Σε συνέχεια της προηγούμενης αναρτήσεώς μας με το πρόγραμμα και την θεματολογία της παραπάνω εκδήλωσης παραθέτουμε δελτίο τύπου με τις εισηγήσεις των μελών μας που συμμετείχαν καθώς και αποσπάσματα από όλες τις υπόλοιπες ομιλίες.
Δελτίο Τύπου ΙΔΕΑΔ, 1/8/2016
Το Ίδρυμα Τοπικής Ανάπτυξης
"Θωμάς & Αφροδίτη Παπανίκος" (ΙΤΑΘΑΠ) οργάνωσε και φέτος την 4η Ετήσια Συνάντηση του με θέμα:
H Περιφερειακή Ανάπτυξη
του Ποδοσφαίρου-Αθλητισμού με Επικέντρωση στην Ακαρνανία, στο Ευρύτερο Πλαίσιο
των Τριών Περιφερειών της Δυτικής Ελλάδος, της Ηπείρου και των Ιονίων Νήσων
στο χωριό Σαρδίνια της Επαρχίας Βάλτου (Ακαρνανία) του
Νομού Αιτωλοακαρνανίας την Πέμπτη
28 Ιουλίου 2016 και ώρα έναρξης 9:30 π.μ. στην αίθουσα
εκδηλώσεων του ιδρύματος στη Θέση Πηγάδι Σαρδινίων. Την συζήτηση συντόνισε η κα
Όλγα Γκούντα, Γραμματέας Διοικητικού Συμβουλίου του ΙΤΑΘΑΠ. Χαιρετισμοί έγιναν
από τον Πρόεδρο του ΙΤΑΘΑΠ κ. Θωμά
Παπανίκο του Γρηγορίου, τον
Πρόεδρο του Δ.Σ. του Συνδέσμου Ελλήνων Περιφερειολόγων κ. Λάμπρο Πυργιώτη, τον π. Πρόεδρο του Συνδέσμου
Ελλήνων Προπονητών Ποδοσφαίρου & Αρχηγό της Εθνικής Ομάδας Ποδοσφαίρου της
Ελλάδος κ. Νίκο
Καρούλια και τον Αναπληρωτή Ταμία της Ένωσης
Ποδοσφαιρικών Σωματείων Αιτωλοακαρνανίας κ.
Κωνσταντίνο Καπλανίδη.
Το θέμα της εκδήλωσης
ήταν φυσικό να προκαλέσει το έντονο ενδιαφέρον του ΙΔΕΑΔ, το οποίο συμμετείχε
με εισηγήσεις των μελών του Γιώργου Λυσαρίδη, Δώρου Κλεοβούλου και Ανδρέα
Μαλάτου, οι οποίες είχαν ως εξής:
Γιώργος
Λυσαρίδης
« Ελληνικό ποδόσφαιρο :
Αναγκαία η αλλαγή τροχιάς,
αλλά με συνοδοιπόρο
την κοινωνία του ποδοσφαίρου»
Είναι κοινή διαπίστωση πως το
ποδόσφαιρο στη χώρα μας νοσεί βαρύτατα. Από νόσο που, όπως όλες οι σοβαρές
ασθένειες, εξαντλεί τα υγιή κύτταρα και ευνοεί να επιβιώνουν τα παράσιτα.
Αγωνιστική καχεξία, φτωχό θέαμα, αδιαφάνεια, πελατειακές σχέσεις εξάρτησης,
άδειες κερκίδες στα γήπεδα, καταγγελίες για συναλλαγές, πολιτική αθλητική
ηγεσία αμήχανη και αναποφάσιστη ή με αποσπασματικές αποφάσεις αμφιλεγόμενης
αποτελεσματικότητας, ανεπαρκής και εθελόδουλη ποδοσφαιρική αρχή (ΕΠΟ) με
παντελή έλλειψη σχεδιασμού και οράματος, καχυποψία των φιλάθλων που οδηγεί σε
ακραίες αντιδράσεις, κλονισμένη αξιοπιστία αθλητικών θεσμών και οργάνων,
αποτελούν τα εμφανή συμπτώματα της χρόνιας
παθογένειας του «ασθενούς» ποδοσφαίρου στη χώρα μας, που είναι η
αποδόμηση της νόμιμης και θεσμικής άσκησης εξουσίας και η επιτηδευμένη
υποκατάστασή της από εξωθεσμικά και έκνομα κέντρα συμφερόντων. Τα παραπάνω
φαινόμενα εδραίωσαν στη συνείδηση των Ελλήνων, και όχι μόνο των φιλάθλων, μιά
απολύτως αρνητική εικόνα για το ποδόσφαιρο στη χώρα μας και το διέσυραν στα
μάτια τους ως πλήρως ανυπόληπτο.
Το ποδόσφαιρό μας πάσχει και στις
δύο του εκδοχές, και την
ερασιτεχνική και την επαγγελματική.
Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο έχει
εγκαταλειφθεί αβοήθητο στη μοίρα του, αφού η
Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία περιορίζει το ενδιαφέρον της αποκλειστικά και
μόνο στη διατήρηση μιάς ακρωτηριασμένης εξουσίας, εκποιώντας και το τελευταίο
ίχνος αυτοτέλειας υπέρ των εξωθεσμικών προστατών και κηδεμόνων της. Με όπλα,
αφενός την αυθαίρετη και καταστροφική για το ποδόσφαιρο ερμηνεία και επιλεκτική
εφαρμογή του περίφημου «αυτοδιοίκητου» και, αφετέρου, τις πιέσεις και τις
προσφορές «ανταλλαγμάτων» προς ευνουχισμένους και υπό ασφυκτική ομηρία
εκλέκτορες ενός αντιδημοκρατικά περιορισμένου εκλεκτορικού σώματος, «αφεντικά»
και πρόθυμοι «υπηρέτες» επιδίωξαν, και δυστυχώς πέτυχαν, να καμφθούν σταδιακά
οι απομένουσες αντιστάσεις αξιοπρέπειας των εκλογέων, με συνέπεια την παραπέρα
ηθική απαξίωση και την εμπέδωση της εικόνας εκμαυλισμού που εμφανίζει προς την
κοινή γνώμη το ελληνικό ποδόσφαιρο, εντός και εκτός συνόρων.
Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο έχει
καταστεί «ρωμαϊκή αρένα» , όπου δεν υπάρχει χώρος για ισονομία και δημοκρατία,
αλλά κατισχύει το δίκαιο (και η
ιταμότητα) των δυνατών, ενώ οι ενδεείς
αδύνατοι εκλιπαρούν προκειμένου να περισώσουν κάποια από τα κομάτια της σάρκας
τους. Πλήρης υποτέλεια και ασφυκτική εξάρτηση, σε έναν φαύλο κύκλο στον οποίο ο
σημερινός ευνοημένος θα είναι ο αυριανός αδικημένος, με τους ολίγους ισχυρούς
να διεκδικούν το ρόλο του μονοκράτορα και τους υπόλοιπους να κινούνται γύρω
τους ως δορυφόροι και κομπάρσοι. Αυτό το στρεβλό και δεσποτικό μοντέλο
μακροπρόθεσμα εκθέτει και «τιμωρεί» και τους ίδιους τους εμπνευστές του, έστω
κι αν αυτοί αλαζονικά απολαμβάνουν πρόσκαιρα τον ρόλο του πρωταγωνιστή, αφού η
ψευδαίσθηση μεγαλείου και η απληστία τους δεν τους αφήνει να αντιληφθούν ότι
στον αθλητισμό το όφελος του πρωταγωνιστή, ηθικό ή και οικονομικό, έχει
ουσιαστικό (και, παράλληλα, διαρκές) αντίκρισμα, μόνον όταν κατακτάται σε υγιές
και συναγωνιστικό περιβάλλον, απέναντι σε αξιόμαχους και ανταγωνιστικούς
αντιπάλους.
Μέσα στη θολούρα και την ομίχλη
που έντεχνα δημιούργησαν οι «επιτήδειοι»
του χώρου, κατάφεραν να φέρουν το ποδόσφαιρο στα δικά τους μέτρα. Έτσι, που το
κοστούμι να ταιριάζει μόνο σ’ αυτούς και σε όσους υπηρετούν τα δικά τους
ιδιοτελή συμφέροντα. Η χειρότερη από τις ζημίες που προκάλεσαν είναι ότι
κατόρθωσαν να διαπεράσει όλον τον κόσμο του ποδοσφαίρου η αντίληψη πως
«κατάλληλοι» για τον χώρο είναι μόνον οι ατσίδες και οι κομπιναδόροι.
Ασφαλώς, υπάρχουν υγιείς δυνάμεις
στο χώρο του ποδοσφαίρου και στο εκλογικό σώμα των Ποδοσφαιρικών Ενώσεων της
χώρας. Εντός και εκτός παρατάξεων. Εκείνο που χρειάζεται είναι να μπορέσουν να
εκφραστούν ελεύθερα, να απεγκλωβιστούν από την παραπλανητική πρακτική των
εκβιαστικών διλημμάτων και των εκδουλεύσεων, να αποδεσμευτούν από εξαρτήσεις,
εξωθεσμικές κηδεμονίες και προκαταλήψεις. Τότε (και μόνον) η «κοινωνία του
ποδοσφαίρου» θα βρίσκεται στο πλευρό τους. Σε αυτήν, άλλωστε, πρέπει να
απευθυνθούν, αυτήν πρέπει να πείσουν για τις προθέσεις τους και με αυτήν να
επιδιώξουν να συμμαχήσουν όσοι θα μπούν μπροστάρηδες στον αγώνα για εξυγίανση
του ποδοσφαίρου στη χώρα μας. Παράλληλα, πρέπει να προσκαλέσουν ανοικτά όλους
σε μιά συμμαχία, όχι για την (αναδια)νομή της εξουσίας, αλλά βασισμένη σε κοινά
αποδεκτές αρχές και κατοχυρωμένη από
θεσμικά όργανα με ανεξαρτησία σκέψης και ελευθερία δράσης. Χωρίς μιά τέτοια
συμμαχία, καμία αλλαγή δεν πρόκειται να γίνει. Οι συμμαχίες μεταξύ ισχυρών δεν
αρκούν για την κάθαρση. Πολύ περισσότερο, αν είναι πρόσκαιρες συμπορεύσεις για
συγκυριακά κοινά συμφέροντα ή περιστασιακά «μέτωπα» στο όνομα και μόνο της
αντιμετώπισης του κοινού «εχθρού». Πέραν του ότι μπορεί και να καταρρεύσουν με
το πρώτο πέναλτυ που θα δοθεί σε αγώνα μεταξύ των ομάδων τους. Ο
σύμμαχος-καταλύτης πρέπει να είναι η συνολική ποδοσφαιρική κοινωνία, χωρίς
αποκλεισμούς και επιλεκτικές εξαιρέσεις. Αυτή και μόνη θα είναι ο εγγυητής και
ο αυστηρός κριτής κάθε συμμαχίας και κάθε συμφωνίας.
