας του δικαίου, πολυνομία, κακονομία και στρεψονομία, που όλα μαζί συνεπάγονται, με μια λέξη, ανομία[2].

Αν υπάρχει ένας τομέας που συγκεντρώνει όλες αυτές τις παθογένειες, αυτός δεν είναι άλλος από τον αθλητισμό. Η κατάσταση ανομίας δεν περιορίζεται μόνο στο ποδόσφαιρο, στο οποίο είναι αφιερωμένη η σημερινή ημερίδα. Προσδιορίζει ολόκληρη την αθλητική νομοθεσία και αφορά τόσο στη νομοθέτηση (Α) όσο και στην εκτέλεση των σχετικών κανόνων δικαίου (Β).

Α - Η νομοθέτηση στο πεδίο του αθλητικού δικαίου: διαδοχικές μεταβολές, τροπολογίες και φωτογραφικές διατάξεις

Το ελληνικό αθλητικό δίκαιο χαρακτηρίζεται από αλλεπάλληλες μεταβολές της νομοθεσίας. Η ψήφιση ολοκληρωμένων αθλητικών νομοσχεδίων έχει γίνει η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Δηλαδή τη νομοθέτηση σε αθλητικά ζητήματα με πολυάριθμες τροπολογίες που προστίθενται ως «άλλες διατάξεις» σε άσχετα νομοσχέδια. Στο πλαίσιο αυτής της πρακτικής δεν λείπουν και οι λεγόμενες «φωτογραφικές» διατάξεις για την ατομική εξυπηρέτηση των κατά περίπτωση ωφελουμένων.

Αναφέρω συγκεκριμένα παραδείγματα προκειμένου να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του προβλήματος:

1) Για τις διαρκείς μεταβολές της νομοθεσίας:

α) Με το άρθρο 5 παρ. 1 του Ν. 4326/2015 «Επείγοντα μέτρα για την αντιμετώπιση της βίας στον αθλητισμό και άλλες διατάξεις» (Α΄ 49/13-5-2015) ορίστηκε η ανασυγκρότηση των πειθαρχικών και δικαιοδοτικών οργάνων του ποδοσφαίρου, που αποτελούνται εφεξής από τακτικούς δικαστές (Πρωτοδίκες στα πρωτοβάθμια όργανα και Προέδρους Πρωτοδικών στα δευτεροβάθμια όργανα). Εντός του ίδιου έτους, με το άρθρο 67 παρ. 1, που, κατά τη γνωστή μέθοδο, περιλήφθηκε στις «άλλες διατάξεις του Ν. 4356/2015 (Α΄ 181/24-12-2015), η προαναφερόμενη διάταξη αντικαταστάθηκε με νέα, που καθορίζει επιπλέον τη συμμετοχή Αρεοπαγιτών και Προέδρων Εφετών στο Διαιτητικό Δικαστήριο Ποδοσφαίρου. Καθίσταται, λοιπόν, αντιληπτό με πόση προχειρότητα νομοθετεί η πολιτική εξουσία για ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως είναι η συμμετοχή τακτικών δικαστών στα πειθαρχικά και δικαιοδοτικά όργανα του ποδοσφαίρου. Ένα νέο νομικό καθεστώς μεταβάλλεται πριν να παρέλθει ούτε ένα έτος από την έναρξη ισχύος του.

β) Στο Ν. 2725/1999 «Ερασιτεχνικός και επαγγελματικός αθλητισμός και άλλες διατάξεις» (Α΄ 121) προστέθηκε, με το άρθρο 7 του Ν. 3057/2002 (Α΄ 239), άρθρο 41ΣΤ΄ για τον ποινικό κολασμό των αδικημάτων βίας με αφορμή αθλητικές διοργανώσεις. Το άρθρο αυτό τροποποιήθηκε έκτοτε έξι φορές[3]! Ειδικότερα, η παράγραφος 6 αυτού, ενώ τροποποιήθηκε προς το αυστηρότερο με το άρθρο 20 παρ. 1 του Ν. 3472/2006 (Α΄ 135), τροποποιήθηκε και πάλι προς το ηπιότερο με το άρθρο 34 παρ. 1 του Ν. 3773/2009 (Α΄ 120). Πώς, λοιπόν, να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά τα φαινόμενα βίας στις αθλητικές οργανώσεις, όταν ο ίδιος ο νομοθέτης αλλάζει διαρκώς άποψη για την ποινική μεταχείριση των δραστών;

2) Για τη διαρκή νομοθέτηση μέσω τροπολογιών:

α) Ο Ν. 4326/2015 (A΄ 49) είναι ο μοναδικός αμιγώς αθλητικός νόμος που έχει ψηφιστεί τα τελευταία χρόνια. Όλες οι άλλες ρυθμίσεις ψηφίστηκαν μέσω τροπολογιών. Ο δε Ν. 4373/2016 «Αναγκαίες ρυθμίσεις για την εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με το νέο Κώδικα Αντιντόπινγκ του Παγκόσμιου Οργανισμού Αντιντόπινγκ και άλλες διατάξεις» (Α΄ 49) περιλαμβάνει 25 άρθρα για το αντιντόπινγκ και... 29 άρθρα για τις «άλλες διατάξεις». Δηλαδή οι «άλλες διατάξεις» είναι περισσότερες από το κύριο αντικείμενο του νόμου!

β) Ο ίδιος ο βασικός αθλητικός Ν. 2725/1999 (Α΄ 121) έχει πλέον καταστεί ένα «κολλάζ» τροπολογιών. Στο μεγαλύτερο μέρος του έχει τροποποιηθεί σε τέτοια έκταση και τόσες πολλές φορές, ώστε δεν διατηρεί παρά ένα μικρό μέρος από τις αρχικές του διατάξεις.

Αυτή η κατάσταση είναι αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο ασκείται η νομοθετική λειτουργία. Εν προκειμένω, δηλαδή, η Βουλή, καίτοι φορέας άσκησης της νομοθετικής εξουσίας, περιορίζεται στην απλή «επικύρωση» των διατάξεων που μέσω τροπολογιών εισάγει ο εκάστοτε αρμόδιος υπουργός. Ωσάν δηλαδή η νομοθετική εξουσία να έχει στην πράξη εκχωρηθεί από τη Βουλή στην Κυβέρνηση[4].

