Δευτέρα 28 Οκτωβρίου
Προς φίλους
Αγαπητοί μου φίλοι,
Για
τη σημερινή επέτειο του «ΟΧΙ»,
Α.Το
πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν ( 28.10.1940)
https://youtu.be/Q7BIna2GQpA?si=66Kdakd1Ywgud6IF
Β.«Ο
Μικρός Ήρως» (Λουκιανός Κηλαηδόνης)
https://youtu.be/kUdenTeGn9Q?si=lm3lY8JgA5oukIAT
Γ.Από το ποίημα «Μάνα και Γιος»του Νικηφόρου Βρεττάκου
Κι
οι μάνες τα κοφτά γκρεμνά σαν Παναγιές τ’ ανέβαιναν
Με τη ευκή στον ώμο τους κατά το γιο παγαίναν
και τις αεροτραμπάλιζε ο άνεμος φορτωμένες
κι έλυνε τα τσεμπέρια τους κι έπαιρνε τα μαλλιά τους
κι έδερνε τα φουστάνια τους και τις σπαθοκοπούσε,
μ’ αυτές αντροπατάγανε, ψηλά, πέτρα την πέτρα,
κι ανηφορίζαν στη γραμμή, όσο που μες στα σύννεφα
χάνονταν ορθομέτωπες η μια πίσω απ’ την άλλη.
Δ.Για
το «ΟΧΙ» και τον Ιωάννη Μεταξά γράφτηκαν πολλά και ποικίλα.
Ανάμεσά τους και τα (διαλέγετε και παίρνετε) :
Μάνος
Χατζιδάκις
«Είμαστε
η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που δεν γιορτάζει την απελευθέρωση, αλλά την έναρξη
του πολέμου, τιμώντας ουσιαστικά έναν φασίστα δικτάτορα, ο οποίος υπό διαφορετικές
συνθήκες θα έφτιαχνε μια Ελλάδα κατ' εικόνα και ομοίωση της ναζιστικής
Γερμανίας. Πιστεύαμε στο τέλος, σαν τον Καραγκιόζη, πως εμείς σκοτώσαμε τον
κατηραμένο όφι. Μεθύσαμε από δόξα, που μόνοι μας χαρίσαμε στους εαυτούς μας.
Για μια ακόμη φορά νικήσανε οι Χίτες, οι κουτσαβάκηδες,
οι ταγματασφαλίτες, οι βασανιστές και οι μέλλοντες Μιχαλόπουλοι και Κουρήδες.»
Παναγιώτης Κανελλόπουλος
(από το βιβλίο "Τα Χρόνια του Μεγάλου Πολέμου")
«Πρέπει
να είμεθα, χωρίς άλλο, ευγνώμονες εις τον Ιωάννη Μεταξά, διότι είπε,
ολομόναχος, εις το σκοτάδι της νυκτός, το μέγα ΟΧΙ. Λέγουν όσοι αντικρίζουν με
εμπάθεια και αυτά τα ανάγλυφα γεγονότα της ιστορίας, ότι το ΟΧΙ δεν το είπεν ο
Μεταξάς. Ότι το είπεν ο Ελληνικός Λαός. Ναι, το είπεν ο Ελληνικός Λαός, αλλά
αφού το είχεν ειπεί ο Μεταξάς.»
Γιώργος
Σεφέρης (Ο Σεφέρης, το 1937, μεσούσης της
δικτατορίας, διορίστηκε διευθυντής στο Γραφείο Εξωτερικού Τύπου και ήταν
εκείνος που συνέταξε το τηλεγράφημα του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων, τα
ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου του 1940). Για τον Μεταξά, ο Σεφέρης γράφει:
«Ο
Μεταξάς ως άτομο ήταν, νομίζω, ο πιο δυνατός από τους γνωστούς πολιτικούς που
είχαν απομείνει. Αυταρχικός, εγωκεντρικός, φανατικός, εμπαθής, βέβαια. Αλλά
είχε και το περισσότερο μυαλό και το περισσότερο σθένος.»
Από Αρχεία(
τα αποσπάσματα κειμένωνμε πλάγια γράμματα),
Στη
συνάντηση Μεταξά - Γκράτσι (του Ιταλού πρέσβη), ήταν μόνον οι δυο τους, χωρίς
μάρτυρες. Συνεπώς, δεν έχουμε παρά μόνο τις ανεπιβεβαίωτες γραπτές μαρτυρίες
των δυο ανδρών.Ο Μεταξάς είπε στον Ιταλό «Alors, c'estlaguerre!» ("Λοιπόν, πάμε
σε πόλεμο"). Το ΟΧΙ - αν ειπώθηκε ποτέ - ήταν η
απάντηση στο ερώτημα "Δεν έχουμε άλλη λύση;" του Γκράτσι. Κι
αυτό ακόμα, απλώς τεκμαίρεται χωρίς ιστορικά ντοκουμέντα να το επιβεβαιώνουν.
