Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ :
Γνωρίζοντας
την αξία των προσπαθειών που γίνονται για να σωθεί η πάλη από την αποπομπή της από τους Ολυμπιακούς αγώνες και να αναβαθμιστεί στο παγκόσμιο αθλητικό
γίγνεσθαι, προχώρησα στην σύνταξη αυτού του κειμένου, που στόχο έχει να βοηθήσει στο πραγματικά δύσκολο αυτό έργο .
Θέλω να σας
ενημερώσω ότι ασχολούμαι με την αθλητική
πάλη σχεδόν πενήντα χρόνια σε πρακτικό και σε θεωρητικό επίπεδο. Χρημάτισα
αθλητής εθνικού επιπέδου, εθνικός
προπονητής καθώς και υπεύθυνος καθηγητής της έδρας της πάλης στο
πανεπιστήμιο της Αθήνας. Όλη αυτή η πολυετής δραστηριότητα με την Ολυμπιακή
πάλη και την μακροχρόνια παράδοση που έχει στην χώρα που την γέννησε,
πιστεύω ότι μας δίνουν την δυνατότητα να
συμβάλουμε ουσιαστικά στην αναβάθμισή της ώστε να καταλάβει την θέση που είχε
στην αρχαία Ελλάδα και που άλλωστε της αξίζει ως κορωνίδα των αθλημάτων.
Διότι οι
δυνατότητες του αθλήματος είναι τεράστιες, όπως ελπίζω να αποδείξω στις θέσεις
επιχειρηματολογίας που θα αναπτύξω παρακάτω. Η πάλη δεν είναι ένα sport όπως έχει
λανθασμένα επικρατήσει ο όρος. Υπήρξε και εξακολουθεί να είναι ένα από τα
καλύτερα παιδαγωγικά μέσα για την τελειοποίηση της προσωπικότητας του ανθρώπου.
Τον παιδαγωγικό της ρόλο τον είχε επισημάνει έντονα και προσπάθησε να αναδείξει
ο αείμνηστος πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Πάλης (FILA) Milan Ercegan σε πολλά
κείμενα του.
Η πάλη δεν
είναι πολεμική τέχνη, όπως τα ανατολικού τύπου αθλήματα μονομαχιών, τα οποία είναι
αναπόσπαστα συνδεδεμένα με τον κεντρικό θρησκευτικό στόχο του ασιατικού ινδο-βουδο-ταοιστικού
πολιτισμού, δηλ. την επίτευξη της θέωσης του ανθρώπου με έναν τρόπο
αναποτελεσματικό και αυθαίρετο, ανάλογο με το «και ως θεοί έσεσθε» του όφεως
της Αγίας Γραφής, και όχι με τον τρόπο με τον οποίο η δυτική κοινωνία έχει
γαλουχηθεί. Η αρχική πρόθεση πολλών Ασιατών διδασκάλων πολεμικών τεχνών ήταν να
μείνουν τα μυστικά της αυτοθεωτικής «σοφίας» τους απρόσιτα για τους υπολοίπους.
Όμως η ήττα της Ιαπωνίας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ανάγκασε τη χώρα να εντάξει
την «αθλητικοποίηση» μέρους των πολεμικών τεχνών της και τη μετατροπή αυτών σε
εξαγώγιμο είδος, στο «νέο ξεκίνημα της Ιαπωνίας ως ένα ειρηνικό έθνος».
Παράλληλα η επικράτηση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Κίνα έκανε πολλούς
δασκάλους πολεμικών τεχνών να καταφύγουν σε άλλες γειτονικές ή και δυτικές
χώρες, όπου ήρθαν σε επαφή με πολλούς Δυτικούς διψασμένους για «σοφία» και
δύναμη. Η αναπόφευκτη κατάληξη ήταν η επέκταση της διδασκαλίας, ή έστω μέρους
αυτής, και σε Δυτικούς, για λόγους βιοποριστικούς ή ακόμα και
«ιεραποστολικούς».
Η αθλητική πάλη
ως θεμελιώδης πολιτιστική κατάκτηση του Ελληνο-ρωμαικού (και κατ΄ επέκταση όλου
του Δυτικού) πολιτισμού απέναντι σ αυτή την
«επίθεση» που δέχεται από την ανατολή εδώ και δεκαετίες έμεινε αδρανής,
με αποτέλεσμα εκατομμύρια νέοι να γεμίζουν τα γυμναστήρια Τζούντο, Ταε Κβο Ντο,
κ.λ.π και να διαπαιδαγωγούνται με αρχές
εκ διαμέτρου αντίθετες με τις Ελληνορθόδοξες παραδόσεις του Δυτικού κόσμου. Τα
ανατολικής προέλευσης αθλήματα μονομαχιών στην ουσία είναι πρεσβευτές της
Ανατολικής στατικού τύπου φιλοσοφίας. Δεν είναι τυχαίο ότι τόσο πολλές
παραθρησκείες «ψαρεύουν» οπαδούς μέσα από σχολές πολεμικών τεχνών ή διαθέτουν
τμήματα εκμάθησης «τεχνικών αυτοάμυνας».
Το όχημα των πολεμικών τεχνών έχει το πλεονέκτημα να καλύπτεται πίσω από το μοντέλο του αθλητισμού, προσφέροντας μεν κάποια σωματική εκγύμναση, αλλά και βάζοντας στην ουσία τον άνθρωπο σε κάποιες διαδικασίες με καθαρά θρησκευτικό νόημα χωρίς αυτός να το καταλαβαίνει. Μία τέτοια διαδικασία είναι η υπόκλιση -χαιρετισμός των εκπαιδευομένων στην εικόνα-φωτογραφία του δασκάλου, ο οποίος υποτίθεται ότι είναι πνευματικά παρών, ελέγχοντας και «προστατεύοντας» με την πνευματική του δύναμη τους εκπαιδευόμενους είτε από χιλιόμετρα μακριά είτε από τον... άλλο κόσμο (των «θεωμένων διδασκάλων»).
