Αναδημοσίευση άρθρου από την εφημερίδα DOCUMENTO
Το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ σε
όλη την Υφήλιο, γιατί έχει απλούς έως... πρωτογονους κανονισμούς, μπορεί να
παιχτεί σε όλες τις χώρες, σε όλα τα κλίματα από την Λαπωνία μέχρι την
Παταγονία κι από την... Στεπα της Σιβηρίας μέχρι την Ζούγκλα του Αμαζονίου και
το κυριότερο ως πρώτη παγκοσμιοποιητικη δύναμη έχει κατορθώσει να αναμειξει
ιδανικά είτε σαν παίκτες, είτε σαν θεατές κι οπαδούς, ανθρώπους απ'ολες τις
φυλές, κάθε φύλου και μορφωτικου ή ταξικου επιπέδου.
Έτσι κάθε χώρα που είναι μέλος της Παγκόσμιας
Ομοσπονδίας καλλιεργεί και αναπτύσσει το άθλημα από τις μικρές ηλικίες με
ντόπιους ή ξένους προπονητές, διοργανώνει πρωταθλήματα και κύπελλα μέσω της
διεξαγωγής εκατοντάδων αγώνων σε κάθε περίοδο, ακολουθεί τις διεθνείς θεσμικές
και τεχνικές ντιρεκτιβες, διαμορφώνει την δική της εθνική σχολή ποδοσφαίρου και
διοικείται από μια ανεξάρτητη από το αντίστοιχο κράτος ποδοσφαιρικη Ομοσπονδία
που προΐσταται μιας πυραμίδας σωματείων όλων των κατηγοριών.
Κατά συντριπτική πλειοψηφία σε παγκόσμια
βάση και στα προηγμένα αλλά και στα υπαναπτυκτα κράτη, συχνά ακόμη και στα
τριτοκοσμικά προτεκτορατα, με εξαίρεση πάντα κάποια στυγνα δικτατορικα
καθεστώτα, το ποδόσφαιρο ζει και βασιλεύει παράγοντας συναρπαστικό θέαμα,
παράγοντας κι εξάγοντας στις διεθνείς ποδοσφαιρικες αγορές αυθεντικά ταλέντα,
δημιουργεί θέσεις εργασίας και φέρνει χρήμα κι ελπίδα σε φτωχές κοινωνίες,
δίνει ευκαιρίες σε χιλιάδες παιδιά και προσφέρει ιστορικές διακρίσεις και
φιέστες σε πόλεις και περιοχές που χάρη στις ομάδες τους γίνονται γνωστές σε όλο
τον κόσμο,στηρίζει οικονομικά μέσω των μετακινήσεων χιλιάδων οπαδών πόλεις που
δεν έχουν τουριστική δυναμική και γενικά δημιουργεί αγωνιστικά και οικονομικά
κίνητρα μέσω της εναλλαγής των διαγωνιζομενων ομάδων στους εγχώριους και
διεθνείς τίτλους και διακρίσεις μέσα από αποτελέσματα που διαμορφωνονται εντός
των αγωνιστικών χώρων!
Παρότι όμως το ποδόσφαιρο αποτελεί ένα
παγκόσμιο προϊόν με πολλαπλές διαστάσεις, από την στιγμή που αγώνες από κάθε
γωνιά του πλανήτη προβάλλονται στην τηλεοπτική οθόνη κάθε Ελληνικού σπιτιού,
δια γυμνου οφθαλμού αμέσως κι από τον πιο αδαή τηλεφιλαθλο έγινε ορατή η
τεράστια διαφορά του αθλήματος που παίζεται εις την Εσπεριαν, κι όχι μόνο.
Ακόμα και σήμερα όλοι αναρωτιομαστε εάν το
ποδόσφαιρο που παίζεται στην Ελλάδα είναι το ίδιο άθλημα που απολαμβάνουμε στην
μικρή οθόνη.
Και όλοι οι παροικούντες την Ποδοσφαιρικη
Ιερουσαλήμ γνωρίζουμε πολύ καλά οτι τα διεθνή ματς που σωρηδόν προβάλλονται
κυρίως από τα συνδρομητικά κανάλια δεν αποτελούν έναν... αντικατοπτρισμο μέσα
στην "έρημο του Ελληνικού ποδοσφαίρου" αλλά την κρυστάλλινη σκληρή
πραγματικότητα που δεν εξαντλείται μόνον σε οτι θεαματικά απεικονιζεται
απευθείας από τα ευρωπαϊκά γηπεδικα σαλόνια στα σαλόνια των σπιτιών μας.
