YOUTUBE

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2016

Ειρην.Αθηνών 176/2016:Αναδοχή υποχρεώσεων ερασιτεχνικών σωματείων προς ποδοσφαιριστές από τις ιδρυόμενες από αυτά ΠΑΕ

Απόφαση-σταθμός επιδικάζει σε παίκτες οφειλές από σωματεία που έγιναν ΠΑΕ

Ημερομηνία: 18 Φεβρουαρίου, 2016 23:27
Απόφαση-σταθμός επιδικάζει σε παίκτες οφειλές από σωματεία που έγιναν ΠΑΕSoccerPlus.gr - Θέμα
Μέρος του σκεπτικού της απόφασης του Ειρηνοδικείου Αθηνών, που δικαιώνει τέσσερις ποδοσφαιριστές της Λάρισας, οι οποίοι προσέφυγαν σε αυτό διεκδικώντας χρήματα με βάση τις συμβάσεις που είχαν υπογράψει, φέρνει στη δημοσιότητα το Soccerplus.

Η απόφαση αυτή εκτιμάται ως σημαντική επειδή το δικαστήριο κρίνει ότι η ΠΑΕ που συστήθηκε ως διάδοχος του ερασιτεχνικού σωματείου "κουβαλάει" τις οφειλές του ερασιτεχνικού σωματείου.
Πρόκειται για τον αριθμό αποφάσεως 176/2016 του ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ στην προσφυγή των Περικλή Μπουσινάκη, κατοίκου Βόλου, Νικολάου Αραμπατζή, κατοίκου Θεσσαλονίκης, Γεωργίου Σικαλιά, κατοίκου Χανίων και Δημητρίου Ρούσση, κατοίκου Αθηνών κατά της διαδόχου του ερασιτεχνικού σωματείου «Αθλητική Ενωση Λάρισας 1964» ποδοσφαιρικής ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «ΠΑΕ Αθλητική Ενωση Λάρισας», που εδρεύει στην Λάρισα και εκπροσωπείται νόμιμα και της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού της ΓΓΑ.
Όπως αναφέρεται στο σκεπτικό του δικαστηρίου: "Με την κρινόμενη αγωγή, όπως εκτιμάται, οι ενάγοντες, εκθέτουν ότι με τα αναφερόμενα ιδιωτικά συμφωνητικά, που υπέγραψαν με το ιδρυτικό σωματεία της εναγομένης ΠΑΕ< κατήρτισαν συμβάσεις εξηρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου με τις οποίες συμφώνησαν να παρέχουν τις αθλητικές υπηρεσίες τους ως αμειβόμενοι ποδοσφαιριστές κατά την αθλητική περίοδο 2013-14 με τους ειδικότερους όρους και συμφωνίες που αναφέρουν και έναντι συμφωνημένης αμοιβής που αναφέρουν ειδικότερα για τον καθένα εξ αυτών.

Οτι αν και οι ίδιοι παρείχαν τις υπηρεσίες τους κατά τα συμφωνηθέντα, εν τούτοις, η εναγομένη που εν τω μεταξύ συστήθηκε ως διάδοχος του ανωτέρω ιδρυτικού της αθλητικού σωματείου, υποκαθιστάμενη σε όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις αυτού, αρνήθηκε αδικαιολόγητα να τους καταβάλει το υπόλοιπο των συμφωνηθεισών αμοιβών τους.

Κατόπιν τούτων ζητούν να υποχρεωθεί η εναγομένη, με απόφαση προσωρινά εκτελεστή να τους καταβάλει στον 1ο εξ αυτών το ποσό των 5800€, στον 2ο το ποσό των 6.200€, στον 3ο το ποσό των 5.250€ και στον 4ο το ποσό των 5.500€ βάσει τω διατάξεων της εργατικής νομοθεσίας άλλως και επικουρικά βάσει των διατάξεων της εργατικής νομοθεσίας πλουτισμού, καθώς και το ποσό των 2.500€ στον καθένα ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης από την αναφερομένη αδικοπραξία της εναγομένης και όλα τα ανωτέρω ποσά νομιμοτόκως από την επόμενη της επίδοσης της αγωγής μέχρι την εξόφληση.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΚΗΡΥΣΣΕΙ απαράδεκτη τη συζήτηση ως προς την β’ εναγομένη.
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των λοιπών διαδίκων
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ το εναγόμενο να καταβάλει στον 1ο ενάγοντα το ποσό των 5800€, στον 2ο ενάγοντα το ποσό των 6.200€, στον 3ο ενάγοντα το ποσό των 5.250€ και στον 4ο ενάγοντα το ποσό των 5.500€ και όλα τα ανωτέρων ποσά με το νόμιμο τόκο από την 1η ημέρα του επόμενου μήνα εντός του οποίου κάθε επί μέρους κονδύλιο (δόση) ήταν ληξιπρόθεσμο και απαιτητό μέχρι την εξόφληση.
ΚΗΡΥΣΣΕΙ την παρούσα προσωρινά εκτελεστή.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την εναγομένη στην καταβολή μέρους των δικαστικών εξόδων των εναγόντων που ορίζει στο ποσό των 300 ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στην Αθήνα την 8 Φεβρουαρίου 2016.

Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016

Επιτρ.Δεοντολογίας ΕΠΟ 4/2016

Παραθέτουμε αποσπάσματα από την υπ΄ αριθ. 4/2016 απόφαση της Επιτροπής Δεοντολογίας της ΕΠΟ, όπου με αφορμή την νομική αξιολόγηση αρνητικών για την ΕΠΟ δηλώσεων παράγοντα του ποδοσφαίρου και πάλι εν κατακλείδι τονίζεται η ισχύς της γενικής έννομης τάξης στο ποδόσφαιρο, έστω και αν δεν υπάρχουν σχετικές προβλέψεις στους κανονισμούς της ΕΠΟ.



Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2016

Γ.Λυσαρίδης, Μνήμη Γιώργου Παντελάκη

 Αναδημοσιεύουμε το κείμενο του Γιώργου Λυσαρίδη, όχι μόνο διότι αποδίδει τιμή σε όσους τους αρμόζει, αλλά κυρίως διότι με τόσο σύντομο αλλά ουσιαστικό  τρόπο παρουσιάζει την αναγκαία και ικανή συνθήκη επιβίωσης του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.    

     Μνήμη Γιώργου Παντελάκη

                       
Λίγες μέρες πριν, έκλεισαν επτά χρόνια από τον αδόκητο θάνατο ενός σπουδαίου ανθρώπου, ενός εμβληματικού αθλητικού παράγοντα.

Τότε, αποχαιρέτησε το Γιώργο Παντελάκη η οικογένεια του ΠΑΟΚ, η μόνη οικογένεια που είχε και στην οποία αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του, στερώντας την από απολαύσεις  που εκούσια τις θυσίασε για να μη τον αποσπούν από τη φροντίδα της μοναδικής του αγάπης, του ΠΑΟΚ.

Τον αποχαιρέτησε και ολόκληρη η Θεσσαλονίκη, αναγνωρίζοντας ότι υπερασπίστηκε όσο λίγοι την ιστορία, την αξιοπρέπεια και την περιφάνια της.

Τον αποχαιρέτησε, ακόμη, όλη η φίλαθλη Ελλάδα, γιατί στη συνείδησή της καταγράφηκε ως πρότυπο αφοσίωσης και ευλαβικής προσήλωσης στα συμφέροντα του συλλόγου που διακόνησε για 40 ολόκληρα χρόνια και σφράγισε με την αγέρωχη προσωπικότητά του ένα μεγάλο (το πιό ένδοξο) μέρος της ιστορίας του.

Μετά το θάνατο του Γιώργου Παντελάκη, σύμφωνα με την επιθυμία του, διατέθηκε το σύνολο της περιουσίας του σε τρία σημαντικά κοινωφελή έργα, την πλήρη ανακατασκευή της πτέρυγας του Παιδοογκολικού Τμήματος του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ που λειτουργεί από το  Νοέμβριο του 2009 με τον πιό σύγχρονο ιατρικό εξοπλισμό, προσφέροντας ελπίδα ζωής στα πάσχοντα παιδιά και βάλσαμο παρηγοριάς στους οικείους τους, την κατασκευή πλήρους αθλητικού κέντρου (γήπεδο ποδοσφαίρου με χορτοτάπητα, αποδυτήρια, κερκίδες και δύο γήπεδα μπάσκετ-βόλλεϋ) στις εγκαταστάσεις των εκπαιδευτηρίων του «Ασύλου του Παιδιού» και τη δωρεά προς το ΕΚΑΒ δύο υπερσύγχρονων ασθενοφόρων οχημάτων.

Ο Γιώργος Παντελάκης αφιέρωσε όλη τη ζωή του στον αθλητισμό. Μετά θάνατο, αφιέρωσε όλη του την περιουσία για το καλό της κοινωνίας. Με τον τρόπο αυτό, παραμένει «ωσεί παρών» και ωφέλιμος για το κοινωνικό σύνολο, στο ενδιάθετο του οποίου έχει εγγραφεί, όχι μόνο ως ο χαρισματικός αθλητικός ηγέτης, αλλά κάτι πολύ περισσότερο, ένας πραγματικός ευπατρίδης.

Και, βέβαια, κάθε φορά που επαναφέρεται στη συλλογική μνήμη ένας παράγων του «παρωχημένου» παρελθόντος, όπως ο Γιώργος Παντελάκης, οι συνειρμοί είναι αναπόφευκτοι και οι συγκρίσεις οδυνηρές για το ζοφερό παρόν και το ...λαμπρό μέλλον του ποδοσφαίρου στη χώρα μας.

Στο όνομα της (δήθεν) προσαρμογής στη (δήθεν) νέα εποχή του επαγγελματικού ποδοσφαίρου που ανέτελλε και  απαιτούσε επιχειρηματίες-επενδυτές και όχι ερασιτέχνες παράγοντες της ρομαντικής εποχής που έδυε, εισέβαλαν στο χώρο οι επενδυτές-σωτήρες και αποβλήθηκαν στο περιθώριο οι παράγοντες «παλαιάς κοπής».

Η συνέχεια, δυστυχώς, κατέδειξε πως όλα αυτά ήσαν προσχηματικά. Ο στόχος ήταν να φτιαχτεί το ποδόσφαιρο στα μέτρα των επιτηδείων, έτσι που να μη ταιριάζει το καινούργιο κοστούμι παρά μόνο στους ίδιους και στους ομοίους τους. Το αποτέλεσμα το βιώνουμε δραματικά και επώδυνα. Οι επίδοξοι σωτήρες είναι κατάδικοι ή υπόδικοι ή φυγόδικοι.