Το όχημα των πολεμικών τεχνών έχει το πλεονέκτημα να καλύπτεται πίσω από το μοντέλο του αθλητισμού, προσφέροντας μεν κάποια σωματική εκγύμναση, αλλά και βάζοντας στην ουσία τον άνθρωπο σε κάποιες διαδικασίες με καθαρά θρησκευτικό νόημα χωρίς αυτός να το καταλαβαίνει. Μία τέτοια διαδικασία είναι η υπόκλιση -χαιρετισμός των εκπαιδευομένων στην εικόνα-φωτογραφία του δασκάλου, ο οποίος υποτίθεται ότι είναι πνευματικά παρών, ελέγχοντας και «προστατεύοντας» με την πνευματική του δύναμη τους εκπαιδευόμενους είτε από χιλιόμετρα μακριά είτε από τον... άλλο κόσμο (των «θεωμένων διδασκάλων»).
Συγκρίνοντας επομένως την τελική στόχευση
μεταξύ πάλης και λοιπών, ανατολικού τύπου μαχητικών αθλημάτων, πιστεύω ότι το
πρόβλημα της πάλης είναι βασικά Φιλοσοφικό. Η πάλη σήμερα δεν έχει φιλοσοφία.
Αναπτύχθηκε μονόπλευρα. Βελτίωσε θεαματικά μόνο την τεχνική πλευρά από
άποψη μεθοδικο – ερευνητική. Οι περισσότεροι ειδικοί επιστήμονες και
προπονητές ασχολήθηκαν κοντόφθαλμα με
την επίδοση και αμέλησαν το τεράστιο ιστορικό και φιλοσοφικό υπόβαθρο του
αθλήματος και την παιδαγωγική του αξία.
ΘΕΣΕΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ:
Είναι όντως η Πάλη ένα άθλημα μεγαλειώδες;
Για να δώσουμε τεκμηριωμένη απάντηση
πρέπει να πάμε πίσω, πολύ πίσω, σχεδόν στην αρχή του σύμπαντος. Ο κόσμος για
τον Ηράκλειτο είναι μοναδικός και αιώνιος. Τα δύο στοιχεία που καθορίζουν την
ύπαρξή του είναι η αέναη μεταβολή και η διαρκής διαμάχη και ενότητα των
αντιθέτων. Το φαινόμενο αυτό το αποκαλεί εναντιοδρομία ή εναντιοτροπία και τον
περιγράφει: «σαν έναν αγώνα πάλης που
την μια φορά επικρατεί ο ένας και την άλλη ο άλλος παλαιστής»
Η Θεολογία των αρχαίων Ελλήνων (για μας
σήμερα Ελληνική Μυθολογία) βρίθει από
ηρωικές μορφές με ταλέντο στην Πάλη όπως ο Δίας, ο Θησέας, ο Οδυσσέας, ο Πηλέας
κ.α..
Ο Θεολογικός συμβολισμό του αθλήματος είναι πανάρχαιος και μια από τις πιο
χαρακτηριστικές εκδοχές, είναι ο Μύθος που αφορά στην Πάλη του Πηλέα και
της θεάς Θέτιδος, κατά τη διάρκεια της οποίας η θεά μεταμορφωνόταν σε
διάφορα θηρία προκειμένου να αιφνιδιάσει τον Πηλέα. Αυτός κατόπιν συμβουλής των
θεών με λαβή στη μέση ακινητοποιεί την όμορφη θεά, η οποία επανέρχεται
στην αρχική της μορφή και τελικά υποκύπτει στη ερωτική ορμή του θνητού Πηλέα.
Από την ένωση τους θα γεννηθεί ο Αχιλλέας, ο πιο ανδρείος πολεμιστής και
Ήρωας του Τρωικού πολέμου.
Ο συμβολισμός της Πάλης του Πηλέα με τις
αλλεπάλληλες μεταμορφώσεις της Θέτιδας σε άγρια ζώα σημαίνει την πάλη του
Ευγενή Ανθρώπου με τα πρωτόγονα και ζωώδη ένστικτα του.
Ο παραπάνω συμβολισμός της Λαβής –
Πάλης του Πηλέα με τη Θέτιδα αποτυπώνεται καλλιτεχνικά στο σύμβολο του Μαιάνδρου, του πλέον αναγνωρίσιμου και
χρησιμοποιημένου συμβόλου στην αρχαιοελληνική Αισθητική της Τέχνης.
Η ετυμολογία της λέξης Μαίανδρος ( Μαία + Άνδρας) μαζί με το σύμβολο του Μαιάνδρου,
αποτελούν ένα εξαίσιο δείγμα του Αρχαιοελληνικού Αποκρυφισμού και
κωδικοποιημένο μήνυμα για τον τρόπο με τον οποίο Γεννιούνται οι Άνδρες.
Το κάθε έμβιο ον, για να μπορεί να
επιβιώσει είναι εφοδιασμένο με προσαρμοστικούς μηχανισμούς που του επιτρέπουν
να αντεπεξέλθει στις απότομες αλλαγές του περιβάλλοντος. Έτσι και ο άνθρωπος
όταν αντιμετωπίζει απότομες αλλαγές στο περιβάλλον που ζει, είτε είναι φυσικές
είτε ψυχοπνευματικές, λέμε ότι βρίσκεται σε κατάσταση ΣΤΡΕΣ. Τότε, οι
προσαρμοστικοί του μηχανισμοί ενεργοποιούνται αυτόματα με αποτέλεσμα να έχουμε:
αύξηση της καρδιακής συχνότητας, αύξηση της πίεσης, αύξηση της αναπνευστικής
συχνότητας, μείωση του εύρους των τριχοειδών αγγείων της περιφέρειας, ιριδισμό
(μεγάλωμα της κόρης του ματιού), εφίδρωση, πάγωμα των άκρων κ.λ.π..