3) Για τις λεγόμενες «φωτογραφικές» διατάξεις θα περιοριστώ να αναφερθώ στο άρθρο 34 του Ν. 2725/1999 με αντικείμενο τις παροχές σε διακρινόμενους αθλητές. Και αναφέρομαι στο συγκεκριμένο άρθρο, διότι καθίσταται ευχερώς αντιληπτό τι συμβαίνει όταν πρόκειται για διατάξεις που, όπως προανέφερα, έχουν ως αντικείμενο «παροχές». Το άρθρο αυτό έχει διαδοχικά τροποποιηθεί 10 φορές, από τις οποίες 6 φορές μόνο την τελευταία τριετία από την ίδια Κυβέρνηση[5]! Τέτοιες ρυθμίσεις, ενώ αρχικά προβλέφθηκαν για την έμπρακτη απόδοση τιμής και επιβράβευση της προσπάθειας των διακρινόμενων αθλητών, καταλήγουν συχνά να εξυπηρετούν συγκεκριμένα πρόσωπα ή αριθμό προσώπων, κυρίως για την εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Έτσι, με την πολύ πρόσφατη υπ’ αρ. 686/2018 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας κρίθηκαν αντισυνταγματικές επιμέρους διατάξεις της παραγράφου 8 του εν λόγω άρθρου, ως αντίθετες στις συνταγματικές αρχές της ισότητας (άρθρο 4 παρ. 1 Σ), της αξιοκρατίας (άρθρο 5 παρ. 1 Σ) και της ορθολογικής οργάνωσης της παρεχόμενης εκπαίδευσης (άρθρο 16 Σ), σε συνδυασμό με τη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας μέτρου/σκοπού. Συγκεκριμένα, κρίθηκαν οι αντισυνταγματικές οι διατάξεις που προβλέπουν: i) την πριμοδότηση αθλητών ακόμα και για επιτυχίες σε αθλητικούς αγώνες ήσσονος σημασίας, ii) την καθ’ υπέρβαση εισαγωγή αθλητών στις ανώτατες σχολές στο δυσανάλογα υψηλό ποσοστό του 4,5% των προβλεφθεισών θέσεων, το οποίο παρίσταται αυθαίρετο ενόψει και του πάγιου χαρακτήρα της ρύθμισης αυτής, η οποία δεν προϋποθέτει οποιαδήποτε επίκαιρη εκτίμηση της δυνατότητας μιας σχολής για απορρόφηση σπουδαστών, και iii) την εισαγωγή διακριθέντος αθλητή σε σχολή της προτίμησής του, εφόσον συγκεντρώσει αριθμό μορίων τουλάχιστον ίσο με το 90% του αριθμού των μορίων του τελευταίου εισαχθέντος στη συγκεκριμένη σχολή στο ίδιο ακαδημαϊκό έτος, μετά την προσαύξηση του συνόλου των μορίων του από τις αθλητικές του διακρίσεις.

Αποτέλεσμα βέβαια αυτής της νομολογίας είναι να εγγραφεί ο αιτών στο πανεπιστήμιο ως υπεράριθμος, «χωρίς πάντως να θιγούν οι ήδη εισαχθέντες αθλητές», όπως ρητά αναφέρεται στην απόφαση. Δηλαδή χωρίς συγχρόνως να διαγραφούν από το πανεπιστήμιο όσοι παρανόμως εισήχθησαν σε αυτό. Οπότε μπορεί να ειπωθεί ότι, έστω προσωρινά, η πολιτική εξουσία πέτυχε τον -όποιο- σκοπό για τον οποίο θέσπισε τις διατάξεις αυτές.

Β - Η μη εκτέλεση αθλητικών διατάξεων: παρατάσεις στην έναρξη ισχύος, μη έκδοση των προβλεπόμενων κανονιστικών πράξεων

Περνώντας ακολούθως στο ζήτημα της εκτέλεσης των νόμων στο χώρο του αθλητισμού, δεν θα αναφερθώ στις πολυάριθμες διατάξεις που δεν προβλέπουν έννομες συνέπειες για την παραβίασή τους (leges imperfectae). Θα αναφερθώ όμως συνοπτικά σε παραδείγματα σχετικά με την πρακτική των παρατάσεων στην έναρξη ισχύος των νόμων, είτε με νεότερους νόμους είτε με κανονιστικές πράξεις κατ’ εξουσιοδότηση νόμου. Και τέλος, θα αναφέρω παραδείγματα για την ευρεία χρήση νομοθετικών εξουσιοδοτήσεων από τη Βουλή που όμως ουδέποτε υλοποιούνται με την έκδοση των προβλεπόμενων κανονιστικών πράξεων από τη Διοίκηση.

Στο πλαίσιο αυτό, επισημαίνω συγκεκριμένα τα εξής:

1) Για τις διαδοχικές παρατάσεις στην έναρξη εφαρμογής νόμου ή συγκεκριμένων διατάξεών του:

α) Αναφέρω την παράταση στην έναρξη ισχύος των κανονιστικών πράξεων του άρθρου 33 παρ. 9 του Ν. 2725/1999, όπως ισχύει[6], για την υποχρεωτική έκδοση κάρτας υγείας των αθλητών. Παράταση στην έναρξη ισχύος, παρόλο που ήδη ορίζεται ότι η πιστοποίηση της υγείας των αθλητών είναι υποχρεωτική και αποτελεί προϋπόθεση για τη συμμετοχή τους σε προπονήσεις και αγώνες.

β) Υπενθυμίζω, αντιστοίχως, τις παλαιότερες παρατάσεις στην έναρξη ισχύος και άλλων διατάξεων του Ν. 2725/1999 ή των αντίστοιχων κανονιστικών πράξεων: i) του άρθρου 41 Ε για την ηλεκτρονική εποπτεία αθλητικών εγκαταστάσεων[7], ii) το ηλεκτρονικό εισιτήριο (άρθρο 41 Γ παρ. 6)[8], iii) την άδεια λειτουργίας αθλητικών εγκαταστάσεων (αρθρο 56Β[9]).

2) Για τη μη εφαρμογή αθλητικών διατάξεων λόγω μη έκδοσης των προβλεπόμενων κανονιστικών πράξεων:

α) Το άρθρο 127 του Ν. 2725/1999[10] περιλαμβάνει νομοθετικές εξουσιοδοτήσεις για τα εξής:

i) Έκδοση προεδρικού διατάγματος μετά από πρόταση του Υπουργού Πολιτισμού για τον καθορισμό του εν γένει τρόπου λειτουργίας του Ανώτατου Συμβουλίου Επίλυσης Αθλητικών Διαφορών (Α.Σ.Ε.Α.Δ.), τη διαδικασία συζήτησης των προσφυγών και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια που αφορά την οργάνωση και λειτουργία του οργάνου.

ii) Έκδοση απόφασης του Υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού για τη ρύθμιση των θεμάτων κοινής στέγασης, γραμματειακής και επιστημονικής υποστήριξης των δικαιοδοτικών οργάνων και επιτροπών των άρθρων 95, 119, 122 και 127 Β. Επίσης, έκδοση κοινής υπουργικής απόφασης των Υπουργών Οικονομικών και Πολιτισμού και Τουρισμού για την αποζημίωση των μελών των εν λόγω δικαιοδοτικών οργάνων.