Και ο σκόπιμα απαξιωμένος ρομαντισμός επανέρχεται ως συνταγή υπέρτατου ρεαλισμού. Γιατί, έχει καταδειχθεί πλέον ότι, σε οποιοδήποτε μοντέλο διοίκησης ενός αθλητικού οργανισμού (σωματείο, ΠΑΕ κλπ.), όσο απαραίτητη είναι η συνδρομή τεχνοκρατών, άλλο τόσο αναγκαία είναι η παρουσία ανθρώπων που να γνωρίζουν την ιστορία του και να έχουν ζυμωθεί με αυτήν. Στη ζυγαριά πρέπει να ισορροπούν η τεχνοκρατική αντίληψη από τη μιά, το «συναίσθημα» από την άλλη. Αλλιώς, το ζύγι θα είναι «πειραγμένο».

Τα παραπάνω μπορεί να είναι χρήσιμα σε οποιονδήποτε σύγχρονο επιχειρηματία-επενδυτή στο χώρο του ποδοσφαίρου. Έστω, ως μία συνταγή προς δοκιμή. Αρκεί, να θέλει να διδαχθεί από τα λάθη, τα δικά του ή άλλων. Αν όχι, θα επιβεβαιωθεί η παροιμιακή διαπίστωση πως «κανείς δεν είναι πιό τυφλός από αυτόν που δεν θέλει να δεί»...


Γιώργος Λυσαρίδης
5 /2 / 2016


Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2016

Ι. Γεωργάκης, Μια πρόταση για την αναδιάρθρωση και ανασυγκρότηση του ελληνικού επαγγελματικού και ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου


Οι αμερικανοί  λένε, πως, οτιδήποτε παραμένει στάσιμο για μία δεκαετία, δημιουργεί τις προϋποθέσεις ανατροπής του. Η ρήση ισχύει για πολλούς  τομείς της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ζωής, προφανώς  και για το ελληνικό ποδόσφαιρο, που δυσκολεύεται να παρακολουθήσει τις διεθνείς εξελίξεις.