Αυτές οι φυσιολογικές μεταβολές έχουν
σκοπό να προετοιμάσουν τον ανθρώπινο οργανισμό να αντιμετωπίσει τον επερχόμενο
κίνδυνο. Ο κίνδυνος αντιμετωπίζεται με δύο τρόπους: ή ΦΥΓΗ ή ΠΑΛΗ. Πάντοτε ο
άνθρωπος κατά την διάρκεια της ζωής του έρχεται αντιμέτωπος με αυτό το δίλημμα.
Ή να ΦΥΓEI ή ΠΑΛΕΨΕΙ .
Αυτή την αναγκαιότητα συμβολίζουν τα δύο
βασικότερα αθλήματα στην Ολυμπία: ο Δρόμος και η Πάλη (και τα οποία
ετελούντο αδιάκοπα για 1200 περίπου χρόνια). Αυτά τα δύο αγωνίσματα - σύμβολα
είναι οι στυλοβάτες του Αθλητικού ιδεώδους, που σαν βασική παράμετρος της
Ελληνικής παιδείας, μαζί με τις άλλες δύο Γνώση και Τέχνη, έδωσε τη δύναμη στον Ελληνισμό να κατακτήσει μόνος αυτός την έννοια του κλασσικού.
Η Πάλη συμβολίζει την
αιώνια αντιπαλότητα των αντιθέτων που συνθέτουν την ύπαρξη. Στην αρχαία Ολυμπία
η παλαίστρα (το αλώνι, ο χώρος που διεξαγόταν ο αγώνας της πάλης) είναι ο ίδιος
ο άνθρωπος που μέσα του διεξάγεται ο αιώνιος αγώνας του καλού και του κακού,
του πνεύματος και της ύλης, του επιθυμητικού (ενστικτώδους) και του λογικού μέρους
της ψυχής (κατά τον Πλάτωνα), του χρέους και του πάθους. Οι θεατές και οι
αθλούμενοι δέχονται την μυστηριακή επίδραση αυτού του αθλήματος – συμβόλου. Το
πνεύμα του και η ευγενής άμιλλα γίνονται σιγά-σιγά δεύτερη φύση και δίνουν στον
άνθρωπο την ικανότητα και την δύναμη εκείνη που απαιτούν κορυφαία επιτεύγματα
στη ζωή. Με άλλα λόγια αυτό που κάνει ο αθλητής στην παλαίστρα και αυτό που
παρακολουθούν μαγεμένοι οι θεατές είναι ο αγώνας του ήρωα–ανθρώπου να
καταπολεμήσει τη ζωώδη φύση του. Πυρπολεί την ανθρώπινη κακία και
μετασχηματίζει την Βία σε Πνευματική αξία
Ένα από τα
βασικά ένστικτα του ανθρώπου είναι το ένστικτο της επιθετικότητας. Στην
προσπάθεια του να προστατευθεί από αυτό το φοβερό ένστικτο, το άτομο
χρησιμοποιεί ένα μηχανισμό άμυνας, που ονομάζεται ΜΕΤΟΥΣΙΩΣΗ ή ΕΞΙΔΑΝΙΚΕΥΣΗ. Με
την δραστηριότητα της ΕΥΓΕΝΟΥΣ ΑΜΙΛΛΑΣ ο άνθρωπος μετουσιώνει την επιθετικότητα
σε ανώτερη πνευματική λειτουργία δημιουργώντας έτσι την έννοια του ΙΔΑΝΙΚΟΥ. Η
καθολική ανθρώπινη ανάγκη προβολής και επικρατήσεως, περνά μέσα από την μάχη να
νικήσουμε πρώτα-πρώτα τον ίδιο μας τον εαυτό βελτιώνοντας τον. Η κατάκτηση της
ΝΙΚΗΣ μέσα στην εσωτερική μας παλαίστρα με δόλιο τρόπο, καθίσταται αδύνατη. Και
ο κοινός αυτός αντίπαλος είναι του καθενός
το ίδιο του το σώμα, τα όρια και η αντοχή του που ωθούνται στα άκρα, απ’ αυτό
το ασίγαστο ανθρώπινο πάθος. Κάθε φορά που ανάμεσα σε δύο ανθρώπους
έμπαινε η μορφή της φτερωτής αυτής θεάς (ΝΙΚΗΣ), απότομα έπαυε να υφίσταται η ύπαρξη του άλλου
και η σύγκρουση γινόταν εξοντωτική με τα σπαθιά στις παλιές εποχές και στις
σύγχρονες με της αόρατες λεπίδες της υποκρισίας και του εμπαιγμού.
Χρησιμοποιώντας «όλα τα μέσα», ο άνθρωπος για να πετύχει αυτόν τον σκοπό,
γινόταν πανούργος και η κοινωνία άρρωστη. Ώσπου μια μέρα γεννήθηκε ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ. και ένα υπέροχο
άθλημα που υμνεί ο Φιλόστρατος: «Η κόρη του Ερμή, η Παλαίστρα, εφεύρε την
Πάλη και η γη όλη χαίρει για το εύρημα, επειδή τα σιδερένια πολεμικά όπλα θα
πεταχτούν μακριά από τα χέρια των ανθρώπων και τα στάδια θα πάρουν γλυκύτερη
δόξα απ’ τα πολεμικά στρατόπεδα, οι δε άνθρωποι θα αγωνίζονται γυμνοί»
Κάθε πολιτισμός της παγκόσμιας ιστορίας περιλαμβάνει το αγώνισμα
της πάλης ως μέσο διασκέδασης ή εξάσκησης για αυτοάμυνα. Εκεί όμως όπου πρώτη
φορά η Πάλη εμφανίζεται ως ΑΘΛΗΜΑ (μέσο αγωγής του λάου) είναι ο Σεπτός τόπος
της Αρχαίας Ολυμπίας και ο ξεχωριστός Πολιτισμός των Αρχαίων Ελλήνων.