β) Το άρθρο 128 ΣΤ΄ του ίδιου νόμου[11] περιλαμβάνει επίσης πλήθος νομοθετικών εξουσιοδοτήσεων στο πλαίσιο της εφαρμογής των ρυθμίσεων για την αντιμετώπιση του ντόπινγκ.

Πρόκειται για νομοθετικές εξουσιοδοτήσεις με αντικείμενο τη ρύθμιση εξαιρετικά σημαντικών ζητημάτων, οι οποίες όμως μέχρι σήμερα ουδέποτε υλοποιήθηκαν.

Συμπεράσματα

Από την περιπτωσιολογία που ανέπτυξα στο πλαίσιο της εισήγησής μου, συνάγω συμπερασματικά τα εξής:

α) Η νομοθέτηση στο ποδόσφαιρο, αλλά και γενικότερα στον αθλητισμό, πόρρω απέχει από τις αρχές της καλής νομοθέτησης. Όχι μόνο με βάση τα διεθνή πρότυπα, αλλά και με όσα ορίζει το Σύνταγμά μας και ο σχετικός Ν. 4048/2012.

β) Η χαοτική κατάσταση του αθλητικού δικαίου, με τις διαδοχικές νομοθετικές μεταβολές, τις αλλεπάλληλες τροπολογίες, τις φωτογραφικές διατάξεις, τις παρατάσεις στην έναρξη ισχύος των νόμων, τη μη έκδοση των προβλεπόμενων κανονιστικών πράξεων δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αποσκοπεί ή ότι συμβάλλει στην εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος.

Η νομοπαραγωγική διαδικασία πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο της επικείμενης συνταγματικής αναθεώρησης. Δεν μπορεί λ.χ. η συνταγματική απαγόρευση προσθήκης ή τροπολογίας άσχετης με το κύριο αντικείμενο του νομοσχεδίου ή της πρότασης νόμου (άρθρο 74 παρ. 5 εδ. γ΄ Σ) να καθίσταται κενό γράμμα, μια συνταγματική lex imperfecta, επειδή εκφεύγει του δικαστικού ελέγχου ως internum corporis του νομοθετικού σώματος. Στο ίδιο πλαίσιο πρέπει να αναθεωρηθούν και οι συνταγματικές διατάξεις για την κανονιστική αρμοδιότητα της Διοίκησης.

Και πέρα από τη διασφάλιση των αυτονόητων, όπως είναι η διάκριση των εξουσιών και οι θεσμικές εγγυήσεις για την καλή λειτουργία τους, πρέπει να ασχοληθούμε επιτέλους με την εμβάθυνση της Δημοκρατίας. Αυτό προϋποθέτει τη θεσμική κατοχύρωση διαδικασιών και οργάνων προς τρεις κατευθύνσεις: α) ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών στη νομοπαραγωγική διαδικασία, β) δημόσιος έλεγχος της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας, και γ) ποιοτική αναβάθμιση των παραγόμενων κανόνων δικαίου τόσο από τη Βουλή όσο και από την κανονιστικώς δρώσα Διοίκηση.

---

[1] Ο συγγραφέας ευχαριστεί το συνεργάτη του Αλέξανδρο Μαντζούτσο, Δικηγόρο, Δ.Ν., για τη συνεισφορά του στη συγγραφή του παρόντος.

[2] Για το φαινόμενο της κακής νομοθέτησης στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, βλ., αντί πολλών, Β. Σκουρή, Η κρίση της νομοθετικής λειτουργίας - καλύτερο δίκαιο με λιγότερους νόμους, Εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλα, Αθήνα-Κομοτηνή, 1987, αναδημοσίευση στο Προσανατολισμοί στο δημόσιο δίκαιο Ι, Εκδ. Σάκκουλα, Θεσσαλονίκη 1996, σελ. 59 επ.. Πρβλ. την πρόσφατη μελέτη των Δ. Σωτηρόπουλου – Λ. Χριστόπουλου, Πολυνομία, Κακονομία και Γραφειοκρατία στην Ελλάδα, διαΝΕΟσις, Νοέμβριος 2017, https://www.dianeosis.org/research/polynomia-kai-kakonomia/

[3] Με τα άρθρα 8 του Ν. 3207/2003 (Α΄ 24), 6 του Ν. 3262/2004 (Α΄ 173), 20 του Ν. 3472/2006 (Α΄ 135), του Ν. 3708/2008 (Α΄ 210), 34 παρ. 1 του Ν. 3773/2009 (Α΄ 120), του Ν. 4049/2012 (Α΄ 35), 4 του Ν. 4326/2015 (Α΄ 49).

[4] Για την τάση αποδυνάμωσης του κλασικού νομοπαραγωγικού ρόλου της Βουλής, τη νομοπαραγωγική δράση της Διοίκησης και τον αποφασιστικό ρόλο της Κυβέρνησης στην κατάρτιση των νόμων, βλ. σχετικά Ν. Αλιβιζάτο, Βουλή και κυβέρνηση στη νομοθετική λειτουργία, Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης 1/1981, σελ. 80-94.

[5] Με τα άρθρα 18 παρ. 8 του Ν. 3708/2008 (Α΄ 210), 17 του Ν. 3748/2009 (Α΄ 29), 53 του Ν. 4049/2012 (Α΄ 35), 38 του Ν. 4115/2013 (Α΄ 24), 11 παρ. 3 και 17 του Ν. 4326/2015 (Α΄ 49), 6 παρ. 5 της ΠΝΠ της 30ής-12-2015 (Α΄ 184), 23, 31-32, 44 και 47 του N. 4373/2016 (Α΄ 49), 66 παρ. 2 του Ν. 4410/2016 (Α΄ 141), 17 παρ. 1 του Ν. 4429/2016 (Α΄ 199) και 17 του Ν. 4479/2017 (Α΄ 94).

[6] Όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 18 παρ. 1 του Ν. 3708/2008 (Α΄ 210) και αντικαταστάθηκε με το άρθρο 16 του Ν. 4479/2017 (Α΄ 94).

[7] Όπως προστέθηκε με το άρθρο 6 του Ν. 3057/2002 (Α΄ 239) και τροποποιήθηκε με τα άρθρα 5 του Ν. 3262/2004 (Α΄ 173), 1 παρ. 2 του Ν. 3372/2005 (Α΄ 187), 8 του Ν. 3708/2008 (Α΄ 210), 2 παρ. 8 και 10 του Ν. 4326/2015 (Α΄ 49).

