YOUTUBE

Παρασκευή 30 Ιουνίου 2017

Β. Σακελλαροπούλου, Η χειραγώγηση των ποδοσφαιρικών αγώνων: Αλλοτε και τώρα

Παραθέτουμε την ομιλία της αντεισαγγελέως Εφετών και μέλους του ΙΔΕΑΔ στην πρόσφατη ημερίδα της Ενωσης Εισαγγελέων στις Σπέτσες με θέμα "Δικαιοσύνη και Αθλητισμός"


Προσυνεννοημένοι αγώνες, χειραγωγημένοι αγώνες, στημένοι αγώνες είναι έννοιες συνώνυμες που αποδίδουν ένα θλιβερό φαινόμενο παρασκηνιακών διεργασιών επέμβασης στην μορφή, εξέλιξη και το αποτέλεσμα αθλητικού αγώνα, ένα φαινόμενο που αμαυρώνει τον αθλητισμό και εκθέτει κάθε χώρα στην οποία ενδημεί. Ο αθλητισμός σε όλες τις εκφάνσεις του, ως αθλητική πράξη, ως άσκηση σώματος, ως ψυχαγωγία, ως παιδεία, ακόμα και ως επάγγελμα, είναι κατ΄εξοχήν πεδίο ευγενούς άμιλλας. Ο χώρος της άμιλλας δεν επιδέχεται παρά μόνο καθαρά και απολύτως θεμιτά μέσα επικράτησης στον αθλητικό αγώνα, αφού κεντρική του αγώνα ιδέα είναι η επιβράβευση της προσπάθειας και όχι μόνο της νίκης.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στην Αρχαία Ελλάδα το πιο σοβαρό παράπτωμα ήταν η δωροδοκία, για την οποία οι Ελλανοδίκες, οι άρχοντες δηλαδή των Ολυμπιακών Αγώνων, επέβαλαν βαριά πρόστιμα. Μάλιστα μία φορά λέγεται επέβαλαν βαρύ πρόστιμο στον Αθηναίο αθλητή του πένταθλου Κάλλιπο. Οι Αθηναίοι έστειλαν στην Ολυμπία τον ρήτορα Υπερείδη για να πείσει τους Ηλείους να απαλλάξουν τον αθλητή τους από το βαρύ αυτό πρόστιμο.
Πλην όμως οι Ηλείοι δεν πείστηκαν στις δικαιολογίες του Υπερείδη και ζήτησαν την καταβολή του προστίμου. Μάλιστα τότε οι Αθηναίοι χρειάστηκε να προσφύγουν στο Μαντείο των Δελφών για να χρησμοδοτήσει για κάποιο θέμα. Το Μαντείο αρνήθηκε να χρησμοδοτήσει, πριν πληρωθεί το πρόστιμο. Βλέπομε δηλαδή ότι και το Μαντείο έρχονταν αρωγός στους Ηθικούς Ολυμπιακούς Νόμους. Με τα χρήματα που τελικά κατεβλήθησαν κατασκευάσθηκαν και στήθηκαν στην Ολυμπία 6 αγάλματα του Δία που ονομάζονταν Ζάνες (πληθυντικός του Ζευς), που τοποθετήθηκαν πριν την είσοδο στον αγωνιστικό χώρο. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στη βάση των αγαλμάτων αναγράφονταν τα ονόματα των παραβατών. Η τοποθέτηση των Ζανών στο σημείο εκείνο δεν ήταν τυχαία, αλλά είχε σκόπιμη φιλοσοφική θέση. Την ώρα της εισόδου του αθλητή στον αγωνιστικό χώρο, στον συνειδησιακό χώρο του αθλητή έρχονταν αντιμέτωπο το υλικό συμφέρον με τον Ηθικό Ολυμπιακό Νόμο. Υποθέσεις προσυνεννοημένων αγώνων έχουν επανειλημμένως απασχολήσει τα δικαστήρια στο παρελθόν. Η αναδίφηση στην σχετική νομολογία αναδεικνύει αρκετές αποφάσεις από τις αρχές της δεκαετίας του 1970. Ενδεικτικά θα αναφέρω μία περίπτωση που θεωρώ ότι είναι αντιπροσωπευτική και των όλων των λοιπών που απησχόλησαν τα Δικαστήρια στο παρελθόν. Αφορά δωροδοκία ποδοσφαιριστών για αλλοίωση αποτελέσματος ποδοσφαιρικού αγώνα. Επί τη ευκαιρία να λεχθεί ότι ως αλλοίωση του αποτελέσματος αγώνα θεωρείται κάθε διαφοροποίηση στο αποτέλεσμα αυτού σε σχέση με το ποιο θα ήταν σύμφωνα με την δυναμικότητα των αγωνιζομένων.
Θεωρητικά ένας ποδοσφαιρικός αγώνας μπορεί να χειραγωγηθεί από 1) ποδοσφαιριστή ή ποδοσφαιριστές π.χ. εσκεμμένη αποτυχία ενός προφανώς εύκολου γκολ ή πέναλτυ, εσκεμμένη μειωμένη απόδοση, 2) από το διαιτητή π.χ. αποφασίζει αδικαιολόγητα ένα πέναλτυ, δίνει εσκεμμένα κίτρινες ή κόκκινες κάρτες, κωλυσιεργεί και επιβραδύνει την εξέλιξη του αγώνα και 3) από τον προπονητή π.χ. αντικαθιστά κρίσιμους παίκτες με άλλους κατά τη διάρκεια του αγώνα, αλλάζει θέσεις στους παίκτες προξενώντας σ΄αυτούς εκνευρισμό, απορία και αμηχανία, αλλάζει αιφνιδιαστικά και αδικαιολόγητα κατά τον αγώνα τη στρατηγική και το σύστημα της ομάδας και γενικά ακολουθεί εσκεμμένα τακτική ήττας, ή από συνδυασμό περισσοτέρων από τους ανωτέρω παράγοντες. Και βέβαια είναι αυτονόητο ότι δεν μπορούν οι Πρόεδροι των αντίπαλων ομάδων να στήσουν ποδοσφαιρικό αγώνα, χωρίς δηλαδή τη συμμετοχή και κάποιου άλλου παράγοντα. Είναι δηλαδή σαν να έχομε έτοιμο ένα ωραίο σενάριο για θεατρικό έργο χωρίς όμως τους ηθοποιούς που θα ενσαρκώσουν τους ρόλους.
Η απόφαση που αναφέρθηκα είναι η με αριθ. ΑΠ 1551/1993, η οποία αφορά ποδοσφαιρικό αγώνα που έλαβε χώρα στις Σέρρες, τον μήνα Απρίλιο του έτους 1986(Πανσερραικός- ΑΕΚ). Στην περίπτωση αυτή ο κατηγορούμενος, που ήταν παλιός ποδοσφαιριστής της ομάδας ΑΕΚ, ζήτησε από ποδοσφαιριστή της ομάδας Πανσερραικού να έχει μειωμένη αθλητική απόδοση αυτός και δύο άλλοι συμπαίκτες του, εκ των οποίων ο ένας να είναι αμυντικός. Πράγματι μετά από μερικές ημέρες ξανασυναντήθηκαν μέσα στο αυτοκίνητο του κατηγορουμένου πάλι ο κατηγορούμενος και οι τρεις παίκτες, πλην όμως αυτός ο οποίος παρουσιάσθηκε από τους δύο παίκτες της ομάδας του Πανσερραικού ως αμυντικός δεν ήταν αμυντικός παίκτης, αλλά ήταν αστυνομικό όργανο του Τμήματος Ασφαλείας Σερρών, δεδομένου ότι οι παίκτες της ομάδας του Πανσερραικού, που ανέφερα ανωτέρω, ενημέρωσαν το Τμήμα Ασφαλείας Σερρών. Στην συζήτηση που επηκολούθησε στο αυτοκίνητο του κατηγορουμένου, ο κατηγορούμενος υποσχέθηκε σε αυτούς το χρηματικό ποσό των 1.700.000 δρχ. για να έχουν μειωμένη αθλητική απόδοση στον επικείμενο αγώνα και επιπλέον 300.000 δρχ. στον αμυντικό εάν έδινε πέναλτυ υπέρ της ομάδας ΑΕΚ. Μάλιστα ο κατηγορούμενος τους ανέφερε ότι ενεργούσε για λογαριασμό άλλου, που ήταν ο γενικός αρχηγός της ομάδας ΑΕΚ (επίσης κατηγορούμενος στην ως άνω υπόθεση), τον οποίο θα συναντούσαν την ημέρα εκείνη, αμέσως μετά, στο Εθνικό Στάδιο Σερρών, πράγμα όμως που δεν συνέβη, διότι ο κατηγορούμενος αντελήφθη ότι το αυτοκίνητό του ακολουθούνταν από δύο αυτοκίνητα του Τμήματος Ασφαλείας Σερρών και επηκολούθησε σύλληψή του. Στην υπόθεση αυτή καταδικάσθηκαν για δωροδοκία και ηθική αυτουργία σ΄αυτήν τα ανωτέρω δύο άτομα (παλιός ποδοσφαιριστής της ομάδας ΑΕΚ και ο Γενικός Αρχηγός της ομάδας ΑΕΚ, αντίστοιχα) και πειθαρχικά αφαιρέθηκαν βαθμοί από την ΑΕΚ. Αυτή αποτελεί κλασική περίπτωση από αυτές που απησχόλησαν παλαιότερα τα Δικαστήρια. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι συνηθισμένη στην πράξη είναι αυτή η περίπτωση της δωροδοκίας, ήτοι η περίπτωση της δωροδοκίας με παρένθετο πρόσωπο, δηλαδή με τη μεσολάβηση άλλου προσώπου, για λόγους κάλυψης αυτού που θέλει να προσεγγίσει κάποιον με σκοπό να τον δωροδοκήσει. Υπάρχει και μία παραλλαγή της περίπτωσης αυτής, όταν, σε ελάχιστες περιπτώσεις, εμφανίζεται να προσφέρει δώρα στους αντίπαλους ποδοσφαιριστές ο Πρόεδρος της μιας των ομάδων, δεν υπάρχει δηλαδή αυτός που μεσολαβεί.
Μϊα τέτοια περίπτωση αφορά έναν ποδοσφαιρικό αγώνα (Ηρακλής – ΠΑΟΚ), που διεξήχθη το έτος 1980. Ο αγώνας αυτός έχει καταγραφεί στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου ως ένα από τα σκάνδαλα του ποδοσφαίρου (όπως και η προηγούμενη που ανέφερα), όπου μάλιστα η μία ομάδα υποβιβάσθηκε στην Β΄ Εθνική (Ηρακλής), όταν ο αμυντικός της άλλης ομάδας (ΠΑΟΚ) κατήγγειλε ότι ο Πρόεδρος της άλλης ομάδας(Ηρακλή) του υποσχέθηκε χρήματα για να έχει μειωμένη αθλητική απόδοση.
Κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των υποθέσεων αυτών του παρελθόντος είναι ότι συνήθως η καταγγελία γίνονταν από τον προσεγγιζόμενο και τις περισσότερες φορές είχαμε αυτόφωρη σύλληψη. Τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης είναι συγκεκριμένα και εύκολα ανακαλύπτεται η ταυτότητα όλων των εμπλεκομένων, τα δε κίνητρα είναι αθλητικά, δηλαδή να βοηθηθεί βαθμολογικά η ομάδα που έχει ανάγκη.
Ήδη τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η επαγγελματοποίηση του αθλητισμού, η οποία βέβαια έχει γίνει αποδεκτή στις ημέρες μας, είχε ορισμένες αρνητικές συνέπειες. Έφερε στο προσκήνιο ένα ισχυρό κίνητρο, το οικονομικό κίνητρο, ενώ δυστυχώς περιόρισε ορισμένα από τα βασικά θετικά στοιχεία του αθλητισμού, που είναι η ανάπτυξη ψυχικών και κοινωνικών αρετών.
Το οικονομικό κίνητρο είναι αυτό που ορισμένες φορές ωθεί αθλητές, προπονητές, διοικητικά στελέχη να επιδιώξουν την νίκη πάση θυσία, ακόμη και με πλάγια μέσα. Παράλληλα η ραγδαία ανάπτυξη κάθε μορφής κερδοσκοπισμού σχετικά με την αθλητική δραστηριότητα (στοίχημα κ.λπ,) κατά τα τελευταία χρόνια επιδείνωσε έτι περαιτέρω την κατάσταση και επέτρεψε σε κάποιους να πλουτίσουν επενδύοντας σε <<παράξενα>> αποτελέσματα αγώνων. Αρκετές υποθέσεις προσυνεννοημένων αγώνων που σήμερα απασχολούν τη Δικαιοσύνη δεν έχουν αφορμή κάποια καταγγελία, δεν καταγγέλλονται οι δράστες, δεν εμφανίζονται παθόντες.
Η εξιχνίαση των υποθέσεων είναι εξαιρετικά πολύπλοκη, η συλλογή των αποδείξεων δύσκολη, σε πολλές περιπτώσεις δεν εμφανίζεται ο αμέσως ζημιωθείς. Αναφέρομαι κυρίως στις περιπτώσεις που αφορμή για τη δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης είναι οι εκθέσεις της ΟΥΕΦΑ, ενός αξιόπιστου οργανισμού, οι εκθέσεις του οποίου αποτελούν επαρκή αφορμή δια περαιτέρω διερεύνηση (στην πρώτη υπόθεση που δικάσθηκε στην Ελλάδα ήμουν Εισαγγελέας της έδρας τόσο στον πρώτο βαθμό, όσο και στον δεύτερο βαθμό).