O μεγαλύτερος φιλόσοφος όλων των εποχών, ο
Σωκράτης παλεύει μέχρι τα 60 του χρόνια στη παλαίστρα του Κυνοσάργους, «όχι
για να βγει Ολυμπιονίκης», όπως λέει, «αλλά γιατί η πάλη γυμνάζει
ισόρροπα και τα χέρια και τα πόδια». Βέβαια, ο μέγας φιλόσοφος δεν εννοεί
μόνο τα χέρια και τα πόδια του σώματος. Εξ άλλου ο ίδιος θεωρεί το σώμα ως τάφο της ψυχής. Γιατί σύμφωνα με τον Κρατύλο,
ή περί ορθότητας ονομάτων, η λέξη Τάφος σημαίνει το τέλος ή το
σταμάτημα του φωτός (Τέλος+Φάος), όπου φάος σημαίνει φως. Θεωρεί
δηλαδή ότι η φωτεινή ψυχή είναι εγκλωβισμένη στο σώμα μας κατά την διάρκεια της
ζωής μας. Εννοεί ότι παλεύει για να βρει την ισορροπία μεταξύ ύλης (πόδια) και
πνεύματος (χέρια), σώματος και ψυχής (δεν κάνει fitness).
Κατά τον Πίνδαρο «την μεν των χεριών πάλη εφεύρε ο Θησέας, την δε
των σκελών Κερκύων» (Κερκύων μυθικός ληστής που έπνιγε τους περαστικούς στην
περιοχή της Ελευσίνας, τον οποίον
σκότωσε ο Θησέας αφού πάλεψε μαζί του και συμβολίζει τις υλικές έγνοιες
της καθημερινής ζωής που πνίγουν τον άνθρωπο).
Ο ιστορικός
Ίστρος αναφέρει ότι «στον Θησέα την πάλη δίδαξε η θεά της σοφίας η Αθηνά». Ο συμβολισμός αυτός σημαίνει την απόπειρα του
ανθρώπου να κυριαρχήσει στη Φύση και το Περιβάλλον χωρίς να προκαλέσει φθορές
σε Αυτό. Και τούτο αποτελεί Ύψιστη Παιδαγωγική Αρετή και έναν από τους διαχρονικούς
σκοπούς του Αθλητισμού.
Ο ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ
για να τονίσει τη χρησιμότητα της πάλης στον πόλεμο, γράφει ότι το πολεμικό
κατόρθωμα στο Μαραθώνα (Αθηναίοι κατά Περσών 490 πχ) ήταν σχεδόν αγώνας πάλης.
Στις Θερμοπύλες (ο Λεωνίδας με τους τριακοσίους του κατά των Περσών το 480
π.χ.) οι Σπαρτιάτες σαν έσπασαν τα δόρατα και τα σπαθιά τους, έπεσαν πάνω στους
εχθρούς με γυμνά χέρια χωρίς όπλα.
Ο Πλάτων
χαρακτηρίζει την πάλη ως «τεχνικότατον και πανουργότατον των αθλημάτων». Πολλοί
διακεκριμένοι πολιτικοί άνδρες, φιλόσοφοι, συγγραφείς, επιστήμονες, ζωγράφοι
κ.λ.π. συνήθιζαν να αθλούνται σε διάφορες μορφές πάλης με σκοπό να βελτιώσουν
την υγεία και να αναπτύξουν δυνατή θέληση, συνιστώντας την συγχρόνως ως μεγάλης
σημασίας εκπαιδευτική δραστηριότητα για τα παιδιά. Αναφέρουμε μερικούς από
αυτούς: Σωκράτης, Πλάτων, Αριστοτέλης, Πυθαγόρας, Avicenne, Albrecht Durer,
Lomonosof, Al.Pushkin, Garibaldi, F.Saliapin, Norbert Winner, G.Washington, B.
Franklin, A.Lincoln, L.N.Tolstoy, J.B.Tito, V. Putin και πολλοί άλλοι.
Ο γενετιστής Norman Borlaug υπήρξε
παλαιστής. Αποφάσισε ν΄ αφιερώσει τη ζωή του στην εξάλειψη της πείνας μέσω της
βελτίωσης της παραγωγής σιτηρών και το 1970 πήρε το Βραβείο Νόμπελ! Θεωρήθηκε
ως ο «καλύτερος άνθρωπος που έζησε ποτέ» γιατί έσωσε πάνω από ένα
δισεκατομμύριο ανθρώπους! Δήλωσε πως «η Πάλη μού έμαθε να είμαι σταθερός
απέναντι στους ισχυρούς αυτού του κόσμου. Να είμαι δυνατός για να αντιμετωπίσω
κάθε δυσκολία. Πολλές φορές, χρειάστηκα αυτή τη δύναμη»!
Ένα ακόμη παράδειγμα είναι το ακόλουθο.