[8] Όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 παρ. 1 του Ν. 3372/2005 (Α΄ 187), τροποποιήθηκε με το άρθρο 7 του Ν. 3708/2008, αντικαταστάθηκε εκ νέου με τα άρθρα 6 του Ν. 4049/2012 (Α΄ 35), 2 παρ. 7 του Ν. 4326/2015 (Α΄ 49), 66 παρ. 3 του Ν. 4410/2016 (Α΄ 141) και τροποποιήθηκε με τα άρθρα 115 του Ν. 4446/2016 (Α΄ 240), 3 του Ν. 4479/2016 (Α΄ 94) και 37 του Ν. 4508/2017.

[9] Όπως προστέθηκε με το άρθρο 5 του Ν. 4479/2017 (Α΄ 94).

[10] Όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 47 του Ν. 3057/2002 (Α΄ 239). Η παρ. 2 αντικαταστάθηκε εκ νέου με το άρθρο 14 του Ν. 3262/2004 (Α΄ 173) και τροποποιήθηκε με το άρθρο 15 παρ. 3 του Ν. 4049/2012 (Α΄ 35)

[11] Όπως προστέθηκε με το άρθρο 57 του Ν.3057/2002 (Α΄ 239), τροποποιήθηκε με το άρθρο 18 παρ. 2 του Ν. 3708/2008 (Α΄ 210), αντικαταστάθηκε με το άρθρο 11 του Ν. 4049/2012 (Α΄ 35) και τροποποιήθηκε εκ νέου με το άρθρο 123 του Ν. 4446/2016 (Α΄ 240).

Α. Καραμανλή, Ποδόσφαιρο, πολιτική και νομοθεσία /Τοποθέτηση-παρέμβαση στην ετήσια σύνοδο ΙΔΕΑΔ 2018

Θα ήθελα καταρχάς να συγχαρώ το διοργανωτή της σημερινής ημερίδας: το Ινστιτούτο Διεθνούς και Ελληνικού Αθλητικού Δικαίου.

Είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό να αναλαμβάνονται τέτοιες πρωτοβουλίες και μάλιστα από φορείς με βαθιά γνώση θεμάτων του αθλητισμού, αλλά και της δικαιοσύνης.

Και αυτή τη γνώση οφείλουμε να την κεφαλαιοποιήσουμε και να αναδείξουμε το ρόλο αυτών των φορέων ως πολύτιμων συμβούλων της Πολιτείας και αρωγών στην προσπάθεια για την αναβάθμιση του αθλητισμού.

Αντικείμενο της σημερινής συζήτησης είναι η αλληλεπίδραση ανάμεσα στο ποδόσφαιρο και την πολιτική και το ρόλο που διαδραματίζει σε αυτή τη σχέση η νομοθεσία.

Πιστεύω πως κανείς δεν θα διαφωνήσει ότι υπάρχουν σοβαρές παθογένειες και κακώς κείμενα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, τα οποία πρέπει να διορθωθούν.

Και είναι διαχρονική και καθολική η απαίτηση του φίλαθλου κόσμου για διαφάνεια, ξεκάθαρους κανόνες και απόλυτη ισονομία.

Το ερώτημα είναι γιατί η πολιτική συχνά δεν ανταποκρίνεται σε αυτή της την αποστολή και μπαίνει στον πειρασμό να εργαλειοποιήσει το ποδόσφαιρο και να το χρησιμοποιήσει για την επίτευξη άλλων πολιτικών σκοπιμοτήτων.

Τα κόμματα οφείλουν πρώτα και κύρια να είναι συνεπή στα όσα υποστηρίζουν και να μην αλλάζουν θέσεις σαν τα πουκάμισα.

Θα επικαλεστώ το παράδειγμα του κυβερνώντος κόμματος, του Σύριζα: στο προεκλογικό του πρόγραμμα μιλούσε για ένα αντιπροσωπευτικότερο εκλογικό σύστημα στην ΕΠΟ, που θα ενίσχυε τη διαφάνεια.

Ως Κυβέρνηση ψήφισε ένα σύστημα ακόμα λιγότερο αντιπροσωπευτικό από αυτό που κατήγγειλε στο παρελθόν.

            Παράδειγμα δεύτερο: είδαμε τον πρώτο Υφυπουργό της Κυβέρνησης να νομοθετεί κατά του αυτοδιοίκητου στο ποδόσφαιρο, προτάσσοντας το ρόλο της ελληνικής νομοθεσίας και του Συντάγματος.

Για να δούμε στη συνέχεια τον διάδοχό του να ξηλώνει αυτό το νομοθέτημα με αλλεπάλληλες τροπολογίες που κινούνταν στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.

Παράδειγμα τρίτο: ο πρώτος Υφυπουργός νομοθέτησε τη δυνατότητα να επιβάλλει ο αρμόδιος Υπουργός κυρώσεις και πρόστιμα για την τέλεση επεισοδίων.

Για να έρθει ο επόμενος να διαγράφει πρόστιμα που έχουν επιβληθεί με βάση το νόμο του προκατόχου του.

Θα μπορούσα να συνεχίσω με τη νομοθέτηση της Κάρτας Φιλαθλου, που παίρνει συνεχείς παρατάσεις και έχει καταστεί στην πράξη μέτρο ανεφάρμοστο.

Ή με την πλέον πρόσφατη τροπολογία που αποδομεί σε ένα ακόμη σημείο το ν.4326/2015 (νόμος Κοντονή), επιτρέποντας την ανανέωση της θητείας των τακτικών δικαστών από την ίδια την ΕΠΟ.

Δεν θα ισχυριστώ ότι δεν υπήρξε λανθασμένη προσέγγιση και από προηγούμενες κυβερνήσεις.

Όπως και κακοί χειρισμοί από την πλευρά αθλητικών παραγόντων, αφού, όπως λένε το ταγκό θέλει πάντα δύο.

Και ασφαλώς φέρουν και αυτοί ευθύνη, καθώς δεν προστατεύουν ως όφειλαν, το ίδιο τους το προϊόν.

Είδαμε όμως αυτή την Κυβέρνηση να εντάσσει το ποδόσφαιρο στο μικροπολιτικό της σχεδιασμό και να προσπαθεί μέσα από ενέργειες αποσπασματικές να ελέγξει κάθε πτυχή του.

Και όλα αυτά τα έβαλε κάτω από το μανδύα της δήθεν κανονικότητας.