Τα τελευταία 25 χρόνια στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο έλαβαν χώρα 4 μεγάλες επαναστάσεις.
1. Το 1991 με τη δημιουργία του Τσάμπιονς Λιγκ
Η UEFA βλέποντας ότι η ποιότητα του προσφερόμενου θεάματος εξαρτάται όλο και περισσότερο από την οικονομική σταθερότητα των ομάδων, πήγε ενάντια στην λογική και την παράδοση που ήθελαν μία εκπρόσωπο από κάθε χώρα στο κύπελλο Πρωταθλητριών. Εδωσε τη δυνατότητα να συμμετάσχουν σε αυτό οι καλύτερες ομάδες των κορυφαίων πρωταθλημάτων, δημιουργώντας ένα νέο θεσμό με έσοδα δισεκατομμυρίων ευρώ από τηλεοπτικά, χορηγικά και εμπορικά δικαιώματα.
2. Το 1992 με τη δημιουργία της Πρέμιερ Λιγκ
Οι Αγγλοι έχοντας αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τη βία των οπαδών  κατά τη διάρκεια της πενταετούς αποχώρησή τους από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, αποφάσισαν να αναβαθμίσουν ποιοτικά το παραγόμενο προϊόν τους προκειμένου να ανταγωνιστούν οικονομικά τα ξένα πρωταθλήματα. Ιδρυσαν την ανεξάρτητη διοικητικά Πρέμιερ Λιγκ και πέτυχαν να προσελκύσουν επενδυτικά κεφάλαια και τεράστια έσοδα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα. Το μοντέλο τους αντέγραψαν σχεδόν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες.
3. Το 2002 με την εξάπλωση του παγκοσμίου κυπέλλου εκτός Ευρώπης και Αμερικής
Εως το 1958 η FIFA έδινε αναλογικά, δύο Μουντιάλ στην  Ευρώπη και ένα στην Λατινική Αμερική. Από το 1962 έως το 1998 τα Μουντιάλ διοργανώνονταν εναλλάξ σε Ευρώπη και Αμερική. Το 2002 η FIFA εντάσσει στο παιχνίδι την Ασία δίνοντας τη διοργάνωση  σε Ιαπωνία και Νότια Κορέα. Το 2010 το Μουντιάλ για πρώτη φορά ταξίδεψε στην Αφρική. Στην προηγμένη ποδοσφαιρικά δυτική Ευρώπη θα επιστρέψει πιθανότατα το 2026. Είκοσι χρόνια χωρίς Μουντιάλ, αποτελεί αιτία πολέμου για τη γηραιά ήπειρο, η οποία αντεπιτίθεται βγάζοντας στη φόρα τα άπλυτα των στελεχών της παγκόσμιας συνομοσπονδίας.  Η ουσία είναι ότι η FIFA με τη επιθετική της πολιτική πέτυχε να κάνει το ποδόσφαιρο Νο 1 άθλημα παγκοσμίως, να μετατρέψει τα συρματόπλεκτα γήπεδα, σε υπερσύγχρονες θεατρικές εγκαταστάσεις με απίστευτες τεχνολογικές ανέσεις και να αντλήσει μυθικά κεφάλαια για την άνθηση του ποδοσφαίρου κυρίως στις αναπτυσσόμενες χώρες.
4. Με τη δημιουργία ακαδημιών
Η τελευταία επανάσταση έλαβε χώρα στον τομέα της παραγωγικής διαδικασίας, με τους νέους υποψήφιους ποδοσφαιριστές να φοιτούν σε υπερσύγχρονες ακαδημίες και πολλές ομάδες να αντλούν εκατομμύρια ευρώ τροφοδοτώντας με ταλέντα τις πλουσιότερες ομάδες του πλανήτη.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο χθες και σήμερα
Το ελληνικό ποδόσφαιρο απέτυχε να δημιουργήσει τεχνογνωσία ακόμη και στα χρόνια που ακολούθησαν το 2004 που η εθνική ομάδα  αναδείχτηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης. Παραδοσιακά αντέγραφε  προηγμένα ευρωπαϊκά μοντέλα, εμφυσώντας όμως σε αυτά όλες τις αδυναμίες του.  
Το 1959 δημιούργησε το ενιαίο πρωτάθλημα της Α΄ εθνικής, προκειμένου να ανταποκριθεί στις ανάγκες των ευρωπαϊκών κυπέλλων που είχε καθιερώσει 3 χρόνια πριν η UEFA.
Το 1979 δημιούργησε τις Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρίες, χωρίς ξεκάθαρο νομικό πλαίσιο και με λιγοστές δυνατότητες αυτόνομης οικονομικής επιβίωσης. Αν δεν υπήρχε η έμμεση άντληση κεφαλαίων από άλλους υγιείς τομείς της οικονομίας, το μοντέλο θα είχε καταρρεύσει από τα πρώτα του χρόνια.
Το 2006 οι ομάδες της Α΄ Εθνικής ίδρυσαν τη Σούπερ Λίγκα με στόχο τη βελτίωση του παραγόμενου προϊόντος και την άντληση πόρων κυρίως από την τηλεόραση. Επί της ουσίας αντέγραψαν με καθυστέρηση 14 ετών το μοντέλο της Πρέμιερ Λιγκ, αρνούμενες όμως να παραδώσουν την διακυβέρνηση  σε επιστημονικά καταρτισμένα στελέχη, όπως έκαναν οι Εγγλέζοι.
Εννέα χρόνια μετά, το επαγγελματικό ποδόσφαιρο βρίσκεται σε διχασμό. Ο νικητής αμφισβητείται, ο ηττημένος λοιδορείται, οι οπαδοί δρουν ανεξέλεγκτα, αγώνες διεξάγονται κεκλεισμένων των θυρών, υποθέσεις εκκρεμούν στα πολιτικά δικαστήρια, τα χρέη περισσεύουν,  οι ψύχραιμες φωνές λιγοστεύουν, αυξάνεται επικίνδυνα ο οπαδικός φανατισμός  και μεγαλώνει το κομμάτι της κοινωνίας που φοβάται να πάει στο γήπεδο. 
 Η Σούπερ Λίγκα την αγωνιστική περίοδο 2006-2007 διέθεσε 6.182 εισιτήρια ανά αγώνα. Δύο χρόνια μετά ο μέσος όρος ανέβηκε στα 7.534 εισιτήρια. Η φετινή  έκλεισε με 3.321 εισιτήρια ανά παιχνίδι.
Τα τελευταία 6 χρόνια, το πρωτάθλημα της Σούπερ Λίγκας έχασε 4.213 εισιτήρια ανά αγώνα. Με οικονομικούς όρους, έχασε το 56% της αξίας του. Κι αυτό γιατί ένας χορηγός ή μία εταιρία επενδύουν στο ποδόσφαιρο, όχι για να πηγαίνουν τα στελέχη τους στο γήπεδο και να απολαμβάνουν το ματς από τις θέσεις των επισήμων,  αλλά επειδή προσδοκούν να αγοράζουν τα προϊόντα τους οι οπαδοί των ομάδων.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει αγγίξει τα όριά του. Πορεύεται χωρίς όραμα. Καθημερινά γεννάει όλο και περισσότερη βία. Δείχνει φάμπρικα παλαιάς τεχνολογίας, στα γρανάζια της οποίας  δραχμοποιούνται συμφέροντα και αλέθονται νεανικές ψυχές. Κοινωνικές ομάδες, όπως συνταξιούχοι, γυναίκες, παιδιά, έχουν αποκλειστεί από τα γήπεδα, υπό τον φόβο ότι μπορεί να μην επιστρέψουν σπίτι τους.
Η εικόνα που βγάζει προς τα έξω το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες σύγχρονων κοινωνιών. Τη δεκαετία του 1990, έχασε την ευκαιρία να αποκτήσει ποδοσφαιρικό πολιτισμό, ακολουθώντας το παράδειγμα προηγμένων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.  Το 2001 απώλεσε τη δυνατότητα να βάλει τάξει στα κακώς κείμενα της διαιτησίας. Το 2004 δεν μπόρεσε να κεφαλαιοποιήσει την υπέρβαση της εθνικής ομάδας στο Πρωτάθλημα Ευρώπης.
Αν δεν αντιστραφεί το υπάρχον κλίμα  και η βίαιη - αντιαισθητική αντιπαράθεση των παραγόντων του δεν παραδώσει τη σκυτάλη στο διάλογο, στη συνεργασία, και στην ανάδειξη των στοιχείων που συγκροτούν μία εθνική σχολή, σύντομα θα κινδυνεύσει να έχει την τύχη του ουγγρικού, του σερβικού, του βουλγαρικού, οι ομάδες των οποίων έχουν εξαφανιστεί από τις διεθνείς διοργανώσεις.
Το οικοδόμημα πάνω στο οποίο στηρίχθηκε το επαγγελματικό και ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο μετά τη μεταπολίτευση, το μόνο που παράγει σε μεγάλες ποσότητες είναι βία,  ελλείμματα, κάκιστο θέαμα, προχειρότητα. Με τα σημερινά οικονομικά δεδομένα, δεν αντέχει 5.000 παλαιολιθικής νοοτροπίας σωματεία και 3 επαγγελματικές κατηγορίες. Ούτε μπορεί να επιβιώσει σε επαγγελματικό επίπεδο με 30.000 εισιτήρια ανά αγωνιστική.
Και για τις συγκρίσεις, η Ολλανδία έχει 2 επαγγελματικές κατηγορίες και 35 επαγγελματικές ομάδες, η Γαλλία 2 και 40, η Ισπανία 2 και 44, η Γερμανία από φέτος 3 και 56, ενώ σε διαδικασία μείωσης των επαγγελματικών ομάδων βρίσκονται η Ιταλία και η Ρωσία.