Οι πρώτες ενδείξεις για την σύνταξη αυτών των εκθέσεων είναι ο όγκος του στοιχηματισμού, η εικόνα του στοιχήματος, ήτοι το περίεργο του στοιχηματισμού, η ακρίβεια στον στοιχηματισμό σε συγκεκριμένα σημεία του αγώνα (πόσα κόρνερ π.χ. στο α΄ημίχρονο, διαφορά στο σκορ, πόσες κίτρινες πόσες κόκκινες κάρτες θα δοθούν. Το περίεργο του στοιχηματισμού έχει να κάνει και με την εξέλιξη του αγώνα, όταν π.χ. στο ζωντανό στοίχημα στοιχηματίζει κάποιος σε κάτι που είναι, μέχρι τα δεδομένα εκείνης της στιγμής, απίθανο να συμβεί. Το περίεργο του στοιχηματισμού έχει να κάνει και με την δυναμικότητα των αντίπαλων ομάδων, όταν π.χ. υπάρχει έντονος στοιχηματισμός στην νίκη της αδύνατης ομάδας. Είναι γεγονός ότι οι εκθέσεις αυτές συναξιολογούνται με όλα τα λοιπά αποδεικτικά μέσα και επιπλέον ερευνάται κατά πόσον το στοιχηματικό μέρος ενός αγώνα δένει με το αγωνιστικό μέρος του αγώνα αυτού. Η δικαστική διερεύνηση των υποθέσεων αυτών σε επίπεδο κύριας ανάκρισης θα πρέπει να είναι βαθιά ούτως ώστε να περιλάβει όλα τα εμπλεκόμενα άτομα. Θα πρέπει να λεχθεί ότι σε αντίθεση περίπτωση δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο ο αυτός ποδοσφαιρικός αγώνας με κάποιους κατηγορουμένους (π.χ. τον Πρόεδρο και τον προπονητή) να κριθεί χειραγωγημένος από το Δικαστήριο και να κριθούν αυτοί ένοχοι και ο αυτός ποδοσφαιρικός αγώνας με άλλους κατηγορουμένους (π.χ. τους ποδοσφαιριστές ) να κριθεί ότι δεν ήταν χειραγωγημένος και να αρχειοθετηθεί η δικογραφία κατ΄άρθ. 43 Κ.Π.Δ. ή να εκδοθεί από το Δικαστήριο γι΄αυτόν τον λόγο απαλλακτική απόφαση.
Πέραν τούτου θα πρέπει να λεχθεί ότι σήμερα λόγω ακριβώς του ότι τις περισσότερες φορές τα κίνητρα είναι στοιχηματικά, το έγκλημα αυτό συρρέει με άλλα εγκλήματα όπως το έγκλημα της στοιχηματικής απάτης σε βάρος των εταιρειών που προσφέρουν νόμιμα υπηρεσίες στοιχήματος, αλλά και με αυτό της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες, αφού στο δαιδαλώδες δίκτυο του στοιχήματος μπορεί να διεισδύσει το οργανωμένο έγκλημα, το οποίο ξεπλένει χρήμα που προέρχεται από άλλη παράνομη δραστηριότητα (π.χ. ναρκωτικά, λαθρεμπορία κ.λπ.).
Δεδομένου ότι αυτού του είδους οι αξιόποινες πράξεις δεν είναι δυνατόν να τελεσθούν από ένα μόνο άτομο, από μία μονάδα, αλλά από περισσοτέρους, που λειτουργούν βάσει
σχεδιασμού, συλλογικά, με κατανομή ρόλων, έχουν ιεραρχία και οργανωμένη δομή, δεν αποκλείεται να συρρέει και το έγκλημα του άρθρου 187&5 Π.Κ., μίας ένωσης δηλαδή προσώπων με σκοπό την επίτευξη, εν προκειμένω, μεγάλης έκτασης πλουτισμού και η οποία (ένωση) οπωσδήποτε ενέχει ιδιαίτερη επικινδυνότητα.
Εδώ να θέσω και τον προβληματισμό σχετικά με το εάν θα πρέπει στα εγκλήματα του άρθρου 187&1 Π.Κ. (εγκληματική οργάνωση) να προστεθεί και αυτό της δωροδοκίας για αλλοίωση αποτελέσματος αγώνα. Θεωρώ ότι και το έγκλημα της δωροδοκίας για αλλοίωση αποτελέσματος αγώνα θα πρέπει να προστεθεί στα εγκλήματα της παρ. 1 του άρθρου 187 Π.Κ., ήτοι της εγκληματικής οργάνωσης. Επίσης δυνατόν να συρρέει και η πράξη του παράνομου στοιχήματος, ήτοι του στοιχήματος εκτός ΟΠΑΠ και των νομίμως λειτουργουσών στοιχηματικών εταιρειών.
Σήμερα δηλαδή, σε αντίθεση με το παρελθόν όπου συνήθως επρόκειτο για δωροδοκία και δωροληψία για αλλοίωση αποτελέσματος αγώνα, τα πραγματικά περιστατικά των σχετικών υποθέσεων είναι πλέον περίπλοκα, σύνθετα, πρόκειται για ένα πλέγμα πράξεων, έναν κύκλο αξιοποίνων πράξεων με σκοπό τον παράνομο πλουτισμό.
Έτσι λοιπόν ο νομοθέτης το έτος 2012, αντιλαμβανόμενος τη νέα πραγματικότητα, την αλλαγή της μορφής του αθλητισμού, την προϊούσα ανάπτυξη του στοιχηματισμού σε αποτελέσματα αθλητικών αγώνων, καθώς και ότι ο σκοπός της αλλοιώσεως του αποτελέσματος ενός αγώνα έχει αποκτήσει πλέον κυρίως οικονομικό χαρακτήρα, αφού κατά κανόνα επιχειρείται με σκοπό τη διαμόρφωση τέτοιων αποτελεσμάτων που θα συνεπάγονται τεράστια κέρδη από τον στοιχηματισμό αγώνων, με τον Ν. 4049/2012 τιμωρεί αυστηρότερα τις σχετικές παραβάσεις, ενώ ανάγει σε κακούργημα την πράξη όταν επιτεύχθηκε ο σκοπός της αλλοίωσης που επεδίωκε ο δράστης ή αν ο αγώνας, το αποτέλεσμα του οποίου αλλοιώνεται, περιλαμβάνεται σε στοιχηματικές διοργανώσεις του εσωτερικού ή του εξωτερικού (προβλέπει ποινή κάθειρξης μέχρι δέκα (10) ετών) (δηλαδή εάν πρόκειται για αγώνες που έχουν έντονο οικονομικό ενδιαφέρον).
Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι ο νομοθέτης το 2012 γνωρίζοντας ότι αντικείμενο στοιχηματισμού μπορεί να είναι οιοδήποτε γεγονός επιδεκτικό στοιχηματισμού, δεν αναφέρει πλέον στην υποκειμενική υπόσταση <<με σκοπό να αλλοιωθεί το αποτέλεσμα αγώνα…..>>, όπως πριν, αλλά << με σκοπό να επηρεάσει την εξέλιξη, την μορφή ή το αποτέλεσμα αγώνα>>, δεδομένου ότι ο στοιχηματισμός μπορεί να αφορά διάφορα γεγονότα του αγώνα.
Περαιτέρω o νομοθέτης το 2012 ενδιαφερόμενος για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των εγκλημάτων αυτών προχωρεί σε μία ρύθμιση όπου κάμπτεται η αρχή της νομιμότητας που διέπει την ποινική δίκη χάριν του δημοσίου συμφέροντος. Έτσι αν κάποιος από τους υπαίτιους των πράξεων της δωροδοκίας, δωροληψίας, της αθέμιτης παρέμβασης για αλλοίωση αποτελέσματος αγώνα καταστήσει δυνατή με αναγγελία στην αρχή την πρόληψη της διάπραξης ενός από τα σχεδιαζόμενα εγκλήματα ή συμβάλει ουσιωδώς στην τιμωρία τους, απαλλάσσεται από την ποινή για τις πράξεις αυτές. Αν δεν έχει ακόμη ασκηθεί ποινική δίωξη, ο εισαγγελέας πλημμελειοδικών με αιτιολογημένη
διάταξή του απέχει από την άσκηση της ποινικής δίωξης κατά του προσώπου αυτού.
Σημαντικές είναι και οι δικονομικής φύσεως διατάξεις του αυτού νόμου. Στα εγκλήματα της δωροδοκίας και δωροληψίας για αλλοίωση του αποτελέσματος αγώνα του παρελθόντος, το εμμάρτυρο αποδεικτικό μέσο ήταν το κυριαρχούν αποδεικτικό μέσο, δεδομένου ότι, όπως προείπα, η πράξη απεκαλύπτετο κυρίως από τον ίδιο τον προσεγγιζόμενο. Το έτος 2012 πλέον, ο νομοθέτης αντιλαμβανόμενος ότι τα σχετικά αδικήματα είναι λίαν επικίνδυνα για την κοινωνία και αναγνωρίζοντας την αποδεικτική δυσκολία που ενυπάρχει σε αυτού του είδους τα εγκλήματα, προβλέπει ειδικές ανακριτικές πράξεις
του άρθρου 253Α του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και τη χρησιμοποίηση του υλικού αυτών των πράξεων ως αποδεικτικών στοιχείων. Συγκεκριμένα προβλέπει ανακριτική διείσδυση, τη συγκεκαλυμμένη δράση δηλαδή αστυνομικών οργάνων κ.λπ., την άρση απορρήτου επικοινωνίας και την καταγραφή δραστηριότητας ή άλλων γεγονότων εκτός κατοικίας με συσκευές ήχου ή εικόνας ή με άλλα ειδικά τεχνικά μέσα.
Αν στο παρελθόν με τις διατάξεις για δωροδοκία και δωροληψία για αλλοίωση αποτελέσματος αγώνα προστατεύονταν η γνησιότητα του αποτελέσματος αθλητικών αγώνων για να προστατευθεί το αθλητικό ιδεώδες και η αρχή του ευ αγωνίζεσθαι, τώρα πλέον με τις σχετικές διατάξεις προστατεύεται η γνησιότητα του αποτελέσματος αγώνα όχι μόνο για να προστατευθεί το αθλητικό ιδεώδες και η αρχή του ευ αγωνίζεσθαι, αλλά και για να προστατευθεί πλέον η περιουσία αόριστου αριθμού ανθρώπων που κινδυνεύει από την ύπαρξη μη καθαρών αγώνων.
Γι΄αυτόν τον λόγο θα πρέπει σήμερα, περισσότερο από άλλοτε, περισσότερο από ποτέ, η πρώτη μέριμνα να ληφθεί κατά την αγωγή των παιδιών και εφήβων, στους χώρους που εκκολάπτονται οι νέοι αθλητές. Είναι ανάγκη να αντιληφθούν οι νέοι σήμερα περισσότερο από ποτέ ότι στον αθλητικό χώρο προσέρχονται για να αναμετρηθούν εντίμως με τους συναθλητές τους. Θα πρέπει να αντιληφθούν ότι με τη χειραγώγηση του αγώνα καταστρέφεται το ποδόσφαιρο, ήτοι το θέαμα, η πραγματική δράση, το απρόβλεπτο και η αγωνία για την έκβαση του αγώνα, ότι απειλείται η σταδιοδρομία τους, εάν ασχοληθούν επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο, απειλείται το γόητρο της ομάδας τους, απειλείται η ποδοσφαιρική κοινότητα με τη διείσδυση του οργανωμένου εγκλήματος ξεπλένοντας χρήμα και τέλος κλονίζεται η εμπιστοσύνη των φιλάθλων.
Γι΄αυτόν το λόγο θα πρέπει να υπάρξει ενημέρωση με εκπαιδευτικά προγράμματα, με ενημερωτικά φυλλάδια και πάσης φύσεως εκπαιδευτικό υλικό από εκπαιδευτικούς, γυμναστές, προπονητές σχετικά με το φαινόμενο των προσυνεννοημένων αγώνων, τον τρόπο αναγνώρισης και αναφοράς του περιστατικού και τον τρόπο αντίδρασης, ούτως ώστε να ευαισθητοποιηθούν οι νέοι και να δημιουργηθεί αίσθημα ευθύνης σχετικά με την ακεραιότητα του συγκεκριμένου αθλήματος.


Δευτέρα 26 Ιουνίου 2017

Χ. Ρέλλας,Μονοπωλιακός χαρακτήρας και δεσπόζουσα καταχρηστική θέση της Ε.Π.Ο. κατά την έκδοση ταυτότητας προπονητή U.E.F.A. PRO, A, B, C υπό καταχρηστικές μονοπωλιακές προϋποθέσεις.