Για το ποδόσφαιρό μας έχει φτάσει
η ώρα μηδέν. Είναι ώρα ευθύνης για όλους.
Για την πολιτεία, τις ποδοσφαιρικές αρχές, τα αθλητικά σωματεία και τις ΠΑΕ,
τον αθλητικό τύπο, που οφείλουν να συνδιαμορφώσουν ένα νέο μανιφέστο για το ποδόσφαιρό μας. Το
οποίο, βέβαια, δεν μπορεί να διαπνέεται από μουσειακή αντίληψη για «επιστροφή
στις ρίζες» ή να υπαγορεύεται από αποθηκευμένες (κομματικές ή άλλες) ιδεοληψίες
του παρελθόντος.
Το νέο αυτό ποδόσφαιρο πρέπει να γεννηθεί στο σύγχρονο περιβάλλον των εξελιγμένων κοινωνιών, που έφερε τον
αθλητισμό και το ποδόσφαιρο στο επίκεντρο της κοινωνικής και οικονομικής ζωής.
Και, όπως τα κράτη δεν μπορούν να κλείσουν τα σύνορά τους και να απομονωθούν
από τον υπόλοιπο κόσμο στα τείχη του
δικού τους «γαλατικού χωριού», έτσι και
το ποδόσφαιρο δεν μπορεί να κλειστεί έξω από τα τείχη της γνώσης, της επιστήμης,
της οικονομίας και της διεθνοποίησης των αθλητικών λειτουργιών. Στο νέο αυτό
περιβάλλον, η αθλητική ιδεολογία και η πολιτική αρχών ( τόσοστη νομοθεσία,
όσο και στην καθημερινή αθλητική ζωή) θα
είναι απολύτως συμβατή με την οικονομική επένδυση στον αθλητισμό και τη θεμιτή
επιδίωξη κέρδους, με τρόπο όμως που να διασφαλίζεται ότι «καθαροί» επενδυτές θα
προωθούν «καθαρό» αθλητικό ανταγωνισμό
και «καθαρό» προϊόν, με προστασία της
«καθαρότητας» στη διαχείρισή του.
Είναι επιτακτική ανάγκη να τερματιστεί
το κλίμα παθητικότητας, ανοχής και μοιρολατρικής αποδοχής της πορείας
εκτροχιασμού του ποδοσφαίρου μας και να συμπορευτούν όλες οι υγιείς δυνάμεις
στην προσπάθεια για ρήξη και αλλαγή. Ρήξη με κατεστημένες απόψεις, αρνητικές
παραδόσεις και εδραιωμένα πολλαπλά συμφέροντα. Ρήξη με τη νοοτροπία, τόσο της
άβουλης και υποτελούς θεσμικής διοίκησης
του ποδοσφαίρου που εμφανίζεται στο προσκήνιο, όσο και της αφανούς εξωθεσμικής
που δρά ανεμπόδιστη στο παρασκήνιο. Και, βέβαια, αλλαγή και στα πρόσωπα που έχουν αναπόσπαστα συνδεθεί και ταυτιστεί με τη
νοοτροπία αυτή. Κυρίως, όμως, αλλαγή στο «πρόσωπο»
του ποδοσφαίρου. Στη θέση του τωρινού
φθαρμένου, πρέπει να σχεδιαστεί ένα νέο, υγιές και ελπιδοφόρο ποδόσφαιρο, όπως
το οραματίζεται κάθε πραγματικός φίλαθλος.
Ένα ποδόσφαιρο με αρχές:
-
την αξιοκρατία
-
τη δικαιοσύνη
και τη διαφάνεια
-
την ίση
μεταχείριση
-
την ειλικρινή
συνεργασία με όλους τους φορείς και τα όργανα για την εξυγίανση και τον
εκδημοκρατισμό του χώρου
ΚΑΙ
-
την αυστηρή
τήρηση των νόμων και των κανονισμών προς όλους, χωρίς
καμία παρέκκλιση.