Είναι
γνωστό πως ο Μεταξάς είχε βολιδοσκοπήσει τον Άξονα για να εντάξει την Ελλάδα
στο άρμα του. Γράφει στο «Ημερολόγιο» του: «Η προσχώρησις(σημ.:
τηςΕλλάδας στον φασισμό) θα εγένετοόλως ευχαρίστως δεκτή από τον Χίτλερ ως
εραστήν του Ελληνικού πνεύματος». Όμως η τριχοτόμηση της χώρας - αυτό
απαιτούσαν Χίτλερ και Μουσολίνι - δεν θα μπορούσε να γίνει ποτέ αποδεκτή από
τον ελληνικό λαό. Επιπλέον, ο Μεταξάς θεωρούσε (και ορθώς) ότι οι εκλεκτοί του
θα χάσουν τον πόλεμο.
Εξάλλου,
γράφει ξεκάθαρα ο ίδιος: «Είμεθα ουδέτεροι εφ' όσον χρόνον η Αγγλία θέλει να
είμεθα ουδέτεροι. Τίποτε δεν κάνομε χωρίς συνεννόησιν με την Αγγλίαν.»
Τελικά,
το είπε ή όχι το "ΟΧΙ" ο Μεταξάς;Η ιστορία δεν γράφτηκε (;) ακόμη...
Ε.Από
το υπέροχο βιβλίο «Το ημερολόγιό μου από το έπος της Αλβανίας»του Κώστα
Λαυρεντιάδη(έκδοση 2000),αντιγράφωακριβώς:
(από
τον πρόλογο)…Κάθε ημέρα η οποία περνούσε, το βράδυ μπαίνοντας μέσα στο
αντίσκηνό μου έγραφα πώς ακριβώς πέρασε. Είναι αλήθεια ότι ήτο η μόνη μου
παρηγοριά εκεί επάνω στα χιονισμένα και αφιλόξενα βουνά της Αλβανίας και είχα
παρακαλέσει τον Λοχαγό μου εάν δεν επιστρέψω στο σπίτι μου, όπως τόσοι άλλοι,
να φροντίση να το στείλη στους γονείς μου, για να μάθουν πώς επέρασα τις
τελευταίες ημέρεςμου, ενόμιζα ότι με αυτό θα τους παρηγορήσω. Η τύχη θέλησε να
γυρίσω σπίτι μου και επειδή κινδυνεύουν να σβησθούν τα γράμματα από το
ημερολόγιό μου αποφάσισα να το αντιγράψω…
…5
Μαρτίου 1941, ξυπνούμε πρωί, διότι μας ήλθαν αεροπλάνα. Ρίχνουν αρκετές χωρίς
αποτέλεσμα. Πάντως, όμως, μάς τρομάξαν μέσα στον ύπνο και μάς σηκώσαν πολύ
νωρίς. Χάλασε πάλι ο καιρός και αυτό μάς ανησυχεί. Γράφω μέσα από το αντίσκηνό
μου. Είναι νύχτα ακόμα, αυτήν την στιγμή μάς κτυπά το εχθρικό πυροβολικό.
Πέφτουν γύρω μας τα βλήματα, ακούγονται τα εχθρικά θραύσματα να περνούν από
πάνω μας, έχω σκύψει μέσα στην σκηνή μου και γράφω. Έξω βρέχει συνέχεια και
φυσά. Ευτυχώς πάψαν κι έτσι μάς αφήσαν ήσυχους. Πιστεύω κι αυτοί να πάνε για
ύπνο. Μέχρι τώρα δεν άκουσα φωνές, δεν θα χτυπήσαν κανέναν από τους δικούς μας,
διότι θα με φωνάζαν αμέσως. Προ ολίγου με φώναξε ο Λοχαγός μας στην σκηνή του,
κατάλαβα ότι κάτι θα γίνει πάλι. Μόλις γύρισα και γράφω. Αύριο στις θέσεις μας
από η ώρα 6 το πρωί. Εγώ θα σηκωθώ στις 5.30 για να ξυπνήσω τα παιδιά, τα οποία
δεν ξέρουν τίποτα. Πρόκειται να γίνηεπίθεσις από αριστερά και εμείς πάλι θα
τους απασχολήσουμε. Ο Θεός να βάλη το χέρι του να επιτύχουμε…
…Μάς
ξυπνούν πρωί τα αεροπλάνα, μάς ρίχνουν συνέχεια, ευτυχώς χωρίς θύματα σε εμάς,
ο βομβαρδισμός εξακολουθεί ολόκληρη την ημέρα. Το πυροβολικό τους δεν μας
έβαλλε καθόλου. Το βράδυ καθίσαμε στου Λοχαγού το αντίσκηνο, ήλθε και ο
Υπολοχαγός Καραδημητρόπουλος, τραγουδήσαμε πολλά τραγούδια. Είχαμε όλοι ένα
εξαιρετικό κέφι, ο Λοχαγός μας είχε και κρασί, μάς έδωσε καθώς και μπρίκ, του
τα φέραν από την Θεσσαλονίκη, καθώς και πολλά άλλα φαγώσιμα. Τραγουδούσαμε
μέχρι τις 12 τα μεσάνυχτα…
Αυθεντική
περιγραφή για συγκλονιστικά βιώματα, ανεξίτηλα «σημάδια» στη ζωή κάποιου που τα
βίωσε. Όπως και τόσοι άλλοι…
ΧΡΟΝΙΑ
ΠΟΛΛΑ σε όλους τους Έλληνες
XΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΛΑΔΑ,
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΑΤΡΙΔΑ
Έρρωσθε
και ευδαιμονείτε, φίλοι μου
Γ.Λ.