Δ/νση Επικοινωνίας
Χαράλαμπος Ρέλλας                                                                                     
Παπαφλέσσα 25,
157 72  Ζωγράφου, Ν. Αττικής
Τηλ. +30 6939 493 817          
Πρός:
1.     Commissioner Margrethe Vestager
Head of the Cabinet
Ditte Juul-Jørgensen ditte.juul-joergensen@ec.europa.eu

2.     Επιτροπή Ανταγωνισμού – Hellenic Competition Commission
Κότσικα 1α, 104 34 Αθήνα. 
Fax: 210 8809134 & 132
                                               
3.     Υπουργό Πολιτισμού & Αθλητισμού
Κα  Λυδία Κονιόρδου
Μπουμπουλίνας 20-22, 106 82 Αθήνα
Τηλ: +30 2131322100
Fax: +30 210 8201138

4.     Υφυπουργό Αθλητισμού
Κον Γιώργο Βασιλειάδη
Ανδρέα Παπανδρέου 37, Μαρούσι, 15122, Τ.Θ. 15106



Θέμα: Μονοπωλιακός χαρακτήρας και δεσπόζουσα καταχρηστική θέση της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (Ε.Π.Ο.) της  έκδοσης ταυτότητας προπονητή U.E.F.A. PRO, A, B, C υπό καταχρηστικές  μονοπωλιακές προϋποθέσεις.

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
Κατά
Της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (Ε.Π.Ο.)
Έδρα πάρκο Γουδή ΤΘ 14161, ΤΚ 11510 – Αθήνα
Τηλ.: +30 210 9306000 - fax: +30 210 9359666

Ø     Σύμφωνα με τις διατάξεις/άρθρα 101 , 102, 103 (απαγόρευση στην κατοχή δεσπόζουσας και καταχρηστικής θέσης στην αγορά όπου οι καταναλωτές/πολίτες είναι υποκείμενοι του προϊόντος που διατίθεται στην αγορά) που είναι σε ισχύ στην  «Συνθήκη  για την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Συνθήκης για την λειτουργία της  Ευρωπαϊκής  Ένωσης της 9ης Μαϊου 2008» http://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/PDF/?uri=OJ:C:2008:115:FULL&from=EL και των λοιπών και συνδιασμό άρθρων που απορρέουν από την αναφερόμενη Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως διατυπώνεται στο ήδη εκδοθέν βιβλίο όπου ρυθμίζει θέματα λειτουργίας Ανταγωνισμού

Ø     Διατυπώνεται μία σοβαρή και κρίσιμη  καταγγελία κατά της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (Ε.Π.Ο.),  ώς την έκδοση ταυτοτήτων/πιστοποιητικών Προπονητών ποδοσφαίρου όπου διαταράσει την αγορά του ποδοσφαίρου και ειδικότερα στην εύρεσης εργασίας για τους κάτωθι καταγγέλοντες Γυμναστές – Προπονητές που είναι ΜΟΝΟ πτυχιούχοι Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ελληνικής ή αλλοδαπής με ειδικότητα  το Ποδόσφαιρο.  Οι πτυχιούχοι των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ελληνικής ή αλλοδαπής η ιδιότητα των εναγόντων  είναι υποκείμενοι της διάθεσης του προϊόντος (έκδοση ταυτοτήτων/πιστοποιητικών Προπονητών ποδοσφαίρου από την Ε.Π.Ο.) διότι με το πτυχίο τους και μόνο δεν τους εξασφαλίζει την ελευθερία παροχής υπηρεσιών στον χώρο της προπονητικής του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα, αφού όλα τα πρωταθλήματα, ποδοσφαιρικές ομάδες/σωματεία, Ε.Π.Σ. και  Ποδοσφαιρικές Ενώσεις Α και Β Εθνικής κατηγορίας, τοπικά και περιφερειακά πρωταθλήματα, αυστηρά υπόκεινται καταστατικά και κανονιστικά  στην Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (Ε.Π.Ο.).  Το καταστατικό της Ε.Π.Ο. διατυπώνει και ορίζει τους κανονισμούς για το ποδόσφαιρο Πανελλαδικά.
Θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στα παρακάτω άρθρα του Kαταστατικού της, όπου καταδεικνύει την δεσπόζουσα και καταχρηστική  μονοπωλιακή θέση της Ε.Π.Ο. Eπίσης απορέει ότι ασκείται συνεχής οικονομική δραστηριότητα μέσω παραβόλων (μη αναρτημένες τιμές στον ιστότοπό της) , κατοχύρωση λογότυπου, διαφημίσεις, χορηγίες από ιδιωτικές εταιρείες και πολλές άλλες οικονομικές δραστηριότητες οι οποίες την καταστούν ως εταιρεία ασχέτως των όποιων οικονομικών και διαδικαστικών ελαφρύνσεων που δίδονται από τον νόμο (πχ μή κερδοσκοπικό σωματείο) αλλά τουναντίο  το συγκεκριμένο σωματείο είναι μία κερδοσκοπική επιχείρηση. Το καταστατικό της έμμεσα απαγορεύει στα ποδοσφαιρικά σωματεία είτε επαγγελματικά είτε ερασιτεχνικά να προσλαμβάνουν πτυχιούχους Α.Ε.Ι. εάν δεν έχουν υπό την κατοχή τους την ταυτότητα του προπονητή υπό τις προϋποθέσεις που η ίδια ορίζει. Άμεσα στο άρθρο Θ.46 Τεχνική και Αναπτυξιακή Επιτροπή:



Α. ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ/άρθρο1.5/άρθρα 2.1.α, 2.1.β, 2.1.γ,2.1.ε, 2.1.ζ, 2.1.η, 2.2γ, 2.2.δ, 2.3/άρθρα 4.2
Β. ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΜΕΛΟΥΣ/άρθρο 9.2, 9.3/άρθρα 10.1.α, 10.1.γ, 10.1.δ/άρθρα 10.4.β, 10.4.δ, 10.4.ι/άρθρα 12.1.ε, 12.1.στ/άρθρο 12.2/άρθρα 13.1.α, 13.1.δ, 13.1.η, 13.1.θ, 13.1.θ.ια, 13.1.ιδ/άρθρο 13.2/άρθρο 13.3/άρθρο 17.α/άρθρα 18.1, 18,2/
Δ. ΟΡΓΑΝΩΣΗ/άρθρο 20.6/άρθρο 23.ιη/άρθρα 35.γ, 35.δ, 35.ζ, 35.θ, 35.ι, 35.ι.ιε, 35.ι.ιστ
Θ. ΔΙΑΡΚΕΙΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ/άρθρο 42.2, 42.3/άρθρο 46/άρθρο 55
IB. ΔΙΚΑΣΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ/άρθρα 65.Β, 65.Δ, 65.Ε.2.δ, 65.Ε.2.ε, 65.Ε.στ/άρθρο 67.1.
ΙΔ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ/άρθρα 70.β, 70.δ, 70.στ, 70.3, 70.4,70.5, 70.6, 70.7, 70,8, 70.9, 70.11, 70.13, 70.16
ΙΕ. ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΕ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ/76.1, 76.2, 76.4/ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ άρθρα 78.1, 78.2

Ø     Η οικονομική δραστηριότητα του Αθλητισμού και του Ποδοσφαίρου ειδικότερα. είναι πολλαπλά αποδεδειγμένη από τις αποφάσεις του Ε.Ε. Δικαστηρίου  (C-415/93 URBSFA v Jean-Marc Bosman & C13/76 Donà v Mantero & T-193/02, Piau v. Commission, FIFA) και διατυπώνεται επίσης στον ιστότοπο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής:

Σας παραθέτουμε μετάφραση της διατύπωσης:
«Ο αθλητισμός έχει τεράστιο οικονομικό αντίκτυπο στην ΕΕ, ο κύκλος εργασιών για το έτος 2004 ανήλθε στο ποσό των €407 δισεκατομμυρίων, το οποίο αντιστοιχεί στο 3.7% του ΑΕΠ της Ευρώπης, απασχολώντας δεκαπέντε εκατομμύρια (15.000.000) εργαζόμενους (5,4% του εργατικού δυναμικού). Το φαινόμενο συνεχίζεται να αυξάνεται, και σε πολλές περιπτώσεις ο αθλητισμός έγινε «μεγάλες  επιχειρήσεις» (βασικά από τα τηλεοπτικά δικαιώματα τα οποία είναι πολύ κερδοφόρα).
Η Επιτροπή ασχολήθηκε με έναν αυξανόμενο αριθμό υποθέσεων σχετιζόμενες με ανταγωνισμό στον τομέα του αθλητισμού που οδήγησε είτε σε επίσημες είτε σε ανεπίσημες συμφωνίες. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχει επίσης εκδώσει έναν αριθμό σημαντικών νομολογιών στον τομέα του Αθλητισμού, όπου πολλές από αυτές βασίζονται στους κανόνες της Εσωτερικής Αγοράς της ΕΕ, – για παράδειγμα, η ελευθερία μετακίνησης εργαζόμενων συνδεδεμένο με τον αθλητισμό, όπως ραδιοτηλεοπτικά δικαιώματα και κανονιστικές/οργανωτικές πλευρές στον αθλητισμό.
Ο νόμος περί Ανταγωνισμού καλύπτει αντιμονοπωλιακές πρακτικές (antitrust), συγχωνεύσεις και Κρατικές Ενισχύσεις. Η πλειονότητα των υποθέσεων υπόκεινται στους κανόνες περί  Ανταγωνισμού, που απαγορεύουν αντι-ανταγωνιστικές συμφωνίες και πρακτικές καθώς και την κατάχρηση της δεσπόζουσας θέσης. Αυτές οι υποθέσεις αφορούσαν έσοδα που προέρχονται από δραστηριότητες συνδεδεμένες με τον αθλητισμό, όπως ραδιοτηλεοπτικά δικαιώματα, πωλήσεις εισιτηρίων και υποθέσεις με κανονιστικές/οργανωτικές διατάξεις του αθλητισμού.»
Ø     Στο παρακάτω κείμενο καταδυκνείεται η καταχρηστική θέση που καταλαμβάνει η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία:

Ενδεικτικά σας αναφέρουμε ότι, η επίσημη ανακοίνωση της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας με ημερομηνία 28/4/2015 αναφέρει αποκλειστικά “για επιτυχόντες της προπονητικής σχολής της ότι έχουν δικαίωμα να συνάψουν συμβόλαιο για να απασχοληθούν επαγγελματικά από τις Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες εταιρείες”. Η ανωτέρω Ομοσπονδία (Ε.Π.Ο.) με την μονοπωλιακή κανονιστική της και καταστατική της ιδιότητα όπως ορίζεται είναι η μόνη Αρχή που εκδίδει την ταυτότητα του προπονητή βάσει των διατάξεων της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας (UEFA) στο θέμα της έκδοσης καταλληλότητας των προπονητών έτσι ώστε να καταστεί δυνατόν να εξασκηθεί το επάγγελμα αυτό χωρίς ουδεμία επικύρωση/έγκριση οργάνου  της Πολιτείας αλλά με σαθρές ιδιωτικές συμφωνίες.
Ιστοσελίδα Ε.Π.Ο. – Εκπαιδευτικό Συμβούλιο Προπονητές
 http://www.epo.gr/Default.aspx?a_id=22524 τελευταία ενημέρωση 28/4/2015

Οι προπονητές UEFA PRO που έχουν δικαίωμα να υπογράψουν συμβόλαιο και να εργαστούν σε Π.Α.Ε. της SUPERLEAGUE και FOOTBALL LEAGUE για την αγωνιστική περίοδο 2014-2015 και με την προϋπόθεση να έχουν ταυτότητα τριετίας εν ισχύει είναι ……… (ακολουθεί κατάλογος ονομάτων-δικαιούχων)

http://www.epo.gr/Default.aspx?a_id=22524 Γενικά για τις σχολές προπονητών προϋποθέσεις κ.λπ.
......
Ø     Για ΜΙΑ  μόνο φορά έγινε τυπικά εξομοίωση των Πτυχιούχων Φυσικής Αγωγής και ΜΟΝΟ για πτυχιούχους των Ελληνικών Πανεπιστημίων. Μετά το 2011 οι πτυχιούχοι γυμναστές/προπονητές βρίσκονται σε κατάσταση ομηρίας.

[Σχολές εξομοίωσης

Μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος λειτουργίας των 28 σχολών εξομοίωσης Καθηγητών Φυσικής Αγωγής με ειδικότητα το ποδόσφαιρο, που η τελευταία έγινε στη Χίο τον Ιούνιο του 2011, οι πτυχιούχοι των σχολών ΤΕΦΑΑ των Ελληνικών Πανεπιστημίων προκειμένου να αποκτήσουν δίπλωμα ΟΥΕΦΑ  (εκτός των τμημάτων των Πανεπιστημίων που έχουν υπογράψει την ειδική σύμβαση ΕΠΟ-ΤΕΦΑΑ και αφορά την απονομή διπλώματος ΟΥΕΦΑ-B στους αποφοιτήσαντες επιτυχώς) θα ακολουθούν την διαδικασία των υπολοίπων υποψηφίων προπονητών και θα εντάσσονται ΜΕ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ για την παρακολούθηση της σχολής.]