και με στόχους:
-
την αποκατάσταση
της αξιοπιστίας του ποδοσφαίρου και την επιστροφή των
φιλάθλων στα γήπεδα
-
την
αποενοχοποίηση του ποδοσφαίρου από τη στάση και συμπεριφορά προσώπων, οργάνων και
φορέων που το ενοχοποίησαν με τις δικές τους πράξεις ή παραλείψεις
-
την οργανωτική
ανασυγκρότηση των φορέων διοίκησής του
-
την επεξεργασία
και υλοποίηση προγράμματος διάδοσης και ισόρροπης ανάπτυξης του ερασιτεχνικού
ποδοσφαίρου σε όλη την επικράτεια
ΚΑΙ
-
τον
εκσυγχρονισμό και τον έλεγχο λειτουργίας και εφαρμογής του θεσμικού πλαισίου
για το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, με τρόπο που να εξασφαλίζει τήρηση
υποχρεώσεων, απόδοση δικαιωμάτων και διαφανή διαχείριση από όλους και προς
όλους.
Και αν τα παραπάνω φαντάζουν
ανέφικτα στο Ελληνικό ποδοσφαιρικό
περιβάλλον και αφελώς «ρομαντικά», ας αναλογιστεί ο καθένας τί παρήγαγε το
«ρεαλιστικό» μοντέλο που εφαρμόστηκε εδώ και δύο δεκαετίες. Μόνο αδιαφάνεια,
διαπλοκή και ανυποληψία. Εν τέλει, αυτός ο σκόπιμα λοιδορούμενος ρομαντισμός,
θα αναδειχθεί σε υπέρτατο ρεαλισμό.
Για ένα τέτοιο ποδόσφαιρο αξίζει
να αγωνιστεί κανείς, συμβάλλοντας ακόμη και από τη θέση του απλού φιλάθλου,
έστω και με μόνη την ηθική του υποστήριξη.
Δώρος Κλεοβούλου
« Η περιφερειακή ανάπτυξη του
ποδοσφαίρου της Ελλάδος»
Το επαγγελματικό
ποδόσφαιρο στη χώρα μας διανύει τη χειρότερη περίοδο της ιστορίας του.
Τα αίτια της υποβάθμισής
του είναι προφανή και εντοπίζονται κυρίως ως ακολούθως:
η αναξιοπιστία των επαγγελματικών
πρωταθλημάτων, η έλλειψη ανταγωνιστικών ομάδων, οι βαθιές αντιπαραθέσεις των
διοικητικών παραγόντων, η ανεπάρκεια της ανώτατης ποδοσφαιρικής Αρχής (ΕΠΟ), η
ανικανότητα της πολιτείας, καθώς και οι ανούσιοι λεονταρισμοί, αλλά και η επαναλαμβανόμενη ανακολουθία του Υφυπουργού Αθλητισμού μεταξύ
εξαγγελιών και πράξεων, η έλλειψη σχεδιασμού & προγραμματισμού από όλους
τους εμπλεκόμενους φορείς, η κατώτερη
των περιστάσεων διαιτησία, η παρατεταμένη
βία στους αθλητικούς χώρους, ο κατακλυσμός
των ομάδων από πολυάριθμους ξένους παίκτες αμφίβολης αξίας , η παραπληροφόρηση και τα εμπρηστικά
δημοσιεύματα του αθλητικού τύπου και η επικίνδυνα αυξανόμενη οπαδική
αθλητικογραφία.
Μέσα σε αυτό το εξόχως
αρνητικό τοπίο, η ανάπτυξη του ποδοσφαίρου περνά υποχρεωτικά μέσα από το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, το οποίο
και αποτελεί το πρωταρχικό κύτταρο και τον αιμοδότη του ποδοσφαιρικού οικοδομήματος. Η οικονομική κρίση μαζί με
τα υπόλοιπα προβλήματα του Ελληνικού ποδοσφαίρου επιβάλλουν τη στροφή στην ανάπτυξη του
ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου.
Οι τοπικές ενώσεις
(ΕΠΣ) από απλοί υποτακτικοί ψηφοφόροι των εκάστοτε δυνατών θα πρέπει επί τέλους
να κάνουν το αυτονόητο, να μετατραπούν δηλαδή σε μοχλούς ανάπτυξης του
περιφερειακού ποδοσφαίρου. Θα πρέπει οι τοπικές
ενώσεις να εφαρμόσουν καινοτόμες ιδέες και να εκσυγχρονίσουν τη διεξαγωγή των
τοπικών πρωταθλημάτων τους, κυρίως
μέσω της επιβολής μεγαλύτερης αριθμητικής συμμετοχής νεαρών ποδοσφαιριστών στις
ομάδες των τοπικών πρωταθλημάτων (π.χ. 4 παίκτες κάτω των 18 χρονών), να αποκλεισθεί
η συμμετοχή στα τοπικά πρωταθλήματα “υπερήλικων ποδοσφαιρικά” ποδοσφαιριστών,
να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στα τοπικά πρωταθλήματα παίδων και νέων, να
βελτιωθούν οι γηπεδικές εγκαταστάσεις, η εντοπιότητα
των ποδοσφαιριστών να αποτελεί κυρίαρχο μέλημα των παραγόντων κάθε σωματείου, να
διασφαλίζεται η πρόσληψη προπονητών
με επάρκεια προπονητικής γνώσης και ικανότητα διαχείρισης του έμψυχου
δυναμικού, καθώς και η ακριβοδίκαια τέλεση των αγώνων μέσω ορισμού ικανών διαιτητών.
