ΔΙΚΗ (blogspot), Η διαφορά μεταξύ πειθαρχικής και ποινικής δικαιοδοσίας.

Ως άκρως κατατοπιστικά για κάθε ενδιαφερόμενο, αναδημοσιεύουμε από την "ΔΙΚΗ" του Κυριάκου Θωμαϊδη δύο δημοσιεύματα που αφορούν το συγκεκριμένο θέμα, με αφορμή γνωστή δικογραφία διαφθοράς στο ποδόσφαιρο, που βρίσκεται στο στάδιο της ακροαματικής διαδικασίας.

                                                           ............

Η δίκη των 28 στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών, βάζει στο τραπέζι και το ζήτημα της πειθαρχικής διερεύνησης.

Είναι γνωστό ότι τα δικαιοδοτικά όργανα του ποδοσφαίρου παρεμβαίνουν ανεξάρτητα από την ποινική δικαιοσύνη. Στην περίπτωση της δικογραφίας για την κακουργηματική αλλοίωση αποτελεσμάτων και την πλημμεληματική σύσταση συμμορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου, τα ποδοσφαιρικά πειθαρχικά όργανα δεν έδειξαν ιδιαίτερα αντανακλαστικά.

Οι ποδοσφαιρικοί εισαγγελείς δεν προχώρησαν στην άσκηση διώξεων, ενώ η Επιτροπή Δεοντολογίας της ΕΠΟ καθυστέρησε να ζητήσει το βούλευμα και μόλις τώρα άρχισε να κινείται ερευνητικά.

Νομικοί εκτιμούν ότι το πειθαρχικό ζήτημα για την υπόθεση έπρεπε να είχε λυθεί πολύ νωρίτερα. Από την εποχή της δικογραφίας Κορέα (2014) και της ανάκρισης Ανδρεάδη (2016). Όμως σε κάθε περίπτωση οι συνθήκες τώρα είναι απολύτως ώριμες για να πάρει μία απόφαση η Επιτροπή Δεοντολογίας. Αλλωστε τα πειθαρχικά αδικήματα κρίνονται με πιθανολόγηση και επαρκείς ενδείξεις και όχι με αποδεικτική διαδικασία.

Υπάρχουν άλλοι νομικοί που ισχυρίζονται ότι πρέπει να τελειώσει πρώτα η ποινική δίκη και μετά να αποφανθεί το πειθαρχικό όργανο. Εδώ υπάρχει ένας σοβαρός αντίλογος: Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η οποία τον Απρίλιο του 2019 κατέληξε στο ότι μία αθωωτική δικαστική απόφαση δεν δεσμεύει τα πειθαρχικά όργανα που μπορούν να επιβάλουν πειθαρχική ποινή. Δηλαδή οριστικοποιεί την αυτονομία της πειθαρχικής διαδικασίας από την ποινική.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ακόμη και αν ο Βαγγέλης Μαρινάκης και οι συγκατηγορούμενοί του απαλλαγούν από το ποινικό δικαστήριο, εξακολουθούν να κινδυνεύουν να τιμωρηθούν από την Επιτροπή Δεοντολογίας της ΕΠΟ. Απλώς προκαλεί εντύπωση που τα πειθαρχικά όργανα του ποδοσφαίρου έχουν καθυστερήσει τόσο πολύ στην έκδοση απόφασης.  

Ως γνωστόν, στην Ελλάδα είναι άλλο αυτό που σύμφωνα με το νόμο και τους κανονισμούς του ποδοσφαίρου θα έπρεπε να ισχύει, και άλλο αυτό που στην πράξη "ισχύει".

1) Αρχίζουμε με το γενικότερο πλαίσιο. Υπόθεση  Bonnemaison  κατά Γαλλίας της 11.04.2019 (αριθ. 32216/15).

Τι λέει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων;

https://www.echrcaselaw.com/apofaseis-edda/thematologia/dikaih-diki/aftonomia-tis-peitharxikis-apo-tin-poiniki-diadikasia-i-athootiki-dikastiki-apofasi-den-desmevei-ta-peitharxika-organa-pou-mporoun-na-epibaloun-poitharxiki-poini/

Ότι η πειθαρχική διαδικασία είναι πλήρως αυτόνομη και όχι το άμεσο επακόλουθο της ποινικής.

Γι’ αυτό ακόμα και μια ποινική αθώωση δεν απαλλάσσει, και μάλιστα άκριτα-"με κλειστά μάτια", από τις τυχόν προβλεπόμενες πειθαρχικές κυρώσεις.

Αφού στην πειθαρχική διαδικασία μιλάμε για ηθικές παραβάσεις και όχι φυσικά για ποινικές.

Εδώ, δηλαδή, ταιριάζει απόλυτα αυτό που λέει ο λαός:

Ό,τι είναι νόμιμο δεν έπεται ότι είναι και ηθικό.

Γι’ αυτό άλλωστε υφίσταται αυτοτελώς το πειθαρχικό δίκαιο, αλλιώς θα είχαμε (ανεπίτρεπτα) δύο δίκες για το ίδιο ακριβώς αδίκημα, όπως έλεγε πρόσφατα και ο (μη νομομαθής) αξιωματούχος της ΕΠΟ με τη "συνδρομή" νομομαθών φίλων του.

(Ας κρατήσουμε στα υπόψη και αυτό: http://dikisports.blogspot.com/2019/09/blog-post_991.html)

2) Συνεχίζουμε με το ειδικότερο πλαίσιο.

Είναι πολλοί αυτοί που στην πρώτη ευκαιρία βρίσκουν σανίδα σωτηρίας στο λεγόμενο "αυτοδιοίκητο". Έλα μου όμως που αυτό ισχύει, στο μέτρο που ισχύει, όχι μόνο όταν τους συμφέρει.

Τι λέει λοιπόν αυτό;

Κώδικας Δεοντολογίας ΕΠΟ, "Ακεραιότητα αγώνων και διοργανώσεων" (άρ. 26 παρ. 6):

"Οι υποθέσεις αυτές θα ερευνώνται και θα δικάζονται χωρίς καθυστέρηση και χωρίς να απαιτείται να ολοκληρωθεί η αντίστοιχη ποινική διαδικασία … Προκειμένου να υπάρξει απόφαση καταδίκης (πειθ.) για τα αδικήματα χειραγώγησης αγώνα ή απόπειρας χειραγώγησης αγώνα ή άλλης δραστηριότητας σχετιζόμενης με τη χειραγώγηση αγώνα, ο βαθμός απόδειξης που απαιτείται είναι αυτός του  comfortable  satisfaction  (όπως η έννοια αυτού έχει διαμορφωθεί σύμφωνα με τη νομολογία του  CAS), δηλαδή μεγαλύτερος από την απλή πιθανολόγηση και μικρότερος από την απόδειξη πέραν πάσης αμφιβολίας".