ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Στην ετήσια σύνοδο
του ΙΔΕΑΔ που διεξήχθη στο ολυμπιακό συγκρότημα του ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ στις 21-10-2022 συζητήθηκαν πολλά θέματα της
νομοθέτησης για τον αθλητισμό κατά την περίοδο
2019-2022 και επισημάνθηκαν ιδιαίτερα τα μεγάλα προβλήματα που δημιούργησε η ελλειπής και εσφαλμένη νομοθέτηση αυτής
της περιόδου. Περιοριστήκαμε στην επισήμανση των εξής:
1. Αποσπασματική,
εμβαλωματική και πολλές φορές «φωτογραφική» η νομοθέτηση της τελευταίας
τριετίας
Το γενικότερο
πρόβλημα νομοθέτησης που ανέδειξε η τελευταία τριετία είναι η μη ολιστική, αλλά
αντιθέτως αποσπασματική, εμβαλωματική
και πολλές φορές «φωτογραφική» νομοθέτηση, η οποία μοιραία οδήγησε σε
ατελέσφορες, αντικρουόμενες και
αυτοαναιρούμενς ρυθμίσεις του αθλητικού νόμου.
Φωτογραφικές
διατάξεις, κυρίως όσον αφορά στην συμμετοχή συγκεκριμένων προσώπων στις εκλογές
των ομοσπονδιών, τροπολογίες επί
τροπολογιών, τροποποιήσεις επί τροποποιήσεων, παρατάσεις επί παρατάσεων,
είναι λίγα μόνο από τα στοιχεία που συνθέτουν την προχειρότητα της νομοθέτησης
την τελευταία τριετία.
2. Ιδεολογική ατασθαλία που αποδομεί και
εξευτελίζει την έννοια του αθλητισμού και του ολυμπισμού η νομοθέτηση
πνευματικού και ηλεκτρονικού αθλητισμού
Με τον νόμο 4908/22
(άρθρα 22-35) αναγνωρίζεται νομικά ως
αθλητική δραστηριότητα ο πνευματικός και ηλεκτρονικός αθλητισμός.
Όχι ότι ανταγωνιστικές
δραστηριότητες με πνευματικό και ηλεκτρονικό χαρακτήρα, δεν είναι, ενδεχομένως,
άξιες νομοθετικού ενδιαφέροντος. Όμως
όχι ως αθλητικές, αφού σε αυτές δεν υπάρχει ίχνος φυσικής και σωματικής δράσης. Μια
τέτοια νομική και ιδεολογική ατασθαλία που αποδομεί και εξευτελίζει
την έννοια του αθλητισμού και του ολυμπισμού θα μπορούσε να την κάνει
οποιαδήποτε άλλη χώρα ή οργανισμός, ακόμη και η ίδια, πλήρως πλέον
εμπορευματοποιημένη ΔΟΕ, όχι όμως η
γενέτειρα της έννοιας του αθλητισμού.
3. Φωτογραφικές και νομικά παράλογες οι
ρυθμίσεις για τη συμμετοχή στις εκλογές ομοσπονδιών των εργαζομένων σε αυτές
Σύμφωνα με το άρθρο 3
παρ.7 ν. 2725/99 εργαζόμενος σε αθλητικό σωματείο μπορεί να γίνει μέλος αυτού
και να συμμετέχει σε εκλογές του σωματείου
τουλάχιστον ένα ολόκληρο χρόνο μετά από
την λήξη της σύμβασής του, πράγμα που
σύμφωνα με τα άρθρα 12 και 21 Ν.
2725/99 ίσχυε αναλογικά και για τις ενώσεις και ομοσπονδίες.
Κι΄ όμως, με το άρθρο
379 παρ.2 ν. 4700/2020 για τις εκλογές σε ενώσεις και ομοσπονδίες επιτρέπεται
πλέον να ανακηρυχθεί υποψήφιος υπάλληλος αθλητικής ένωσης ή ομοσπονδίας,
μόλις ένα (1) μόνο μήνα από την με
οποιονδήποτε τρόπο λήξη της εργασιακής σχέσης του αν πρόκειται για υπάλληλο
αθλητικής ένωσης και δύο (2) τουλάχιστον μήνες, αν πρόκειται για υπάλληλο
αθλητικής ομοσπονδίας».
Δηλαδή, για την διασφάλιση του ελλάσσονος, ήτοι τον μη
εκλογικό επηρεασμό του σωματείου από τους υπαλλήλους του, ο νόμος απαιτεί
πάροδο ενός έτους, ενώ για την διασφάλιση του μείζονος, ήτοι τον μη εκλογικό
επηρεασμό της ένωσης ή ομοσπονδίας, απαιτεί πάροδο ενός ή δύο μηνών.