Ιδιαίτερη ώθηση στην
περιφερειακή ανάπτυξη του ποδοσφαίρου θα δώσει η συστηματική ενδυνάμωση της
συνεργασίας των επαγγελματικών ομάδων σε
κάθε νομό με τα τοπικά ερασιτεχνικά σωματεία (πραγματοποίηση πολλών φιλικών
αγώνων με ερασιτεχνικά σωματεία, παρακολούθηση των ταλέντων της περιοχής,
δοκιμές νεαρών ποδοσφαιριστών), όπως επίσης και η καθιέρωση τοπικών τουρνουά τα Χριστούγεννα, το
Πάσχα, το καλοκαίρι, και γενικότερα κατά τις ανενεργές ποδοσφαιρικά περιόδους.
Σ’ αυτή τη προσπάθεια
θα πρέπει και οι τοπικές επιχειρήσεις να ενισχύσουν με ποικιλότροπες ενέργειες
τις ποδοσφαιρικές ομάδες της περιοχής τους,
καθώς και οι οργανισμοί της Τοπικής Αυτοδιοίκησης
θα πρέπει στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας να επιδείξουν έμπρακτη υποστήριξη
των ποδοσφαιρικών ομάδων της περιοχής τους. Την ίδια μεγάλη σημασία για την
επίτευξη του σκοπουμένου αποτελέσματος θα έχει και η επίδειξη μεγαλύτερου ενδιαφέροντος των τοπικών Μ.Μ.Ε. για την εξέλιξη των
τοπικών ερασιτεχνικών πρωταθλημάτων και γενικότερα των τοπικών δράσεων που
προαναφέραμε.
Κάτι που σήμερα ελλείπει παντελώς από το
ελληνικό ποδόσφαιρο και θα είναι χρήσιμο να γίνει, είναι η προσπάθεια πλήρους
αναβάθμισης των σχολικών
πρωταθλημάτων ποδοσφαίρου και η ένταξή τους στην ποδοσφαιρική παραγωγική
διαδικασία.
Όλα τα παραπάνω θα
δώσουν ώθηση στην περιφερειακή ανάπτυξη του ποδοσφαίρου, υπό μία όμως
απαραίτητη προϋπόθεση: την απόλυτη
προσήλωση των παραγόντων στην οργάνωση και λειτουργία των ποδοσφαιρικών
ακαδημιών και των τμημάτων υποδομής τους, που αποτελεί τη μόνη διαχρονικά σταθερή βάση, πάνω
στην οποία μπορεί να στηριχτεί η ανάπτυξη του σωματείου, έτσι ώστε να υπάρχει
ένα καλύτερο ποδοσφαιρικό αύριο!
Ανδρέας
Μαλάτος
«
Νομικές προσεγγίσεις οδεύοντας προς τις εκλογές της ΕΠΟ»
Οι εξελίξεις στο ελληνικό
ποδόσφαιρο εν όψει των επικείμενων εκλογών της ΕΠΟ είναι ραγδαίες και θα λέγαμε
ότι επηρεάζονται άμεσα από τρείς βασικούς παράγοντες με καθαρά νομικό
χαρακτήρα:1) Από την δικαστική, αλλά και πειθαρχική εξέλιξη των ποινικών
υποθέσεων που έχουν αναδειχθεί το τελευταίο διάστημα και αφορούν μεγάλο αριθμό
παραγόντων και μελών του ΔΣ της ΕΠΟ, 2) Από την προφανή απροθυμία της ΕΠΟ να
εφαρμόσει την υφιστάμενη νομοθεσία, και 3) Από την διαφαινόμενη αδυναμία της
Πολιτείας να επιβάλει την εφαρμογή της ισχύουσας νομοθεσίας.
Στην πρώτη περίπτωση
σημειώνουμε ότι τυχόν τελεσίδικη κακουργηματική παραπομπή παραγόντων ή μελών
του ΔΣ της ΕΠΟ σε δίκη συνεπάγεται την αυτοδίκαιη έκπτωσή τους από το αξίωμα
και απαγόρευση συμμετοχής τους στις
επικείμενες εκλογές του Οκτωβρίου σύμφωνα με το άρθρο 3 ν.2725/1999. Επίσης, τυχόν
παραπομπή ή και απλή πρωτοβάθμια καταδίκη συνεπάγεται τον αποκλεισμό από τις
εκλογές μετά από απόφαση της Επιτροπής Δεοντολογίας, κατ’ εφαρμογήν του
πρόσφατου σχετικού κανονισμού.
Στη δεύτερη περίπτωση
επισημαίνουμε την σταθερή θέση της ΕΠΟ να μην εφαρμόζει την κείμενη νομοθεσία
σε μια σειρά ζητημάτων που σχετίζονται άμεσα με την εκλογική διαδικασία.
