ΘΕΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ Γ.Σ. ΤΟΥ ΙΔΕΑΔ ΤΗΣ 28-6-2016
1. Εκδημοκρατισμός του ποδοσφαίρου: Το
εκλογικό σύστημα θα πρέπει να διασφαλίζει ότι οι Ενώσεις-μέλη της ΕΠΟ θα έχουν
εκλογική δύναμη ανάλογη με την δύναμή τους σε σωματεία.
Θα πρέπει να ψηφίζουν όλα τα ενεργά
σωματεία που έχουν συμμετάσχει στο πρωτάθλημα που έληξε κατά το έτος των αρχαιρεσιών.
Όλα τα άλλα προτεινόμενα συστήματα, όπως πχ
τρείς ψήφοι για κάθε ένωση ή η ψήφος για όλα τα μέλη ΔΣ των Ενώσεων απλά καλούνται να εξυπηρετήσουν
σκοπιμότητες που έχουν να κάνουν κυρίως με τον ανταγωνισμό μεταξύ ερασιτεχνικού
ποδοσφαίρου και επαγγελματικών ομάδων.
Σημειώνουμε, επίσης, ότι το εκλογικό
σύστημα που έχουν επιλέξει ΦΙΦΑ-ΟΥΕΦΑ για τις δικές τους αρχαιρεσίες, καθώς και
κάθε άλλη διαδικασία που έχουν επιλέξει για την δική τους λειτουργία, ουδόλως
δεσμεύουν τις εθνικές ομοσπονδίες, στον βαθμό που δεν τους επιβάλλεται ρητά η υιοθέτησή
τους.
2. Εσωτερικός
αυτοέλεγχος: Μέσω του εκλογικού συστήματος θα πρέπει επίσης να
διασφαλίζεται ότι τόσο στις Ενώσεις όσο και στην ΕΠΟ δεν θα προκύπτουν
μονολιθικές διοικήσεις, έτσι ώστε να ενδυναμώνεται ο εσωτερικός αυτοέλεγχος στο
ΔΣ, κάτι που σήμερα δεν υπάρχει και δεν μπορεί να διασφαλιστεί ούτε μέσα από
την ελεγκτική λειτουργία της ΓΣ.
Για
να επιτευχθεί αυτό θα πρέπει να καθοριστεί ενιαίο σύστημα εκλογών σε ομοσπονδία
και ενώσεις, το οποίο θα κατοχυρώνει την πολυφωνία στις ενώσεις και στην
ομοσπονδία.
3. Ανοιγμα στην κοινωνία: Κανένα νομικό
εμπόδιο στην εγγραφή μελών στα ποδοσφαιρικά σωματεία πλήν όσων έχουν να κάνουν
με την ποινική τους κατάσταση και την ποδοσφαιρική τους ‘ταυτότητα’.
4. Αθλούμενα μέλη: Ενήλικοι
ποδοσφαιριστές μπορούν αυτοδικαίως να γίνονται μέλη του σωματείου με πλήρη
δικαιώματα και υποχρεώσεις, για όσο χρόνο παραμένουν αθλητές αυτού.
Ο ποδοσφαιριστής είναι ο πυρήνας του
ποδοσφαίρου και ότι τελικά γίνει για το ποδόσφαιρο θα πρέπει να έχει επίκεντρο
τον ποδοσφαιριστή και την θέση του μέσα στο όλο οικοδόμημα. Σήμερα δυστυχώς ο
ποδοσφαιριστής βρίσκεται σε τελείως απαξιωμένη θέση μέσα στο όλο οικοδόμημα.
5. Μέλη διοικήσεων: Κανένα μέλος
διοικήσεως σωματείου, ενώσεως ή της ΕΠΟ δεν μπορεί να ασκεί τα καθήκοντά του
εφόσον διώκεται ποινικά για αδίκημα σχετιζόμενο με το ποδόσφαιρο.
Ο περιορισμός του εκλογικού δικαιώματος των προέδρων των ΕΠΣ είναι μια
εναλλακτική, η οποία όμως δεν θα έχει καμία σημασία, εφόσον κατοχυρωθεί η
δημοκρατικότητα του εκλογικού συστήματος και η πολυφωνία στα Δ.Σ. ενώσεων και
ομοσπονδίας.