Είδαμε, λοιπόν, στην πρόσφατη ιστορία της αθλητικής νομοθεσίας να ψηφίζονται, κατά πάγια τακτική, διατάξεις αποσπασματικές, φωτογραφικές, επικοινωνιακές και τελικά προβληματικές, επειδή δεν εντάσσονται σε ένα ολοκληρωμένο και συγκροτημένο σχέδιο.

Εκπροσωπώντας τον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκο Μητσοτάκη και ως Αναπληρώτρια Τομεάρχης Πολιτισμού και Αθλητισμού θα ήθελα να σας μεταφέρω τη σταθερή μας θέση:

·         απόλυτη τήρηση της διαφάνειας και της νομιμότητας παντού.

·         άτεγκτη εφαρμογή του νόμου για όλους, χωρίς αστερίσκους και χωρίς παραθυράκια.

Και από αυτόν τον κανόνα δεν μπορεί να εξαιρεθεί το ποδόσφαιρο.

Θεωρούμε επιβεβλημένη την ανάγκη ενός νέου αθλητικού νόμου που θα αντιμετωπίζει συνολικά τα ζητήματα του αθλητισμού και κατ΄επέκταση του ποδοσφαίρου, λαμβάνοντας υπόψη το αυτοδιοίκητο, αλλά χωρίς να αφήνει περιθώριο για συνεχή μπαλώματα και πελατειακές λογικές. 

Ταυτόχρονα προτεραιότητά μας είναι να κωδικοποιηθεί και να απλουστευθεί η αθλητική νομοθεσία ώστε να υπάρχει ένα ενιαίο σώμα διατάξεων και κανονιστικών ρυθμίσεων, κάτι που δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα. 

Θα κλείσω με την ευχή οι επόμενες πολιτικές που θα εφαρμοστούν στο ελληνικό ποδόσφαιρο, να είναι αυτές που θα το βγάλουν από το υποτιμητικό καθετώς επιτροπείας, στο οποίο βρίσκεται σήμερα.

Τότε θα έχει επιτευχθεί ο στόχος της επιστροφής στην κανονικότητα και θα έχει ανακτήσει το ελληνικό ποδόσφαιρο τη χαμένη του αξιοπιστία.

        Άννα Καραμανλή

Βουλευτής Ν.Δ.

Αναπληρώτρια Τομεάρχης

          Πολιτισμού & Αθλητισμού

Ν. Μάλλιαρης, Προγραμματικές θέσεις και κυβερνητική πολιτική στο ποδόσφαιρο

Παραθέτουμε την πραγματικά εμπνευσμένη ομιλία-εισήγηση του μέλους του ΙΔΕΑΔ Νίκου Μάλλιαρη, κατά την ετήσια σύνοδό μας της 19-10-2018, η οποία καταδεικνύει με απλότητα και ενάργεια την βαριά και διαχρονική  ευθύνη της πολιτικής εξουσίας για το θεσμικό κατάντημα του ελληνικού ποδοσφαίρου, και κατ΄ επέκταση και του ελληνικού αθλητισμού στο σύνολό του.

 Από το 1979 που το ποδόσφαιρο απέκτησε επαγγελματική νομική υπόσταση, παραδόθηκε ανοχύρωτο σε συμφέροντα.

Κυβερνήσεις έκτοτε άλλαξαν ουκ ολίγες και ακόμη περισσότεροι υφυπουργοί Αθλητισμού.  Oμως οι παραγκάρχες ειναι διαχρονικοι στον χωρο, με ισχυρους δεσμους εξαρτησης με το ποδοσφαιρικο ,πολιτικο, οικονομικο,εκδοτικο και δικαστικο συστημα.

Το προβλημα ειναι οτι τα κομματα που αναλαμβανουν την διακυβερνηση της χωρας, δεν διαμορφωνουν διαχρονικη αθλητικη πολιτικη αρχων,ουτε αναδεικνυουν στελεχη που θα την υλοποιησουν ως Υφυπουργοι και Γενικοι Γραμματεις Αθλητισμου.Με αποτελεσμα οι εκαστοτε ,διοριζομενοι απο τον Πρωθυπουργο ,αδαείς και περιστασιακοί Υπουργοί και Γ.Γραμματεις ,να εφαρμοζουν προσωπικη πολιτικη ,που τις περισσοτερες φορες τους την υπαγορευουν-επιβαλλουν οι μεγαλοπαραγοντες η και εξοθεσμικοι παραγοντίσκοι, ή τελος το στενα εννοούμενο κομματικο συμφερον.

Το μόνο που δεν αλλάζει διαχρονικα, είναι οι παράγκαρχες οι οποίοι κυβερνουν το ποδόσφαιρο από το παρασκήνιο.

Αυτοι ανεβοκατεβάζουν ημέτερους στις διοικήσεις της ΕΠΟ, αυτοι ελέγχουν τη διαιτησία, αυτοι πουλάνε υπηρεσίες σε κάθε ενδιαφερόμενο, αυτοι χρίζουν πρωταθλητή, καθορίζουν τις ομάδες που θα υποβιβαστούν και τις ομάδες που θα προαχθούν από τις παρακάτω κατηγορίες. Κι όλα με το αζημίωτο.

Αυτα ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ, γιατι αυτοι ειναι διαχρονικοι στον χωρο, με ισχυρους δεσμους εξαρτησης με το ποδοσφαιρικο ,πολιτικο, οικονομικο,εκδοτικο και δικαστικο συστημα.

Κατά περιόδους, είναι αλήθεια ότι, υφυπουργοί Αθλητισμού διαφόρων κυβερνήσεων, συγκρούστηκαν με το ποδοσφαιρικό και παρασκηνιακο κατεστημένο. Αποτέλεσμα ; Απαντες έχασαν τη θέση τους. Να θυμίσω μερικούς από αυτούς: , Γιώργος Φλωρίδης, Γιώργος Ορφανός...

Είναι αναρίθμητες οι φορές που η Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής ασχολήθηκε με τη διαφθορά στο ποδόσφαιρο και τη βία των γηπέδων. Δεκάδες αθλητικοί νόμοι ψηφίστηκαν. Νόμοι ως επί το πλείστον ανεφάρμοστοι. Δεκάδες φορές παρενέβη η FIFA, τις περισσότερες όχι για να διορθώσει τα κακώς κείμενα, αλλά για να υπερασπίσει εκείνους που ευθύνονταν για τη διαφθορά.