Ø     Επίσης τονίζουμε ότι ο Νόμος 4373/2016 το άρθρο 48, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, τεύχος 49 της 1ης Απριλίου 2016, διατυπώνει:

Στο άρθρο 31 του Ν. 2725/1999 προστίθεται παράγραφος 12 ως εξής:
«12. Πέραν της αδειοδότησης από το κράτος, η άσκηση του επαγγέλματος του προπονητή δεν υπόκειται στην έγκριση ή άλλου ισοδύναμου αποτελέσματος περιορισμό άλλου φορέα, εφόσον ο προπονητής είναι κάτοχος πτυχίου Σχολής Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (Σ.Ε.Φ.Α.Α.) ή ισότιμης σχολής της αλλοδαπής με κύρια ή πρώτη ειδικότητα στο άθλημα στο οποίο θα εργαστεί.»

§        Δεν έχει λύσει το πρόβλημα και γι’ αυτό τον λόγο γίνεται και η παρούσα ομαδική καταγγελία, όπου τονίζεται ότι τα ποδοσφαιρικά σωματεία (εργοδότες ) είτε Π.Α.Ε. είτε ερασιτεχνικές που συμμετέχουν σε επαγγελματικά ή ερασιτεχνικά πρωταθλήματα των οικείων Ε.Π.Σ. και Ε.Π.Ο. δεν είναι δυνατή η απασχόληση πτυχιούχου  Σχολής Επιστήμης Φυσικής και εάν δεν έχει υπό την κατοχή του ταυτότητα/πιστοποίηση της Ε.Π.Ο. (U.E.F.A. PRO, A, B, C).
§        Αποδεδειγμένη καταχρηστική μονοπωλιακή εξουσία της Ε.Π.Ο. υπάρχει αναρτημένη στην ιστοσελίδα της http://www.epo.gr/Default.aspx?a_id=45700  στα κάτωθι:

1.   Το Προεδρικό Διάταγμα υπ' αριθμ. 219 (ΦΕΚ Α΄221/13.10.2006), περί καθορισμού των όρων και των προϋποθέσεων ίδρυσης και λειτουργίας Ιδιωτικών Γυμναστηρίων ή Ιδιωτικών Σχολών εκμάθησης αθλημάτων.

Σχόλιο: Ιδρυση Σχολής Προπονητών, δημιουργώντας κατ΄αποκλειστικότητα  όλες τις απόλυτα ελεγχόμενες προϋποθέσεις για την καθιέρωση ιδιωτικών κανονιστικών διατάξεων για το δικαίωμα άσκησης του επαγγέλματος στον χώρο του ποδοσφαίρου και αποκλεισμού πτυχιούχων ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ανεγνωρισμένα από την Ελληνική Πολιτεία και την Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργώντας περιορισμούς  για τους γυμναστές/προπονητές πτυχιούχους με ειδικότητα το ποδόσφαιρο. 

·        ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ/ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ στην 2η παράγραφο στις υπεύθυνες δηλώσεις
http://www.epo.gr/media/files/IDIWTIKES_SXOLES/A_upeuthini_dilosi_2014.pdf διατυπώνεται αυστηρά:  [...... β) Ότι ο προπονητής που έχει την ευθύνη για την εκµάθηση του αθλήµατος στα παιδιά της Σχολής εκµάθησης ποδοσφαίρου να είναι οπωσδήποτε κάτοχος διπλώµατος- πιστοποιητικού UEFA-C πλέον άλλων τυχόν διπλωµάτων όπως αυτό προβλέπεται από το Coaching Convention 2015] Coaching Convention 2015 σας  παραθέτουμε τον ιστότοπο http://www.uefa.org/MultimediaFiles/Download/uefaorg/CoachingCoachedu/02/29/42/76/2294276_DOWNLOAD.pdf 
                                                                                                                 
Ενδεικτικά σας παραθέτουμε άρθρο της Forbes για τα τεράστια οικονομικά οφέλη που εισπράτει το ποδόσφαιρο:
και  για  την  U.E.F.A.
 ---------------------------
Επιπρόσθετα  Σχόλια
Κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης
Μια επιχείρηση που βρίσκεται σε θέση ισχύος σε μια συγκεκριμένη αγορά μπορεί να βλάψει τον ανταγωνισμό. Το να βρίσκεται μια επιχείρηση σε θέση ισχύος δεν βλάπτει από μόνο του τον ανταγωνισμό, αλλά αν εκμεταλλεύεται το γεγονός αυτό για να εξαλείψει τον ανταγωνισμό, τότε μιλάμε για κατάχρηση της δεσπόζουσας θέσης της.
.................
ΑΞΙΩΝΟΥΜΕ
Κατόπιν τούτου και όλων των ανωτέρω επεξηγηματικών σχολίων και στοιχείων που σας παραθέτουμε θεωρούμε εύλογη την καταγγελία μας διότι ως πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουμε κάθε εύλογο δικαίωμα να εξασκήσουμε το επάγγελμά μας και την ειδικότητα που σπουδάσαμε, μετά από έτη σπουδών (στην Ελλάδα ή στην αλλοδαπή) σε πανεπιστήμιο για την απόκτηση της ειδικότητας του ποδοσφαίρου.
Με αυτόν τον καταχρηστικό τρόπο  μας αφαιρείται το δικαίωμα της ελευθερίας παροχής υπηρεσιών  στον χώρο του ποδοσφαίρου, όπου πρωταθλήματα και αγώνες κυπέλλων Επαγγελματικών και Ερασιτεχνικών Σωματείων υλοποιούνται ΜΟΝΟ  μέσω της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας και η πιστοποίησή τους  είναι ΜΟΝΟ εφικτή, κατόπιν καταβολής σημαντικών ποσών σε αυτή, για την απόκτηση πιστοποίησης πχ UEFA C, UEFA B, UEFA A & UEFA PRO και πτυχιούχοι ανάλογων και ανεγνωρισμένων Πανεπιστημίων Φυσικής Αγωγής είναι αναγκασμένοι, καταβάλλοντας τα ποσά, να τους δοθεί το δικαίωμα να εργαστούν στον ίδιο χώρο καθώς δεν υπάρχει παράλληλο πρωτάθλημα.
Ο πτυχιούχος ΑΕΙ Τμήματος Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (Τ.Ε.Φ.Α.Α)  έχει φοιτήσει για 4 έτη και Πανεπιστήμια Αλλοδαπής για 5 έτη για να καταστεί πλήρης η σπουδή για την ειδικότητα γυμναστού/προπονητού. Τα σεμινάρια ολίγων εβδομάδων (http://www.epo.gr/Default.aspx?a_id=42369 αναφορά στην διάρκεια παρακολούθησης των σχολών διαφόρων βαθμίδων) που διοργανώνει η Ε.Π.Ο. δεν είναι δυνατόν να δίδει το απόλυτο δικαίωμα της κρίσης σε μία ομοσπονδία εάν είναι επαρκής η σπουδή τουλάχιστον 4 ετών σε πανεπιστήμιο.  Δεν  αρκεί μόνο με εκπαίδευση  ολίγων εβδομάδων για να κριθεί ότι κάποιος είναι επαρκής να εξασκήσει την ειδικότητα και ο πτυχιούχος πανεπιστημίου να μην θεωρείτε επαρκής αλλά ΜΟΝΟ  εάν καταβάλει το ζητούμενο αντίτιμο από την Ε.Π.Ο. .
Να σημειωθεί ότι δεν ζητούμε να καταργηθεί η ευκαιρία σε πολίτες  που δεν είχαν την δυνατότητα να παρακολουθήσουν Πανεπιστημιακές σπουδές ΑΕΙ, ζητούμε όμως και εμείς οι πτυχιούχοι Α.Ε.Ι. με ειδικότητα το Ποδόσφαιρο να εργαστούμε στον χώρο χωρίς περιορισμούς.
Σύμφωνα με όλα τα παραπάνω:
Ζητούμε να εφαρμοστεί διάταξη στους κανονισμούς της Ε.Π.Ο. ότι όλοι οι πτυχιούχοι Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων Γυμναστικής Ακαδημίας με ειδικότητα το ποδόσφαιρο (ελληνικής ή αλλοδαπής) , ότι κατόπιν της έκδοσης  της ανάλογης άδειας από την Γ.Γ.Α. να εκδίδει και η Ε.Π.Ο. το UEFA PRO χωρίς περιορισμούς και χωρίς οικονομική επιβάρυνση με απλή διαδικασία.

Οι καταγγέλλοντες
·        Στις επόμενες σελίδες της παρούσης καταγγελίας επισυνάπτονται οι πρωτότυπες υπογραφές των καταγγελόντων πτυχιούχων των Τμημάτων Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού με ειδικότητα του Ποδοσφαίρου (Ελληνικής ή αλλοδαπής) σε Νομούς της Ελλάδος.
Η καταγγελία είναι 10 σελίδες, οι πρωτότυπες υπογραφές έχουν αναλυτικά ως εξής:
– Νομός Αττικής, εικοσιδύο  (22) υπογραφές, δύο (2) σελίδες – Νομός Φθιώτιδας, δεκαεννέα (19) υπογραφές, δύο (2) σελίδες – Νομός Κοζάνης, εικοσιτρείς (23) υπογραφές, μία (1) σελίδα – Νομός Ξάνθης εικοσιοκτώ (28) υπογραφές, δύο (2) σελίδες – Νομός Λαρίσης, εικοσιένα (21) υπογραφές, μία (1) σελίδα – Νομός Έβρου, δεκαέξι (16) υπογραφές, μία (1) σελίδα – Νομός Κυκλάδων (Σαντορίνη), δύο (2) υπογραφές, μία (1) σελίδα – Νομός Μαγνησίας, τριανταέξι (36) υπογραφές, δύο (2) σελίδες – Νομός Κορινθίας, δέκα (10) υπογραφές, δύο (2) σελίδες – Νομός Πιερίας, τέσσερεις (4) υπογραφές, τέσσερεις (4) σελίδες – Νομός Σερρών, μία (1) υπογραφή, μία (1) σελίδα  - Νομός Δωδεκανήσου (Ρόδος), μία (1) υπογραφή, μία (1) σελίδα.
 Ήτοι  σύνολο σελίδων τριάντα (30) και σύνολο υπογραφών εκατόν ογδοντατρείς  (183).






Πρός:    Εθνικό Καποδηστριακό Πανεπιστήμιο
                Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού
                Κοσμήτορα, κο Γελαδά Νικόλαο
Μέλη της Κομητείας, κύριοι Καρτερολιώτης Κωνσταντίνος, Μπάγιος Ιωάννης, Μπουντόλος Κωνσταντίνος

                                                                                                                Αθήνα 22 Ιουνίου 2017

Αξιότιμοι Κύριοι Κοσμήτορα και Μέλη της Κοσμητείας
Τα ερωτήματα που τίθενται χρήζουν έντιμης και κατόπιν ορθής περισυλλογής απάντησης από μέρους σας στο παρακάτω θέμα που σας παραθέτω.
Ο ρόλος του Πανεπιστημίου είναι να δώσει γνώσεις και πιστοποίηση εργασιακής επάρκειας.  Στην περίπτωση του ποδοσφαίρου το Πανεπιστήμιο και η Πολιτεία δεν έχει την δυνατότητα (έμμεσα δηλώνει αδυναμία) να δώσει στους πτυχιούχους με ειδίκευση το ποδόσφαιρο εργασιακή επάρκεια, ανεξάρτητα εάν η Γ.Γ.Α. εκδίδει στους πτυχιούχους  πιστοποίηση εργασιακής επάρκειας.
Πώς είναι δυνατόν οι πτυχιούχοι Πανεπιστημίων (ΤΕΦΑΑ ή αλλοδαπής) και όταν η συγκεκριμένη Σχολή δίνει την δυνατότητα μέσω της ειδίκευσης σε αθλήματα όπως η καλαθοσφαίριση, χειροσφαίριση ή πετοσφαίριση κλπ κλπ, οι κάτοχοι του τίτλου αυτού, να ασκούν το επάγγελμα του προπονητή σε όλες τις κατηγορίες ακόμα και το δικαίωμα να γυμνάζει / προπονεί την Εθνική Ομάδα, και στην ποδοσφαίριση να μην μπορούν; Καταργείτε έτσι η έννοια και η σημασία των σπουδών Πανεπιστημιακού επιπέδου.
Τι κάνει η σχολή;  Ποιές οι κινήσεις και το ενδιαφέρον του Πανεπιστημίου με το τρέχον θέμα;
Έχει πραγματοποιήσει ουσιαστικές ενέργειες;
Οι φοιτητές και οι πτυχιούχοι έχουν ήδη εκδηλώσει τα παράπονά τους και τις διαμαρτυρίες τους με πολλαπλούς τρόπους.
Γιατί το Πανεπιστήμιο  έχει καθηγητές που διδάσκουν  ταυτόχρονα στις Σχολές προπονητών και στα ΣΕΦΑΑ και αυτό δεν απασχολεί κανέναν; Και μάλιστα και συνταξιούχους καθηγητές; Πόσο μάλιστα που οι ρατσιστικές τοποθετήσεις και πράξεις αυτών των κυρίων απένταντι στους απελπισμένους συναδέλφους που πάνε στις σχολές προπονητών και τους «κόβουν» είναι πλέον συνηθισμένη πρακτική; Και μάλιστα με εκβιαστικές μεθόδους τους υποχρεώνουν να δώσουν αρχικά 1.500€ για να πάνε να πάρουν την πιστοποίηση του γυμναστή φυσικής κατάστασης (άκουσον... άκουσον!) γιατί διαφορετικά δεν περνάς! Δηλαδή το Πανεπιστήμιο αναιρεί το έργο του;  Και πανεπιστημιακοί διδάσκουν σε αυτές τις σχολές, από όλα τα τμήματα. Η αγανάκτηση είναι μεγάλη και πλέον οι ενέργειες θα είναι πιό δυναμικές!
Γιατί το Πανεπιστήμιο είναι υπό ενός ιδιωτικού κερδοσκοπικού φορέα (Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία – Σχολή Προπονητών); Γιατί αντί να πιστοποιείται, από Πανεπιστημιακό φορέα όπως γίνεται για τα Πανεπιστήμια του εξωτερικού ή ΙΕΚ οι ίδιοι οι Πανεπιστημιακοί εργάζονται σε αυτές τι σχολές για να λειτουργήσουν; Τι αξία έχει το Πανεπιστήμιο; Ποιός είναι ο ρόλος της κάθε ΠΕΠΦΑΑ;
Σας επισυνάπτω την καταγγελία 183 πτυχιούχων με ειδικότητα το ποδόσφαιρο στην Επιτροπή Ανταγωνισμού η οποία εξηγεί εκτενέστερα με το συγκεκριμένο πρόβλημα.