6. Οικονομική ελευθερία: Κανένας
οικονομικός ή επαγγελματικός περιορισμός στις ερασιτεχνικές ή επαγγελματικές
ομάδες, στα μέλη, τα στελέχη ή τους μετόχους τους. Απλούστευση των διαδικασιών
αδειοδότησης και προσέλκυσης κεφαλαίων στο ποδόσφαιρο.
Υιοθετούμε την αρχή της εμπιστοσύνης στα μέλη της ποδοσφαιρικής
κοινωνίας και όχι της δυσπιστίας και της εκ των προτέρων κατάταξής τους σε
ανήθικα και παρανομούντα στοιχεία. Αυστηρές κυρώσεις στους παρανομούντες.
7. Αξιοκρατία: Η στελέχωση όλων των
οργάνων της ομοσπονδίας και των ενώσεων θα γίνεται μετά από δημόσια πρόσκληση ενδιαφέροντος,
βάσει του βιογραφικού των ενδιαφερομένων και σύμφωνα με κριτήρια που εκ των
προτέρων θα έχουν αποφασιστεί από το ΔΣ της ένωσης ή της ομοσπονδίας.
8. Διαιτησία: Η διαιτησία, ως
σημαντικότατη παράμετρος της συνολικής λειτουργίας της ΕΠΟ, ανήκει στους
διαιτητές, οι οποίοι την ασκούν σε αγαστή συνεργασία με τους παράγοντες του
ποδοσφαίρου. Όταν η στελέχωση των οργάνων της γίνεται με αξιοκρατικό τρόπο,
κανείς δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και από κανένα.
Τα ανεξάρτητα συνδικαλιστικά και αντιπροσωπευτικά της διαιτηικής
λειτουργίας όργανα θα πρέπει να ενσωματωθούν στην διαδικασία λειτουργίας της
διαιτησίας εντός της ομοσπονδίας, έτσι ώστε αφενός να παρέχουν τα εχέγγυα της
ανεξαρτησίας που χρειάζεται ο διαιτητής, αφετέρου όμως να μην δίνεται η εντύπωση
ότι λειτουργούν ανέλεγκτα.
9. Προπονητές: Το σύστημα προπονητικών
προσόντων της UEFA
αφορά την διακρατική πιστοποίηση των προσόντων τους και όχι τον τρόπο απόκτησής
τους. Επομένως, ουδόλως συγκρούεται με το νομικό καθεστώς των προπονητών στην
Ελλάδα. Την σύγκρουση την επινόησαν αυτοί που ανήγαγαν την παροχή διπλωμάτων
προπονητών σε μια προσοδοφόρα επιχείρηση.
10. Αθλητική Δικαιοσύνη: Οι τακτικοί
δικαστές και εισαγγελείς συμβάλλουν στην εμπέδωση κλίματος αξιοπιστίας του
ποδοσφαίρου. Η κοινωνία του ποδοσφαίρου οφείλει να συνεισφέρει έμπρακτα στην
καλύτερη δυνατή εκτέλεση της αποστολής τους εμπεδώνοντας την αντίληψη ότι το
ποδόσφαιρο ως κοινωνική λειτουργία δεν αποτελεί χώρο εκτός συνολικής έννομης
τάξης.
Με αποκλειστική υπαιτιότητα της νομοθετούσας Πολιτείας, και παρά τις
έγκαιρες επισημάνσεις του ΙΔΕΑΔ, τόσο στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων όσο
και στην Ημερίδα που κάναμε για τον Ν. 4326/2015, ακόμη και σήμερα υπάρχει
σημαντικό νομικό έλλειμα στη λειτουργία του συστήματος, κυρίως λόγω της
αοριστίας και της αποσπασματικότητας του νόμου και των επιγενόμενων
τροποποιήσεών του.