Η ψύχραιμη ανάλυση της σημερινής κατάστασης φανερώνει ότι:
1. Το ποδόσφαιρο στη χώρα μας είναι πόλεμος, δεν είναι γιορτή.
2. Απουσιάζει ο σεβασμός σε γραπτούς και άγραφους κανόνες.
3. Δεν υπάρχει επιστημονικό σχέδιο αντιμετώπισης των προβλημάτων του.
4. Στις εξέδρες  δρουν ανεξέλεγκτα παρακμιακά στοιχεία, τα οποία με την αντικοινωνική δράση τους καταστρέφουν ακόμη και την αισθητική των πόλεων.
5. Η οπαδική βία εξαπλώνεται και στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα. 

6. Μειώνεται το ενδιαφέρον των φιλάθλων για τα ελληνικά πρωταθλήματα  και  αυξάνεται εντυπωσιακά το ενδιαφέρον τους για αντίστοιχα ξένων χωρών.
7. Μειώνεται σταθερά ο ετήσιος τζίρος από τηλεοπτικά δικαιώματα,  χορηγίες, εμπορικές πωλήσεις, εισιτήρια.   
8. Το μεταγραφικό ισοζύγιο είναι ελλειμματικό καθώς όλο και μεγαλύτερο κομμάτι από τα παραγόμενα έσοδα καταλήγει σε ξένες τράπεζες για αγορά παικτών, προπονητών, τεχνολογίας.

Οι προτεινόμενες αλλαγές θα πρέπει να κινούνται στην κατεύθυνση:
1. Της επανασύνδεσης των σωματείων με τις τοπικές κοινωνίες
2: Της αναδιάρθρωσης των ερασιτεχνικών  κατηγοριών
3. Της ποιοτικής αναβάθμισης της παραγωγικής διαδικασίας
4. Της συνεργασίας με την τοπική αυτοδιοίκηση και τα επιστημονικά ιδρύματα.   
5. Της ανάδειξης επιστημονικά καταρτισμένων στελεχών.
5. Της αναζήτηση ίδιων πόρων.
6. Της απεξάρτησης των τοπικών ποδοσφαιρικών ενώσεων από την χωρίς κανόνες καθοδήγηση της κεντρικής ηγεσίας. 
ΜΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ 3 ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΗΛΙΚΙΩΝ
Οι τέσσερις ερασιτεχνικές κατηγορίες δεν εξυπηρετούν πλέον καμία ποδοσφαιρική ή κοινωνική ανάγκη, ούτε  παράγουν υγιή ανταγωνισμό και ποιοτικούς ποδοσφαιριστές.
Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο θα μπορούσε να λειτουργήσει πιο αποδοτικά, περισσότερο ποιοτικά και με λιγότερη βία, αν διεξάγονταν σε  1 κατηγορία και σε 3 πρωταθλήματα ηλικιών. Αν δηλαδή αντί για 3 ερασιτεχνικές κατηγορίες, δημιουργούνταν 3 πρωταθλήματα, παίδων, νέων και ανδρών. Με τη δομή αυτή:
1. Εξασφαλίζεται η παραγωγική διαδικασία.
2. Κόβεται σε μεγάλο βαθμό ο ομφάλιος λώρος που ενώνει την άνοδο ή τον υποβιβασμό, με την βία  και τη χειραγώγηση αγώνων.
3. Δημιουργούνται καλύτερες προϋποθέσεις καλλιέργειας του σώματος και διαπαιδαγώγησης των νέων με τις αξίες του ευ αγωνίζεσθαι.
4. Παράλληλα θα αναδειχτούν νέοι και άφθαρτοι διοικητικοί παράγοντες καθώς τα πρωταθλήματα νέων και παίδων θα φέρουν κοντά στο άθλημα τους γονείς πολλών παιδιών. 
Το προτεινόμενο μοντέλο προϋποθέτει:
1. 64 ποδοσφαιρικές ενώσεις ανά την επικράτεια. Κάθε ένωση οργανώνει πρωταθλήματα ανδρών, νέων και παίδων σε ομίλους των 16 ή 18 ομάδων. Αν έχει περισσότερους του ενός ομίλους, στο τέλος αναδεικνύει τον πρωταθλητή της με σύστημα πλέι οφ.
2. Την 1η  Απριλίου εκάστου έτους, υπό την αιγίδα της ΕΠΟ και με τη συνδρομή της ΓΓΑ, ξεκινάει το πανελλήνιο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα με τη συμμετοχή των 64 πρωταθλητριών ομάδων των ενώσεων και με σύστημα κυπέλλου σε 5 γύρους. Οι 4 ομάδες της ημιτελικής φάσης διεκδικούν τον τίτλο σε φάιναλ φορ. Οι νικήτριες ομάδες των ημιτελικών παίζουν στον μεγάλο τελικό και οι ηττημένες στον μικρό τελικό με έπαθλο το τρίτο εισιτήριο ανόδου στην Β΄ Εθνική.  
Το πανελλήνιο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα αναμένεται να προσελκύσει το ενδιαφέρον των τοπικών κοινωνιών, να αυξήσει τον ανταγωνισμό καθώς οι καλύτερες ομάδες δεν θα αγωνίζονται πλέον εκτός νομού, να δώσει κίνητρα στους δήμους να βοηθήσουν στην καλλιέργεια του αθλήματος,  να προσελκύσει χορηγούς και να αναζητήσει  τηλεοπτικά δικαιώματα, αρχικά για το φάιναλ φορ.
Σε τεχνικό επίπεδο, πριν την έναρξη του πανελληνίου πρωταθλήματος, μπορεί να επιτρέπεται στις 64 πρωταθλήτριες ομάδες, να αποκτήσουν έως 3 ποδοσφαιριστές με τη μορφή δανεισμού από τις άλλες ομάδες της ένωσής τους.
ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο δεν αντέχει οικονομικά περισσότερες από 2 κατηγορίες και 32 ανώνυμες εταιρίες. Τα ετήσια  έσοδά του δεν ξεπερνούν πλέον τα 130- 150 εκατ.  ευρώ, όταν προ δεκαετίας ήταν πάνω από 250 εκατ.  Για να μπορέσει να ανταγωνισθεί τα κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, πρέπει να λειτουργήσει με ποιοτικά και όχι με ποσοτικά κριτήρια, ρίχνοντας το βάρος:
1. Στην εθνική ομάδα και τη διαρκή παρουσία της στις διεθνείς διοργανώσεις
2. Στην επάξια εκπροσώπησή του στις διοργανώσεις της UEFA.
3. Στην αξιοποίηση των ταλέντων που παράγει
4. Τη βελτίωση του υγιούς ανταγωνισμού μεταξύ των ομάδων.