Μετά τιμής

Χαράλαμπος Ρέλλας
Καθηγητής Φυσικής Αγωγής
Τηλ. 6939 493 817





Τετάρτη 21 Ιουνίου 2017

Γ. Παναγόπουλος, Τα συμβολικά σημαίνοντα του Δικέφαλου Αετού από την Πόλη μέχρι την φανέλα

ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΙΚΑ ΣΗΜΑΙΝΟΝΤΑ ΤΟΥ ΔΙΚΕΦΑΛΟΥ ΑΕΤΟΥ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΦΑΝΕΛΑ!
Εισήγηση του Αντιπροέδρου του ΙΔΕΑΔ στην εκδήλωση της 29-5-2017 με θέμα "Η άλωση της Πόλης και η ψυχή του Δικεφάλου"


1.        Ο τελευταίος Αυτοκράτωρ της φυλής του Δικεφάλου
Η Βασιλεύουσα πλέον έχει πατηθεί από τις ορδές των εξ Ανατολής βαρβάρων.
Τα κραταιά τείχη της έχουν καταρρεύσει, τα μνημεία  της πλίνθοι και κέραμοι, το παλάτι έχει καταληφθεί, η Αγία Σοφία έχει βεβηλωθεί, ο Ιππόδρομος και το Σφαιροδρόμιο έχουν οργωθεί από τα έφιππα στίφη που προσπαθούν να στοιβάξουν την λεία τους, πολυτελείς κατοικίες και δημόσια κτίρια έχουν παραδοθεί στις φλόγες, στους ιστούς που κυμάτιζε ο Δικέφαλος Αετός κρεμάστηκε η ημισέληνος και οι κάποτε προνομιούχοι κάτοικοι της Πόλης είτε κείτονται άψυχοι στους δρόμους, είτε πανικόβλητοι τρέχουν να κρυφτούν.
Όμως μέσα στους σωρούς από τα κουφάρια των τελευταίων ηρωικών υπερασπιστών της Βασιλίδος, ένα αιμόφυρτο σώμα αναγνωρίσθηκε μόνο και μόνο από τους χρυσοκέντητους αετούς πάνω στο ύφασμα των πεδίλων του: επρόκειτο αναμφισβήτητα για τον τελευταίο αυτοκράτορα, τον παμμέγιστο Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, εκείνον που η λαϊκή ψυχή θα αναβάπτιζε σε «Μαρμαρωμένο Βασιλιά».
Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος δεν ήταν απλά ο τελευταίος Βυζαντινός Αυτοκράτορας, αλλά ο ελέω θεού Αιώνιος Βασιλιάς της φυλής του Δικέφαλου. Μια Φυλή που έλκει την καταγωγή της από την βαθιά Μυθιστορία και η οποία με την Άλωση της Πόλης αναγεννήθηκε στην Ευρώπη και σ’ όλη την υφήλιο πετώντας με τα φτερά του Δικεφάλου Αετού, του προαιώνιου εθνικού συμβόλου που παρά το κάψιμο και το ξέσκισμα λαβάρων και σημαίων δεν ενταφιάστηκε στα ερείπια των Πόλης των Πόλεων, αλλά μεταλαμπαδεύτηκε με την μορφή θυρεών, οικοσήμων, σφραγίδων, νομισμάτων, εικονογραφήσεων από την Ευρώπη μέχρι και τη Νότια Αμερική!