11. Πολιτιστική αξία του ποδοσφαίρου:
Το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο μπάλα. Είναι και ηθικές αξίες, είναι και ιστορία,
είναι και πολιτισμός, είναι και εκπαίδευση, είναι και στάση ζωής. Κάθε γήπεδο
ποδοσφαίρου θα πρέπει να συνδέεται υποχρεωτικά με τις αξίες αυτές προκειμένου
να μπορεί να λειτουργεί, κάθε ομάδα θα αναπτύσσει υποχρεωτικά ανάλογες δράσεις,
κάθε ΕΠΣ θα τηρεί ιστορικό αρχείο του
τοπικού ποδοσφαίρου και η ΕΠΟ το κεντρικό μουσείο ιστορίας και πολιτισμού του
ελληνικού ποδοσφαίρου.
12. Οικονομική στήριξη ερασιτεχνικού
ποδοσφαίρου: Το 10% των καθαρών εισπράξεων από οποιαδήποτε αιτία των
επαγγελματικών συλλόγων θα διατίθενται για την λειτουργία ταμείου ανάπτυξης του
ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου.
13. Αξιοποίηση παλαιμάχων: Στο κομμάτι
της πολιτιστικής διάστασης του ποδοσφαίρου οι παλαίμαχοι, που μέχρι τώρα
αναλώνονταν σε μεταξύ τους παιχνίδια, κοινωνικές εκδηλώσεις και εκδρομές θα
αναλάβουν ηγετική θέση.
Ο τελικός σκοπός θα πρέπει να είναι, ώστε κάποια στιγμή, καταξιωμένοι
ποδοσφαιρικά, κοινωνικά, επαγγελματικά, επιστημονικά και οικονομικά παλαίμαχοι
ποδοσφαιριστές να είναι αυτοί που θα ηγούνται του ελληνικού ποδοσφαίρου, και
όχι όπως σήμερα να βρίσκονται στο περιθώριο των εξελίξεων και , το χειρότερο,
πολλές φορές να χρησιμοποιούνται άθελά τους από τους επιτήδειους του χώρου.
14. Αξιοποίηση οργανωμένων οπαδών: Το
ίδιο πρέπει να γίνει και με τους οργανωμένους οπαδούς, που βρίσκονταν μέχρι
τώρα στο περιθώριο της ποδοσφαιρικής ζωής, πολλές φορές δικαιολογημένα λόγω
παραβατικών συμπεριφορών των μελών τους, διότι κανείς μέχρι τώρα δεν τους έδωσε
την αίσθηση ότι αποτελούν ισότιμο μέλος της κοινωνίας του ποδοσφαίρου.
15. Αυτοδιοίκητο: Το ποδόσφαιρο δεν
έχει τίποτα να φοβηθεί από το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους. Ας
καταλάβουμε πλέον όλοι, ότι όσοι συχνά-πυκνά επικαλούνται το αυτοδιοίκητο το
κάνουν για την προστασία των προσωπικών τους θέσεων και συμφερόντων και όχι για
την προστασία του ποδοσφαίρου. Τυχόν ανεπίτρεπτες νομοθετικές ή διοικητικές
παρεμβάσεις στο αυτοδιοίκητο αποτελούν παραβιάσεις όχι απλώς των διεθνών
ποδοσφαιρικών κανόνων, αλλά της ίδιας της συνταγματικής μας τάξης, που τόσο
η κοινωνία του ποδοσφαίρου αλλά και το
σύνολο του πολιτικού μας συστήματος, έχουν την υποχρέωση αλλά και την δύναμη να
τις ακυρώσουν εν τη γενέσει τους.
Θα πρέπει οι επίδοξοι άρχοντες του
ποδοσφαίρου να ξεκαθαρίσουν πως εννοούν το αυτοδιοίκητο.
Από την μια μεριά δεν μπορείς να λές ότι
απαγορεύεις την προσφυγή στα πολιτικά δικαστήρια για διαφορές που δεν είναι
αγωνιστικές ( π.χ. για διαφορές που προκύπτουν από την λειτουργία της ΕΠΟ ως
νομικού προσώπου), όμως και από την άλλη δεν μπορείς να ανέχεσαι και
παρεμβάσεις της εκτελεστικής εξουσίας που παραβιάζουν την ανεξαρτησία σου ως
κοινωνικού χώρου ( π.χ. η αναγόρευση του Υπουργού σε Υπερδικαστή που επιβάλλει
διοικητικές ποινές κατά την απόλυτη διακριτική του ευχέρεια χωρίς περιορισμούς
στην διαδικασία διαπίστωσης και επιμέτρησής τους)