Πριν κάμποσα χρόνια το αεροπλάνο ενός Γεωργιανού πιλότου συνετρίβει στη Βόρεια
θάλασσα. Ο πιλότος έπεσε με αλεξίπτωτο με μία ναυαγοσωστική λέμβο. Πέρασε τρεις
μέρες παλεύοντας ενάντια στα κρύα κύματα κωπηλατώντας με τα γυμνά χέρια του
προς την ακτή. Η παγωμένη σάρκα του κοβόταν, έτσι στο τέλος κωπηλατούσε με τα
«γυμνά του κόκαλα» μόνο. Μετά από τρεις μέρες διασώθηκε. Όταν βγήκε από το
νοσοκομείο η πρώτη ερώτηση που του έκαναν οι δημοσιογράφοι ήταν: «Πως κατάφερες
ν’ αντέξεις;» «Υπήρξα παλαιστής», απάντησε απλά ο πιλότος.
Οι άνθρωποι
από την εποχή που κατοικούσαν στα δένδρα και τις σπηλιές έπαιζαν και δεν θα
πάψουμε να παίζουμε όσο υπάρχουμε ως είδος. Αντιθέτως ο αθλητισμός δεν είναι ενστικτώδης λειτουργία, αλλά είναι
μία εκδήλωση πολιτισμική, αποκλειστικά ανθρώπινη, που σκοπό έχει την εξιδανίκευση,
ενώ το παιχνίδι αποσκοπεί στην εκτόνωση
της επιθετικότητας. Εν κατακλείδι, ο Αθλητισμός δεν έχει σχέση με το Παιχνίδι
του οποίου ο παιδευτικός στόχος είναι διαφορετικός.
Φιλοσοφικά το ζήτημα είναι ακόμα βαθύτερο. Μια προσεκτικότερη προσέγγιση στην έννοια Αθλητισμός που έχει ως βάση την λέξη ΑΘΛΟΣ (που σημαίνει ΚΑΤΟΡΘΩΜΑ, εκ του ΚΑΤΩ ΟΡΘΩΝΟΜΑΙ και προϋποθέτει μόχθο, αγώνα) θα δούμε ότι η σοφή ελληνική γλώσσα χρησιμοποιεί τα ίδια ακριβώς γράμματα και στην λέξη ΛΑΘΟΣ. Δηλαδή, δια του ΚΑΤ-ΟΡΘΩΜΑΤΟΣ, ΑΘΛΟΥ, ο Αθλητής–Ήρωας διορθώνει το ΛΑΘΟΣ που τον έριξε το ένστικτο και η ζωώδης φύση του και το μετατρέπει σε Ιδέα δηλαδή σε πνευματική αξία και κατ’ επέκταση σε πολιτισμό.
Πόσο δίκιο είχε ο Βέρνερ Χάιζενμπεργκ: «Η
θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου
άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στη λέξη και
στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».
Γιατί η Πάλη δεν είναι Παιχνίδι,
δεν είναι διασκέδαση. Δεν είναι καν Sport. Η
λέξη sport σύμφωνα με το Γαλλικό λεξικό Petit Robert γεννήθηκε στην Αγγλία το 1828 και προέρχεται
από το (dis+sport) που σημάνει, ξεσπώ, διασκεδάζω, το ρίχνω έξω. Καθιερώθηκε σ’
όλες τις χώρες, (παγκοσμιοποιήθηκε) αλλά αποδίδει τελείως διαφορετική έννοια. Η
διασκέδαση προέρχεται από το ρήμα διασκεδάνυμι που σημαίνει διασκορπίζομαι.
Απεναντίας όταν η ψυχική ευχαρίστηση προέρχεται από ανωτέρου πνευματικού πεδίου
δράσεις (π.χ. Αθλητισμό, καλές τέχνες κ.λ.π.), τότε ομιλούμε περί ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ.
Λέξη που σημαίνει την αγωγή της ψυχής από έργα υψηλής ηθικής αξίας, πού
διδάσκουν και καθοδηγούν τον άνθρωπο, εν αντιθέσει με την διασκέδαση που δεν
είναι τίποτα περισσότερο από την επιφανειακή απασχόληση με ό,τι διώχνει τις
έγνοιες και τις δυσκολίες, αυτό δηλαδή που με μία λέξη λέμε «περνώ ανέμελα τον
καιρό μου».
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ:
Από τα
παραπάνω σαφώς συνάγεται, ότι η πάλη ως Άθλημα είναι και κάτι παραπάνω από Άθλημα. Είναι
μία μέθεξη, μία μυστηριακή συνάντηση με την ουράνια «ουσία» που κρύβουμε όλοι
βαθιά μέσα στον πυρήνα της ύπαρξης μας. ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ σύμφωνα
με τον Κρατύλο του Πλάτωνα:
Πάλη
= Π (ύλη) + αλή (θεια)
Να λοιπόν ο τρόπος με τον οποίον και μόνον
ο αληθής γλωσσικός, εννοιολογικός και φιλοσοφικός προσδιορισμός της πάλης ως
αθλήματος μπορούν να την αναβαθμίσουν και να της δώσουν μια ιδιαίτερη διάκριση
έναντι των λοιπών μαχητικών ανατολικού
τύπου αθλημάτων. Διότι, αφού «Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της, είναι η
γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι
μόνο σ΄ αυτήν δεν υπάρχουν όρια» (Μπιλ Γκέιτς, Microsoft),
είναι και ο μόνος ασφαλής μηχανισμός νοηματικού προσδιορισμού κάθε ανθρώπινης
ενέργειας.