Το θλιβερό της υπόθεσης είναι ότι το κακό συνεχίζεται και σήμερα. Η παράγκα, έστω και από άλλα μετερίζια, παραμένει πανίσχυρη, επιβάλει διοικήσεις, ελέγχει τη διαιτησία, διαμορφώνει αποτελέσματα. Εν ολίγοις υποχρεώνει το ποδόσφαιρο να λειτουργεί σύμφωνα με τους κανόνες της νύχτας. Σήμερα είναι μάλιστα ισχυρότερη από ποτέ. Αν τα προηγούμενα χρόνια διαχειρίζονταν ποδοσφαιρική εξουσία, μαύρο χρήμα και διαιτητικό στρατό, τελευταία αισθάνεται και την ανοχή έως συμπαράσταση της πολιτικής ηγεσίας.

ΘΑ ΤΟΥΣ ΤΑΡΑΞΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ

 Διατυμπανιζαν ο ΠΡΟΘΥΠΟΥΡΓΟΣ και τα μεγαλοστελεχη του ,πριν αναλαβουν την διακυβερνηση της χωρας. Και πραγματι μας ταραζουν στην καταπατηση καθε εννοιας της αστικης νομιμοτητας προσπαθώντας να μας επιβαλλουν με λογια και πρακτικες την δικη τους ,ασυναρτητη,παραλογη και αντισυνταγματικη  ́επαναστατικη ́ ́νομιμοτητα.

Αυτοι που αναρριχήθηκαν στην κυβερνητικη εξουσια, με σχετικη πλειοψηφια, χαρις στον αντιδημοκρατικο νομο ,που δινει μπονους πενηντα [50 ] βουλευτες στο πρωτο κομμα ,δεν σεβονται την αστικη νομιμοτητα, αλλα ουτε νομοθετουν, για να την αλλαξουν.

 Κραυγαζαν οτι το κρατος , επι των ημερων τους δεν εκβιαζεται και δεν συναλλάσσεται με τα μεγαλα ξενα και ντοπια συμφεροντα. Μεσα στην ακρατη δημαγωγια τους υπηρετουν καθε ισχυρο και διχαζουν κοματικα και αθλητικα τον λαο και τους φιλαθλους .Σημερα που ταλανιζεται ο τοπος και το ποδοσφαιρο μας απο οξυμενα προβληματα και χρειαζομαστε ομοψυχια, για να τα αντιμετωπισουμε.

 Κατήγγειλαν τα μνημονια και τα ξενα κεντρα εξουσιας, και στο ποδοσφαιρο, που δεν ειχαμε μνημονια, εφεραν δια νομου την FIFA-UEFA και της το παρεδωσαν να το διαχειρισθεί με αυτους που ειναι υπευθυνοι για το διαχρονικο καταντημα του.

Διοίκηση στην ΕΠΟ διορίστηκε με τις ευλογίες της FIFA και με επικεφαλής παράγοντα του κυπριακού ποδοσφαίρου, το οποίο είναι περισσότερο ανυπόληπτο και διεφθαρμένο από το ελληνικό.

Μια Δευτέρα μεσημέρι ο υφυπουργός Αθλητισμού συναντήθηκε με ηγέτη συγκεκριμένης ΠΑΕ, το βράδυ της ίδιας μέρας ανακοινώθηκε ότι παραιτήθηκε από αυτή την ΠΑΕ ο διευθύνων σύμβουλος και την επομένη το πρωί διορίστηκε με σύμφωνη γνώμη του υφυπουργού Αθλητισμού και απόφαση της FIFA διευθύνων σύμβουλος της ΕΠΟ.

 Κατηγειλαν, ως αντιπολιτευση ,την ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΗ πωληση του Ο.Π.Α.Π και δεσμευτηκε ο Αλεξης Τσιπρας κατ ́επαναληψη να τον επαναφερουν στο δημοσιο ,οταν ανελαμβανε την διακυβερνηση .

Επι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ο ιδιωτικοποιημενος ΟΠΑΠ εδραιωνει την παρουσια του αυξανοντας τα κερδη του και.....κανοντας φιλανθρωπιες, κοινωνική πολιτική και ενισχύοντας την εξυγιανση και ανάπτυξη του ποδοσφαίρου, με την επιβράβευση και την αμεριστη στηριξη της Κυβερνησης.

Και τί δεν συνέβη στο ελληνικό ποδόσφαιρο επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.

Πηγαίνοντας προς τις εκλογές της ΕΠΟ, παράγοντες Ποδοσφαιρικών Ενώσεων δάρθηκαν επανειλημμένα. Το σπίτι του διαιτητή κ. Μπίκα κάηκε.

Ενας τελικός κυπέλλου διεξήχθη με καθυστέρηση μηνός και κεκλεισμένων των θυρών επειδή έτσι άρεσε στον τότε υφυπουργό Αθλητισμού. Άλλος τελικός κυπέλλου βάφτηκε στο αίμα. Εφημερίδα έγραψε ότι οι τελευταίες εκλογές της ΕΠΟ αγοράστηκαν έναντι 6 εκατομμυρίων ευρώ, χωρίς να ιδρώσει το αυτί κανενός υπουργού και δικαστή.

Επώνυμος δικηγόρος καταγγέλλει ότι, αγώνα της ομάδας του έστησε μέτοχος στοιχηματικής εταιρίας και η κυβέρνηση κωφεύει.

Η ανεξαρτησία του ποδοσφαίρου και η τοποθέτηση του αθλήματος σε αναπτυξιακές βάσεις, που θα δημιουργήσουν ένα σοβαρό αναπτυξιακό μοντέλο, ώστε να καλλιεργηθεί ο υγιείς ανταγωνισμός μεταξύ των ποδοσφαιρικών εταιριών, δεν μπορεί να προκύψει μέσα από αδιαφανείς διαδικασίες και εξωθεσμικές παρεμβάσεις.

Με δεδομένο ότι η Ελλάδα είναι χρεοκοπημένη χώρα, επιτρέψτε μου ένα μικρό συλλογισμό: Με κυβερνητική εντολή, η Ανώνυμη Εταιρία και η, κατά τα άλλα,  ανεξάρτητη κρατική Τηλεόραση, επιχορήγησε με 22 εκατομμύρια ευρώ συγκεκριμένες ΠΑΕ.

Εν ολίγοις το απαξιωμένο εμπορικά και κοινωνικά επαγγελματικό ποδόσφαιρο, υπό τις ευλογίες της κυβέρνησης, επιβαρύνει ετησίως το ισοζύγιο πληρωμών με αρκετές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ. Ελεύθερη αγορά έχουμε, ο καθένας μπορεί να αγοράζει και να πουλάει ότι θέλει, όχι όμως με χρήματα των φορολογουμένων. Κάθε σοβαρή κυβέρνηση οφείλει να ελέγχει και την τελευταία δεκάρα, όταν πρόκειται για θέματα που αφορούν τη χρεοκοπία της χώρας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ προτού ο ελληνικός λαός του εμπιστευθεί την διακυβέρνηση της χώρας, είχε καταθέσει συγκεκριμένες θέσεις για τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο. Τι υπόσχονταν μεταξύ των άλλων;

1) Ότι δεν επιθυμεί και δεν θα επιδιώξει την αναπαλαίωση του πελατειακού καθεστώτος στο ποδόσφαιρο.