2.        Οι πτήσεις του Δικεφάλου Αετού ανά τους Αιώνες
Ο Αετός ως γνωστόν είναι το αθάνατο ιερό θεϊκό και βασιλικό σύμβολο από τότε που ο Δίας ήταν ο πατέρας θεών και ανθρώπων.
Γι’ αυτό άλλωστε ετυμολογικά από το στερητικό α και το έτος δηλώνεται η αθανασία του πτηνού και των συμβολισμών του.
Όταν η Ατλαντίδα γκρεμίζεται στην άβυσσο του Ωκεανού, το Αιγαίο σπρωγμένο από τα τεράστια παλιρροϊκά κύματα ανεβαίνει και πλημμυρίζει τα πάντα. Η Αιγηίδα βυθίζεται, η Κεντρική Ελλάδα γίνεται θάλασσα και οι μόνοι κάτοικοί της που γλύτωσαν ήσαν όσοι ακολουθώντας τις πτήσεις των αετών κατέφυγαν στις κορυφές, κάτι που έκανε κι ο βασιλιάς-γενάρχης μας Δευκαλίων από την περιοχή της σημερινής Θεσσαλίας (= θέσις αλός), ο οποίος μαζί με την γυναίκα του Πύρρα με το γεμάτο από τρόφιμα πλοιάριό τους έπλευσαν απέναντι κι ανέβηκαν στον Παρνασσό, στους Δελφούς.
Η αρχαία ελληνική παράδοση μάλιστα διέσωσε έναν πολλαπλά συμβολικότατο μύθο συνδεδεμένο μ’ εκείνη την εποχή.
«Ο Ζευς επιθυμών να εύρη το κέντρον της γής αφήκε να πετάξουν κατά την αυτήν στιγμήν δύο αετούς, τον έναν εκ του ανατολικού άκρου της γης, τον έτερον εκ του δυτικού. Οι αετοί αυτοί συνηντήθησαν εν Δελφοίς». Εξ ου κι ο χαρακτηρισμός «ομφαλός της γης» όπου σύμφωνα με άλλη παράδοση είχαν τοποθετηθεί δύο χρυσοί αετοί…
Όπως και στο Λύκαιον όρος, το Δίδυμο του Ολύμπου ιερό βουνό της Πελοποννήσου, οι αετοί αυτοί έγιναν για να θυμίζουν ότι ο Ζευς άφησε 2 αετούς να πετάξουν από τα 2 τέρματα της Γης, Ανατολής και Δύσης, για να δείξουν στους ανθρώπους το κέντρο της!
Είναι διαπιστωμένο ιστορικά ότι κανένα άλλο σύμβολο δεν είναι αρχαιότερο, συνηθέστερο, και πιο αγαπητό σχεδόν σ’ όλους τους λαούς.
Ο Βασιλιάς των πτηνών έγινε λοιπόν σύμβολο του βασιλιά θεών και θνητών και μετέπειτα έμβλημα βασιλικής ισχύος.
Ο αετός συχνά αναμίχθηκε με φανταστικά στοιχεία δημιουργώντας μυθικά τερατόμορφα όντα, όπως η Σφίγγα, οι Άρπυιες, οι Γρύπες και τελικά ο δικός μας Δικέφαλος Αετός.
Ειδικά από τον 12ο αιώνα και μετά εξαπλώθηκε προς όλες τις κατευθύνσεις και οικειοποιήθηκε από Αυστροούγγρους, Ρώσους, Γερμανούς, Βουλγάρους, Σέρβους, Αλβανούς, Λατινοαμερικάνους.
Μάλιστα όταν ιδρύθηκε η Γερμανική Αυτοκρατορία αρχικά είχε επιλέξει για σύμβολο τον Δικέφαλο Αετό αλλά τελικά προτιμήθηκε ο μονοκέφαλος αετός για να μην θεωρηθεί αντιγραφή, ενώ για την προέλευσή του οι Γερμανοί ιστορικοί είχαν από τότε δημοσιεύσει μια από τις σπουδαιότερες μελέτες. (Το 1325 ο Δικέφαλος το πρώτον σε γερμανικό νόμισμα και από το 1433 κρατικό σύμβολο της αρχαίας γερμανικής αυτοκρατορίας!)
Κατά τον Έλληνα ιστορικό Σπύρο Λάμπρο αποτελεί σύμβολο της εθνικής Ιδέας συνδυάζοντας την αντίληψη για την απώλεια της αυτοκρατορίας αλλά και την αθανασία του Ελληνισμού με την ελπίδα της αναστάσεως του γένους.
Ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας Καποδίστριας προτιμάει να ξεκινήσει με αρχικό κρατικό έμβλημα τον Φοίνικα, έναν μονοκέφαλο αετό που αναγεννάται από την τέφρα του ελπίζοντας ότι στην πορεία θα μεταλλαχθεί σε δικέφαλο. Συγχρόνως καλλιεργείται ο θρύλος ότι «την ημέρα που ο Διάδοχός μας θα γίνει Βασιλιάς, ένας χρυσός διπλός αετός, θα του φέρει την βαθιά κρυμμένη χρυσή και παντοδύναμη κορώνα του Μαρμαρωμένου Βασιλιά μας», ενώ ο δικέφαλος ως σύμβολο εθνικών ελπίδων και δικαίων αξιώσεων κατακλύζει συλλόγους, σωματεία, εφημερίδες, νομισματόσημα συχνά με την κυκλική επιγραφή «ΟΥΚ ΑΠΕΘΑΝΕΝ ΑΛΛΑ ΚΑΘΕΥΔΕΙ».
Αυτή η πλημμυρίδα εξάπλωσης του Δικεφάλου Αετού σ’ όλη την Ευρώπη προκάλεσε φυσικά και αρνητικές αντιδράσεις μέσα από μια επιστημονική συζήτηση για τα σημαίνοντά του αλλά και για την προέλευσή του.
Μάλιστα υπήρξαν ανθέλληνες σοφοί που αμφισβήτησαν εις διπλούν τον Δικέφαλο, αφενός μεν καταδικάζοντάς τον ως καλλιτεχνικό τερατούργημα, αφετέρου δε ως αντιγραφή κακέκτυπου συμβόλου των Μωαμεθανών Τουρκομάνων.
Μετά τις αμφισβητήσεις για την ελληνικότητα του πληθυσμού του ΦΑΛΜΕΡΑΪΕΡ και άλλων για την φοινικική δήθεν καταγωγή του ελληνικού αλφαβήτου οι διεθνείς μισέλληνες ξαναχτύπησαν. Για μένα η καλύτερη επίσημη επιστημονική αντίδραση του Ελληνικού Βασιλείου ήταν η μελέτη «Ο ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ ΑΕΤΟΣ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ – ΠΩΣ ΕΓΕΝΝΗΘΗ ΚΑΙ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ» του Ιωάννη ΣΒΟΡΩΝΟΥ, Διευθυντή του Εθνικού Νομισματικού Μουσείου που αναγνώσθηκε ενώπιον του Βασιλέα Κωνσταντίνου, του Διαδόχου Γεωργίου και της Βασιλικής οικογένειας στο Βασιλικό Θέατρο την 2η Δεκεμβρίου 1913!
Πραγματικά το θεωρώ ένα δώρο της ιστορικής μοίρας, γιατί αυτή η επιστημονική μονογραφία που ήταν θαμμένη και κανείς δεν την μνημόνευε, ξαφνικά ανατυπώθηκε και επανεκδόθηκε μόλις το 2016 και ήλθε να επιβεβαιώσει ένα σημαντικό Μέρος της διπλής επί χρόνια έρευνάς μου. Στηρίχθηκε εν πολλοίς στην μελέτη του κορυφαίου Βυζαντινολόγου Λάμπρου (αλλά και στην πλούσια γερμανική βιβλιογραφία) που υπό τον τίτλο «Ο ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ ΑΕΤΟΣ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ» αναγνώσθηκε στα γαλλικά στο αρχαιολογικό συνέδριο του Καΐρου στις 30 Μαρτίου 1909 με επίκληση Ελληνικής βιβλιογραφίας από το 1861!
Ο Σβορώνος λοιπόν δεν υιοθετεί την άποψη ότι οι αετοί υπήρχαν πριν από την εποχή του ΜΑΡΙΟΥ στην Ρώμη ή ως δικέφαλος πρωτοεμφανίσθηκε την ημέρα των εγκαινίων της Κωνσταντινούπολης από τον Μ. Κων/νο. Ο Λάμπρου παρατήρησε ορθά ότι στην Βυζαντινή βιβλιογραφία υπάρχουν απειροελάχιστες αναφορές ακόμα και στο όνομα του Δικ. Αετού.
Αντίθετα υπάρχουν αναφορές σε χρυσούς, ερυθρούς, βασιλικούς κ.λπ. αετούς.
Μόνο στον ΦΡΑΝΤΖΗ υπάρχει αναφορά για διάκοσμο στο πλοίο «δύο λέοντας χρυσούς και μέσον αυτών αετόν δικέφαλον», κατά την επίσκεψη στην Βενετία το 1438 του Ιωάννη Παλαιολόγου.
Αντίθετα σχεδόν όλες οι πηγές γράφουν για αετούς ή διπλούς αετούς που υπήρχαν επί βασιλικών πλοίων, περικνημίδων, πεδίλων, σκηνών κ.λπ.
Η εξήγηση που έδωσε ο Σβορώνος είναι απλή και καταλυτική!
Ο Δικέφαλος επί αυτών των αντικειμένων ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ, γιατί επί των κυρτών επιφανειών αν είχε τοποθετηθεί μονοκέφαλος, θα φαινόταν από την μια πλευρά ακέφαλος και δύσμορφος ενώ χάρη στην πανάρχαια τεχνική της δικεφαλίας, υπήρχε σύμμετρη προβολή του αετού από κάθε οπτική γωνία.
Ο Λάμπρος έσφαλε θεωρώντας πως ο Δικέφαλος ως αυτοκρατορικό έμβλημα εμφανίσθηκε από τον Βασιλιά της Νίκαιας Θεόδωρο Β΄ Λάσκαρη τον 12ο αιώνα, ενώ υποθέτει ότι οι αυτοκράτορες της Νίκαιας παρέλαβαν τον Δικέφαλο από τους Βαβυλωνίους, Χετταίους και Μυκηναίους της Γ΄ και Β΄ χιλιετηρίδας π.Χ. και αποκλείει το δάνειο από τους δικεφάλους στα νομίσματα και στα τείχη των Τουρκομάνων στο Ντιαρμπεκίρ, γιατί απλούστατα αυτοί τα βρήκαν στα Χεταϊκά ανάγλυφα της Καππαδοκίας, όταν την κατέλαβαν. Γι’ αυτό αργότερα οι ίδιοι οι αποκαλούμενοι ιέρακες-σουλτάνοι, τροποποίησαν τους δικέφαλους αετούς με δικέφαλα γεράκια.
Ο Σβορώνος καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο Δικέφαλος καθιερώθηκε στον 9ο αιώνα μ.Χ. από τους Βυζαντινούς αλλά σε καμία περίπτωση δεν τον παραλάβαμε από τους Χετταίους γιατί:
Κατ’ αρχήν βρίσκουμε πολύ πριν τον Δικέφαλο στους Σουμερίους, Ασσυρίους, και στους Χαλδαίους με ανάμειξη μάλιστα με την κεφαλή του άλλου βασιλικού ζώου, τον Λέοντα.
Οι Πέρσες είχαν τον Δικέφαλο κυρίαρχο σχέδιο στην ταπητουργία τους μαζί με άλλα ζευγάρια ζώων που για εικαστικούς-τεχνικούς λόγους δικεφαλοποιήθηκαν!
Παρ’ ότι οι Ανατολίτες πίστευαν στην ύπαρξη αυτών των τερατόμορφων απόκοσμων όντων, οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες και λόγιοι γνώριζαν εκ παραδόσεως ότι ο Δικέφαλος δεν ήταν κάποιο μυθολογικό τέρας αλλά η συνοπτική δήλωση 2 αετών, σύμβολο της διπλής θεϊκής και βασιλικής δύναμης.
Η αρχαιότερη αναφορά 2 επίχρυσων αετών είναι από τον Παυσανία που τους περιγράφει στο μετά τον Όλυμπο αρχαιότατο ιερό του Διός στο Λύκαιον όρος της Αρκαδίας, αποκαλούμενον «Όλυμπος των Αχαιών», ενώ απομίμηση αυτών των 2 αετών αναφέρεται στο ιερό της Ολυμπίας επί κυριαρχίας των Αρκάδων (370-362 π.Χ.). Το ίδιο έμβλημα βρέθηκε και στις Μυκήνες, (3500 π.Χ.) ενώ σε δεκάδραχμο του Ακράγαντος απεικονίζονται 2 αετοί ως οιωνός ολυμπιακής αρματοδρομικής νίκης! Στην Οδύσσεια υπάρχουν αναφορές για τους 2 αετούς που έστειλε ο Δίας, για να αναγγείλουν τις βουλές του!
Η αρχαία παράδοση εμφανίζει Δίδυμους Αετούς πάνω από την στέγη του παλατιού των Αιγών την ημέρα γέννησης του Μ. Αλεξάνδρου, οιωνός ότι θα βασίλευε και στην Ευρώπη – και στην Ασία (σε Δύση και Ανατολή)! Γι’ αυτό στα πρώτα νομίσματά του τέθηκαν 2 αετοί αντιμέτωποι!
Οι δίδυμοι αετοί ως σύμβολο εξουσίας σε Ανατολή και Δύση συνεχίσθηκαν από τους Σελευκίδες, και τους Πτολεμαίους, από τους οποίους τους παρέλαβαν οι Ρωμαίοι.
Ως σύμβολο στρατιωτικής νίκης πρώτος ο Ζευς σαν θνητός βασιλιάς της Κρήτης κατά την παράδοση έθεσε 2 χρυσούς αετούς στις σημαίες του, όταν νίκησε τους Τιτάνες.
Ως νικηφόροι αετοί των ρωμαϊκών λεγεώνων διατηρούν πάντα την στροφή της κεφαλής τους προς Ανατολή και Δύση με ανοιγμένα φτερά επί του ομφαλού ή της σφαίρας της γης.
Ο θεός ήθελε το κέντρο της γης να μεταφερθεί στην Κωνσταντινούπολη, όπου επέστρεψε στην ανατολίτικη έκδοσή του ο Δικέφαλος, αφού προηγουμένως κατά την παράδοση πάλι υπήρξαν οιωνοί αετών και κατά την ίδρυση από τον Βυζάντιο τον Μεγαρέα, και κατά την δεύτερη κτίση από τον Σεπτίμιο Σεβήρο και κατά την τρίτη άπό τον Μ. Κωνσταντίνο.
Άλλωστε η Κωνσταντινούπολη και η Νίκαια ήσαν οι μόνες πόλεις που είχαν τοποθεσία ΜΕΣΟΜΦΑΛΟΝ επί παλιού ναού του Δία για να δηλώσουν την συνέχεια έθνους και θρησκείας, ενώ στις εκκλησίες εικονιζόταν ο Δικέφαλος σε πορφυρό ομφάλιο.
Συμπερασματικά λοιπόν η ανά τους αιώνες πτήση του Δικεφάλου Αετού από το κέντρο της γης προς Δύση και Ανατολή και τανάπαλιν ακολούθησε το εξής δρομολόγιο:
Από το Λύκαιον όρος και τους Δελφούς μέσω Ολυμπίας από Αρκάδες και Αργεάδες Δωριείς έφτασε στους Μακεδόνες που δια του Μ. Αλεξάνδρου τον εξάπλωσαν ως διπλούς αετούς στην Ασία, εκεί όπου μέσω προϊστορικών εκστρατειών Διονύσου και Ηρακλή είχε ήδη εξαχθεί στους Χετταίους, Ασσυρίους, Χαλδαίους, Βαβυλωνίους, όπου οι διπλοί αετοί εκβαρβαρίσθηκαν και δικεφαλοποιήθηκαν. Μέσω των διαδόχων του Αλεξάνδρου επανασυμβολίσθηκε και επανεισήχθη μέσω Κρήτης, Κύπρου στην Δύση, όπου η κλεπταποδόχος Ρώμη τους οικειοποιήθηκε είτε ως διπλούς είτε ως μονό αετό για να καταλήξει πάλι σε ελληνικά χέρια με την εκπολιτισμένη ανατολίτικη μορφή του Δικεφάλου από το Βυζάντιο κι από εκεί βεβαίως να εξαπλωθεί προς όλη την υφήλιο εκ νέου, χάρη πρωτίστως στην Μακεδονική Δυναστεία που τον καθιέρωσε ως επίσημο Αυτοκρατορικό έμβλημα.




3.        ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΠΤΗΣΗ ΤΗΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗΣ ΘΕΑΣ
Μυστηριωδώς την ίδια πορεία προς Ανατολή και Δύση ακολούθησε και η «στρογγυλή θεά» η μπάλα, πάλι με κεντρικό ήρωα τον Ηρακλή, τον Μ. Αλέξανδρο και φυσικά την Μακεδονική Δυναστεία στο Βυζάντιο. Ο Πατρώος Ηρακλής ως γιος του Διός πολέμησε κάτω από το θεϊκό σύμβολο του Αετού προς Ανατολή και Δύση, έφτασε μέχρι την Υπερβορέα, απ’ όπου στην μεν Κελτική Ευρώπη καθιέρωσε την συμβολική ποδοσφαίριση ανάμεσα σε 2 τέρματα καταδεικνύοντας, την θεϊκή κίνηση του Ήλιου και του Αετού από Δύση σε Ανατολή και έφερε την ελιά και τον κότινο στην Ολυμπία, όπου ίδρυσε προς τιμήν του πατέρα του τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Είναι γνωστό πως αυτοί οι Αγώνες έγιναν κτήμα, έστω και εκβαρβαρισθέντες σ’ όλη τη γη, το ποδόσφαιρο όμως δεν το εφηύραν οι Κινέζοι αλλά ο Μ. Αλέξανδρος και οι Μακεδόνες του που μετεξελίσσοντας το επίσκυρον, το μετέφεραν στα βάθη της Περσίας και της Ασίας μέχρι τα όρια της Κίνας, απ’ όπου μέσω των Περσών κατά τους Βυζαντινούς χρόνους επί Μακεδονικής Δυναστείας με άλλη μορφή επανεισήχθη με αποτέλεσμα τα Σφαιροδρόμια να κυριαρχήσουν των Ιπποδρομίων υπό τη σκέπη των λαβάρων του Δικεφάλου Αετού.
Ο μυθικός Ηρακλής θεωρείται ο γενάρχης των Ολυμπιακών Αγώνων, ενώ κατά την Κελτική παράδοση θεωρείται ο εμπνευστής του soccer (social ceremony), του τελετουργικού για θρησκευτικούς λόγους ποδοσφαίρου.
Σε κάθε περίπτωση η εγκαθίδρυση στην Ολυμπία της λατρείας του Ολυμπίου Διός και η προς τιμήν του διοργάνωση των Ολυμπιακών αποδίδεται στους Δωριείς που μετά την πιο ορθή «κάθοδο των Ηρακλειδών» ουσιαστικά εγκαινίασαν την Ελληνική Ιστορία.
Από τότε η κοινή θρησκεία, η κοινή γλώσσα και οι κοινοί αθλητικοί αγώνες ενοποίησαν την Ελληνική φυλή και με τις μετακινήσεις των πληθυσμών, όπως η «ΑΝΟΔΟΣ ΤΩΝ ΑΡΓΕΑΔΩΝ» Δωριέων του Άργους, απογόνων του Ηρακλή μεταλαμπαδεύθηκε και στους Μακεδόνες το Ολυμπιακό δικαίωμα.
Μάλιστα 9 βασιλείς της Μακεδονίας αγωνίστηκαν με τελευταίο τον Φίλιππο.
Ο Μ. Αλέξανδρος παρ’ ότι γεννήθηκε από μητέρα με ολυμπιακό όνομα και σε ολυμπιακό έτος και μάλιστα νικηφόρο για τον πατέρα του, παρ’ ότι εθεωρείτο δρομέας που πληρούσε τα ολυμπιακά κριτήρια αρνιόταν να συμμετέχει στους αγώνες γιατί ήθελε να συναγωνίζεται μόνο βασιλιάδες και δεν άντεχε την υποψία ότι θα τον άφηναν να νικήσει λόγω της βασιλικής ιδιότητάς του.
Ο πολυαθλητής Αλέξανδρος παρ’ ότι γνώριζε τα μυστικά όλων των αθλημάτων και διοργάνωσε πλήθος κλασσικών αθλητικών αγώνων προς τιμήν του Δία και του Ηρακλή σε όλη την Ασία, κτίζοντας συγχρόνως αμέτρητα στάδια και γυμναστήρια, αρεσκόταν ιδιαίτερα να συμμετέχει σε παιχνίδια με μπάλα που υπήρχαν στα κλασσικά χρόνια στην Ελλάδα αλλά κανένας δεν τα είχε πάρει στα σοβαρά. Η αλήθεια είναι πως απέκτησαν κάποιο γόητρο, όταν αυτός ασχολήθηκε μαζί τους. Όταν άρχισε να συμμετέχει σε μια ομάδα από επαγγελματίες παίκτες της μπάλας σ’ ένα άθλημα προφανώς κράμα χαντμπολ, μπάσκετ και ποδοσφαίρου, γρήγορα τον μιμήθηκαν κι άλλοι  κι έτσι σύντομα κατασκευάσθηκαν ειδικοί χώροι για παιχνίδια με μπάλα πρώτα στην Ελλάδα και μετά στη Ρώμη, στην Πόλη, στην Αλεξάνδρεια, στην Θεσσαλονίκη.
Τα αθλήματα με μπάλα και γενικά το πάθος του για τον αθλητισμό κληροδοτήθηκε μαζί με τις περσικές επιρροές, όπως το τζιχάν, στις Βασιλικές Δυναστείες της Βασιλεύουσας και ιδιαίτερα στους γόνους της πιο ακραιφνούς ελληνοπρεπούς Δυναστείας της Μακεδονικής.