Να λοιπόν γιατί
το σημαντικότερο μέσον διάσωσης της πάλης στη σύγχρονη αθλητική πραγματικότητα
δεν είναι η αλλαγή κανονισμών ή άλλες τεχνικής φύσεως παρεμβάσεις, αλλά η σύνδεσή
της με το πραγματικό εννοιολογικό και φιλοσοφικό της υπόβαθρο. Για τον λόγο
αυτό θα πρέπει αυτοδίκαια να καθιερωθεί διεθνώς για το άθλημά μας ο όρος «ΠΑΛΗ»,
ως ο μοναδικός παγκόσμια αποδεκτός όρος αναγνώρισης του αθλήματος. Οπως ακριβώς
για τα ανατολικού τύπου μαχητικά αθλήματα έχει καθιερωθεί διεθνώς ο όρος της
αρχικής τους προέλευσης JUDO, ΚΑΡΑΤΕ, TAE KWOΝ DO, κ.λ.π., χωρίς να μεταφράζεται σε άλλες γλώσσες, διότι η ονομασία
τους σηματοδοτεί την αυθεντικότητα της προέλευσής τους, έτσι ακριβώς και για
την πάλη δεν υπάρχει κανένας λόγος να αναγνωρίζεται διεθνώς με άλλους όρους
(π.χ. Wrestling) που σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αποδώσουν, και πολύ
περισσότερο να σηματοδοτήσουν, την πνευματική, φιλοσοφική και πολιτιστική αξία
του αθλήματος, έτσι όπως την περιγράψαμε παραπάνω. Διότι με βάση και την
γλωσσολογικά διεθνώς αποδεκτή επιστημονική τεκμηρίωση, μόνο η ελληνική γλώσσα
διαθέτει εννοιολογική και όχι απλώς σημειολογική υπόσταση, κάτι που φυσικά
ισχύει και για την ονοματοδοσία των αθλημάτων.
Αραγε, μόνη
η ορθή διεθνής ονοματοδοσία του αθλήματος είναι σε θέση να το απαλλάξει από την
παρατηρούμενη χρόνια παθογένειά του? Ασφαλώς όχι. Αυτό είναι ένα μόνο βήμα για
την αναστροφή του κλίματος όσον αφορά την αξιολόγηση της πάλης στον σύγχρονο
παγκόσμιο αθλητισμό. Θα πρέπει οπωσδήποτε να επακολουθήσει και η πραγματική
σύνδεση του αθλήματος προς την φιλοσοφική, πνευματική, παιδαγωγική και
πολιτιστική διάστασή του, έτσι όπως την περιγράψαμε παραπάνω. Και πρώτο, αλλά
και ουσιαστικότερο, βήμα γι’ αυτή την επανασύνδεση είναι κατά την γνώμη μου η
τοπική επανασύνδεση του αθλήματος με την κοιτίδα του, την Ελλάδα, με τη
δημιουργία ενός σύγχρονου ΚΈΝΤΡΟΥ πνευματικής και φιλοσοφικής αναδιάταξης του
αθλήματος, το οποίο σε σχέση με την παγκόσμια ομοσπονδία θα λειτουργεί όπως
περίπου η ΔΟΑ σε σχέση με την ΔΟΕ.
Το
κέντρο αυτό θα πρέπει να γίνει η Μέκκα της παγκόσμιας πάλης, ή κάτι αντίστοιχο
του KODOKAN του Τζούντο την Ιαπωνία,
και να λειτουργεί ως φροντιστήριο
γενικής αγωγής και μύησης στα βασικά
εννοιολογικά στοιχεία της πάλης, όπως τα αναλύσαμε παραπάνω.
Ας μην ξεχνάμε ότι σύμφωνα με τους
μέγιστους παιδαγωγούς της αρχαίας Ελλάδος τον Πλάτωνα και το Αριστοτέλη ο άνθρωπος για να καταστεί ευδαίμων πρέπει να
καλλιεργήσει ισόρροπα και τα τρία μέρη της ψυχής. Το επιθυμητικό ή
ενστικτώδες ( η πάλη είναι το τελειότερο μέσο) το θυμικό ή
συναισθηματικό (η μουσική και ο χορός θεωρείται το τελειότερο μέσο) και το νοητικό
(η φιλοσοφία είναι επίσης το πιο ολοκληρωμένο μέσο).
Και επειδή, όπως μόλις δείξαμε το άθλημα της πάλης είναι κάτι παραπάνω από
άθλημα, το οποιοδήποτε εγχείρημα επαναφοράς του στην θέση που του αρμόζει στον
παγκόσμιο αθλητισμό, θα πρέπει να περιλαμβάνει και τα τρία αυτά νοηματικά
στοιχεία. Διότι η σοβαρή ενασχόληση με την ΠΑΛΗ αναπτύσσει την σωφροσύνη που σύμφωνα με τον Σωκράτη είναι η
αρετή του ενστικτώδους μέρους της ψυχής. Εδώ η αρετή της
σωφροσύνης εκλαμβάνεται ως ένα είδος αυτοκυριαρχίας και νομιμοφροσύνης. Η
αυτοκυριαρχία συνίσταται στην χαλιναγώγηση ορισμένων απολαύσεων και επιθυμιών.
Εκείνος που θα το καταφέρει θεωρείται ανώτερος του εαυτού του. Κατά τον ίδιο
τρόπο, όποιος αδυνατεί να επιβληθεί του κακού του εαυτού και κυριαρχηθεί από
αυτόν θεωρείται χειρότερος και χαρακτηρίζεται ακόλαστος. Αποδεικνύεται,
επομένως, κατώτερος των περιστάσεων.
Ο
κυρίαρχος στόχος ενός τέτοιου εγχειρήματος τοπικής και πνευματικής
επανασύνδεσης του αθλήματος με την εννοιολογική του υπόσταση δεν μπορεί παρά να
είναι:
Να
αποκτήσει η σύγχρονη Ολυμπιακή πάλη
(Ελληνορωμαϊκή και Ελευθέρα) την αίγλη που είχε στην αρχαιότητα (κλασσικούς χρόνους)
και την αναγνώριση της παγκόσμιας
κοινότητας ως leader άθλημα του Ολυμπιακού πάνελ.