Τι έπραξε: Εργάστηκε όχι για να ξηλώσει αυτό το καθεστώς, αλλά για να του αλλάξει διεύθυνση. Το μαρτυρούν όσα συμβαίνουν εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων, τα δεκάδες παιχνίδια που διεξάγονται κεκλεισμένων των θυρών, το τελευταίο παιχνίδι Ξάνθη – Λάρισα, όπου η πρόθεση αλλοίωσης του αποτελέσματος έγινε με τέτοια βιαιότητα, θαρρείς και κάποιοι επιθυμούσαν να το δουν ακόμα και οι τυφλοί. Είδε κανείς να αξιοποιεί η κυβέρνηση κάποιους παλαίμαχους ποδοσφαιριστες με αυξημενο ΚΥΡΟΣ και ΗΘΟΣ; Να συνεργάζεται με τον ΠΣΑΠ;

Να αξιοποιεί πρόσωπα και φορείς που διαθέτουν επιστημονική γνώση, εγνωσμένο κύρος, πάλεψαν για την εξυγίανση του ποδοσφαίρου και αντιστάθηκαν στην ενσωμάτωση με συμφέροντα και τη διαπλοκή ανεξαρτήτως χρώματος; Να αξιοποιεί την συσσωρευμένη θετική και αρνητική εμπειρία προηγούμενων κυβερνήσεων, προκειμένου να θέσει το ποδόσφαιρο σετροχιά ανάπτυξης;

2)  Καταργηση της υποχρεωσης των αθλητικων σωματειων Γ' εθνικης ,να μετατρεπονται σε ΠΑΕ για να συμμετασχουν στα πρωταθληματα Β' και Α' Εθνικης Κατηγορίας.

Τι έκανε προκειμένου να εφαρμόσει τη διακηρυγμένη θέση της και να ανοίξει τα σωματεία στην κοινωνία

[ Αμεση Εγγραφη μελων,δικαιωμα εκλεγειν εκλεγεσθαι στα αθλουμενα μελη στα 17 τους χρονια,Καθιερωση απλης αναλογικης].; Απολύτως τίποτα.

 Ειδικά στη Β ́ εθνική όπου τα μίνιμουμ έξοδα κάθε ομάδας ανέρχονται σε 400-500.000 ευρώ και με τα έσοδα να μην ξεπερνούν τις 100.000 ευρώ, έφερε στις ομάδες με την πολιτική της, κυρίως ανθρώπους της νύχτας και του υποκόσμου, με ότι αυτό συνεπάγεται ως προς την καθαρότητα των αποτελεσμάτων. Πως το ξεπέρασε αυτό η κυβέρνηση; Πετώντας επί της ουσίας τους εκατοντάδες φακέλους με ύποπτα παιχνίδια που στέλνει ετησίως η UEFA, στον κάδο των αχρήστων.

Καμιά δημοσιοποίηση, όπως και παλαιότερα, σε μια προσπάθεια να διαφυλάξει το κύρος των ανθρώπων που προώθησε να διοικήσουν την ΕΠΟ και των φίλων της στη Σούπερ Λίγκα και την ΕΠΑΕ. Δεκάδες είναι ετησίως οι φάκελοι με αγώνες της Σούπερ Λίγκας και με συμμετοχή ομάδων με βαρύτατο όνομα. Και τι με αυτό; Την ΕΠΟ διοικούν οι φίλοι των φίλων μας και απαγορεύεται να αμφισβητήσουμε την αξιοπιστία τους.

3) Ένταξη του επαγγελματικού αθλητισμού στις οικονομικές ελεγκτικές αρχές και το υπουργείο Ανάπτυξης.

Όχι μόνο δεν το έπραξε αλλά διατήρησε την Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού η οποία διορίζεται και συνεχίζει να λειτουργεί υπό τον ασφυκτικό έλεγχο του εκάστοτε υφυπουργού Αθλητισμού, προκειμένου να εκδίδει αποφάσεις οι οποίες πολλές φορές προκαλούν το δημόσιο αίσθημα.

Επι Κοντονη π.χ χαραχτηρίστηκε ως ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ ΗΓΕΤΗΣ  μεγαλης ΠΑΕ ο εχων μαυρο ποινικο μητρωο ,που δεν του επιτρεπεται να εχει θεσμικη θεση στο ελληνικο ποδοσφαιρο, παρ'οτι πρωταγωνιστει σε αυτο.

Παλιοτερα ειχαμε τον''επωνυμο φιλαθλο '',που διοικουσε εξωθεσμικα την ιδια ΠΑΕ και στην συνεχεια μια αλλη επαρχιακη ΠΑΕ.

4) Διαχειριστικός και οικονομικός έλεγχος των Εθνικών Αθλητικών Ομοσπονδιών και των ΠΑΕ,ΚΑΕ

Τι έπραξε;  ́Επειτα από καταγγελία παράγοντα που γνώριζε πως λειτουργεί η ομοσπονδία ποδηλασίας, έστειλε τους υπαλλήλους της ΓΓΑ για έλεγχο. Τί έφερε στη δημοσιότητα; Τίποτα.

Ή, ορθότερα, πέτυχε να εκλέξει αντιπρόσωπο η ποδηλασία για την Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων τον εκλεκτό του τότε υφυπουργού Αθλητισμού, ο οποίος προσλήφθηκε στη συνέχεια υπάλληλος στην ΕΠΟ με μισθό που θα τον ζήλευε και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός.

Για τις ΠΑΕ και ΚΑΕ ,ως αντιπολιτευση ο ΣΥΡΙΖΑ κατεθετε στη βουλη  ερωτησεις,επερωτησεις και εξεδιδε ανακοινωσεις καταγγελοντας την τοτε Κυβερνηση,οτι δεν ελεγχει τις υπερχρεωμενες ΠΑΕ,ΚΑΕ προστατευοντας τους μεγαλοπαραγοντες.

Ο λαλιστατος πρωην Υφυπουργος Αθλητισμου Κοντονης στις 10/8/2015 δηλωνε οτι, τα οικονομικα των ΠΑΕ-ΚΑΕ θα ''περασουν απο κοσκινο''.