Β΄ ΕΘΝΙΚΗ
Το πρωτάθλημα της Β΄ Εθνικής δεν αντέχει οικονομικά και αγωνιστικά περισσότερες από 16 ομάδες. Οι 2 πρώτες θα ανεβαίνουν κατηγορία και οι 3 τελευταίες  θα υποβιβάζονται για να πάρουν τη θέση τους οι 3 πρώτες του πανελληνίου πρωταθλήματος, οι οποίες έχοντας περάσει μέσα από αυτή τη διαδικασία, θα είναι αγωνιστικά έτοιμες να ανταποκριθούν στις νέες επαγγελματικές τους υποχρεώσεις, χωρίς σημαντικές αλλαγές στο ρόστερ τους.  
ΣΟΥΠΕΡ ΛΙΓΚΑ
Η Σούπερ Λίγκα δεν θα επιβιώσει στον όλο και αυξανόμενο διεθνή ανταγωνισμό, αν δεν αλλάξει  τρόπο σκέψης, οργάνωσης  και λειτουργίας.
1. Σε διοικητικό επίπεδο, η συγκρότηση του Διοικητικού Συμβουλίου από τους προέδρους των ΠΑΕ, την έφθειρε οργανωτικά, οικονομικά και επικοινωνιακά. Το αγγλικό μοντέλο με την ολομέλεια των προέδρων να συνέρχεται 2 φορές ετησίως, ελέγχοντας και χαράζοντας στόχους για τα επαγγελματικά στελέχη, θα δημιουργήσει προϋποθέσεις ανάπτυξης και κυρίως θα σταματήσει τον ανελέητο πόλεμο για την εξουσία και με ότι αυτό συνεπάγεται.
2. Οι μηχανισμοί της αδυνατούν να φέρουν σε πέρας ακόμη και τα αυτονόητα. Να θέσουν τέλος στη ρήψη καπνογόνων, να διασφαλίσουν ότι στα γήπεδα θα εισέρχονται μόνο οι έχοντες εισιτήριο, να οργανώσουν σοβαρά και υπεύθυνα τον έλεγχο των οργανωμένων οπαδών, να βελτιώσουν αισθητικά και ακουστικά τα τελετουργικά των αγώνων, να απαγορεύσουν την ανάρτηση πανό με υβριστικό περιεχόμενο, να στείλουν δια παντός εκτός αθλήματος τα στελέχη των ομάδων που τιμωρούνται πάνω από δύο φορές για παραπτώματα εντός του αγωνιστικού χώρου.  
3. Τα πρόστιμα στα νομικά πρόσωπα και το κλείσιμο των γηπέδων, δεν αποδείχτηκαν αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση της βίας. Αντιθέτως αποδείχτηκαν αποτελεσματικότατα στη λύση οικονομικών προβλημάτων της ΕΠΟ και της Σούπερ Λίγκας.
Η αντιμετώπιση αντικοινωνικών εκδηλώσεων στις εξέδρες απαιτεί καινοτόμο αντιμετώπιση, όπως:
1. Ανάκτηση του ελέγχου των εξεδρών κατά τη διάρκεια των αγώνων.
2. Αποβολή από το γήπεδο τη στιγμή του παραπτώματος των φυσικών αυτουργών και προσαγωγή τους στη δικαιοσύνη για τα περαιτέρω.
3. Καμία ανοχή στη χρήση έστω και μίας φωτοβολίδας, καπνογόνου, πανό με υβριστικό περιεχόμενο. Ο αγώνας σταματάει και ξαναρχίζει εφόσον συλληφθεί και παραδοθεί στην αστυνομία ο αυτουργός. Σε περίπτωση ομαδικής χρήσης καπνογόνων, το παιχνίδι ξαναρχίζει εφόσον αδειάσει η σχετική εξέδρα σε διάστημα 15 λεπτών.
4. Εβδομαδιαία αξιολόγηση από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη των εταιριών παροχής υπηρεσιών ασφαλείας, ως προς το έργο που παράγουν κατά τη διάρκεια των αγώνων. Αναστολή της άδειας λειτουργίας τους αν δεν ανταποκρίνονται στις προκαθορισμένες απαιτήσεις και κυρίως αν δεν αποτρέπουν ή βοηθούν με την αδράνειά τους στην μεταφορά  απαγορευμένων αντικειμένων  στις εξέδρες.
5. Ποινικές ευθύνες στον υπεύθυνο ασφάλειας των ομάδων για κάθε παράπτωμα το οποίο δεν καταλήγει στο εδώλιο του κατηγορουμένου.  
6. Ποινική δίωξη των παραγόντων που με δηλώσεις τους απαξιώνουν το άθλημα και ρίχνουν λάδι στο βωμό της οπαδικής βίας.
ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ  ΣΤΗΝ  ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΞΕΝΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ
Χωρίς άδεια εργασίας ουδείς μη ευρωπαίος παίκτης αγωνίζεται σε σύλλογο της Πρέμιερ Λιγκ. Για να λάβει πράσινη κάρτα από το αρμόδιο υπουργείο, πρέπει τα δύο προηγούμενα χρόνια να έχει συμμετάσχει στο 75% των αγώνων της εθνικής του ομάδας και η τελευταία να συγκαταλέγεται στις πρώτες 75 εθνικές ομάδες σύμφωνα με την αξιολόγηση της FIFA. Παράλληλα θα πρέπει να υπάρχουν  8 γηγενείς παίκτες στο ρόστερ των ομάδων, εκ των οποίων οι 4 να έχουν αγγλική υπηκοότητα. Επιπλέον η αγγλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία μελετάει το ενδεχόμενο να προσθέσει έναν καινούργιο οικονομικό δείκτη για την έγκριση της μεταγραφής. Προκειμένου να γίνεται δεκτός κάποιος στην Πρέμιερ Λιγκ θα πρέπει η οικονομική του αξία να είναι άνω των 10 εκατ. λιρών, με τη λογική ότι παίκτες χαμηλότερης δυναμικότητας υπάρχουν και στην Αγγλία. Εξαίρεση θα γίνεται μόνο για κάποιο μεγάλο ταλέντο και αυτή έπειτα από έγκριση ειδικής επιτροπής.
Περιορισμοί στην απόκτηση ξένων παικτών, υπάρχουν σχεδόν σε όλα τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Στην Ελλάδα μπορεί να παίξει όποιος θέλει, αρκεί οι μη ευρωπαίοι παίκτες κάθε ομάδας  να είναι μάξιμουμ πέντε. Η ελευθερία διακίνησης παικτών, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι όποιος θέλει βρίσκει εύκολα διαβατήριο ευρωπαϊκής χώρας, οδήγησε στο να αγωνίζεται στα ελληνικά πρωταθλήματα κάθε καρυδιάς καρύδι, αρκετοί   με μηδενικά συμβόλαια και με ότι αυτό συνεπάγεται για την καθαρότητα των αγώνων. 
Το αρμόδιο υπουργείο θα μπορούσε να μην εκδίδει άδεια εργασίας.
1. Σε μη ευρωπαίους ποδοσφαιριστές που αποκτούνται με μεταγραφή και η αναγραφόμενη αξία στο συμβόλαιό τους, δεν ξεπερνάει το 1 εκατ. ευρώ.
2. Σε παίκτες που αποκτούνται ως ελεύθεροι και οι αναγραφόμενες στο συμβόλαιό τους ετήσιες αποδοχές είναι μικρότερες των 200.000 ευρώ.
3. Επιπλέον η ΕΠΟ κάλλιστα μπορεί να υποχρεώσει τις επαγγελματικές ομάδες της Σούπερ Λίγκας να έχουν 10 έλληνες παίκτες στο ρόστερ τους και τις ομάδες της Β΄ Εθνικής τουλάχιστον 20. 
Μόνο έτσι θα προστατευτεί η εγχώρια παραγωγή, το ισοζύγιο μεταγραφών θα είναι θετικό και θα εξασφαλισθεί ότι ο ξένος ποδοσφαιριστής μπορεί να κάνει τη διαφορά στον αγωνιστικό χώρο και κυρίως θα αντέχει σε πιθανές πιέσεις για προσυνεννοημένα παιχνίδια.  