Κατ’ αρχήν, δεν έχει
προσαρμόσει το καταστατικό της προς την εκλογική διαδικασία που προβλέπει το
άρθρο 24 ν. 2725/1999. Ετσι, οι επικείμενες εκλογές πιθανότατα θα γίνουν με ένα
εκλογικό σύστημα αντίθετο στην ισχύουσα νομοθεσία, με ότι αυτό συνεπάγεται για
την εγκυρότητα των εκλογών.
Ενδεχομένως, στο πλαίσιο
ισχύος του άρθρου 29 παρ.12 ν 3479/2006, που προέβλεπε εξαίρεση της ΕΠΟ από την
εφαρμογή αρκετών διατάξεων του νόμου 2725/1999, να μπορούσε να ισχυριστεί
κανείς ότι η ΕΠΟ νομίμως μπορούσε να εφαρμόζει το δικό της εκλογικό σύστημα.
Όμως, μετά την ψήφιση του ν. 4326/2015 (άρθρο 15), αυτή η δυνατότητα δεν
υφίσταται πλέον για την ΕΠΟ, αφού με την διάταξη αυτή ρητά ορίζεται το
αυτονόητο, ότι δηλαδή, στην ελληνική επικράτεια, το Σύνταγμα και οι νόμοι του κράτους
υπερισχύουν κάθε αντίθετης διάταξης της Ομοσπονδίας. Και βέβαια, μόνο ως
νομικός αστεϊσμός θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η άποψη, ότι το υφιστάμενο στο
καταστατικό της ΕΠΟ εκλογικό σύστημα είναι δήθεν απόρροια κάποιας νομικής
υποχρέωσης έναντι των υπερκείμενων διεθνών
ομοσπονδιών.
Σημαντική επίσης παράλειψη
συμμόρφωσης της ΕΠΟ προς την κείμενη νομοθεσία, είναι η μη εφαρμογή του άρθρου
27 ν.2725/1999, το οποίο επιτάσσει οι γενικοί και ειδικοί κανονισμοί των
ομοσπονδιών να ψηφίζονται από την γενική τους συνέλευση και να υποβάλλονται για
έλεγχο νομιμότητας προς τον αρμόδιο για τον αθλητισμό υπουργό. Ετσι, ο Κώδικας
Δεοντολογίας, βάσει του οποίου θα μπορούσε να απαγορευτεί η συμμετοχή μελών του
τωρινού ΔΣ στις επικείμενες εκλογές, επειδή ακριβώς δεν έχει ψηφιστεί από την
γενική συνέλευση αλλά απλώς από το ΔΣ της ΕΠΟ, αποτελεί κείμενο αμφιβόλου
εγκυρότητας και ενδεχόμενη εφαρμογή του ως έχει, θα μπορούσε να συνεπάγεται και
άκυρες απόφασεις. Είναι εξαιρετικά
ενδιαφέρον να δούμε πως θα αντιδράσουν έναντι αυτής της μη σύννομης συμπεριφοράς
της ΕΠΟ οι τακτικοί δικαστές που στελεχώνουν τα αρμόδια όργανα και θα κληθούν
να αποφασίσουν βάσει ενός τέτοιου κανονισμού.
Τέλος, στην τρίτη περίπτωση,
παρατηρούμε την διαχρονική αμηχανία ή και αδυναμία της Πολιτείας να ενεργήσει
προς επιβολή της έννομης τάξης, είτε νομοθετικά, είτε δικαστικά, είτε και
διοικητικά.
Νομοθετικά, θα μπορούσε
π.χ., αντί των ογκωδεστάτων νομοσχεδίων που κατά καιρούς εμφανίζει, χωρίς ποτέ
να γίνονται νόμος του κράτους, να επανέφερε την απλή «διαταξούλα» του άρθρου 11
ν. 75/1975, με την οποία ο αρμόδιος για τον αθλητισμό υπουργός έχει την
αρμοδιότητα να ζητεί από το δικαστήριο τον διορισμό προσωρινής διοίκησης, εφ’
όσον διαπιστώνονται επαναλαμβανόμενες και σημαντικές παραβιάσεις του νόμου εκ
μέρους της ομοσπονδίας, όπως συστηματικά γίνεται εν προκειμένω.
Διοικητικά θα μπορούσε η Πολιτεία να
προχωρήσει στην άρση της ειδικής αναγνώρισης της ομοσπονδίας και την υπαγωγή
του αθλήματος σε άλλη ομοσπονδίας σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 28
ν.2725/1999.
Δικαστικά, θα μπορούσε μάλιστα
ο αρμόδιος για τον αθλητισμό υπουργός, ως εποπτεύουσα του ποδοσφαίρου αρχή, να
φτάσει μέχρι και την ενεργοποίηση του άρθρου 105 Α.Κ., το οποίο προβλέπει την
με δικαστική απόφαση διάλυση ενός σωματείου, όπως βέβαια είναι και μια αθλητική
ομοσπονδία, αν ο σκοπός ή η λειτουργία του
σωματείου έχουν καταστεί παράνομοι ή ανήθικοι ή αντίθετοι προς τη δημόσια τάξη.