Επισης στις10/10/15 ο Πρωθυπουργος Α.Τσιπρας στη Βουλη δηλωνε οτι, ολοκληρώνονται οι οικονομικοι ελεγχοι στο ποδοσφαιρο και γενικότερα στον Αθλητισμο.

Τελικως δεν γνωριζουμε το οικονομικο χρεος αναλυτικα και συνολικα των ΠΑΕ-ΚΑΕ σε εφορια ,ΙΚΑ και τριτους.

Αλλα μαθαμε οτι με κυβερνητική εντολή, η ανεξάρτητη κρατική Τηλεόραση, επιχορήγησε με 22 εκατομμύρια ευρώ τις διαχρονικα υπερχρεομένες κρατικοδίαιτες και με πλαστες φορολογικες ενημερότητες λειτουργουσες ΠΑΕ.

Και επι πλεον μειωσαν τον φορο επι των επαγγελματικων συμβολαιων απο 42 σε 30 τοις εκατο. Και ο ιδιος ο Πρωθυπουργος εχει αναλαβει την κατασκευη των γηπεδων τους.

5) Στο προεκλογικο του προγραμμα ο ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΦΕΡΕ ΟΤΙ ΘΑ ΚΑΤΕΘΕΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ νομοσχέδιο, που θα αντικαθιστουσε τους νομους περι Αθλητισμου.

Στην πραξη ομως ψηφισε ενα νομοσχεδιο με λιγα αρθρα, για την αντιμετωπιση των βιαιοτητων στα γηπεδα, τον Μαιο του 2015 και κατα διαστηματα καταθετει και ψηφιζει τροπολογιες, με τις οποιες καλυπτει παραλήψεις και παρανομιες των υπουργων.

Βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το μόνο κόμμα που τσαλαπατάει το προεκλογικό του πρόγραμμα, προκειμένου να υπηρετήσει συμφέροντα ημετέρων.

Ψάξτε να βρείτε αν η αντιπολίτευση έβγαλε τα τελευταία τρία χρόνια μία ανακοίνωση για τα κακώς κείμενα του ποδοσφαίρου. Από την ημέρα που οι λεγόμενοι ισχυροί του ποδοσφαίρου απέκτησαν τον πλήρη έλεγχο επί των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη. Ο όποιος κυβερνητικός ή αντιπολιτευτικός αγώνας, διεξάγεται για την υπεράσπιση των συμφερόντων των φίλων, μέσω των οποίων μπορούμε να εξασφαλίσουμε τον έλεγχο της προπαγάνδας και τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης.

Στο δια ταύτα:

Η ιστορία διδάσκει ότι η άνοιξη του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν μπορεί να προέλθει από υπάκουους πολιτικούς που εφαρμόζουν προσωπική πολιτική, αλλά από πολιτικές οι οποίες θα αναδεικνύουν τα κακώς κείμενα, θα χαράσσουν εθνικούς στόχους και θα θέτουν πολιτικούς και παράγοντες ενώπιον των ευθυνών τους. Μην ελπίζετε στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και τις προγραμματικές διακηρύξεις. Μην πιστεύετε ότι η δικαιοσύνη είναι τυφλή. Από το 2011 σέρνεται η υπόθεση με τους κοριούς.

Στο Βέλγιο εν μια νυκτί έβαλαν παράγοντες και διαιτητές στη φυλακή.

Η πλειονότητα των πολιτικών που κατέλαβαν την καρέκλα του υφυπουργού Αθλητισμού, το μόνο που γνωρίζουν από ποδόσφαιρο είναι το χρώμα της ομάδας τους. Ατομικά και μικροκομματικά συμφέροντα υπηρετούν.

Ο νυν υφυπουργός Αθλητισμού Γ.Βασιλειαδης ,έχει αναγάγει σε κορυφαίο συνομιλητή και άτυπο σύμβουλό του, κακουργηματικά κατηγορούμενο παράγοντα ο οποίος κατά το πρόσφατο παρελθόν έχει ταλαιπωρήσει το ποδόσφαιρο, αντί να προβεί άμεσα  σε διαπιστωτική πράξη έκπτωσής του από το αξίωμα που κατέχει, όπως ορίζει ο νόμος.

Η άνοιξη μπορεί να προέλθει μόνο από ανθρώπους που αγάπησαν και υπηρέτησαν πιστά το ποδόσφαιρο, το ήθος και η ανεξαρτησία των οποίων από παράγκες και παράκεντρα, δεν θα αμφισβητείται. Στελέχη άξια να υπηρετήσουν ένα αναπτυξιακό, καθαρό και ποιοτικό ποδόσφαιρο, υπάρχουν διάσπαρτα σε όλα τα κόμματα, αλλά και εκτός κομμάτων και κυρίως εντός του ποδοσφαίρου και σε όλες τις ομάδες. Όμως η οικονομική κρίση και κυρίως η απουσία ενός φορέα ιδεών και αρχών, δεν επιτρέπει σε πολλούς από αυτούς να εκφραστούν δημόσια.

Με δεδομένο ότι μια παρέα αληθινών φίλων του ποδοσφαίρου και φανατικά εχθρών του παρασκηνίου και της διαφθοράς, δύσκολα μπορούν να διεκδικήσουν την ΕΠΟ, επειδή το παιχνίδι παίζεται πλέον με χρήμα και πολιτική δύναμη, δεν σημαίνει ότι είμαστε αναγκασμένοι να σιωπούμε και να αποδεχόμαστε μοιρολατρικά τα τετελεσμένα.

Ας ιδρύσουμε έναν σύλλογο. Το Σύλλογο Φίλων του Καλού και Καθαρού Ποδοσφαίρου.

Όπως πριν από ενάμιση αιώνα ο πρώτος πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής Δημήτρης Βικέλας, ίδρυσε το Σύλλογο προς Διάδοση Ωφελίμων Βιβλίων με στόχο τη μόρφωση του λαού.

Το Ι.Δ.Ε.Α.Δ ,ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΤΟΥ

ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ, μπορει να λειτουργήσει συσπειρωτικά, για τους αληθινούς φίλους  του αθλήματος και κυρίως τους  βετεράνους  ποδοσφαιριστές, προπονητές, παράγοντες, δημοσιογράφους, οπαδούς, φιλάθλους, που εμφορούνται απο τις αληθινές αξίες του ποδοσφαίρου.

Να συμβάλλουν ολοι στη δημόσια αντιπαράθεση με θέσεις αρχών, ενάντια σε όσους εκμεταλλεύονται σήμερα το άθλημα προς ίδιον όφελος και σε βάρος της κοινωνίας και κυρίως σε βάρος της απαίδευτης νεολαίας, η οποία εν αγνοία της παίζει το παιχνίδι πολιτικών και παραγόντων.