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΑΜΕΙΟΥ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
Για να επιβιώσει το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και να δημιουργήσει προϋποθέσεις παραγωγής ποιοτικών παικτών, απαιτούνται σύγχρονες  υποδομές και επιστημονικά κατηρτισμένα διοικητικά και τεχνικά στελέχη . Ευχής έργων θα ήταν κάθε ποδοσφαιρική Ενωση να διαθέτει αθλητικό κέντρο με τουλάχιστον 2 αγωνιστικούς χώρους, αίθουσα γυμναστικής, ηλεκτροφωτισμό, αποδυτήρια 200 τμ. Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο δεν έχει έσοδα για τέτοιες «πολυτέλειες». Μπορεί όμως να  αντλήσει τα απαραίτητα κεφάλαια από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο.
Θα βοηθούσε αποτελεσματικά στην ποιοτική αναβάθμιση του ποδοσφαίρου, η δημιουργία ΤΑΜΕΙΟΥ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στο οποίο θα καταλήγει το 10%  των πάσης φύσεως εσόδων των ομάδων από τις διοργανώσεις της UEFA και της FIFA. Το ποσό που θα μπορούσε να συγκεντρωθεί ετησίως, υπολογίζεται σε 3 εκατ.  ευρώ. Με τα χρήματα αυτά η Σούπερ Λίγκα και η ΕΠΟ θα χρηματοδοτούν τους δήμους που διαθέτουν γη και εκδηλώνουν ενδιαφέρον να κατασκευάσουν και να λειτουργήσουν ποδοσφαιρικές εγκαταστάσεις, σύμφωνα με σχέδια και προδιαγραφές που θα καταρτίζουν οι τεχνικές υπηρεσίες της ΓΓΑ. Σε βάθος δεκαετίας το ποδόσφαιρο μπορεί να κατασκευάσει 20-30 αθλητικά κέντρα σε ολόκληρη τη χώρα.
Οι εγκαταστάσεις από μόνες τους δεν σηματοδοτούν την ποιοτική αναβάθμιση του ποδοσφαίρου αν δεν συνδυαστούν με επιστημονική εργασία στην επιλογή και την εκπαίδευση των παικτών. Στην Ολλανδία ο Αγιαξ έχει φτάσει στο σημείο να διαθέτει έναν ειδικευμένο προπονητή σχεδόν για κάθε νέο παίκτη που εκπαιδεύεται στις ακαδημίες του. Διαθέτει προπονητές για την άμυνα, την επίθεση, τη μεσαία γραμμή, τις πάσες, τις ντρίπλες, τη φυσική κατάσταση, την πλαστικότητα, την αλτικότητα. Παρόμοιες πολυτέλειες δεν διαθέτει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Μπορεί όμως να χαράξει δρόμους προς αυτή την κατεύθυνση, παρέχοντας επιστημονική κατάρτιση στους προπονητές που θα αναλάβουν το δύσκολο έργο της εκπαίδευσης ποιοτικών ποδοσφαιριστών.
Χωρίς επιστημονικό διάλογο και συστηματική μελέτη των εξελίξεων σε διεθνές επίπεδο, δεν μπορεί να υπάρξει πρόοδος. Η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Γερμανίας οργάνωσε πρόσφατα διεθνές σεμινάριο με θέμα την επιστημονική ανάλυση του Μουντιάλ της Βραζιλίας, με κορυφαίους ομιλητές  και ακροατήριο 1.200 ατόμων. Παρόμοια επιστημονικά συνέδρια διοργανώνουν τακτικά η FIFA και η UEFA, αλλά και πολλές εθνικές ομοσπονδίες. Ένα από τα θέματα που συζητήθηκαν στη Γερμανία ήταν ο νέος ρόλος του τερματοφύλακα – λίμπερο, με βάση την απόδοση του Νόιερ και τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στην προετοιμασία των τερματοφυλάκων.
Στην Ελλάδα ουδείς συζητάει με κανέναν, επιστημονικές εκδόσεις δεν υπάρχουν στο πρόγραμμα της ΕΠΟ και της Σούπερ Λίγκας, με ότι αυτό συνεπάγεται για την εκπαίδευση των στελεχών. Οσο τα στελέχη της ΕΠΟ, της Σούπερ Λίγκας και των άλλων φορέων δεν προσλαμβάνονται με πανεπιστημιακά – αξιοκρατικά κριτήρια, αλλά επιλέγονται από τον εκλογικό μηχανισμό και το φιλικό περιβάλλον, το αύριο του ποδοσφαίρου δύσκολα θα σχεδιαστεί σύμφωνα με τις ανάγκες της επιστήμης και της αγοράς.
«Δεν θα προσλάμβανα ποτέ κάποιον, ο οποίος στο ερώτημα γιατί θέλει να εργαστεί στην Αντερλεχτ, θα απαντούσε ότι ήταν όνειρό του επειδή από μικρός ήταν οπαδός της. Οπαδοί στα γραφεία της ομάδας δεν μας χρειάζονται. Θέλουμε επαγγελματίες, με ειδικές γνώσεις και ικανούς να παράγουν καινοτόμες ιδέες» απάντησε πρόσφατα σε σχετική ερώτηση ο διευθύνον σύμβουλος της βελγικής ομάδας.