4.        ΠΟΛΗ, ΜΠΑΛΑ ΚΑΙ ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ
Ο ταξιδιώτης που ερχόταν από την θάλασσα, είτε από το Νότο, είτε από την Δύση προς την Πόλη, έβλεπε στο δεξί του χέρι τους θόλους του Μεγάλου Παλατιού και της Αγίας Σοφίας, ενώ ύστερα αντίκριζε τον πελώριο κυρτό τοίχο που υποστηρίζει το νότιο άκρο του Ιπποδρόμου.
Τα πιο πολλά κτίρια ήσαν διώροφα, ενώ φανταστικοί θόλοι και επιβλητικά αετώματα χαρακτήριζαν τα μεγαλοπρεπή δημόσια μέγαρα. Κι όλα αυτά άψογα προστατευμένα από τα διαβόητα διπλά τείχη.
Αυτή πάνω-κάτω ήταν η εικόνα που εμφανιζόταν στα μάτια των ξένων επισκεπτών που εμβρόντητοι μπαίνοντας στην Πόλη αντίκριζαν έναν άλλον κόσμο που ζούσε με μια άλλη ποιότητα από τους δικούς τους λαούς με κυρίαρχο κοινωνικό στοιχείο τον Αθλητισμό μετά την Θρησκεία. Μάλιστα η πιο κλασσική φιλοφρόνηση προς τους πιο εξελιγμένους πρέσβεις ήταν η πρόσκλησή τους στα παίγνια του Ιπποδρομίου και του Σφαιροδρομίου, όπου κατάπληκτοι πιστοποιούσαν το γεγονός της βασικότερης ασχολίας του αυτοκράτορα (μετά φυσικά την παρουσία του σε θρησκευτικές τελετές) που δεν ήταν άλλη από την εθιμικά υποχρεωτική παρουσία του σε όλους τους ιπποδρομιακούς αγώνες, ακόμα κι αν είχε διαφορετικές αντιλήψεις περί αθλητισμού. Γι’ αυτό άλλωστε δεν ήταν τυχαίο ότι πλάι στο Παλάτι συνυπήρχαν τα 2 μεγάλα κέντρα της πολιτικής ζωής, η Αγιά Σοφία και ο Ιππόδρομος.
Πράγματι τα ιπποδρομιακά θεάματα ήταν τόσο σοβαρή υπόθεση για το κράτος που όχι μόνο η είσοδος για το κοινό ήταν ελεύθερη αλλά και επιχορηγούνταν πλουσιοπάροχα από το αυτοκρατορικό ταμείο.
Όμως στο πέρασμα από τον 9ο στον 10ο αιώνα ο Ιππόδρομος είχε χάσει την δημοφιλία του 5ου – 6ου αιώνα, όταν αρματηλάτες όπως ο Πορφύριος επί Αναστασίου ήταν τα είδωλα της Πόλης και οι μηχανορραφίες του Ιπποδρόμου μπορούσαν να επηρεάσουν την πολιτική της αυτοκρατορίας.
Σιγά-σιγά Πράσινοι-Βενετοί-Γαλάζιοι και Λευκοί έσβησαν στην αχλύ της ιστορίας.
Με την άνοδο της Μακεδονικής Δυναστείας σταδιακά οι επαγγελματίες αρματηλάτες έπεφταν στην αφάνεια, καθώς πιο πολύ τώρα προσέλκυαν το λαϊκό ενδιαφέρον τα σπορ με μπάλα και οι ερασιτέχνες ιππείς, όπως ο Βασίλειος ο Μακεδών ή ο Φιλόραιος, ένας σταυλίτης του 10ου αιώνα που έγινε το επίκεντρο της προσοχής όλης της αυτοκρατορίας, γιατί ήταν ο μόνος που έκανε τον γύρο του ιπποδρόμου καλπάζοντας όρθιος πάνω στο άλογό του και πιέζοντας και με τα 2 χέρια το σπαθί του.
Στην εποχή των Κομνηνών ο Ιππόδρομος έγινε χώρος για κονταροχτυπήματα μεταξύ ιπποτών, ενώ στην εποχή των Παλαιολόγων είχε σχεδόν ερημώσει, παρ’ όλο που ο Δικέφαλος Αετός συνόδευε τους νεαρούς πρίγκιπες και ευγενείς που πήγαιναν συχνά για ασκήσεις ιππικής δεξιοτεχνίας και για έφιππο πόλο ή άλλα παίγνια μεταξύ σφαιριζόντων.
Παρ’ ότι οι απόψεις για το πότε εισήχθη και καθιερώθηκε επίσημα στο Βυζάντιο το σύμβολο του Δικεφάλου Αετού ερίζουν, επιμένουμε στη θέση μας ότι η εισαγωγή του έγινε παράλληλα με την καθιέρωση των αθλημάτων με μπάλα.
Αν αναλογισθούμε ότι γύρω στον 10ο αιώνα στην Βυζαντινή τέχνη υπήρχαν 2 τεχνοτροπίες, η ελληνική και η ανατολιτική που αλληλοσυμπληρώνονταν, καθώς ο ελληνικός νατουραλισμός είχε ήδη αναμειχθεί με τον περσικό και ότι στον Βυζαντινό αθλητισμό περίπου στα χρόνια των Μακεδόνων αυτοκρατόρων, οπότε άλλωστε σημειώθηκε η πρώτη επιτυχής προσπάθεια ελληλοποίησης του Βυζαντίου, είχε η αρχίσει η πορεία αντικατάστασης των κλασσικών αθλημάτων κυρίως από τα παίγνια με μπάλα, πολλά από τα οποία προέρχονταν από την Ανατολή και ειδικά από την Περσία, εύλογα καταλήγει κάποιος στο παραπάνω συμπέρασμα.
Πράγματι τέλη 9ου αιώνα παρατηρείται μια σταδιακή εισβολή στην θεματολογία της Βυζαντινής τέχνης, αετών, γρυπών, παγωνιών κ.λπ.
Με δεδομένο λοιπόν το γεγονός ότι η Περσία μέσω των Αρμενίων δίδαξε τους Βυζαντινούς στον τρόπο χρησιμοποίησης τόσο των πτηνών σαν συμβολισμών και διακοσμητικών στοιχείων, όσο και τις δερμάτινες μπάλες σαν μέσο αθλητισμού κυρίως μέσω του τζιχάν (έφιππου πόλο επί χόρτου), δεν μας είναι καθόλου δύσκολη η απόδειξη της προαναφερθείσης υπόθεσης της σχέσης δηλαδή μεταξύ δικεφάλου και μπάλας, αν μάλιστα συνυπολογίσουμε το γεγονός του επηρεασμού της Περσίας από την εκπολιτιστική εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου που ξαναμεταβίβασε στην Ασία αθλητικά και καλλιτεχνικά παιχνίδια, που πάλι είχαν εισαχθεί εκεί από την προϊστορική Ελλάδα (γι’ αυτό κατά τον Ντένσμοντ Μόρρις, θεωρείται ο πατέρας του ποδοσφαίρου!).
Έτσι λοιπόν ο Δικέφαλος κατά την υστεροβυζαντινή εποχή και ειδικά από τον 14ο αιώνα, οπότε σημειώθηκε η δεύτερη προσπάθεια ελληνοποίησης του Βυζαντινού κόσμου, γίνεται έμβλημα του Ελληνισμού, συμβολίζοντας την απόφαση για άμυνα και κυριαρχία ενάντια και της Ανατολής και της Δύσης!
Ο σταυρός και η σφαίρα στα νύχια του αντιπροσωπεύουν την διπλή εξουσία (κοσμική και πνευματική) του αυτοκράτορα.
Στην Βυζαντινή εποχή πάντα έφερε τα αυτοκρατορικά χρώματα, το χρυσό και το πορφυρό, ενώ υπήρχε και μαύρος αετός σε χρυσό υπόβαθρο για χρήση εκτός της αυτοκρατορικής οικογένειας, σαν σκιά του χρυσού αετού.
Η αρχική στρατιωτική σημαία του Μ. Κων/νου (συνέχεια του Μάριου της Ρώμης) είχε απεικόνιση ασημένιου αετού με την κεφαλή στα δεξιά σε χρώμα κόκκινο, συνεχίσθηκε από τον Ιουλιανό και διατηρήθηκε μέχρι την εποχή του Ισαάκιου Κομνηνού που επέβαλε το αετόμορφο δικέφαλο θηρίο HAGA της Παφλαγονίας για να συμβολίσει την διάδοχη κατάσταση και την πολεμική ανδρεία του. Η μορφή του αετού είχε υιοθετηθεί και από την Εκκλησία για να εκφράσει την θεία έμπνευση του Ευαγγελιστή Ιωάννη. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο υιοθέτησε τον Δικέφαλο ως σύμβολο της θρησκευτικής εξουσίας και κατόπιν ο Λάσκαρις προσθέτοντας στέφανο μεταξύ των 2 κεφαλών το καθιέρωσε στην Νίκαια, όπως και το αντίπαλο για την διαδοχή της αυτοκρατορίας Δεσποτάτο της Ηπείρου.
Ο Ιωάννης ΒΑΤΑΤΖΗΣ άλλαξε πάλι το έμβλημα προσθέτοντας ρομφαία  στο δεξί πόδι και υδρόγειο στο αριστερό με στέμμα  και σταυρό ανάμεσα στα 2 κεφάλια.
Ο ιδρυτής της τελευταίας δυναστείας, Μιχαήλ Παλαιολόγος που ανακατέλαβε την Πόλη από τους Φράγκους καθιέρωσε την τελευταία μορφή στεφανώνοντας και τις 2 κεφαλές για να τιμήσει και τις 2 πρωτεύουσες, την Νίκαια και την Κωνσταντινούπολη.
Μετά την άλωση ως κληρονομική συνέχεια ο δικέφαλος μέσω του γάμου της ανηψιάς του τελευταίου αυτοκράτορα, Σοφίας, με τον Ρώσο τσάρο ΙΒΑΝ ΒΑΣΙΛΙΕΒΙΤΣ μεταβιβάσθηκε στην Ρωσία, ενώ στην Ελλάδα παραμένει ως σύμβολο της Εκκλησίας, του ΓΕΣ, της εθνοφρουράς Κύπρου, του ΠΑΟΚ που πλέον από ρωσική και ποντιακή ηγεσία απέκτησε χρυσό περίβλημα στο έμβλημα και της ΑΕΚ που υιοθέτησε ως μασκότ τον… HAGa!
Στα ιπποδρόμια και τζυκανιστήρια οι θεατές έβριζαν, αισχρολογούσαν, λιθοβολούσαν τους αντιπάλους και γενικά ζούσαν για τους αγώνες, στοιχηματίζοντας για τα πάντα.
Μάλιστα ήσαν φοβερά προληπτικοί στον ίδιο βαθμό με τους ηνιόχους, οι οποίοι έφεραν στη σχολή τους νομίσματα με την κεφαλή του Μ. Αλεξάνδρου, στα οποία απέδιδα μεταφυσική δύναμη (όπως αργότερα  και στα περιβόητα «Κωνσταντινάτα»). Σ’ αυτά τα παίγνια – κράμα αθλητισμού και τζόγου – συχνά συμμετείχαν και οι ίδιοι οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες, όπως ο Κωνσταντίνος ο Η΄ που ξανάφερε στη ζωή τα γυμνοπόδια, μια μορφή ξιφομαχίας, ενώ συγχρόνως ήταν δεινός παίκτης ζατρικίου (σκάκι) και κύβων (ζάρια).
Αργότερα ο αθλητισμός εκφυλίσθηκε τόσο πολύ που κατά την δυναστεία των Κομνηνών τα προγράμματα των αθλητικών χώρων μεταβλήθηκαν και πλέον έμοιαζαν με τα σύγχρονα τσίρκο, καθώς φιλοξενούσαν ζογκλέρ της μπάλας και τα περίφημα τουρνουά που λανσάρισε μαζί με το αθλητικό στοίχημα ο αυτοκράτωρ Μανουήλ, φλογερός θαυμαστής των δυτικών ηθών και εθίμων. Μάλιστα γράφεται ότι μια φορά το αυτοκρατορικό ζεύγος στοιχημάτισε μαζί, όπως έκαναν κι όλοι οι θεατές.
Είναι ιστορική αλήθεια ότι ο λαός της Κωνσταντινούπολης ακολουθώντας το παράδειγμα των Βασιλέων του αγαπούσε υπερβολικά τον Αθλητισμό, τα παίγνια και τα δημόσια θεάματα.
Πέρα από τον Μ. Κων/νο, τον Ιουστινιανό και τον Θεοδόσιο που είτε θετικά, είτε αρνητικά (βλ. Στάση του Νίκα, Σφαγή από Γότθους στον Ιππόδρομο Θεσ/νίκης κ.λπ.) χρησιμοποίησαν τον αθλητισμό, αρκετοί αυτοκράτορες έδωσαν ιδιαίτερη βαρύτητα στον αθλητισμό, άσχετα από το γεγονός της κατάργησης των Ο.Α. αγωνιζόμενοι και οι ίδιοι με σημαντική επιτυχία.
Λέγεται ότι ο ιδρυτής της Μακεδονικής Δυναστείας, ο Βασίλειος ο Α΄ ήταν ένας αυθεντικός αθλητάνθρωπος με τάσεις πολυαθλητή, καθώς ήταν ασυναγώνιστος από τα βάρη ως τα άλματα και από το ακόντιο ως τις σφαίρες. Μάλιστα περιγράφεται από τον Γενέσιο ως «και αυτού του Ηρακλέους εφάμιλλος» ή «εν ταις κατά σφαιρισμοίς και προς τα άλματα γενναιότησι πάνω περιδέξιος ην – και κατά το πήδημα και αυτόν τον Αχιλλέαν υπερέβαλλεν».
Ο τραχύς λοιπόν και γυμνασμένος Βασίλειος ενδιαφέρθηκε και για τον λαϊκό αθλητισμό φτιάχνοντας κι ένα άλλου είδους Ιππόδρομο, το Τζυκανιστήριον, για τους ερασιτέχνες του έφιππου πόλο και των αθλημάτων με μπάλα.
Αναφέρεται ακόμα από τους ιστορικούς ότι ο αυτοκράτωρ Αλέξανδρος τραυματίσθηκε σ’ έναν αγώνα, όπως το τέννις, ενώ ο Λέων ο Διάκονος αναφέρει για τον λεοντόκαρδο Ιωάννη Τσιμισκή ότι «άλμασι και σφαιρισμοίς και ακοντισμοίς και τόξων ενστάσεσι βολαίς πάντων κατηυγμεγέθει»».
Ενώ και ο Μιχαήλ Ψελλός γράφει για τον Κωνσταντίνο τον Μονομάχο ότι στο πένταθλο ήταν απαράμιλλος.
Μέσω των βασιλικών γάμων μεταφέρθηκε στην Ευρώπη η αθλητική βυζαντινή παράδοση συνοδεία φυσικά των αυτοκρατορικών εμβλημάτων, όπως ο Δικέφαλος Αετός.
Η Ελλάδα μετά την άλωση της Πόλης έχασε το αθλητικό κεκτημένο, όμως οι γερμανοδανοί εκ μεταγραφής Βασιλείς των νεορωμεϊκών κρατιδίων ενδιαφέρθηκαν για τον αθλητισμό, μέσω σχετικών βασιλικών διαταγμάτων και θεσμών (όπως η ΕΦΙΠ) που βρίσκονται ακόμα εν ζωή.
Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι και ο τελευταίος βασιλιάς Κωνσταντίνος Χριστιανός διατήρησε αυτή την παράδοση και μάλιστα αναδείχθηκε ολυμπιονίκης στην ιστιοπλοΐα το 1964 στην Ολυμπιάδα της Ρώμης.