Πρόκειται προφανέστατα για απαράδεκτες φωτογραφικές διατάξεις,
προκειμένου να διευκολυνθεί η συμμετοχή
συγκεκριμένων προσώπων, αρεστών στους νομοθετούντες, στις εκλογές των
ομοσπονδιών.
4. Φωτογραφικές και νομικά παράλογες οι
ρυθμίσεις για τα όρια ηλικίας των αθλητικών παραγόντων
Σύμφωνα με το άρθρο
6 Ν. 4726/2020 «. Μετά τη συμπλήρωση του εβδομηκοστού (70ού) έτους της ηλικίας του ουδείς
δύναται να εκλεγεί σε οποιαδήποτε θέση του Διοικητικού Συμβουλίου αθλητικής
ομοσπονδίας, δύναται, όμως, να αναλάβει άλλες αρμοδιότητες σε μη αιρετές θέσεις
στις οποίες τοποθετείται με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της.»
Όμως για τη συμμετοχή στην Ολομέλεια της ΕΟΕ, που ως θεσμός
είναι ανώτερος της ομοσπονδίας και ο ηλικιακός περιορισμός θα έπρεπε να είναι
ίσος ή και ανώτερος από αυτόν των ομοσπονδιών, το άρθρο 409 παρ.6. Ν. 4957/2022
ότι η απώλεια της ιδιότητας του μέλους
της Ε.Ο.Ε., ανεξάρτητα αν κατέχει εκτελεστική ή όχι θέση, επέρχεται την 31η
Δεκεμβρίου του έτους στη διάρκεια του οποίου συμπληρώνει το 75ο έτος της
ηλικίας του. Ο υπολογισμός της ηλικίας που ορίζεται με την ως άνω διάταξη, θα
ισχύσει από τη θητεία 2025-2028, αποκλειομένης της αναδρομικής ισχύος της.
Είναι προφανές ότι ο νομοθέτης ενήργησε και εδώ με
σκοπιμότητα αποκλεισμού συγκεκριμένων ατόμων από τα κοινά των ομοσπονδιών και
όχι με γνώμονα το όφελος του αθλητισμού.
Ενώ για να προστατεύσει το έλασσον (συμμετοχή σε ομοσπονδία)
απαιτεί όριο ηλικίας το 70 έτος, για την προστασία του μείζονος (συμμετοχή στην
ΕΟΕ) απαιτεί όριο ηλικίας 75 ετών, το οποίο μάλιστα θα ισχύσει από το 2025 και
μετά.
5. Αλυσιτελής η διάταξη για την συμμετοχή
γυναικών στα ΔΣ των σωματείων
Με τον Ν. 4726/2020
στις εκλογές των σωματείων «Ο αριθμός των υποψηφίων από κάθε φύλλο πρέπει να
είναι τουλάχιστον ίσος με το 1/3 του αριθμού των προς εκλογήν θέσεων».
Ομως δεν μπορείς να έχεις υποψήφιους από τα
δύο φύλλα αν δεν έχεις μέλη από τα δύο φύλλα, και το κυριότερο δεν μπορείς να
υποχρεώσεις κάποιον να είναι υποψήφιος παρά την θέλησή του μόνο και μόνο επειδή
ο νόμος απαιτεί υποψηφίους και από τα δύο φύλλα.
Παραβιάζεται εδώ μια βασική αρχή της ορθής νομοθέτησης: Ο νόμος δεν μπορεί να απαιτεί τα αδύνατα.
6. Αντίθετες προς το δίκαιο της Ε.Ε. οι
επιχορηγήσεις ΠΑΕ. ΚΑΕ, ΤΑΑ από την φορολόγηση των κερδών του στοιχήματος
Με το άρθρο 79 Ν.4764/2020 και τις σχετικές υπουργικές
αποφάσεις ορίζονται ως δικαιούχοι κρατικών επιχορηγήσεων, ΠΑΕ, ΚΑΕ και ΤΑΑ ,
δηλαδή εμπορικές επιχειρήσεις και
νομικά πρόσωπα που εκ του ενωσιακού δικαίου ( άρθρο 107 ΣΛΕΕ) , απαγορεύεται να
λαμβάνουν κρατικές ενισχύσεις, δηλαδή
απαγορεύεται να λαμβάνουν χρήμα προερχόμενο από την φορολόγηση των πολιτών, εν
προκειμένω από την φορολόγηση των κερδών των παικτών του στοιχήματος.