-----------------------------------------------------------------------------------
Οι προαναφερόμενες διαπιστώσεις και προτάσεις, αποτελούν ένα ουτοπικό σχέδιο, με την έννοια  ότι είναι αδύνατον να υλοποιηθούν  χωρίς τη συνεργασία της ΕΠΟ, της Σούπερ Λίγκας, της ΓΓΑ και των δημοτικών αρχών. Δεν κατατέθηκε εδώ σήμερα, απλώς για να καταγραφεί στα πρακτικά. Στόχος του είναι να προκαλέσει συζήτηση και να ανοίξει ένας διάλογος,  ο οποίος θα φέρει στην επιφάνεια αδυναμίες και δυνατότητες. Κυρίως όμως να δείξει στους διοικούντες το ελληνικό ποδόσφαιρο, ότι, χωρίς όραμα, στόχους, ανάδειξη των εθνικών χαρακτηριστικών, εκπαίδευση, πειθαρχία, σεβασμό στους κανόνες, απολογισμό και επένδυση στους  κορυφαίους κάθε τομέα, δεν μπορεί να υπάρξει αύριο ικανό να αναστρέψει τα σημερινά διαλυτικά φαινόμενα και να ξαναφέρει τους υγιείς φιλάθλους στις εξέδρες.
Και χωρίς φιλάθλους δεν υπάρχει ποδόσφαιρο.  Ούτε υπεύθυνο  επαγγελματικό ποδόσφαιρο με 3.000 εισιτήρια ανά παιχνίδι.

Ευχαριστώ
Γιάννης Γεωργάκης
(δημοσιογράφος)