Οι επιμέρους στόχοι μας θα πρέπει να είναι:
1.
Να εξελιχτεί σε ένα
σύγχρονο ολοκληρωμένο μέσο αγωγής για τους μαθητές όλης της υφηλίου (βασικό μάθημα σε όλες τις βαθμίδες της
εκπαίδευσης).
2.
Την ανάδειξη της πάλης
ως το ιπποτικότερο μέσο αυτοάμυνας απέναντι στην λαίλαπα του bulling που μαστίζει την σύγχρονη κοινωνία.
3.
Να αναδειχθεί ο
παιδαγωγικός ρόλος της για την τελειοποίηση της προσωπικότητας του ανθρώπου.
4.
Να προωθηθεί το ιστορικό
και φιλοσοφικό υπόβαθρο της πάλης σε όλες τις βαθμίδες της παλαιστικής μας
κοινότητας (αθλητές ελίτ, έφηβους, διαιτητές, προπονητές, παράγοντες,
φιλάθλους, γονείς).
5.
Την προώθηση του
ονόματος-όρου «πάλη» διεθνώς με βάση την επιστημονική τεκμηρίωση για την
βαθειά γλωσσολογική και φιλοσοφική προέλευση της λέξεως.
6.
Να αναδειχθούν επιστημονικά
οι ουσιαστικές διαφορές από τα «αντίπαλα
αθλήματα μονομαχιών»
7.
Να επεξεργαστούμε με την
συνεργασία των κορυφαίων επιστημόνων του αθλήματός μας ένα «ολοκληρωμένο σύστημα κανονισμών» που να
επιτρέπει με σιγουριά την αύξηση της
θεαματικότητας της πάλης χωρίς όμως την
αλλοίωση του χαρακτήρα της.
8.
Να προωθηθεί το ιστορικό
και φιλοσοφικό υπόβαθρο της πάλης στην ακαδημαϊκή και επιστημονική κοινότητα.
Γίνεται
εύκολα αντιληπτό, ότι ένα τέτοιο εγχείρημα είναι τεράστιο και μόνο με
συστράτευση δυνάμεων μπορεί να επιτευχθεί. Η ΕΟΕ, η ΔΟΑ, τοΠανεπιστήμιο Αθηνών,
η Ελληνική Ομοσπονδία Πάλης και κυρίως η Παγκόσμια Ομοσπονδία Πάλης θα
μπορούσαν να είναι οι εταίροι του εγχειρήματος. Και για να μην νομισθεί ότι
θεωρητικολογούμε, ολοκληρώνουμε την επιχειρηθείσα ανάλυση για το παρόν και το
μέλλον της Πάλης παραθέτωντας επιγραμματικά τους
άξονες της οργάνωσης για την υλοποίηση του εγχειρήματος:
1.
Καθιέρωση ετησίου επίσημου παγκοσμίου
συνεδρίου στην Ελλάδα υπό την αιγίδα της παγκόσμιας ομοσπονδίας πάλης στις εγκαταστάσεις της αρχαίας Ολυμπίας, σε συνεργασία τα πανεπιστήμια
Αθηνών και Κομοτηνής, την Ελληνική Ομοσπονδία Πάλης, και την Ε.Ο.Ε. Κεντρικό
θέμα το συνέδριο θα έχει την ανάδειξή της πάλης ως βασικό μέσο της
τελειοποίησης της προσωπικότητας του ανθρώπου και επί μέρους θεματολογία, η
αλλαγή των κανονισμών για την αύξηση της θεαματικότητας, η δυναμική της πάλης
στο σύγχρονο αθλητικό γίγνεσθαι κ.λ.π.
2.
Έκδοση
ενός επιστημονικού συγγράμματος με θέμα τη ιστορική, φιλοσοφική,
κοινωνιολογική, παιδαγωγική και χρηστική αξίας του αθλήματος της πάλης μεταφρασμένο στις βασικότερες διεθνείς
γλώσσες. Το σύγγραμμα αυτό θα περιλαμβάνει όλη την υπάρχουσα ιστορική
βιβλιογραφία και τα συμπεράσματα όλων των συγχρόνων επιστημονικών ερευνών που θα τεκμηριώνουν τoν πραγματιστικό, τον
χρηστικό και πνευματικό χαρακτήρα του
αθλήματος μας, καθώς και τις πολιτιστικές, φιλοσοφικές και παιδαγωγικές
διαφορές από τα υπόλοιπα ολυμπιακά αθλήματα μονομαχιών.
3.
Την δημιουργία ενός υψηλής τεχνολογίας
ντοκιμαντέρ από επιστήμονες και ειδικούς τεχνικούς (ηθοποιούς, σκηνοθέτες,
κ.λ.π.) διάρκειας 4-5 ωρών όπου θα
περιγράφονται με επαγγελματικό τρόπο αυτά τα οποία περιγράψαμε παραπάνω ως
ουσιαστικά συστατικά στοιχεία της Πάλης.. Και αυτό θα πρέπει να εκδοθεί στις
βασικότερες διεθνείς γλώσσες (και ειδικά στις γλώσσες της άπω ανατολής).
4.
Την έγκριση και
καθιέρωση από την UWW παγκοσμίου (τουρνουά –πρωταθλήματος) Ολυμπιακής πάλης στον ιερό χώρο
της Ολυμπίας με κανονισμούς που να μοιάζουν με εκείνους της αρχαίας Ολυμπιακής
πάλης. Δηλαδή, κατηγορίες: ανδρών και παίδων (<18 και > 18 ετών).