Γιατί ξέρουμε οτι στις προηγμένες αλλά και
στις ραγδαία πολλές αναπτυσσομενες χώρες, οι αγώνες που μας συναρπαζουν,
κρίνονται πάνω στο καταπράσινο παλκοσενικο και δεν έχουν προαποφασισθει από
κάποιο κατάμαυρο παρασκήνιο.
Γιατί εκεί δεν κυκλοφορούν δεκάδες
κατακίτρινα αθλητικά έντυπα και sites που κάνουν το άσπρο μαύρο, γιατί εκεί δεν
γνωρίζουν καν τα ονόματα των ιδιοκτητών, των προέδρων και των παραγόντων των
ομάδων, γιατί εκεί δεν ασχολούνται με τον ορισμό και το... βιογραφικό των
διαιτητων που θα σφυριξουν την επόμενη αγωνιστική, γιατί εκεί οι τίτλοι δεν
απονέμονται από δικαστές και δικηγόρους,γιατί εκεί δεν περιμένουν από ξένους
Διαιτητές σοΒΑΡες διαιτησίες κι από ΒΑΡουχειες τηλεκριτικες την απονομή της
αγωνιστικής δικαιοσύνης, γιατί εκεί δεν διακόπτονται αγώνες από... Άγνωστα
Ιπτάμενα Αντικείμενα, γιατί εκεί οι κανονισμοί και οι αποφάσεις των
ποδοσφαιρικων οργάνων δεν γράφονται από... Σεναριογράφους Επιστημονικής
Φαντασίας, γιατί εκεί δεν έχουν μετατρέψει την Εθνική Ομοσπονδία τους σε ένα
άθλιο ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ που το διοικει ξένο Διευθυντηριο με ντόπιες μαριονέτες,
γιατί εκεί δεν ανέχονται πολιτικούς και υπουργούς Αθλητισμού να πουλάνε...
προστασία και να παριστάνουν, με τα πουλημενα στα συμφέροντα ανδρείκελα τους,
τους Μυαλοπωλες της μπάλας, γιατί εκεί οι ιδιοκτήτες των ομάδων δεν παίζουν
μέσω της μπάλας άλλα οικονομικοπολιτικα παιχνίδια, γιατί εκεί έχουν Εθνική
Σχολή Ποδοσφαίρου και δεν έχουν κτίσει έναν... κεκλιμένο Πύργο της Βαβέλ με
έναν αχταρμά μισθοφόρων παικτών, κυρίως δεύτερης και τρίτης διαλογής από ολη
την Γη και προπονητές, κάθε καρυδιάς... καρύδι, γιατί εκεί η Εθνική τους Ομάδα
δεν πάει με... auto pilot, ούτε περιμένει για να πετύχει
ποδοσφαιρικά θαύματα έναν Μεσσία... Ότο!
Δεν χρειάζεται λοιπόν καμία τηλεδικη και
κανένα VAR για να αντιληφθεί ο οποιοσδήποτε είτε
είναι... χαρτογιακας της Επιτροπής Παρακολούθησης, είτε απλός φίλαθλος που
παρακολουθεί το άθλημα του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα, οτι πρόκειται περί ενός
τυχερού ("λόγω της πληγης του στοιχήματος,) παιγνιου που παίζεται
πρωτίστως επιτραπεζιως (σε έδρανα και... τράπεζες!) και στα... χαρτιά του
παρασκηνίου και όχι στο χόρτο των γηπέδων.
Πρόκειται δηλαδή περί ενός ΠΑΡΑΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ
στην κυριολεξία, στο οποίο πραγματικά διαπρεπουμε, όπως και σε ένα... κάρο άλλα
"παρα", την παραπολιτικη, την παραοικονομια, την παραπαιδεια,την
παραιατρικη, το παραδικαστικο, την παραφιλολογια, τα παραθρησκευτικα, την παρα
φύσιν εξέλιξη των κοινωνικών συστημάτων μας.
Γιατί τελικά αυτό το παραποδοσφαιρο
αποτελεί τον καθρέφτη ενός πραγματικού παρακράτους που λειτουργεί σαν κράτος εν
κρατει με μόνη δύναμη των κρατουντων τον... μαύρο παρά που δυστυχώς συνεχίζει
να κρατάει τον βασιλιά γυμνό και φτωχό συγγενή του ευρωποδοσφαιρου!
ΓΙΩΡΓΟΣ Π. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ,
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ
ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΘΛΗΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