Το αν οι ΠΑΕ, ΚΑΕ, ΤΑΑ δικαιούνται να λαμβάνουν αποζημίωση
από τον ΟΠΑΠ για την χρήση των αγώνων τους, είναι ζήτημα που φαίνεται λογικό να
αντιμετωπιστεί θετικά, αλλά δεν μπορεί
να ικανοποιηθεί μέσω της φορολόγησης των πολιτών. Αλλωστε αυτό αποτελούσε
και την πάγια μέχρι τώρα θέση όλων των κυβερνήσεων, προκειμένου να συμπλέουν με
τις ενωσιακές ρυθμίσεις.
7. Αντισυνταγματικές οι κυρώσεις για την μη
εγγραφή στο μητρώο και την μη απόκτηση της ειδικής αθλητικής αναγνώρισης
Σύμφωνα με το άρθρο 8
παρ.1 Ν. 2725/1999 η αίτηση για την ειδική αθλητική αναγνώριση αποτελεί
δικαίωμα του αθλητικού σωματείου και επομένως οι κυρώσεις που προβλέπει το άρθρο 3 Ν.
4726/2020 για την μη χορήγησή της είναι αντίθετες και με την μέχρι σήμερα
ισχύουσα νομοθεσία, αλλά παραβιάζουν ευθέως και το άρθρο 12 παρ.1 και 2 του
Συντάγματος, που ορίζει ότι η άσκηση του συνταγματικού δικαιώματος του
συνεταιρίζεσθαι από τα σωματεία δεν μπορεί να υπόκειται σε κρατική άδεια ούτε
να καταργείται με νόμο ή με πράξη της διοίκησης.
Επομένως όλες οι
ποινές που προβλέπονται από τον Ν. 4726/2020 για την μη χορήγηση της ειδικής
αθλητικής αναγνώρισης και την μη εγγραφή στο μητρώο ( αποκλεισμός από αθλητικές
εγκαταστάσεις, απαγόρευση συμμετοχής σε αγώνες και αυτοδίκαια διαγραφή από την
ομοσπονδία) παραβιάζουν το σύνταγμα και δεν μπορούν να εφαρμοστούν.
Στην περίπτωση του μητρώου και της ειδικής αθλητικής
αναγνώρισης το Σύνταγμα της Ελλάδας, για πρώτη ίσως φορά, λειτουργεί υπέρ της
ΕΠΟ και εναντίον του Κράτους. Είναι ίσως το μεγαλύτερο ατόπημα κυβερνητικής
πολιτικής στον αθλητισμό στην μετά χούντα εποχή.
Το χειρότερο όμως
είναι ότι οι αντισυνταγματικές ρυθμίσεις
για μητρώο και ειδική αναγνώριση των αθλητικών σωματείων δεν καταδεικνύουν
απλώς τη νομική ανεπάρκεια όσων τις συνέταξαν. Δυστυχώς, καταδεικνύουν επίσης
άγνοια της αθλητικής πραγματικότητας για όσους τις εμπνεύστηκαν και τις
πρότειναν, κυρίως όμως αντιδημοκρατική
νοοτροπία και πολιτική
αμετροέπεια όσων τις υιοθέτησαν και ανέλαβαν
την πολιτική ευθύνη να τις μετουσιώσουν σε νόμο του κράτους.
8. Η εφαρμογή της ολιστικής μελέτης εξαρτάται από
την βούληση της ΕΠΟ. Το κράτος αυτοεξευτελίστηκε αποδεχόμενο εκ των προτέρων το
περιεχόμενο της ολιστικής μελέτης
Η εφαρμογή της ολιστικής μελέτης της ΟΥΕΦΑ για το ελληνικό
ποδόσφαιρο, την οποία με τρόπο απαράδεκτο και ανεξήγητο είχε αποδεχθεί εκ των
προτέρων με την υπογραφή του σχετικού μνημονίου ο πρωθυπουργός της χώρας, κατά
την ρητή διατύπωσή της εξαρτάται από την βούληση της ΕΠΟ. Επομένως, μόνο υπέρ
των απόψεων της ΕΠΟ μπορεί να λειτουργήσει, όσον αφορά τα θέματα τριβής μεταξύ
ΕΠΟ και Πολιτείας. Ωστόσο το Σύνταγμα
του ελληνικού κράτους εξακολουθεί να ισχύει εντός της ελληνικής επικράτειας και
δεν υποκαθίσταται από καμία μελέτη.