Κατηγορίες βάρους δύο: (<80 κ. και>80 κ.). Ταπί μικροτέρων διαστάσεων του
σημερινού (διαστάσεις περίπου με αυτές του beach wrestling ) με χρώμα του ταπί ίδιο με το χρώμα του χώματος. Ενδυμασία
παλαιστών μαγιό στο χρώμα του δέρματος χωρίς υποδήματα. Κανονισμοί περίπου με
αυτούς του beach wrestling με μικρές διαφοροποιήσεις για την αύξηση της θεαματικότητας.
Σύστημα αγώνων play off. Αριθμός
συμμετεχόντων απεριόριστος χωρίς όριο ηλικίας και χωρίς περιοριστικό αριθμό ανά
εθνική ομοσπονδία. Νικητής-Ολυμπιονίκης να αναγνωρίζεται μόνο ο πρώτος
με ειδική τελετή και τα μετάλλια
(2η και δύο 3ες θέσεις) σε ξεχωριστή τελετή. Η βράβευση
δεν θα συνοδεύεται από την ανάκρουσή κανενός εθνικού, παρά μόνο του Ολυμπιακού
ύμνου, ούτε θα υπάρχει έπαρση εθνικού συμβόλου (σημαίας). Ο συμβολισμός αυτός
είναι σημαντικός για την ειρήνη και την φιλία μεταξύ των λαών ειδικά στις τόσο
ταραγμένες μέρες μας στην περιοχή. Το δε πριμ του Ολυμπιονίκη πρέπει να είναι
αρκετά σημαντικό για την δημιουργία και ισχυρού υλικού κινήτρου γιατί νομίζω
ότι το εσωτερικό (ψυχικό) κίνητρο κάθε παλαιστή στον κόσμο, να αγωνιστεί στην
αρχαία πάλη στην Ολυμπία είναι από μόνο του πανίσχυρο.
Πιστεύουμε πολύ κύριε πρόεδρε στην ιδέα αυτή, η οποία καταστάλαξε
μέσα μας μετά από πολυετή
προβληματισμό και να ξέρετε ότι είστε ο πρώτος που την μοιραζόμαστε. Είμαστε βέβαιοι
ότι πρώτη φορά στην ιστορία του αθλήματος θα μαζευτούν στον ίδιο τόπο τόσες
χιλιάδες παλαιστές από όλο τον κόσμο για τόσες μέρες. Φανταστείτε εκατοντάδες
«γυμνούς» παλαιστές σε 20-30 παλαίστρες σε όλο το μήκος του αρχαίου σταδίου να
αγωνίζονται από το πρωί μέχρι το βράδυ, μια και ο αριθμός των συμμετεχόντων θα
είναι τεράστιος σε κάθε αγώνισμα υπό τον ήχο μουσικής, την εποχή της
Ανοίξεως.
5.
Την δημιουργία ενός διεθνούς κέντρου για
την αθλητική πάλη στην Αρχαία Ολύμπια υπό την αιγίδα κάποιου Πανεπιστημιακού
Ιδρύματος της Ελλάδας με σύγχρονο
πρόγραμμα σπουδών ( αρχικά με τη μορφή ολιγοήμερων σεμιναρίων ή Μεταπτυχιακών
Σπουδών) ενώ η πιστοποίηση των τίτλων σπουδών των αποφοίτων μπορεί να γίνεται
με την επίβλεψη της Διεθνούς Ολυμπιακής
Ακαδημίας ή της παγκόσμιας
Ομοσπονδίας Πάλης. Εκεί θα διδάσκονται
στους συμμετέχοντες νέους τα βασικά αντικείμενα της πάλης από ειδικούς
επιστήμονες προπονητές, θα αποκτούν
παράλληλα μουσική παιδεία, και θα παίρνουν τα απαραίτητα μαθήματα ιστορίας και
φιλοσοφίας τόσο γύρω από την αξία της πάλης
όσο και γενικότερη μόρφωση σε μεγαλύτερες ηλικίες.
Το κέντρο αυτό θα πρέπει να διαθέτει άριστες εγκαταστάσεις
(σύγχρονη αίθουσα προπόνησης για την πάλη, αίθουσες για την διδασκαλία της
μουσικής και των θεωρητικών μαθημάτων,
κέντρο αποκατάστασης, ιατρείο, και μικρή αίθουσα συνεδριάσεων για διεθνή
σεμινάρια και συμπόσια που θα αφορούν
την κατεύθυνση της σύγχρονής πάλης όπως την περιγράψαμε).
Στο κέντρο αυτό θα πραγματοποιούνται κοινά καμπ προετοιμασίας από παλαιστές από όλο τον κόσμο
που μαζί με τους προπονητές και τους συνοδούς τους θα διδάσκονται έναν
ολοκληρωμένο τρόπο άθλησης και έτσι θα καταστούν πρεσβευτές του πραγματικού Ολυμπιακού ιδεώδους
και της πραγματικής κλασσικής παιδείας στις πατρίδες τους.
6.
Την χορηγία υποτροφιών για εκπόνηση
στοχευόμενων διδακτορικών διατριβών στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου από
ταλαντούχους αθλητές της πάλης με σκοπό
την διερεύνηση αποτελεσματικότερων μεθόδων για την ανάπτυξη του αθλήματος μας
σε τοπικό ή παγκόσμιο επίπεδο.
Ονομασία : Διεθνές κέντρο ολυμπιακής πάλης
Έδρα :
Αρχαία Ολυμπία με παράρτημα στην Αθήνα για πρακτικούς λόγους
Διοικητικό συμβούλιο
Εκπρόσωπος
UWW
Εκπρόσωπος ΕΟΕ
Εκπρόσωπος ΔΟΑ
Εκπρόσωπος ΕΚΠΑ
Εκπρόσωπος ΔΠΘ
Πρόεδρος ΕΟΠ
Εκπρόσωπος Δήμου Αρχαίας Ολυμπίας