Μήπως πράγματι είναι καιρός να
διερωτηθούμε αν το πλαίσιο λειτουργίας της σημερινής ΕΠΟ, και γενικότερα του
ποδοσφαίρου που διοικείται από αυτήν, δικαιολογεί μια τέτοια διαπίστωση?
Επειδή τίποτα από τα
παραπάνω δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα, αλλά αντιθέτως η Πολιτεία, ακόμη και μετά
την κατάργηση του «αυτοδιοίκητου» μέσω του άρθρου 15 ν.4326/2015, δεν προχώρησε
σε καμία απολύτως νομική ή διοικητική ενέργεια για την εμπέδωση αυτής της
ουσιαστικής για το κράτος δικαίου
νομικής κατάκτησης, είναι προφανές ότι, ανεξαρτήτως των προσώπων ή παρατάξεων
που τελικά επικρατήσουν, οδεύουμε προς μια εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη
της νέας διοίκησης της ΕΠΟ σε καθεστώς πλήρους ανομίας, με ότι αυτό συνεπάγεται
για το ποδόσφαιρό μας, πριν και μετά τις επικείμενες εκλογές.
Από τις υπόλοιπες
εισηγήσεις αναφερόμαστε ιδιαίτερα στις άκρως επιστημονικές προσεγγίσεις στα
θέματα που πραγματεύθηκαν, από το σύνολο των ομιλητών:
Ο κ. Κρητικός αναφέρθηκε στην εμπειρία του ως
πρόεδρος του Αστέρα Τρίπολης τόσο για την οικονομική βιωσιμότητα των
επαγγελματικών ποδοσφαιρικών ομάδων της περιφέρειας όσο και για τις
αναπτυξιακές προοπτικές που μπορεί το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός να
δημιουργήσουν σε μία περιοχή όπως η Ακαρνανία. Έκανε ειδική αναφορά στον
Αμφίλοχο και είπε ότι όταν ανέλαβε τον Αστέρα ήταν στην ίδια κατηγορία που
είναι σήμερα ο Αμφίλοχος. Ανέφερε δε και τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για να
γίνει μία ομάδα όπως ο Αμφίλοχος ατμομηχανή τοπικής οικονομικής και
ποδοσφαιρικής ανάπτυξης. Επισήμανε ότι μία ποδοσφαιρική ομάδα ακόμη και Β΄
Εθνικής είναι οικονομικά βιώσιμη αρκεί να οργανωθεί αποδοτικά και
αποτελεσματικά.
O κ. Γιαννόπουλος ξεκίνησε την παρουσίασή του
αναφέροντας πως το ποδόσφαιρο είναι το πιο δημοφιλές άθλημα στον κόσμο. Παρά τη
δημοτικότητα του αθλήματος, το ποδόσφαιρο, καθώς και άλλα αθλήματα
αντιμετωπίζουν σημαντικές προκλήσεις από διάφορα άλλα αθλήματα και από διάφορες
δραστηριότητες αναψυχής. Είναι γενικά παραδεκτό ότι η μέθοδος εύρεσης οφελών
(benefits sought method) είναι ένας άριστος τρόπος για την τμηματοποίηση των
αγορών. Τα οφέλη αντιστοιχούν άμεσα στα ανάγκες και τα κίνητρα των ανθρώπων,
αφού επηρεάζουν την καταναλωτική συμπεριφορά τους. Η θεωρία της κοινωνικής
ταυτότητας (social identity theory) εξηγεί επίσης γιατί οι άνθρωποι κάνουν
επιλογές και έχει χρησιμοποιηθεί για να εξηγήσει διάφορες συμπεριφορές, όπως
τον εκκλησιασμό και τα αθλητικά παιχνίδια. Έχει επίσης χρησιμοποιηθεί και ως
πιθανή βάση για την τμηματοποίηση της αγοράς. Πρότεινε επίσης τη χρήση της
θεωρίας της κοινωνικής ταυτότητας, καθώς και της εύρεσης οφελών για την
τμηματοποίηση της ελληνικής ποδοσφαιρικής αγοράς. Η ένταξη της θεωρίας της
κοινωνικής ταυτότητας μπορεί να μας κάνει να κατανοήσουμε ευκολότερα τους
παράγοντες που διακρίνονται μεταξύ των διαφόρων οπαδών του ποδοσφαίρου.
Αναφέρθηκε στον σκοπό της μελέτης του, ο οποίος είναι η τμηματοποίηση της
ελληνικής αγοράς του ποδοσφαίρου μέσω της χρήσης στοιχείων έρευνας που
συλλέχθηκαν από Έλληνες οπαδούς ποδοσφαίρου το καλοκαίρι του 2010. Τόνισε πως
με βάση τα αποτελέσματα, η αγορά ποδοσφαίρου στην Ελλάδα μπορεί να υποδιαιρεθεί
σε τρία διακριτά τμήματα οφελών. Είναι οι “αδιάφοροι θεατές”, οι “Ξέφρενοι
οπαδοί ποδοσφαίρου” και οι «Λογικοί οπαδοί ποδοσφαίρου". Συνέχισε
περιγράφοντας κάθε ένα από τα τρία τμήματα με τη χρήση διαφόρων περιγραφέων,
όπως τα κίνητρα, οι δημογραφικές πληροφορίες και η πηγή πληροφοριών.