5.        ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΕΡΧΟΜΑΙ ΜΕ ΔΙΚΕΦΑΛΟ ΦΑΝΕΛΑ
Η μέρα της Άλωσης της Πόλης ήταν «αποφράς» για όλες τις εκφάνσεις του Ελληνισμού και φυσικά για τον Αθλητισμό που για αιώνες με την βοήθεια του Δικέφαλου Αετού μετοίκησε στην Ευρώπη.
Κάθε τι ελληνικό, εκτός από το Φανάρι και την Αγιά Σοφιά μπορεί να ξεκληρίσθηκε από την Πόλη, όμως οι δαιμόνιοι Ρωμιοί διατηρώντας επαφή με τις πολιτισμένες ευρωπαϊκές χώρες, δεν απαρνήθηκαν ποτέ την λατρεία τους στα πατρογονικά ιδανικά!
Την Ορθοδοξία και τον Αθλητισμό!
Έτσι το 1886 ίδρυσαν το αθλητικό-μουσικό-πολιτιστικό σωματείο «ΕΡΜΗΣ».
Το ποδόσφαιρο που ήταν ξενόφερτο υιοθετήθηκε φυσικά αμέσως από τους… άπιστους, οι οποίοι με τις ομάδες τους ΕΡΜΗΣ-ΚΟΥΡΤΟΥΛΟΥΣΠΟΡ των Ελλήνων, ΤΑΞΙΜ ΣΠΟΡ των Αρμενίων και ΜΑΤΖΑΜΠΙ των Εβραίων, συμμετείχαν στο «Πρωτάθλημα της Κυριακής».
Η οθωμανική νεολαία της Πόλης ζήλευε γιατί αγαπούσε εξίσου την μπάλα αλλά δυστυχώς γι’ αυτούς η οθωμανική δεσποτική νομοθεσία καταδίκαζε σε φάλαγγα τους παραβάτες παίκτες.
Αποτέλεσμα οι μουσουλμάνοι να διαπράττουν το αδίκημα της πλαστοπροσωπίας και να παίζουν με μη τουρκικά ονόματα στις άλλες ομάδες.
Στις αρχές του 1900 αίρεται η απαγόρευση και οι σύντροφοι του Ατατούρκ ιδρύουν επίσημα τον αθλητικό σύλλογο ΜΠΕΣΙΚΤΑΣ.
Αργότερα μαζί με τις νέες ομάδες της ΦΕΝΕΡ ΜΠΑΧΤΣΕ (Κήποι του Φαναρίου) και της Γαλατά ΣΑΡΑΪ οι Τούρκοι καθιέρωσαν το πρωτάθλημα της Παρασκευής, ταυτίζοντας κι αυτοί την ιερή τους μέρα με τον αθλητισμό.
Το 1914 ο ΕΡΜΗΣ μετονομάσθηκε κατόπιν διατάγματος που καταργούσε τις εθνικές ονομασίες σε ΠΕΡΑ ΚΛΟΥΜΠ, από το ομώνυμο τοπωνύμιο και την διεθνή λέξη ΚΛΑΜΠ (ή ΚΛΟΥΜΠ στα γερμανικά) από την ομηρική λέξη ΚΛΩΒΟΣ!!!
Από τις 13 Νοεμβρίου 1918 μέχρι τις 6 Οκτωβρίου 1923 η Κων/πολη ήταν υπό κατοχή της ΑΝΤΑΝΤ.
Στους αγώνες που διεξήχθησαν αυτό το διάστημα κατά τους Τούρκους οι διαιτητές σφύριζαν υπέρ των μη μουσουλμανικών ομάδων, ενώ συγχρόνως ενισχυόταν το εθνικιστικό κίνημα κατά των ξένων.
Κάτω απ’ αυτό το ασφυκτικό κεμαλικό κλίμα στις 6 Οκτωβρίου 1923 το σωματείο του Πέρα που αισθανόταν ότι λειτουργούσε υπό καθεστώς καταπίεσης και ανελευθερίας, εκμεταλλεύθηκε την συμμετοχή στο διεθνές ποδοσφαιρικό τουρνουά της Γαλλίας και ζήτησε πολιτικό άσυλο.
Οι περισσότεροι αυτοεξόριστοι Περαλήδες ήρθαν στην Ελλάδα και άλλοι απ’ αυτούς ίδρυσαν το 1924 την ΑΕΚ στην Αθήνα και άλλοι το 1926 την ΑΕΚ Θεσ/νίκης και τον μετέπειτα ΠΑΟΚ.
Οι Ρωμιοί του Πέρα που παρέμειναν στην Πόλη σε ανάμνηση της ομάδας που έφυγε στην Ελλάδα το 1923 ίδρυσαν τον Αθλητικό Σύλλογο Πέρα που μετά την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας μετονομάσθηκε σε ΜΠΕΗΟΓΛΟΥ ΣΠΟΡ. Μια ομάδα καμάρι της Ρωμέικης κοινότητας την φανέλα της οποίας φόρεσε ο πολύς Λευτέρης ΚΙΟΥΤΣΟΥΚΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ που αργότερα μεταγράφηκε στην ΑΕΚ, όπως στον ΠΑΟΚ ήρθαν 2 πολύ μεγάλοι παίκτες ο εβραίος ΡΑΪΜΟΝ ΕΤΙΕΝ (ο πρώτος επαγγελματίας και αλλοδαπός ποδ/στής στην Ελλάδα) κι ο περιβόητος ΜΠΙΖΟΥ κατά κόσμος ΜΑΛΑΞΟΠΟΥΛΟΣ.
Η ΑΕΚ υιοθέτησε αρχικά για λίγο τον Φοίνικα ως έμβλημα και γρήγορα τον κιτρινόμαυρο Βυζαντινό Δικέφαλο Αετό, ενώ ο ΠΑΟΚ μετά το αρχικό τετράφυλλο τριφύλλι και την απορρόφηση της ΑΕΚ Θεσ/νίκης το 1929 χάρη στον Φανούρη ΒΥΖΑΝΤΙΟ υιοθέτησε τον Ασπρόμαυρο Δικέφαλο Αετό με μαζεμένα φτερά, με το μαύρο να συμβολίζει το μαύρο της προσφυγιάς, και το άσπρο της ελπίδας ότι «πάλι δικά μας θάναι…», χωρίς να κρατάει κορώνα ή σπαθί.
Ο Δικέφαλος του Βορρά και ο Δικέφαλος του Νότου είναι αδέλφια δίδυμα και συνεχίζουν την παράδοση της Φυλής του Δικεφάλου ενώνοντας κι όχι χωρίζοντας την Ελλάδα και συμβολίζοντας την οικουμενική κυριαρχία του Ελληνισμού σε πολιτιστικό επίπεδο και την Ιστορική δικαίωση του προσφυγικού ελληνισμού.
Η Τουρκία ποτέ δεν είδε με καλό μάτι την εξέλιξη αυτών των δύο τεράστιων ιστορικών σωματείων, γι’ αυτό και κατ’ επανάληψη απαίτησε καταχρηστικά και ανιστόρητα την αντικατάσταση του τελικού Κ της επωνυμίας με το Ι, της Ιστανμπούλ, ξεχνώντας ότι κι αυτή ελληνική παραφθαρμένη λέξη είναι (εις την Πόλιν).
Εν κατακλείδι
ΟΥΚ ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ –
ΟΥΚ ΑΠΕΘΑΝΕΝ Ο ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ
ΑΛΛΑ ΜΟΝΟΝ ΚΑΘΕΥΔΕΙ!
Η ΦΥΛΗ ΤΟΥ ΔΙΚΕΦΑΛΟΥ
ΖΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ

Υ.Γ. Αν δεν έφευγαν οι ποδοσφαιριστές του Πέρα από την Πόλη μέσω Παρισίων, πιθανότατα θα είχαν το τραγικό τέλος των παλληκαριών της υποδειγματικής ποδοσφαιρικής ομάδας «ΠΟΝΤΟΣ» της Μερσιφούντας, Αναστάσιου ΠΑΥΛΙΔΗ (τερματοφύλακα), Συμεών ΑΝΑΝΙΑΔΗ και τριών μελών του Δ.Σ. Γ. ΘΕΟΧΑΡΙΔΗ, Χ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ και Α. ΣΥΜΕΩΝ που χωρίς απολογία στα πλαίσια της κεμαλικής εθνοκάθαρσης, καταδικάστηκαν τον Φεβρουάριο του 1921 σε θάνατο δια απαγχονισμού για προδοσία, επειδή οι φανέλες τους είχαν γαλανόλευκες ρίγες και το γράμμα «Π» στο στήθος. Που να φορούσαν και τον Δικέφαλο Αετό… στη φανέλα!!!
Τέτοιες ιστορικές φανέλες  με εθνικά χρώματα και σύμβολα, όπως ο Δικέφαλος Αετός ισοδυναμούν με σημαίες και πρέπει να κυματίζουν πάντα ψηλά.

Γιώργος Π. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δικηγόρος – Συγγραφέας
Αντιπρόεδρος ΙΔΕΑΔ


* Η παρούσα ομιλία αποτελεί συμπυκνωμένο απόσταγμα του υπό έκδοση έργου μου «Η ΦΥΛΗ ΤΟΥ ΔΙΚΕΦΑΛΟΥ»