Η κα Κωνσταντάκη ανέπτυξε τον ρόλο της φυσιολογίας των
ποδοσφαιριστών. Έκανε μία αναδρομή σε στατιστικά στοιχεία που αφορούν τη
δημοφιλή φύση του ποδοσφαίρου ανά τον κόσμο και στον ορισμό του ποδοσφαίρου σαν
ομαδικό άθλημα. Στη συνέχεια, παρουσίασε τα των φυσιολογικά χαρακτηριστικά που
απαιτούνται για να επιτευχθούν ανώτατες επιδόσεις στο άθλημα του ποδοσφαίρου.
Συγκεκριμένα, παρουσίασε τα ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά (ύψος, βάρος και
σωματικό λίπος) Ελλήνων και ξένων ποδοσφαιριστών και οι παράμετροι φυσικής
κατάστασης που έχουν εξέχουσα σημασία για υψηλές επιδόσεις στο ποδόσφαιρο.
Ειδικότερα, η αερόβια ικανότητα, η αναερόβια ισχύς και ικανότητα, η ευκινησία
και η ευλυγισία περιγράφηκαν καθώς και οι δοκιμασίες που ορίζουν το επίπεδο
επίτευξης των παραμέτρων παρατίθοντας συγκριτικά στοιχεία από προηγούμενες
έρευνες. Οι διαφορές που έχουν παρατηρηθεί από ερευνητές σε διάφορες μελέτες
μεταξύ ποδοσφαιριστών διαφορετικών επιπέδων απόδοσης (π.χ. διαφορές μεταξύ
επαγγελματιών και ερασιτεχνών ποδοσφαιριστών) επίσης συζητήθηκαν. Παραδείγματα
από εργαστηριακές και υπαίθριες δοκιμασίες παραλληλίστηκαν και το εύρος των
τιμών που έχουν επιτευχθεί σε δοκιμασίες από ποδοσφαιριστές υψηλού επιπέδου
συζητήθηκαν. Η παρουσίαση έδωσε επίσης στοιχεία για το σύστημα μεταφοράς
οξυγόνου, από ποιά επιμέρους φυσιολογικά συστήματα αποτελείται καθώς και πως
αυτά συνεργάζονται για την καλή λειτουργία του οργανισμού και την επίτευξη
υψηλής επίδοσης στο ποδόσφαιρο στη διάρκεια του αγώνα.
O κ. Νάκος στην παρουσίασή του έκανε μια ιστορική
αναδρομή στο δρομικό κίνημα της Δυτικής Ελλάδος και στις προοπτικές ανάπτυξής
του. Ξεκίνησε λέγοντας πως το δρομικό κίνημα έχει γίνει εδώ και πολλά χρόνια
βίωμα και τρόπος ζωής σε όλο τον πλανήτη και φυσικά δεν θα μπορούσε να μην
γιγαντωθεί και στην Ελλάδα, τη χώρα που γέννησε τον αθλητισμό. Η ανάπτυξη του
ερασιτεχνικού τρεξίματος αντανακλάται, μεταξύ άλλων, και στον αριθμό αγώνων που
οργανώνονται κάθε χρόνο σε όλη την χώρα. Ενώ το 2006 είχαν διοργανωθεί συνολικά
63 αγώνες τρεξίματος, το 2012 ο αριθμός τους αυξήθηκε στους 204, σημειώνοντας
συνολική αύξηση που ξεπέρασε το 223%, ενώ οι συμμετέχοντες την ίδια χρονική
περίοδο αυξήθηκαν κατά 400%. Αναφέρθηκε επίσης στα οφέλη του τρεξίματος, όπως
στη βελτίωση της φυσικής κατάστασης και της πέψης, στη συμβολή του στην καύση
περιττού λίπους κ.α., και συνέχισε λέγοντας πως τα βασικά είδη αγώνων
τρεξίματος που μπορεί να συμμετάσχει κάποιος δρομέας είναι οι αγώνες δρόμου που
διεξάγονται σε ασφάλτινες κυρίως διαδρομές, οι ορεινοί που διεξάγονται σε βουνό
με τους δρομείς να τρέχουν σε ορεινά μονοπάτια με μεγάλες υψομετρικές διαφορές
και οι υπεραποστάσεων με κύριο χαρακτηριστικό τους πως η απόσταση που τρέχουν
οι δρομείς είναι πάνω από την Μαραθώνια απόσταση των 42.195 μέτρων. Εκείνο που
χαρακτηρίζει τα είδη αυτών των αγώνων, πέρα από την ιδιομορφία που έχει το κάθε
είδος, είναι η μαζικότητα καθώς χρόνο με τον χρόνο όλες οι διοργανώσεις
παρουσιάζουν αύξηση των συμμετοχών.